Chapter 29. ผมเตือนแล้วนะ

“ผมเตือนแล้วนะ...แต่พี่ดื้อเอง” จีเซลพูดพร้อมกับเงยหน้ายื่นเข้าไปใกล้ใบหน้าสวยอย่างยอมจำนน มือหนาสองข้างที่จับแขนเรียวของคนร่างบางเปียกโชกและคร่อมร่างเขาอยู่ได้เลื่อนเลิกเสื้อยืดพอดีตัวแต่ตอนนี้แนบชิดติดเนื้อสาวนั้นขึ้น ยูแอลจับไหล่หนานั้นเงยหน้าขึ้นด้วยความรู้สึกวูบวาบเมื่อมือนั้นล้วงเข้าไปใต้เสื้อบีบขย้ำก้อนเนื้อนิ่มผ่านอันเดอร์แวร์สีดำอย่างแรง ปลายเสื้อยืดของเธอถูกเลิกขึ้นมาเกยบนเนินอกอวบ

“อ๊า...”

แค่เพียงเขาสัมผัสก็ทำให้ร่างกายเธอร้อนระอุดั่งไฟ น้ำเย็นๆ ที่แช่ตัวอยู่ไม่ได้ช่วยให้อุณหภูมิในร่างกายของเธอลดลงเลย สมองและหัวใจตอนนี้ต้องการเขามากเหลือเกิน... ราวกับว่าเขารับรู้ถึงความต้องการ มือหนาล้วงก้อนเนื้ออวบพอดีขึ้นมาให้พ้นขอบบาร์นั้นพร้อมกับบีบขย้ำมันเต็มๆ มือ ปลายนิ้วเขี่ยปลายยอดที่แข็งเป็นไตชูชันขึ้นรับการสัมผัสของเขา เอวบางบิดเร่าไปมาแอ่นอกรับสัมผัสทำให้ส่วนล่างเสียดสีกันทั้งที่มีอาภรณ์กั้นไว้

“ผมว่าวิธีรักษาพี่...คงมีวิธีเดียวแล้วล่ะครับ”

“อือออ...อ๊ะ!”

<