บททั้งหมดของ ฺBack Stage 7s เวทีรักเล่ห์ร้าย I: บทที่ 21 - บทที่ 30

บนเวทีที่มีดาวเด่นอย่างวงบอยแบรนด์ที่ดังที่สุดในตอนนี้กำลังทำการแสดงที่ดีที่สุดให้เหล่าแฟนคลับที่ตั้งตารอพวกเขาอยู่ โดยมีพร็อพคือแดนเซอร์ที่เต้นร่วมกับพวกเขาในเพลงแรกได้จบไป ก่อนจะเริ่มเข้าเพลงที่สองต่อทันทีเนื่องจากมีเวลาจำกัดที่สถานีโทรทัศน์ได้กำหนดไว้ และแน่นอนว่าวงพวกเขานั้นได้สิทธิ์ยืดเวลามากกว่าวงอื่นๆเพลงที่สองที่มีความหมายเหมือนเฝ้าคิดถึงหรือเสพติดใครสักคนเหมือนแชมเปญใส่ยาพิษ ดีนและไลก้าที่ร่วมกันแต่งเพลงนี้ขึ้นเพื่อที่จะจีบแฟนคลับของตัวเอง...แต่มันดันมีความหมายที่ตรงกับชีวิตรักของสมาชิกในวงอย่างจีเซลเสียจริงๆ ท่อนโซโล่ที่รอคอยก็ได้มาถึง ในระหว่างที่เธอเต้นอยู่ตั้งแต่เพลงแรก ยูแอลเหลือบไปเห็นเจซีที่นั่งมองเธอด้วยรอยยิ้มพร้อมกับยกมือขึ้นเป็นสัญลักษณ์บอกให้เธอสู้ๆ แต่เธอไม่ได้สนใจท่อนโซโล่ของจีเซลในท่าที่เธอต้องปิดตาเขาจากด้านหลังเมื่อเขาคุกเข่าลงแล้วร้องเพลง ตามที่ซ้อมเขาต้องสะบัดมือเธอออก แต่จีเซลกลับจับมือของเธอไว้เลื่อนมันออกมายังริมฝีปากก่อนจะจูบลงที่ฝ่ามือของเธอจนเสียงจูบนั้นดังผ่านไมค์เรียกเสียงโห่ร้องจากแฟนคลับไม่น้อย ยูแอลตกใจไม่น้อยแต่ก็ยังต้องแสดงในท

“เดี๋ยวพี่ไปส่ง” เจซีพูดขึ้นหลังจากที่ทานอาหารและยื่นข้อเสนอให้เธอเรียบร้อย ยูแอลก็ไม่ได้ปฏิเสธเจซีจึงหันไปคว้ากุญแจรถจากคนรับรถที่ขับรถของเขามาส่งให้ ก่อนจะเดินไปเปิดประตูอีกฝั่งให้ยูแอล เธอหันมองหน้าเขาครู่หนึ่งก่อนจะยอมเข้าไปนั่งในรถโดยมีเจซีคอยปิดประตูให้...อะไรที่เขาไม่เคยทำเขาได้ทำแล้ว...แต่เธอกลับรู้สึกเฉยๆ เสียอย่างนั้น “ไปคอนโดเกรซใช่ไหมคะ?”“.......” ไม่ได้ตอบแต่แค่พยักหน้าเบาๆ เจซีจึงหันไปทางเธอและโน้มตัวเข้าใกล้ ยูแอลเห็นอย่างนั้นก็ถึงกับผงะเอนตัวหลบอย่างระแวง แต่เจซีกลับหันไปดึงที่คาดเบลล์คาดให้เธอแทนพร้อมกับมองเธอด้วยรอยยิ้ม...แปลก...ยูแอลคิด รถเทสร่าของเจซีแล่นไปตามทางที่คุ้นเคย เขาไปส่งเธอที่คอนโดเกรซจริงๆ ไม่ได้มีการวางแผนพาไปที่อื่นอย่างที่เธอคิดระแวงเอาไว้ บรรยากาศภายในรถเงียบกริบยูแอลหันหน้ามองออกไปด้านนอกรถเหมือนกำลังครุ่นคิดเรื่องบางอย่างอยู่ เจซีเองก็หันมองเธอเป็นระยะๆ แต่ก็ไม่ได้เอ่ยพูดอะไรออกมา เขาแค่มองเธอแล้วยิ้ม...เพราะรู้ว่าเธอกำลังคิดเรื่องข้อเสนอของเขา 

