All Chapters of สถานะเมียขัดดอก: Chapter 21 - Chapter 30

บทที่ 11 อ้อมกอด 1/2ดวงตาคมจ้องมองภาพของบัวบูชาที่นอนหลับสนิทบนเตียงอยู่หลายอึดใจ ก่อนจะขยับเดินเข้าไปใกล้และขึ้นไปเบียดตัวนอนลงข้าง ๆ เจ้าของห้อง ขนาดเตียงที่ไม่ได้กว้างมากทำให้ร่างกายของเขาและเธอแนบชิดกันมากกว่าปกติบัวบูชาเริ่มรู้สึกตัวเมื่อถูกแย่งพื้นที่บนเตียงนอน ไหนจะแขนหนัก ๆ ที่พาดลงมาที่เอวของเธอนี่อีก เธอจำกลิ่นตัวของเขาได้แม้มันจะมีกลิ่นของเหล้าปะปนอยู่ก็ตาม คนตัวเล็กพยายามจะแกะแขนเขาออก อาจเพราะอารมณ์น้อยใจที่ถูกเขาต่อว่าเสีย ๆ หาย ๆ เมื่อช่วงเย็นยังคงอยู่ก็เป็นได้แต่มีหรือที่แรงของเธอจะสู่แรงของเขาได้ บัวบูชาถูกรั้งให้เข้าสู่อ้อมกอดอุ่น เขากอดเธอแน่นขึ้นจนเธอแทบจมอกเขาอยู่แล้ว"นอนเถอะ ดึกมากแล้ว" เสียงทุ้มว่าขึ้นขณะที่ฝ่ามือก็ลูบแผ่นหลังบอบบางขึ้นลงไปด้วย คล้ายจะกล่อมเธอนอนอย่างไรอย่างนั้น"คุณเจตเข้าผิดห้องนะคะ" เธอบอกเขาเสียงเบาหวิว หัวใจช่างไม่เคยเข้มแข็งพอเลยสักครั้ง แค่เขากลับมาทำดีด้วยหน่อยเรื่องที่เคยไม่พอใจก็คล้ายจะถูกลบเลือนไปได้ง่าย ๆ กลับกลายเป็นว่าตอนนี้บัวบูชารู้สึกโกรธตัวเองมากกว่าโกรธคนที่กำลังกอดกันนี่ซะอีกทำไมถึงได้ใจง่ายแบบนี้นะ"เรื่องเมื่อช่วงเย็นข

บทที่ 12 ตัวแทน 1/3เจตนิพัทธ์พาบัวบูชามายังคาเฟ่ของไร่จิตรลดาเร็วกว่ากำหนด เพราะเมื่อครู่ตอนที่จอดรถหน้าฟาร์มโคนมเมื่อเห็นว่าเพื่อนสนิทอย่างพร้อมพงษ์รีบวิ่งออกมา หมายจะทักทายคนที่เขาพาไปด้วย เจตนิพัทธ์จึงเปลี่ยนใจขับรถออกมาทั้งอย่างนั้น ปล่อยให้สัตวแพทย์หนุ่มยืนงงอยู่หน้าที่ทำงานของตัวเองเล่นบัวบูชาเองก็สงสัยว่าเพราะอะไรเขาถึงได้เปลี่ยนแพลนกะทันหัน ทว่าเมื่อถามออกไปกลับได้คำตอบชวนงงกลับมาว่า"ที่ฟาร์มไม่มีอะไรน่าดูหรอก" เมื่อเขาพูดมาอย่างนั้นมีหรือที่เธอจะกล้าเอ่ยบอกว่า 'ต่อให้ไม่มีอะไรน่าดู บัวก็อยากเข้าไปดูค่ะ' สุดท้ายบัวบูชาก็ยอมนั่งรถมาเงียบ ๆ และเมื่อถึงคาเฟ่ของไร่ ดวงตาคู่สวยก็กลับมามีประกายตื่นเต้นอีกครั้ง ทุกมุมในคาเฟ่แห่งนี้ตกแต่งสวยมากจนเธออยากยกโทรศัพท์ขึ้นมาเก็บรูปไว้ แถมด้านนอกยังมีที่นั่งกลางลำธารสำหรับลูกค้าที่อยากใกล้ชิดธรรมชาติอีกด้วย"คาเฟ่นี้คุณเจตออกแบบด้วยรึเปล่าคะ" บัวบูชาถามอย่างอยากรู้ และแอบคิดไปแล้วด้วยว่าก็น่าจะเป็นเจตนิพัทธ์ที่ออกแบบ เพราะที่นี่ดูมีกลิ่นอายที่ความคล้ายคลึงกับรีสอร์ตเมื่อเช้า เน้นใช้ไม้เป็นโครงสร้างส่วนใหญ่ และใช้สีที่ดูกลมกลืนกับธรรมชาติใ

