All Chapters of สวี่หยางหวนคืนทวงแค้น: Chapter 21 - Chapter 30

บทที่ 21 แสดงความยินดีสวี่หยางยามนี้เห็นทุกคนยินดีกับเจี่ยฟาง ก็อดคิดไม่ได้หากเป็นตนที่ตั้งครรภ์ทุกคนจะดีใจเช่นนี้หรือไม่?"เจ้ายังไม่เข้าไปร่วมโต๊ะอาหารหรือสวี่หยาง " น้ำเสียงทุ่มต่ำของของผู้เป็นบิดาดังขึ้นสวี่หยางที่เดินยืนคิดอะไรอยู่สะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะโค้งคำนับท่านพ่อ"คาวระท่านพ่อสบายดีหรือไม่เจ้าคะ ข้ากำลังจะเดินไปที่ห้องโถงพอดีเห็นดอกไม้ดอกนั้นกำลังเบ่งบานสะพรั่งจึงหยุดมองชั่วครู่""ร่างกายของข้าสบายดี แล้วเจ้าเล่าเป็นเช่นไรบ้าง? ร่างกายของเจ้านั้นแข็งแรงกว่าเจี่ยฟางมากมายข้าคิดว่าเจ้าเสียอีกที่จะตั้งครรภ์ก่อนเจี่ยฟาง กลับกลายเป็นนางไปได้ ""ท่านพ่อไม่ว่าผู้ใดตั้งครรภ์ก่อนกันล้วนเป็นเรื่องที่ดีเจ้าค่ะ อย่างไรเจี่ยฟางก็เป็นน้องสาวของข้า บุตรของนางเสมือนบุตรของข้าท่านพ่ออย่าได้กังวลว่าข้าจะไม่รักบุตรของเจี่ยฟางข้ามิลืมคำพูดสุดท้ายของท่านแม่หรอกเจ้าค่ะ ""เจ้าไม่รู้สึกอิจฉาริษยาหรือเจ็บปวดบ้างเลยหรือที่เจี่ยฟางเข้ามาเป็นฮูหยินรองของสามีเจ้า มาร่วมใช้สามีคนเดียวกันกับเจ้า มิหนำซ้ำยังมาท้องก่อนเจ้าเสียอีก""ท่านพ่ออย่าเอ่ยเช่นนั้นสิเจ้าคะ ท่านเองก็รู้ว่าข้านั้นรักเจี่ยฟางเพียงใด สิ

บทที่ 23 เรื่องเข้าใจผิดเสิ่นเกาหลานกระชากสวี่หยางมาไว้ด้านหลังตนก่อนจะชกเข้าที่ใบหน้าของเสิ่นจิ้นด้วยความโมโหที่เขาสวมเขาให้แก่ตน เสิ่นจิ้นและสวี่หยางที่ไม่ทันตั้งตัวตกใจในสิ่งที่เสิ่นเกาหลานทำในตอนนี้ ทำให้เสิ่นจิ้นโดนชกจนล้มลงกับพื้นพลั่ก!!!"นี่ท่านทำอะไรของท่านเจ้าคะ "สวี่หยางแม้จะตกใจแต่ก็รีบมาผลักเสิ่นเกาหลานออกห่างเสิ่นจิ้นที่ล้มลงกับพื้นพร้อมตวาดใส่เสียงดัง รีบเข้าไปประคองให้เสิ่นจิ้นลุกขึ้นใบหน้าของนางเต็มไปด้วยความเป็นห่วงมองดูรอยช้ำที่กำลังแดงระเรื่อขึ้นใบหน้าของเสิ่นจิ้นก่อนจะหันมองเสิ่นเกาหลานด้วยสายตาแข็งกร้าว"ทำอะไรอย่างนั่นหรือ? พวกเจ้าทั้งสองต่างหากที่ทำอะไรกันลับหลังข้า! เจ้ากำลังจะสวมหมวกเขียวให้ข้าอย่างนั้นหรือ? อีกอย่างมิใช่ผู้อื่นไกลแต่เป็นน้องชายของข้า! เฮอะพวกเจ้าเห็นข้าโง่งมจนกล้าทำเรื่องสำส่อนเช่นนี้ในเรือนของข้าได้?" เสียงของเสิ่นเกาหลานดังกึกก้องไปทั่วเรือน สาวใช้ที่เดินผ่านแถวนั้นรีบมามุงดูกันด้วยความใคร่รู้สวี่หยางสูดลมหายใจเข้าเต็มอก นานมาแล้วที่นางไม่ได้เอาแต่ใจตนเอง และไม่เคยแสดงความร้ายกาจให้คนในเรือนนี้ได้เห็น วันนี้นางมิอาจจะเก็บซ่อนความรู้สึกน