“เป็นไรอีก เดินเข้าบริษัทมาหน้าเป็นตูดเชียว” ซันชายน์เอ่ยทักเพื่อนรุ่นน้องในวงที่กำลังมีข่าวดราม่ามาแรงในตอนนี้ จีเซลหย่อนตัวนั่งลงข้างๆ เพื่อนรุ่นพี่ที่พึ่งทักตนเมื่อครู่ด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง...แต่แววตาของเขากลับดูเศร้าจนเพื่อนในวงคนอื่นๆ ที่นั่งแต่งหน้าอยู่ต้องหันกลับมามองด้วยความสงสัย ตอนโดนประธานห้ามไม่ให้เจอยูแอลยังไม่เป็นขนาดนี้ “แดกแอปเปิ้ลหน่อยไหม? เผื่อจะดีขึ้น” จีนส์ที่นั่งเคี้ยวแอปเปิ้ลตุ้ยๆ หันไปยื่นแอปเปิ้ลในมือให้จีเซล แต่เขาก็ยังคงนิ่งงันเหมือนคนไร้วิญญาณ จนดีนรู้สึกว่ามันผิดปกติมากๆ จีเซลจะไปออกรายการวาไรตี้ทั้งที่สภาพแบบนี้ได้ยังไง“เป็นไงไหนเล่า?” ดีนเอ่ยถามเอง จีเซลเหลือบตาขึ้นมองดีนแต่ก็ยังไม่พูดอะไร ดีนขยับแว่นที่ตัวเองใส่ก่อนจะเดินเข้าไปตบบ่าจีเซลเบาๆ“มีอะไรก็บอกพวกกูเถอะเพื่อน...เราจะได้ช่วยกันหาทางออก” วินซ์กล่าว“นั่นดิ มาถึงขนาดนี้แล้ว...ลงเรือลำเดียวกันแล้ว” ชาร์วีกล่าวเสริม จีเซลนั่งกุมขมับเอามือหนาปิดบังใบหน้าที่เคร่งเครียดของตัวเอง เ

รถเปอเช่คาเยนน์คันสีดำแล่นเข้ามาจอดที่จอดรถใต้ดินของค่ายเพลงเจซี ก่อนที่ร่างเล็กของหญิงสาวรุ่นน้องจะเดินลงจากรถด้วยสีหน้าท่าทางร่าเริง แต่จีเซลไม่ได้ลงมาส่งแต่อย่างใด เขาคิดว่าแค่ขับมาส่งไม่จำเป็นต้องมีพิธีรีตองมาก แต่ดูเหมือนหญิงสาวหน้าหมวยนั้นจะไม่ยอมแพ้ยังคงเดินไปเคาะกระจกฝั่งที่เขานั่งอยู่ จีเซลทำหน้าเรียบเฉยแต่ก็ยอมเปิดกระจกรถลงพร้อมกับมองหน้าเธออย่างนึกสงสัย “อย่าทำหน้าแบบนั้นสิคะ ฉันแค่จะมาขอบคุณพี่” ยูจินเอ่ยพร้อมรอยยิ้มร่า“ครับ” จีเซลตอบสั้นๆ แค่นั้นไม่ได้พูดอะไรต่อ แต่หญิงสาวกลับยืนมองเขายิ้มให้เขาอยู่ที่เดิมจนเขาขมวดคิ้วเล็กน้อยกับท่าทีของเธอ ถึงเธอจะบอกว่าชอบก็เถอะแต่เขาได้ปฏิเสธไปชัดเจนแล้ว “มีอะไรอีกหรือเปล่าครับ? ถ้าไม่มีผมขอตัวก่อน”“เอ่อ...เดี๋ยวสิคะ คือว่า...” จีเซลเลิกคิ้วข้างหนึ่งมองยูจินที่กำลังเขินอาย ต่างจากบุคลิกของเธอโดยสิ้นเชิง จำได้ว่าตอนเจอเธอครั้งแรกไม่ใช่แบบนี้ เธอดูเป็นผู้หญิงที่มั่นใจและปากกล้าไม่น้อย เขาก็

“ผมเตือนแล้วนะ...แต่พี่ดื้อเอง” จีเซลพูดพร้อมกับเงยหน้ายื่นเข้าไปใกล้ใบหน้าสวยอย่างยอมจำนน มือหนาสองข้างที่จับแขนเรียวของคนร่างบางเปียกโชกและคร่อมร่างเขาอยู่ได้เลื่อนเลิกเสื้อยืดพอดีตัวแต่ตอนนี้แนบชิดติดเนื้อสาวนั้นขึ้น ยูแอลจับไหล่หนานั้นเงยหน้าขึ้นด้วยความรู้สึกวูบวาบเมื่อมือนั้นล้วงเข้าไปใต้เสื้อบีบขย้ำก้อนเนื้อนิ่มผ่านอันเดอร์แวร์สีดำอย่างแรง ปลายเสื้อยืดของเธอถูกเลิกขึ้นมาเกยบนเนินอกอวบ “อ๊า...” แค่เพียงเขาสัมผัสก็ทำให้ร่างกายเธอร้อนระอุดั่งไฟ น้ำเย็นๆ ที่แช่ตัวอยู่ไม่ได้ช่วยให้อุณหภูมิในร่างกายของเธอลดลงเลย สมองและหัวใจตอนนี้ต้องการเขามากเหลือเกิน... ราวกับว่าเขารับรู้ถึงความต้องการ มือหนาล้วงก้อนเนื้ออวบพอดีขึ้นมาให้พ้นขอบบาร์นั้นพร้อมกับบีบขย้ำมันเต็มๆ มือ ปลายนิ้วเขี่ยปลายยอดที่แข็งเป็นไตชูชันขึ้นรับการสัมผัสของเขา เอวบางบิดเร่าไปมาแอ่นอกรับสัมผัสทำให้ส่วนล่างเสียดสีกันทั้งที่มีอาภรณ์กั้นไว้ “ผมว่าวิธีรักษาพี่...คงมีวิธีเดียวแล้วล่ะครับ”“อือออ...อ๊ะ!”