รายการวาไรตี้ที่ออนแอร์แบบเรียลไทม์ที่จับคู่ไอดอลมาจับคู่เล่นเกมแข่งกัน โดยมีวิธีการเลือกคู่ที่ค่อนข้างจะเรียกคนเข้ามาดูมากพอสมควร การเลือกคู่เหมือนเลือกคู่เดท...โดยให้ผู้หญิงเป็นฝ่ายเลือกก่อน ถ้าฝ่ายชายเลือกตอบก็ถือว่าการจับคู่สำเร็จ ยูจินเดินตรงไปยังจีเซลอย่างไม่มีความลังเลแต่จีเซลกลับไม่ได้ดูตกใจเลยและยังรับดอกไม้จากเธอ แต่ก็ไม่ใช่ผู้หญิงคนเดียวที่เลือกเขา...เพื่อนร่วมวงของยูจินเดินเข้ามาหาเขาเช่นกัน
“เป็นปรากฏการเลยนะครับที่มีผู้ชายได้รับดอกไม้จากสาวๆ ถึงสามคน”
พิธีกรรายการพูดพร้อมกับทำสีหน้าที่ดูตื่นเต้น จีเซลก็ยิ้มตอบรับหน้ากล้องอย่างเขินๆ และดูสดใสร่าเริง ยูจินเดินกลับมายืนข้างๆ เพื่อนๆ ในวงของเธอและมองเพื่อนสาวอีกคนที่เดินเอาดอกไม้ไปให้จีเซลเช่นเดียวกัน นอกจากวงของพวกเธอห้าคนก็ยังคงมีไอดอลสาววงอื่นอีกสามคนที่เข้าร่วมเพื่อที่จะได้จับคู่ได้คบทั้งหมดเจ็ดคนเท่าฝั่งหนุ่มๆ
“ลนิล...ทำไมเธอถึงยื่นดอกไม้ให้พี่จีเซลล่ะ” ยูจินเอ่ยถามเพื่อนสนิทร่วมวงของเธอเสียงเรียบ
“ฉะ..ฉันก็...ชอบพี่จีเ
รถเปอเช่คาเยนน์คันสีดำแล่นเข้ามาจอดที่จอดรถใต้ดินของค่ายเพลงเจซี ก่อนที่ร่างเล็กของหญิงสาวรุ่นน้องจะเดินลงจากรถด้วยสีหน้าท่าทางร่าเริง แต่จีเซลไม่ได้ลงมาส่งแต่อย่างใด เขาคิดว่าแค่ขับมาส่งไม่จำเป็นต้องมีพิธีรีตองมาก แต่ดูเหมือนหญิงสาวหน้าหมวยนั้นจะไม่ยอมแพ้ยังคงเดินไปเคาะกระจกฝั่งที่เขานั่งอยู่ จีเซลทำหน้าเรียบเฉยแต่ก็ยอมเปิดกระจกรถลงพร้อมกับมองหน้าเธออย่างนึกสงสัย“อย่าทำหน้าแบบนั้นสิคะ ฉันแค่จะมาขอบคุณพี่” ยูจินเอ่ยพร้อมรอยยิ้มร่า“ครับ”จีเซลตอบสั้นๆ แค่นั้นไม่ได้พูดอะไรต่อ แต่หญิงสาวกลับยืนมองเขายิ้มให้เขาอยู่ที่เดิมจนเขาขมวดคิ้วเล็กน้อยกับท่าทีของเธอ ถึงเธอจะบอกว่าชอบก็เถอะแต่เขาได้ปฏิเสธไปชัดเจนแล้ว“มีอะไรอีกหรือเปล่าครับ? ถ้าไม่มีผมขอตัวก่อน”“เอ่อ...เดี๋ยวสิคะ คือว่า...”จีเซลเลิกคิ้วข้างหนึ่งมองยูจินที่กำลังเขินอาย ต่างจากบุคลิกของเธอโดยสิ้นเชิง จำได้ว่าตอนเจอเธอครั้งแรกไม่ใช่แบบนี้ เธอดูเป็นผู้หญิงที่มั่นใจและปากกล้าไม่น้อย เขาก็
