Tous les chapitres de : Chapitre 1 - Chapitre 10

บทที่ 1 ข้อเสนอล้างหนี้ 2/3ใบหน้าสวยหวานเผยความเศร้าออกมาให้เห็น ในตอนนี้บัวบูชายืนอยู่หน้าไร่จิตรลดา เจ้าของไร่คือคุณนายจิตรลดาผู้ร่ำรวยมากที่สุดในจังหวัด แถมยังเป็นเจ้าของที่ดินทำเลงามหลายแห่ง อีกทั้งยังเป็นเจ้าหนี้ของพ่อเธอด้วยเช่นกันมีคนบอกว่าคุณหญิงจิตรลดาเป็นคนดี แต่ความดีของคนเราก็มีวันหมดลงได้เช่นกัน ข้อนี้บัวบูชาไม่ได้โทษผู้เป็นเจ้าหนี้เลยสักนิด แต่เป็นเพราะบิดาเธอต่างหาก ผิดที่หยิบยืมเงินมาแล้วไม่ยอมชดใช้ ผ่านมาเป็นปีก็ยังเงียบอยู่ผ่อนสักเดือนก็ไม่มี ผลัดแล้วผลัดอีก จนกระทั่งคุณนายจิตรลดาต้องยื่นหยิบยื่นข้อเสนอสุดท้ายให้ บัวบูชาไม่รู้ว่าทำไมการชดใช้หนี้สินของพ่อ จึงมาจบลงที่เธอต้องยอมเป็นนางบำเรอให้กับลูกชายเพียงคนเดียวของคุณนายจิตรลดาด้วย ทั้งที่คนแบบนั้นก็น่าจะมีผู้หญิงมากมายยอมเสนอตัวให้แท้ ๆเจตนิพัทธ์ ทายาทเพียงคนเดียวของคุณนายจิตรลดา เธอเคยได้ยินชื่อเสียงของชายหนุ่มมาบ้าง ใคร ๆ ก็บอกว่าผู้ชายคนนี้หล่อเหลาเอาการ แถมยังเป็นคนฉลาดบริการจัดการไร่จิตรลดาแห่งนี้จนมีชื่อเสียงมากกว่าเดิม ทั้งทำรีสอร์ต ทั้งทำฟาร์มโคนม ทั้งทำคาเฟ่ให้นักท่องเที่ยวมาเที่ยวชมที่ไร่มากขึ้น แต่ไม่

บทที่ 2 อดีตอันฝังใจ 1/2“คะ คืนนี้เลยเหรอคะ”“ใช่ ฉันอยากให้หนูบัวทำความรู้จักกับลูกชายฉันด้วย ไม่ว่ายังไงหนูบัวก็ต้องทำหน้าที่ของตัวเองให้สำเร็จ ลูกชายของฉันไม่ได้เห็นด้วยกับสิ่งที่ฉันทำหรอกนะ เพราะงั้นทำยังไงก็ได้ให้เขานอนกับหนูบัวให้ได้ ไม่งั้นจะถือว่าหนูบัวไม่ได้ทำตามข้อตกลงของเรา และหนี้สินของพ่อหนูบัวฉันคงจะต้องคิดดอกเบี้ยเพิ่ม”สิ้นคำพูดของคุณนายจิตรลดา บัวบูชาก็ทำได้เพียงพยักหน้าอย่างจำยอม เพราะยังไงก่อนหน้าที่จะมายังบ้านหลังนี้เธอก็ได้เตรียมใจเอาไว้บ้างแล้ว ถึงแม้จะหวาดกลัวแต่บัวบูชายอมรับข้อเสนอนี้เอง เพราะงั้นจะถอยตอนนี้ก็คงไม่ทันเสียแล้วแสงสีส้มเข้มบนท้องฟ้าเริ่มถูกแทนที่ด้วยความมืด และมันเป็นสัญญาณบ่งบอกถึงเวลาเลิกงานของนายคนใหม่แห่งไร่จิตรลดาด้วยเช่นกัน เจ้าของร่างสูงโปร่ง ใบหน้าคมเข้มได้รูป ผิวติดคล้ำเพราะตากแดดจากการทำงาน แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้ทำให้เจตนิพัทธ์ดูหล่อเหลาน้อยลงเลยสักนิด ในทางกลับกันเขาดูยิ่งหล่อเท่และเร้าใจผู้หญิงมากกว่าตอนที่ยังเป็นเด็กหนุ่มซะอีกเจตนิพัทธ์เดินเข้ามายังห้องอาหารซึ่งมีมารดานั่งรอทานข้าวอยู่ก่อนแล้ว เขาจึงเดินไปล้างไม้ล้างมือก่อนจะมานั่