บทที่ 12 ตัวแทน 3/3บรรยากาศภายในห้องโดยสารเต็มไปด้วยความเงียบ และความอึดอัดใจ ไม่รู้ทำไมพอเห็นท่าทางหงุดหงิดของเขายิ่งทำให้บัวบูชาคิดว่า เจตนิพัทธ์ยังเหลือเยื่อใยกับผู้หญิงคนนั้นอยู่จริง ๆ เขาดูเหมือนคนที่ทั้งรักทั้งแค้นไม่มีผิด เหมือนคนที่ยังรักแต่ก็อยากประชดประชันด้วยการทำตัวร้าย ๆ ใส่ดวงตาคู่สวยแอบเหลือบมองซีกหน้าคมเข้มด้านข้าง เขามองว่าเธอเป็นตัวแทนของคนรักเก่าจริงรึเปล่า ทุกครั้งที่ดีกับเธอก็เพราะเธอเหมือนผู้หญิงคนนั้นจริงไหม ก็หลงรักเขาไปแล้วนี่นายิ่งปล่อยให้ตัวเองจมดิ่งไปกับความคิดเกี่ยวกับเจตนิพัทธ์และอดีตคนรักของเขา บัวบูชาก็ยิ่งรู้สึกเจ็บปวดใจขึ้นมาอย่างห้ามตัวเองไม่ได้“วันนี้เธอไม่ต้องเข้าสำนักงานแล้ว” เสียงเข้มเอ่ยขึ้นหลังขับรถเข้ามาจอดสนิทยังหน้าบ้านของตัวเอง“ทำไมล่ะคะ”“แค่ทำตามคำสั่ง แล้วไม่ต้องถามมากมันจะเป็นอะไรนักหนาบัว” พอหงุดหงิดจากอีกคน เจตนิพัทธ์ก็พาลเอาอารมณ์เหล่านั้นมาสาดใส่คนตัวเล็กอย่างไม่รู้ตัว พอรู้ตัวก็สายไปเสียแล้วดวงตาคู่สวยที่จ้องมองเขามันฉายชัดถึงความเสียใจอยู่ในนั้น และมันช่างแตกต่างจากคำตอบที่เธอตอบกลับกันเหลือเกิน"ค่ะ บัวเข้าใจแล้ว" ตอบเขาเสร