“ปล่อยฉันเถอะนะ ฮึกๆ ฮือ...อย่าทำอะไรฉันเลย...อือ”ยูแอลร้องขอทั้งน้ำตาหวาดกลัวจนตัวสั่นแต่กลับทำให้ชายหนุ่มทั้งสองหัวเราะร่า เมื่อเรี่ยวแรงของเธอเริ่มถดถอยเพราะฤทธิ์ยาที่ป้ายไว้ ยูแอลเริ่มเบลอไม่และร้อนร่างกายจนบิดไปมาอย่างห้ามไม่อยู่“หุ่นนังนี่ดีมากเลยว่ะ เห็นแล้วได้อารมณ์ ฮ่าๆๆ”“ชะ...ช่วยด้วย!!ฮือ..อือ”เสื้อยืดพอดีตัวกำลังจะถูกเลิกขึ้น เธอร้องอย่างสุดเสียงด้วยสติสุดท้ายก่อนจะเริ่มเบลอไม่ได้สติ รู้แค่ว่าร้อนจนอยากร้องไห้ออกมา ภาวนาในใจขอให้ใครสักคนเข้ามาช่วยเธอให้พ้นจากเรื่องเลวร้ายนี้ที...“ช่วยด้วย!!!กรี๊ดดดดดด!!”เสียงร้องขอความช่วยเหลือที่ฟังดูคุ้นหูทำเอาคนที่นั่งอยู่ไม่ไกลถึงกับหันควับ ก่อนจะเห็นเงาตะครุ่มอยู่ไม่ไกลมากนัก ฝีเท้าไวกว่าความคิด ร่างสูงพุ่งเข้าไปยังพุ่มไม้มืดๆ นั้น ก่อนที่เห็นภาพตรงหน้าคือชายสองคนกำลังจะข่มขืนผู้หญิง...และผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่ใครที่ไหน...ผลั่ก!!เท้าย
“ผมเตือนแล้วนะ...แต่พี่ดื้อเอง” จีเซลพูดพร้อมกับเงยหน้ายื่นเข้าไปใกล้ใบหน้าสวยอย่างยอมจำนน มือหนาสองข้างที่จับแขนเรียวของคนร่างบางเปียกโชกและคร่อมร่างเขาอยู่ได้เลื่อนเลิกเสื้อยืดพอดีตัวแต่ตอนนี้แนบชิดติดเนื้อสาวนั้นขึ้น ยูแอลจับไหล่หนานั้นเงยหน้าขึ้นด้วยความรู้สึกวูบวาบเมื่อมือนั้นล้วงเข้าไปใต้เสื้อบีบขย้ำก้อนเนื้อนิ่มผ่านอันเดอร์แวร์สีดำอย่างแรง ปลายเสื้อยืดของเธอถูกเลิกขึ้นมาเกยบนเนินอกอวบ“อ๊า...”แค่เพียงเขาสัมผัสก็ทำให้ร่างกายเธอร้อนระอุดั่งไฟ น้ำเย็นๆ ที่แช่ตัวอยู่ไม่ได้ช่วยให้อุณหภูมิในร่างกายของเธอลดลงเลย สมองและหัวใจตอนนี้ต้องการเขามากเหลือเกิน... ราวกับว่าเขารับรู้ถึงความต้องการ มือหนาล้วงก้อนเนื้ออวบพอดีขึ้นมาให้พ้นขอบบาร์นั้นพร้อมกับบีบขย้ำมันเต็มๆ มือ ปลายนิ้วเขี่ยปลายยอดที่แข็งเป็นไตชูชันขึ้นรับการสัมผัสของเขา เอวบางบิดเร่าไปมาแอ่นอกรับสัมผัสทำให้ส่วนล่างเสียดสีกันทั้งที่มีอาภรณ์กั้นไว้“ผมว่าวิธีรักษาพี่...คงมีวิธีเดียวแล้วล่ะครับ”“อือออ...อ๊ะ!”
