Lahat ng Kabanata ng Wife of Mr. Azrael Alcazar : Kabanata 11 - Kabanata 20

Alora's POV"Punta tayo sa garden Ma'am," pag-aaya sa akin ni Shella. Kakabalik lang nila ngayong araw galing sa day-off nila kaya naman pumayag ako agad dahil na-miss ko rin silang kausap. Nagulat nga lang ako dahil mula sa labas ng kwarto ko hanggang sa elevator, sa pinto at sa may swimming pool ay mayroong mga tauhan ni Azrael. Lahat sila ay nakayuko at nakainat ang kanang kamay sa iisang deriksyon at ang kaliwang kamay naman ay nakatapat sa dibdib nila. Yung tipong kapareho sa napapanood ko sa TV kapag bumabati ang isang kawal sa pinagsisilbihan nila.Nagtataka man ay patuloy pa rin akong naglakad. Nakasunod pa rin sa akin si Shella hanggang sa makarating kami sa harden. Doon may isang lamesang puno ng pagkain at may kandila sa gitna nito— hindi lang basta kandila dahil may design iyon, yung parang kapareho sa nasa beauty and the best. "Upo ka po." Iniusog ni Shella ang upuan at naupo naman ako doon. Tumingin ako sa kanya ng nagtatanong pero hindi siya sumagot bagkus isang kanta

Alora's POV FLASHBACK "Gusto kitang angkinin pero pipigilan ko muna ang sarili ko. Maghanda ka na dahil ikakasal na tayo." Gusto kong matawa sa isip ko noong marinig ang sinabi ng lalaking ito. Matapos niyang abusin ang pagiging babae ko ay inaakala niyang papayag ako na magpakasal sa kanya? Ha! Nakahithit ba siya?!Hindi ko siya sinagot at tinaponan man lang ng tingin. Nanatili akong nakaupo sa kama habang mahigpit ang hawak sa damit at short ko. "Babalik ako dito siguraduhin mong nakaayos ka na." Hinayaan ko siyang lumabas pero hindi ako kumilos. Bakit ako mag-aayos? Pumayag ba akong ikasal sa kanya? Sa tingin din ba niya makakapag-ayos ako sa kalagayan ko? Sinaktan ako ng mga tauhan niya, ginahasa niya ako sapat na iyon upang kamuhian ko silang lahat!Bumalik nga si Koen sa kwarto ko pero ganoon pa rin ang posisyon ko. Nagulat ako dahil sa galit na sigaw niya pero pinilit kong lakasan ang loob ko at hindi umiyak. Hindi ko nga lang napigilan ang mga luha ko noong umibabaw siya

Alora's POVIsang buwan na ang lumipas simula noong mapunta ako dito. Ngayon rin ang pang-lima kong buwan ng pagbubuntis at ngayon rin ang pagdalaw sa akin ni Manang Karla. Medyo natagalan bago kami nakapag-usap dahil na-busy siya sa mga bata, ang balita kase sa akin ni Mika ay mayroon na namang kinupkop si Manang Karla. Natagpuan lang daw sa daan pero kahit anong paghahanap sa mga magulang nito at wala silang natagpuan. "Sino ang ama niyan?" tanong niya agad sa akin habang nakatingin sa tiyan ko na ngayon ay halata na ang baby bump. "Hindi niyo po ba muna itatanong sa akin kung kumusta ako?" Nakita ko ang paglambot ng ekspresyon niya. "Nawala po ako dahil dinukot ako at pinahirapan, binugbog..." Kinuwento ko sa kanya ang lahat ng naranasan ko sa bahay ni Koen.Bigla na lang niya akong niyakap kaya tuloy hindi ko na napigilan ang pag-iyak ko. Kahit basa na ang damit niya ay patuloy pa rin ako sa pag-iyak at kahit pinapatigil na niya ako sa pagkwento ay pinagpatuloy ko pa rin."Hindi

Alora's POV Kahit nanganak na ako ay hindi pa rin ako iniwan nila Mika at Kalo. Tinutulungan pa rin ako ni Mika sa pagtitinda ng mga naaani ko at si Kalo naman ay tumutulong pa rin sa akin sa pagtatanim kahit minsan ay siya na ang gumagawa ng lahat dahil nakapokus ang atensyon ko kay Rail. "Kalo ako na diyan. Ikaw na magduyan kay Rail doon," sabi ko noong makitang nagsasaing na siya kahit katatapos niya lang doon sa taniman. "Huwag ka nang umangal, magpahinga ka muna doon." Inunahan ko na siya agad noong maramdaman kong tatanggi siya sa sinabi ko.Nagsaing na ako at nakita kong mahimbing pa rin ang tulog ng anak ko at si Kalo rin ay nakatulog kaya naglinis muna ako ng bakuran. Sinulit ko na ang free time kong iyon sa pamamagitan ng paglilinis at pagpapahinga dahil sigurado mamaya kapag nagising si Rail ay mamamanhid na naman ang kamay ko sa pagkarga sa kanya. Umiiyak kase kapag hindi siya kinakarga.Mabuti na nga lang at hindi umiiyak kapag gabi si Rail. Hindi rin siya umiiyak kapa

Alora's POVNoong makita ko kung sino ang taong kumakatok ay agad kong isinara ang pinto pero huli na. Sa sobrang lakas niya ay nabuksan niya pa rin ang pinto. Sobrang takot ang dumaloy sa pagkatao ko lalong-lalo na dahil si Koen ang nasa harap ko. Ang lakaking kinamumuhian ng kaluluwa ko. Wala sa saring hinawakan ko ang damit at shorts ko ng mahigpit. Ang memorya ng nakaraan ay bumubuhos sa buong isip ko. "Na-miss mo ba ako?" May galit at inis maraming emosyon sa mga mata niya pero isang emosyon ang nangingibabaw doon ay pagnanansa. Kada hakbang niya ay ang pag-atras ko at ang pagtulo ng luha ko. Kahit pa patuloy kong pinapatibay ang loob ko ay hindi ko magawa. Isang impit na sigaw ang lumabas sa bibig ko noong hilain niya ako gamit ang buhok ko papunta sa higaan namin. Pinilit kong hindi sumigaw ng malakas dahil baka magulat ang anak ko at lumabas siya pinagtataguan niya. Ayokong mangyari iyon, siya lang ang meron akon ngayon kaya kailangan ko siyang protektahan."I spend a lot