บทที่ 13 ท้อง 2/2ก๊อก ก๊อก"หนูบัว ลุงมาเปลี่ยนหลอดไฟให้"เมื่อได้ยินเสียงคนด้านนอกบัวบูชาก็รีบล้างหน้าล้างตา ก่อนจะเดินไปเปิดประตูห้องให้ และเพราะความรีบร้อนจึงลืมเก็บที่ตรวจครรภ์ซึ่งเผลอวางไว้ข้างอ่างล้างหน้าไปซะสนิทใบหน้าหวานออกอาการสงสัยไม่น้อย เมื่อพบว่าคนที่ยืนอยู่หน้าห้องของเธอไม่ใช่ลุงกรแต่เป็นพร้อมพงษ์"คุณพงษ์ เอ่อ มีอะไรรึเปล่าคะ""คือพี่ยกบันไดมาให้ลุงกรน่ะ แต่เมื่อกี้ป้าชื่นโทรมาตามบอกว่าก๊อกน้ำรั่วแกเลยรีบไปดูให้ ได้ยินว่าจะเปลี่ยนหลอดไฟที่ห้องใช่ไหมครับ มา เดี๋ยวพี่เปลี่ยนให้""ไม่เป็นไรค่ะคุณพงษ์ เดี๋ยวบัวเปลี่ยนเองก็ได้""เพดานบ้านไอ้เจตสูงจะตาย พี่ช่วยเปลี่ยนแหละดีแล้วครับ" เขายังตอบหญิงสาวด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มใจดีเช่นเคย"แต่""ถ้าน้องบัวกลัว ก็เปิดประตูห้องตั้งไว้ก็ได้ครับ แต่รับรองพี่ไม่ทำอะไรหรอก พี่เป็นสุภาพบุรุษพอ""คือบัวไม่ได้มองคุณพงษ์แบบนั้นค่ะ""งั้นก็ดีครับ รีบเปลี่ยนกันเถอะ"บัวบูชายอมหลีกทางให้สัตวแพทย์หนุ่มได้ยกบันไดเข้ามาด้านในห้อง ก่อนจะบอกว่าหลอดไฟที่เปลี่ยนคือด้านในห้องน้ำ ซึ่งพร้อมพงษ์ก็จัดการยกบันไดเข้าไปตั้งให้มั่นก่อนจะปีนขึ้นไปเพื่อเปลี่ยนหลอ

บทที่ 14 ข้อตกลงใหม่ 2/3ช่วงเช้าของวันเจตนิพัทธ์เดินกุมขมับลงมายังชั้นล่างของบ้าน นอกจากหัวจะปวดจากอาการเมาค้างแล้ว ปากและช่วงแก้มยังเจ็บจากการโดนเพื่อนสนิทต่อยเมื่อคืนอีก เขาจำทุกอย่างได้อยู่บ้าง รู้ด้วยว่าตัวเองทำอะไรลงไป ความโกรธบัวบูชาก็ยังเหลืออยู่มาก แต่หากเธอยอมมาขอโทษและอธิบายทุกอย่างเพื่อแสดงความบริสุทธิ์ของตัวเอง เขาอาจจะยอมยกโทษให้เธอก็ได้"ชื่นเตรียมยาให้ตาเจตหน่อยนะ""ค่ะคุณนาย"สองแม่ลูกนั่งกินข้าวเช้ากันเงียบ ๆ ไม่มีใครพูดอะไรออกมา เจตนิพัทธ์ยอมให้ป้าชื่นทายาที่หน้าให้ก่อนจะเดินออกมายืนรอใครบางคนที่รถซึ่งจอดอยู่หน้าบ้าน ตั้งใจว่าจะพูดคุยกันระหว่างที่เขาขับรถไปส่งเธอยังสำนักงานของไร่ ทว่ารอแล้วรออีกบัวบูชาก็ไม่ยอมออกมาเสียทีเจ้าของใบหน้าดุจึงเดินตรงดิ่งไปที่ห้องพักของเธอ เคาะห้องอยู่หลายทีก็ยังเงียบ"บัว เปิดประตู ถ้าไม่เปิดฉันจะเข้าไปเดี๋ยวนี้"มีเพียงความเงียบที่ตอบกลับเจตนิพัทธ์ เขาจับลูกบิดก่อนจะเปิดเข้าไป ซึ่งประตูมันไม่ได้ล็อกเขาจึงเปิดเข้าไปได้อย่างง่ายดาย และก็พบว่าภายในห้องเล็กตรงหน้าของเขาตอนนี้มันไม่ได้แค่เงียบเพียงอย่างเดียวแต่...มันว่างเปล่าด้วยไม่มีของใ