ร่างบางเปลือยเปล่าเตรียมตัวที่ลุกขึ้นตื่นก่อนเขาอีกครั้ง รอยช้ำจากการกระทำของเขายังคงเด่นชัดให้เธอได้ตระหนักว่าเธอไม่ได้ฝันไป ยูแอลหันไปมองใบหน้าของคนที่เข้ามาช่วยชีวิตของเธอไว้ไม่ให้เกิดรอยแผลในใจช่วยเธอออกมาจากฝันร้าย...เป็นเขาอีกครั้งแล้วสินะ...ยูแอลค่อยๆ ขยับตัวเตรียมจะลงจากเตียงอย่างเงียบๆ เธอไม่อยากให้เขาตื่นมาเจอเธอนอนอยู่ข้างๆ มันจะทำให้เขาเจ็บปวดและเธอเองก็จะเจ็บปวดถ้าต้องเอ่ยคำลาจากกัน เธอไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้น...ไม่อยากมองหน้าเขาแล้วร้องไห้ออกมา...ยังไงเขาก็ต้องก้าวต่อไป...หมับ!“พี่คิดจะทิ้งผมไปอีกแล้วหรือครับ?” จีเซลที่ตอนแรกเธอเห็นนอนหลับอยู่กลับลืมตาตื่นขึ้นพร้อมกับคว้าข้อมือเธอไว้แน่นด้วยสีหน้าจริงจัง ยูแอลหันไปมองเขาแต่กลับไม่กล้าที่จะพูดอะไรออกมาสักคำ...เพราะเธอจะทำอย่างที่เขาพูดจริงๆ“ถ้าผมหลับไปจริงๆ ...พี่ก็จะไปใช่ไหม?”“มันก็ต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว...นายจะถามเอาอะไร”“แล้วทำไมต้องเป็นแบบนั้นล่ะครับ? ในเมื่อเรา...”“จีเซล ฉันกลับไปค
ตั้งแต่วันนั้น...จีเซลก็ไม่ได้มาเจอเธออีกเลย อาจจะเพราะงานที่ช่วงนี้ยุ่งๆ หลังจากเกิดข่าวอื้อฉาวของเธอและเขา แต่ก็มีข่าวใหม่เกิดขึ้นคือข่าวของจีเซลกับหัวหน้าวงเกิร์ลกรุ๊ปจากค่ายเจซีที่โด่งดังมาในขณะนี้...ภาพหลุดจากหลายๆ แหล่งข่าวที่จีเซลไปส่งยูจินที่บริษัทและตอนที่ทำงานร่วมกันโดยที่แฟนคลับของพวกเขาแอบถ่ายได้ ยูแอลได้แต่เห็นภาพข่าวเหล่านั้นซ้ำๆ ทุกวันเป็นดือน...นี่ก็สามเดือนแล้วที่เธอและเขาไม่ได้เจอกันเลย ยูแอลเองก็ต้องออกงานกับเจซีปล่อยๆจนตอนนี้ก็ถึงเวลาที่เธอต้องเป็นแดนเซอร์ให้กลับเจซีและวงในค่ายของเขา...เธอเองก็แทบจะไม่ว่างเลยต้องตะเวนเต้นให้กับวงอื่นๆ ด้วยจากการเช่ายืมนักเต้นของแต่ละค่ายไม่ว่าค่ายเล็กค่ายใหญ่ต่างต้องการทีมของเธอ ผลพลอยได้จากข่าวอื้อฉาวนั้น...แต่ไม่คิดว่าหลังจากผ่านไปแล้วสามเดือนที่ไม่เจอกับวงบียอนด์เลย เนื่องจากเขาต้องไปทัวร์ต่างประเทศและได้นักเต้นจากต่างประเทศเป็นแดนเซอร์แทน เป็นการตลาดที่จะต้องใช้นักเต้นประเทศนั้นๆ ที่ไปทัวร์คอนเสิร์ต แต่วันนี้วงบียอนด์ต้องกลับมารับรางวัลขึ้นเวทีโดยมีนักเต้นอีกทีม เพราะทีมเธอนั้นต้องเต้นให้เจซีและวงWINGS