บทที่ 25 ไตร่ตรองอีกคราอีกฝั่งของเรือนสวี่หยางไม่ถอดใจเรื่องการหย่ากับเสิ่นเกาหลาน นางนั่งลงบรรจงเขียนหนังสือหย่าอีกครั้งเพื่อไปให้เขาลงนามให้จงได้วันนี้หลีลี่จื่อมีหน้าที่มาทำความสะอาดห้องของฮูหยิน นางเห็นฮูหยินตั้งอกตั้งใจเขียนตัวอักษรเกิดความอยากรู้ว่าฮูหยินกำลังทำอันใด นางขยับกายเข้าไปกวาดถูปัดฝุ่นใกล้ จนสวี่หยางรู้สึกถึงสายตาของนางได้"เจ้าอยากรู้อยากเห็นเสียจริงนะ! คงอยากรู้สินะว่าข้ากำลังเขียนอันใดอยู่" สวี่หยางไม่ได้เงยหน้ามามองมือยังเขียนตัวอักษรแต่ปากได้เอ่ยถามหลีลี่จื่อ ทำให้นางชะงักสีหน้าสลดหวาดกลัวเล็กน้อย"แฮะ ๆ ข้าเห็นฮูหยินนั่งเขียนอย่างตั้งใจมาสักพักจึงอยากรู้ว่าฮูหยินกำลังเขียนอะไรหรือเจ้าคะ ใบหน้าช่างดูเคร่งเครียดเช่นนี้ ""ในเมื่อเจ้ากล้าถามข้าจะบอกให้เจ้ารู้ เพราะอย่างไรเสียต่อจากนี้ข้าจะไม่ได้อยู่ที่เรือนแห่งนี้อีกต่อไป สิ่งที่ข้ากำลังตั้งใจเขียนอยู่คือหนังสือหย่า " หลีลี่จื่อเบิกตาโพลงโตทันทีที่ได้ยิน แต่ไม่ทันที่นางจะได้เอ่ยถามให้กระจ่างกลับมีเสียงใสเอ่ยถามขึ้นมาเสียก่อน"อะไรนะเจ้าคะ!!! พี่หยางจะหย่ากับท่านพี่เสิ่นเกาหลานหรือเจ้าคะ " สวี่หยางวางพู่กันเงยหน้

