บทที่ 31 ไม่ทนมือหนาของเสิ่นเกาหลานลูบไล้ร่างกายของสวี่หยางจนนางได้สติ ผลักเขาออกห่างกายใบหน้าแดงระเรื่อเพียงคำหวานของเขาที่ทำให้ใจสั่นไหวแต่นางจะไม่ยอมให้เขาทำตามที่ใจต้องการหากเขาอยากให้อภัยให้จริง ๆ ต้องแสดงความจริงใจความรู้สึกของเขาต่อนางจริง ๆ เสียก่อน“หากท่านอยากให้ข้าให้อภัยต่อจากนี้ท่านต้องแสดงให้ข้าเห็นถึงความจริงใจของท่านเจ้าค่ะ มิใช่เพียงแต่ลมปากแต่การกระทำของท่านเป็นเช่นเดิม เช่นนี้ข้าไม่ต้องการ”“เจ้าใจอ่อนให้ข้าแล้วสินะ ไม่ว่าเจ้าจะให้ข้าทำเช่นไรข้าย่อมทำให้เจ้าได้เสมอ”“ท่านออกไปรอข้าด้านนอกก่อนนะเจ้าคะ ข้าขอแต่งกายแล้วจะออกไปหาอีกอย่างยามนี้ร่างกายของท่านเองก็เปียกไปหมดไปเปลี่ยนอาภรณ์ก่อนมิดีหรือเจ้าคะ เดี๋ยวจะไม่สบายเอา” สวี่หยางลอบมองดูเสื้อผ้าของเขาที่เปียกไปทั้งร่างกายจึงบอกให้เขาไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเสียก่อน“ข้าเห็นเจ้ามาทั้งร่างกายแล้วจะอายทำไมกัน!แต่เอาเถอะข้าจะรีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าและรีบกลับมาหาเจ้าก็แล้วกัน ข้าหวังว่าเจ้ากับข้าจะปรับความเข้าใจกันให้ดีมากกว่าเดิม” เอ่ยจบเสิ่นเกาหลานเดินออกไปจากห้องของสวี่หยางปล่อยให้นางเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างที่ต้องการอีกฝั่งของเรื
Last Updated : 2025-02-04 Read more