“ยูแอลไปไหน?” เจซีเดินเข้ามาถามเพื่อนสาวทั้งสองของยูแอล ซาซ่าและเกรซมองหน้ากันไปมาก่อนจะหันไปส่ายหน้าให้เจซี ชายหนุ่มเห็นอย่างนั้นก็เงียบแล้วเดินหันหลังกลับไป ในหัวคิดแค่ว่าเธอต้องไปหาจีเซลแน่ๆ เพราะพึ่งเจอกันบนเวทีเมื่อครู่หรือไม่ก็จีเซลเป็นคนลากเธอไปที่ไหนสักแห่งในตึกนี้ เจซีคิดพลางเดินออกไปเพื่อตามหายูแอลที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนสาวของเขาด้วยสีหน้าที่ดูดุดันตลอดทางจนสต๊าฟหรือคนอื่นๆ ที่เดินผ่านไม่กล้าที่ทัก“แอลเอ้ย...ไปไหนไม่บอกเพื่อนเลยนะ” ซาซ่าเอ่ยขึ้นอย่างหงุดหงิดที่เพื่อนสาวจะไปไหนมาไหนไม่ยอมบอกยอมกล่าว นี่มันก็ใกล้เวลาที่ต้องขึ้นแสดงแล้วด้วย“แอลมันจะกลับมาเปลี่ยนชุดทันไหมเนี่ย” เกรซเอ่ยขึ้นอย่างกระวนกระวายใจพลางยกข้อมือดูนาฬิกาที่ใส่ติดตัวอย่างร้อนใจ เพื่อนสาวทั้งสองมองออกไปทางประตูห้องแต่งตัวเป็นระยะๆ ...เจซียังคงเดินตามหายูแอลจนไปหยุดหน้าห้องเก็บของของสต๊าฟ เขาได้ยินเสียงคนคุยกันดังมาจากในห้องจึงเดินเข้าไปใกล้ๆ เพื่อความแน่ใจว่าใช่เสียงที่เขาคุ้นเคยหรือไม่...และมันก็เป็นไปตามคาด...&
“ปล่อยได้แล้วค่ะ ฉันจะกลับไปเตรียมตัว” ยูแอลพูดขึ้นหลังจากที่เจซีเดินโอบไหล่เธอมาถึงหน้าห้องแต่งตัวของนักเต้น เจซีหันทั้งตัวมาทางเธอพร้อมกับจับไหล่เธอไว้ทั้งสองข้างโน้มหน้าเข้าไปใกล้จ้องมองเธอนิ่งด้วยสายตาที่บ่งบอกถึงความหงุดหงิด“ทำไมต้องวิ่งไปหามันด้วย? คิดถึงจนทนไม่ไหวเลยเหรอ?” เจซีเค้นน้ำเสียงพูดขึ้นพยายามข่มใจให้ใจเย็นแต่ยังไงสีหน้าของเขาก็แสดงออกชัดเจนว่าเขาหัวเสียแค่ไหน“ฉันยังไม่อยากคุยเรื่องนี้ ให้ฉันได้กลับไปทำงานเถอะค่ะ” ยูแอลเลือกที่จะเลี่ยงตอบคำถามของเขาและตั้งท่าว่าจะเดินเข้าห้องแต่งตัวไปโดยไม่สนใจเจซีเลยสักนิด แต่เจซีกลับคว้าข้อมือเล็กไว้แน่นกำข้อมือของเธอไว้อย่างแรงพร้อมกระชากเธอให้กลับมาที่เดิมใกล้ๆ ตัวเขา“พี่เจซี!ฉันเจ็บนะ!”“เจ็บเหรอ? พี่สิเจ็บกว่า!แอลไปทำอะไรที่ห้องมืดๆ กับมันสองต่อสองเหรอ?!”“........”ยูแอลขมดคิ้วและเม้มปากแน่น จะกล้าที่จะตอบคำถามของเขาเพราะว่าเธอทำจริงๆ จะให้บอกได้ยังไงว่าจูบกัน เพราะความไ
“พะ...พี่พูดเรื่องอะไรน่ะ” ยูแอลถึงกับหายใจติดขัดเมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูด ไม่ใช่ว่าเธอไม่เข้าใจความหมายแต่แค่เธอไม่อยากจะเชื่อว่าเขาจะกล้ามัดมือชกแบบนี้ ดวงตาสวยจ้องมองเขาอย่างหวาดหวั่น“พี่ว่า...พี่คงไม่ต้องอธิบาย” เจซีพูดพร้อมปรายนิ้วที่ลูบไล้มายังซอกคอสวย สายตาคมหลุบมองตามมือของตนก่อนจะเลื่อนสายตาขึ้นมองหญิงสาวตรงหน้าที่เอียงหลบสัมผัสของเขา ยูแอลหายใจถี่รัวตัวแข็งทื่อด้วยความกลัว...ที่กลัวเพราะเธอไม่อยากตกเป็นของเขา...ทั้งตัวและหัวใจได้ยกให้คนเพียงคนเดียวไปแล้วเจซีเห็นอย่างนั้นก็ยกยิ้มอย่างได้ใจที่เห็นท่าทีของยูแอลดูตื่นตระหนก เขาจับข้อมือของเธอแล้วลากให้เดินตามเขาไปแม้ว่าเธอจะพยายามรั้งตัวเองไว้แต่เขากลับดึงกระชากไปโดยไม่สนใจว่าเธอเจ็บหรือไม่...