บทที่ 27 ข้าต้องปกป้องเจี่ยฟาง“สิ่งใดที่เป็นของท่านอย่างนั้นหรือ? ในเมื่อยามนี้ข้าคือฮูหยินใหญ่ของที่นี่”“ไม่ว่าอะไรข้าจะแย่งคืนมาทั้งหมด ความสัมพันธ์ของข้ากับท่านพี่มีมากกว่าที่ท่านรับรู้เสียอีก เพียงใช้เวลาหวนคืนความหลังไม่แน่ไม่ว่าจะเป็นฮูหยินเช่นท่านข้าก็ไม่เกรงกลัว” วาจาของนางไม่มีความลังเลแม้แต่น้อยที่เอ่ยออกมา“หากท่านกล้าก็ทำสิ หากให้ข้าเดาเสิ่นเกาหลานคงยังไม่รู้จักนิสัยของท่านสินะที่เป็นเช่นนี้ แต่ข้าขอเตือนไว้เลยนะหากท่านมายุ่งกับเจี่ยฟางและบุตรในท้องของนางข้าไม่มีทางยอม”“ฮ่า ฮ่า ในครั้งแรกข้าคิดว่าท่านจะเป็นสตรีที่ฉลาดที่มองคนออกตั้งแต่ครั้งแรกที่พบเจอ แต่กลับโง่งมมากกว่าที่ข้าคิดเสียอีก น่าขันสิ้นดีที่ฮูหยินใหญ่ปกป้องเมียน้อยของสามีตนเอง ไร้ศักดิ์ศรียิ่งนัก!!!” สวี่หยางไม่อาจจะเก็บความรู้สึกตนเองยามนี้ แม้นางจะถูกเสิ่นเกาหลานต่อว่าแต่นางยังคงทนยอมให้ต่อว่าแต่สตรีนางนี้เป็นเพียงคนอื่นที่ไม่รู้จักนางแท้ ๆ มีหรือที่สวี่หยางจะยอม นางง้างมือตบเข้าที่ใบหน้าของเฮ่อเหลียนเหมยเต็มแรงจนใบหน้าสะบัดตามแรงกระทบเสียงดังสนั่นห้อง สาวใช้ที่นำน้ำชากับขนมมาให้กับสาวใช้ของเฮ่อเหลียนเหมยเห

บทที่ 29 ปะทะอารมณ์เรือนเสิ่นเกาหลาน เช้าวันนี้หลังจากที่สวี่หยางกินอาหารเช้าเสร็จ นางลอบไปเห็นตะกร้าสมุนไพรที่เสิ่นเจียงซื่อฝากให้นางมาให้แก่เจี่ยฟางมันคือยาบำรุงครรภ์ สวี่หยางจึงหยิบตะกร้าไปหาเจี่ยฟางที่ห้องและมีเรื่องจะบอกแก่เจี่ยฟางด้วยตนเอง ครั้นนางจะเดินออกจากห้องประตูถูกเปิดเข้ามาเสียก่อน“ฮูหยินเจ้าคะ ข้ามีเรื่องจะมาแจ้งเจ้าค่ะ” หลีลี่จื่อเดินเข้ามาหันซ้ายหันขวามองเมื่อไม่เห็นผู้ใดนางจึงเอ่ยเรื่องที่นางตั้งใจจะมาแจ้งสวี่หยาง“เจ้ามีเรื่องอันใดมาแจ้งข้าอย่างนั้นหรือ?”“ข้าอยากจะให้ฮูหยินระวังตัวจากคุณหนูเฮ่อเหลียนเหมยนะเจ้าคะ แม้ข้ารู้ว่าฮูหยินจะเคยเป็นเช่นไรมาก่อนแต่ข้าก็อดห่วงไม่ได้อยู่ดี คุณหนูนั้นปักใจรักคุณชายใหญ่มาตลอด กลัวนางจะลอบทำร้ายฮูหยินเจ้าค่ะ”“ข้าก็คิดว่าเรื่องอันใดที่แท้ก็เรื่องของเฮ่อเหลียนเหมยสินะ เจ้าไม่ต้องเป็นห่วงข้าหรอกนะ ตัวข้าจะไม่ยอมให้ผู้ใดมารังแกได้เจ้ากลับไปทำงานของเจ้าเถิด ข้าต้องขอบใจที่เจ้าเป็นห่วงข้า” หลีลี่จื่อก้มหน้าลงโค้งตัวคำนับก่อนจะถอยหลังเดินออกจากห้องของสวี่หยาง สวี่หยางนั่งครุ่นคิดหากจะเป็นห่วงนางเป็นห่วงแต่เจี่ยฟางที่อ่อนต่อโลกมากกว่า