จะร้องออกมาก็ร้องไม่ออก...ก้อนสะอื้นมันติดอยู่ที่คอ ทำได้แค่พยายามแกะมือของเขาออก“อย่าดื้อกับพี่นะคะ...แอลก็รู้ว่าพี่ไม่ชอบเด็กดื้อ”เจซีหันมาเตือนเธอก่อนจะตั้งหน้าตั้งตาลากเธอขึ้นบันไดต่อไป มีหรือที่เธอจะยอมฟังแม้เธอจะกลัวจนพูดไม่ออกแต่ก็พยายามท
จากการออกไปเดทดินเนอร์หลายๆ ที่ด้วยกัน จากที่ขอทำงานเต้นก็ได้ทำและเธอก็ได้สร้างทีมนักเต้นทีมใหม่ขึ้นมาโดยมีซาซ่าและเกรซเป็นผู้ร่วมทีม แถมยังเปิดรับสมัครนักเต้นคนอื่นๆ ที่อยากร่วมงานอีกด้วย จากการกดดันของวงบียอนด์ที่ให้ประธานค่ายอย่างคริสต้องเซ็นสัญญารับทีมของยูแอลเข้ามาเป็นนักเต้นหลักในค่าย แต่ยังคงมีวงอื่นจากค่ายอื่นมาจ้างงานได้และมันต้องผ่านการแสกนจากวงบียอนด์ก่อนยูแอลได้กลับมาเฉิดฉายบนเวทีอีกครั้ง และแน่นอนมาเธอเป็นที่สนใจของไอดอลหนุ่มหน้าใหม่อีกหลายวงๆ จนจีเซลต้องตามไปคุมแทบจะทุกงาน จากที่ยุ่งๆ อยู่แล้วยุ่งกว่าเดิมเสียอีก ไอดอลที่ว่างานเยอะยังไม่เท่ายูแอลตอนนี้เลย...เธอไม่ได้งานเยอะแต่เธอบ้างานจนแทบจะไม่มีเวลาให้เขา...มันน่าน้อยใจจริงๆ ...“เย็นนี้ไป...ดินเนอร์กันไหม? ผมจองร้านไว้แล้ว”“อ๋อ โทษทีนะจีเซล วงไซบอกซ์มีกินเลี้ยงขอบคุณหลังจบงานน่ะ ฉันเป็นหัวหน้าทีมด้วยสิ”“.........”“ไปก่อนนะ ไว้วันอื่นนะคะ จุ๊บ!” ยูแอลเดินเข้ามาจุ๊บที่แก้มของเขาเบาๆ ก่อนจะรีบเดินไปหาเพื่อนๆ ที่ยืนรออยู่
“จีเซล!!!” ยูแอลถึงกับอึ้งหันไปมองชาร์วีที่ตอนนี้เขาแค่ยกยิ้มเพียงเท่านั้น ไม่คิดว่าจีเซลจะกลับมาเร็วขนาดนี้และสีหน้าของเขาที่เข้ามาเห็นดูเหมือนว่าเขาเข้ามาเห็นตั้งแต่ก่อนที่ชาร์วีจะปล่อยมือจากเธอเสียอีกแน่ๆ ยูแอลรีบเดินเข้าไปหาจีเซลที่ขบเคี้ยวเขี่ยวฟันอย่างหงุดหงิด“มันไม่ใช่อย่างที่คิดนะ...ฉันก็แค่จะล้มแล้วชาร์วีก็..”“มาช่วยไว้สินะครับ....”“ใช่ๆ แค่นั้นจริงๆ ...”“สงสัยผมคงต้องล่ามพี่ไว้บ้างแล้วล่ะครับ จะได้ไม่ต้องไปเที่ยวล้มที่ไหนอีก” จีเซลพูดพร้อมกับขมวดคิ้วแน่น ก่อนจะคว้าข้อมือของเธอเดินออกจากห้องฟิตเน็ตไปทันที ชาร์วีมองตามอ้าปากค้างก่อนจะแบะปากยักไหล่แล้วเดินกลับไปออกกำลังกายต่อพร้อมกับพึมพำกับตัวเอง“ไอ้จีเซลขี้หึงเป็นบ้าเลยแฮะ...คลั่งรักอะไรขนาดนั้น” พูดไปพลางยกน้ำหนักไปอย่างไม่เข้าใจแต่ก็ไม่สนใจเท่าไหร่นัก (อย่าให้ถึงทีนายนะนายชาร์วี!)จีเซลลากยูแอลให้เดินตามเขาไปยังห้องรับแขกก่อนจะหยุดชะงักฝีเท้าแล้วหันมาทางเธอด้วยใบหน้าที่เรียบนิ่
“สวัสดีครับ...ผมเป็นหมอที่คุณชาร์วีส่งมาครับ” ชายหน้าประตูพูดขึ้นพร้อมกับยื่นบัตรประจำตัววิชาชีพโชว์หน้ากล้อง จีเซลเห็นอย่างนั้นก็โล่งอกก่อนจะตอบรับเขา“ครับ...เชิญครับ” จีเซลกดเปิดประตูอัตโนมัติให้คุณหมอเข้ามาก่อนจะเดินนำไปที่ที่ยูแอลนั่งอยู่ ยูแอลลุกขึ้นหวังจะกล่าวสวัสดีแต่คุณหมอกลับรีบบอกให้เธอนั่งลง“ไม่เป็นไรครับ นั่งก่อนเถอะครับคนไข้”“อ๋อ ค่ะ” ยูแอลพูดจบก็หย่อนตัวนั่งโดยมีจีเซลคอยพยุงอยู่ข้างๆ และจับมือเธอไว้ ก่อนจะยกข้อเท้าของเธอขึ้นมาวางบนหน้าขาของเขา คุณหมอที่ถืออุปกรณ์การแพทย์เข้ามาก็เริ่มล้างแผลทำความสะอาดอย่างเบามือและพันแผลให้เธอ“อย่าให้แผลโดนพวกเครื่องสำอางอีกนะครับ...ไม่อย่างนั้นติดเชื้อแน่หรือแผลอาจจะเป็นเชื้อรา”“ค่ะ”“ช่วงอาทิตย์แรกหมอจะเข้ามาล้างแผลให้นะครับ และอย่าลืมทานยาให้ตรงเวลาจนหมดแผงที่หมอให้ไป”“ได้ค่ะ”“อ๋อ แล้วก็คุณจีเซลไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ เรื่องนี้จะเป็นความลับ...ยังไงผมก็เป็นหมอประจำบ้านของคุ
เวลาผ่านล่วงเลยไปจนต้องได้กลับมาพบกันอีกครั้ง เจซี ยูแอลและจีเซลได้เข้ามาถ่ายทำเอ็มวีอย่างที่เจซีคอยลั่นปากไว้กับแฟนคลับเพื่อแก้ข่าวให้ยูแอลด้วย จึงได้ไปถ่ายงานสถานที่ที่คล้ายกันกับบ้านของยูแอลแทน เพราะเจซีไม่อยากให้ยูแอลเข้าไปเจอยายด้วยสภาพที่ผอมโซกว่าเดิมอย่างนี้ ตลอดเวลาที่ผ่านมายูแอลก็พยายามที่จะไม่ทำให้เจซีโกรธแม้จะต้องแสดงให้เขาเชื่อก็ตาม...เพื่อรอวันที่จะเจอจีเซลอย่างเช่นวันนี้...ทุกคนต่างเดินทางมาถึงสถานที่ถ่ายทำกันหมดแล้ว เจซีและยูแอลเองก็มาถึงก่อนเวลาหนึ่งชั่วโมงเพราะต้องมาแต่งตัวแต่งหน้าลองเข้าฉากหามุมกล้องที่ถูกใจ และจีเซลดันมาถึงก่อนพวกเธอเสียอีก...แต่เขาแค่ลอบมองเธอเป็นระยะเท่านั้นไม่ได้มีทีท่าว่าจะสนใจเธอเท่าไหร่นัก ทุกอย่างดำเนินได้ด้วยดี...ตามเนื้อหาเอ็มวีคือเธอต้องเป็นผู้หญิงที่เดินจากเจซีไปเพื่อไปหาจีเซลเมื่อเพลงเปิดขึ้นยูแอลถึงกับอึ้งไม่อยากเชื่อว่าทั้งสองคนจะทำงานเข้ากันได้ดีถึงขนาดอัดเพลงออกมาได้อย่างน่าทึ่ง แค่ฟังก็รู้ว่าจะต้องติดหูมากแค่ไหน ใครจะไปรับรู้ว่าเบื้องหลังเวทีที่มีการร่วมงานกันมันคือการแข่งขันที่จะต้องทำออกมาให้ดีที่สุดเพราะมันจะมีก
หลังจากที่จีเซลแอบขับรถตามเจซีไปก็ได้รู้ที่อยู่ของเจซีและยูแอล แต่เขากลับไม่ได้ทำอะไรผลีผลามเหมือนก่อนหน้านี้เคยเป็น เขาเพียงแค่จ้องมองคฤหาสน์หลังใหญ่นั้นพร้อมกับเชิดหน้าเอามือเท้าหน้าต่างรถที่เปิดกระจกอยู่และยกยิ้มขึ้น... ก่อนจะกลับรถตรงไปยังบริษัทเพื่อที่จะทำงานต่อในช่วงเช้าเกรซและซาซ่าเดินทางมายังค่ายเพลงบีคริส ค่ายที่วงบียอนด์สังกัดอยู่เพราะช่วงบ่ายมีซ้อมเต้นกับวงพวกเขา แต่ทั้งสองสาวเลือกที่จะมาก่อนเวลาประมาณสองชั่วโมงเพื่อดักรอจีเซล ตั้งใจว่าจะส่งข่าวให้เขาได้รับรู้ถึงความยากลำบากของเพื่อนสาวของตน...ยังไงจีเซลก็ต้องได้รับรู้ และทั้งสองก็รอได้ไม่นานก็เห็นวงบียอนด์เดินเข้าบริษัทมากันครบวง แต่จะรอช้ากว่านี้คงจะไม่ได้ ทั้งสองจึงพยักหน้าให้กันแล้วรีบวิ่งไปยังจีเซลทันที“คุณจีเซล!” เกรซเรียกเขาด้วยน้ำเสียงที่ดูตื่นตระหนก จีเซลหันมองเกรซและซาซ่าด้วยสีหน้าสงสัยแต่...เพื่อนรุ่นพี่อย่างซันชายน์รีบเข้ามาขวางหน้าไว้เสียก่อน“มีอะไรหรือครับคนสวย คิดถึงผมขนาดนั้นเลยเหรอ?” ซันชายน์เอ่ยถามพร้อมรอยยิ้มร่า เกรซหันไปมองเขาตาขวางก่อนจะผลั
สองร่างกอดกันแน่นบนเตียงกว้างสีน้ำเงินเข้ม ชุดนอนถูกร่นออกอย่างง่ายดายเพราะมันเป็นเพียงชุดกระโปรงยาวสีขาวตัวบาง ชุดชั้นในนั้นไม่มีให้เกะกะเนื่องจากคิดว่าต้องนอนแล้วถึงไม่ได้ใส่มัน...อีกอย่างไม่ใช่บ้านของเธอจึงไม่ได้เตรียมมาเปลี่ยน ร่างบางบิดเร่าอยู่ใต้ร่างหนากัดปากตัวเองแน่นเมื่อคนด้านบนเลื่อนมือไปไปกอบกำเต้าสวยพอดีมือก่อนจะเลื่อนลงไปดูดกลืนปลายยอดนั้นอย่างไม่ลดละ รุนแรงจนตัวเกร็งไปหมด..“อึ๊..อื้ม” เสียงครางออกมาผ่านลำคอจากการสกัดกลั้นมันเอาไว้ด้วยความทรมาน แอ่นอกรับริมฝีปากนั้นอย่างลืมตัวแม้ว่ามือเล็กจะพยายามดันไหล่ไล่เขาออกไปก็ตาม แต่ก็แปรเปลี่ยนเป็นจิกเกร็งไหล่แกร่งนั้นแน่น...ห้ามความรู้สึกตัวเองไม่ได้เลย...มือหนาอีกข้างจับขาเรียวของเธอให้อ้าออกพอที่จะแทรกร่างของตัวเองเข้าไปอยู่ระหว่างขานั้น ทั้งที่ปากยังคงไม่ว่างคอยปรนเปรอพรมจูบไปทั่วบริเวณอกสวย ก่อนจะเลื่อนใบหน้าพรมจูบไปทั่วหน้าท้องแบนราบจยไปถึงส่วนนูน... มือหนาข้างหนึ่งบีบคลึงเต้าตึงอีกข้างหนึ่งบดขยี้จุดอ่อนไหวจนร่างบางสะดุ้งโหยงและเบือนหน้าหนี แต่ก็ต้องหันหน้ากลับมาหลุบตามองส่วนล่างเม
แม้เรื่องราวกำลังจะแก้ไขได้มันก็ต้องกลับตอกย้ำถึงปัญหาใหม่อีกครั้ง เรื่องที่กำลังจะคลี่คลายกลายเป็นปมหนักและใหญ่กว่าเดิม ความสุขที่มีนั้นอยู่ไม่ได้นานจริงๆ จีเซลจ้องมองชายหญิงที่นั่งร่วมโต๊ะอาหารของครอบครัวเขาด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง สายตาเฉี่ยวยังคงจ้องมองผู้ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนสาวของพี่ชายตัวเอง...“แอลคะ? ทานอันนี้ไหม? เดี๋ยวพี่ตักให้”“...ขอบคุณค่ะ...”“ดูรักกันดีจังเลยนะลูก คบกับยูแอลมานานหรือยังล่ะเจซี”“ปีนี้ก็เข้าปีที่ 11แล้วครับแม่” เจซีตอบพร้อมกับปรายสายตามองจีเซลอย่างยิ้มๆ จีเซลได้แต่จบกรามแน่นจ้องมองเจซีอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ ดูเหมือนว่าเจซีจะรู้เรื่องมาแต่แรกแล้วจากท่าทางที่นั่งยิ้มหน้าระรื่นอย่างนั้น“ไม่คิดเลยว่าจะเป็นไอดอลทั้งคู่ จีเซลไม่รู้จักพี่เขาหรือลูก” ผู้เป็นแม่หันไปเอ่ยถามตาใสมองลูกทั้งสองสลับกัน“ไม่...”“รู้จักสิครับ ผมกำลังจะร่วมงานกับน้องชายอย่างจีเซลพอดี” เจซีเอ่ยขัดจีเซลขึ้นมาทันทีและยังหันไปยิ้
“กูจะลาออกจากวง” จีเซลเอ่ยขึ้นหลังจากที่พูดคุยกับเพื่อนๆ เรื่องเดิมคือเรื่องของยูแอลมาได้สักพัก เขาตั้งใจไว้อย่างนั้นก็เพราะไม่อยากสร้างปัญหาให้เพื่อนๆ ที่กำลังจะไปได้ดีให้มาเดือดร้อนเพราะเรื่องของเขา การกระทำที่จีเซลคิดว่าตัวเองคิดดีแล้วทำให้เพื่อนๆ ในวงถึงกับช็อกค้างมองหน้ากันไปมาอย่างไม่อยากเชื่อหูตัวเอง“กูไม่อนุมัติ” ดีนขยับแว่นตาใสทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้าเอ่ยขึ้นเสียงเรียบแทบจะทันทีโดยไม่ต้องคิด ราวกับว่าเขาได้คำนวณไว้แล้วว่ามันจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นและเขาเองในฐานะหัวหน้าก็ได้คิดแผนการที่ช่วยเพื่อนร่วมวงของตนไว้อยู่แล้ว ...ถ้าขาดใครคนใดคนหนึ่งไปมันก็จะเป็นวงบียอนด์ต่อไปไม่ได้“ดีน กูคิดเรื่องนี้มาสักพักแล้ว...กูก็รักในงานนี้ แต่กูรักพวกมึงมากกว่า อย่าให้กูเป็นตัวปัญหาของพวกมึงเลย” จีเซลเอ่ย“แล้วมึงคิดว่ารักพวกกูอยู่ฝ่ายเดียวเหรอวะ?” ชาร์วีอดไม่ได้ที่จะเอ่ยขึ้นอย่างหัวเสีย“มีอะไรมึงก็ไม่ค่อยบอกพวกกู มันก็เลยกลายเป็นแบบนี้” วินซ์เอ่ยเสริมด้วยท่าทีจริงจังผิดกับนิสัยขี้เล่นของเขา รอบ
“ฮะ?!!! ยูแอลลาออกจากทีม?!!” เกรซและซาซ่าพูดขึ้นเสียงดังพร้อมกันอย่างไม่อยากเชื่อคำพูดของหัวหน้าทีมอย่างแจ็คกี้เท่าไหร่นัก วันนี้อุตส่าห์ได้มาเจอกับวงบียอนด์แต่จู่ๆ เธอก็ลาออกกะทันหันเสียอย่างนั้น ที่ไม่น่าเชื่ออีกอย่างคือเป็นไปไม่ได้ที่ยูแอลจะไม่บอกพวกเธอเลย ถ้าไม่รู้เรื่องจากจีเซลพวกเธอคงจะโกรธเพื่อนสาวไม่น้อย“เพื่อนเธอได้ดีแล้ว แฟนไม่ให้ทำงานแล้วก็ถือว่าสบายแล้วนี่ จะทำเสียงตกใจอะไรกันขนาดนั้น” แจ็คกี้เอ่ยพร้อมทำท่าตกใจที่ทั้งสองคนตะโกนขึ้นมา เกรซและซาซ่าหันมองหน้ากันอย่างสงสัยก่อนที่ซาซ่าจะเอ่ยถามขึ้นเพราะทนความสงสัยในใจไม่ไหว“แล้ว...ยัยแอลของพวกฉันมาบอกพี่แจ็คเองเลยเหรอ??”“ก็...เปล่านะ คุณเจซีเป็นคนมาบอก เพราะไม่อยากให้ยูแอลทำงานแล้ว”“แล้วสัญญานักเต้นล่ะ?” เกรซถามต่อ“คุณเจซีจัดการให้เรียบร้อยแล้ว แถมยังให้ค่าผิดสัญญามาตั้งก้อนนึง”แจ็คกี้พูดพร้อมกับตาแวววาวเป็นประกายเมื่อนึกถึงเงินก้อนนั้น เขาตั้งใจที่จะเอามาพัฒนาทีมเต้นของตนเอง ถึงแจ็คกี้จะหน้าเง