บทที่ 3 คืนบำเรอ 1/2“เข้าใจแล้วก็ถอดเสื้อผ้าออก อย่ามาทำตัวเหมือนสาวน้อยอ่อนต่อโลกต่อหน้าฉัน ฉันไม่ชอบ ในเมื่อเธอกล้าตกลงทำตามข้อเสนอของแม่ฉัน เธอก็ต้องกล้าจะทำทุกอย่างให้ฉันพอใจไม่ใช่รึไง” คำพูดคำจาที่ดูใจร้ายของผู้ชายตรงหน้ามันทำให้หัวใจของบัวบูชาเจ็บแปลบขึ้นมาไม่น้อย แต่เธอก็เถียงอะไรไม่ออก เป็นอย่างที่เขาพูดจริง ๆ ในเมื่อเธอเลือกจะทำตามข้อเสนอของคุณนายจิตลดาแล้ว ก็ควรที่จะทำให้ผู้ชายคนนี้พอใจหญิงสาวเม้มริมฝีปากเข้าหากัน ก่อนจะยกมืออันสั่นเทาขึ้นมาปลดกระดุมเสื้อของตนเองออกอย่างช้า ๆ ถึงแม้จะทำใจเอาไว้แล้ว แต่ก็ไม่ง่ายเลยที่บัวบูชาจะไม่หวั่นกลัวกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นต่อจากนี้ น้ำตาเอ่อล้นขึ้นมาที่เบ้าตาแต่เธอยังพยายามอดกลั้นมันเอาไว้ และท่องอยู่ในหัวว่าทำหน้าที่ของตนให้จบ เพราะเธอเป็นคนเลือกเส้นทางนี้เองแววตาคมซึ่งเต็มไปด้วยดำฤษณาจ้องมองหญิงสาวที่กำลังปลดเปลื้องเสื้อผ้าอย่างเชื่องช้า ซึ่งมันไม่ทันใจเขาเอาเสียเลย เจตนิพัทธ์พ่นลมหายใจออกมา ก่อนที่เขาจะพยายามข่มความหงุดหงิดของตนเองเอาไว้ บอกตามตรงว่าร่างกายของเขามันร้อนระอุจนแทบจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว เธอคนนี้ก็กระไรกันชักช้าอยู่ได้ ใ

บทที่ 4 ความวุ่นวายในชีวิต เจตนิพัทธ์รู้สึกตัวขึ้นมาในช่วงประมาณเจ็ดโมงเช้า ปกติเขามักตื่นเร็วกว่านี้ อาจเพราะเมื่อคืนเขาเข้านอนช้ากว่าปกติไปหลายชั่วโมงล่ะมั้ง ถึงได้เผลอนอนตื่นสายกว่าที่เคยหลังจากที่คนตัวสูงลืมตาตื่นขึ้นมา เขาก็หันไปมองข้างกายทันที พอเห็นว่าที่นอนข้างตัวว่างเปล่าแทนที่จะรู้สึกพอใจที่ผู้หญิงคนนั้นรู้สถานะของตัวเอง แต่เจ้าของใบหน้าคมเข้มกลับรู้สึกหงุดหงิดอย่างไรชอบกล ก่อนจะรีบสะบัดหน้าเรียกสติให้กับตัวเอง เขายังมีงานต้องไปทำอีกมากจะมาเสียเวลาใส่ใจเรื่องของผู้หญิงคนหนึ่งไปทำไมกันร่างสูงโปร่งลงจากเตียงก่อนจะเดินตรงไปยังห้องน้ำจัดการทำความสะอาดร่างกายก่อนจะออกมาสวมใส่เสื้อลายสก๊อตสีน้ำตาลกับกางเกงยีนส์สีซีด เส้นผมสีดำสนิทไม่ได้รับการตกแต่งใด ๆ เขาเพียงแค่ยกมือเสยมันขึ้นเพื่อไม่ให้ปรกหน้าก็เท่านั้น เจตนิพัทธ์ต้องไปดูคนงานเก็บเกี่ยวผลผลิตตั้งแต่เช้า เป็นแบบนี้ตลอดในช่วงฤดูกาลเก็บเกี่ยว ไร่จิตรลดานอกจากจะปลูกผลไม้ต่าง ๆ แล้ว ก็ยังมีพวกพืชผักอีกหลากหลายชนิด แถมเขายังทำฟาร์มโคนม รีสอร์ตและคาเฟ่เพิ่มขึ้นมาอีกต่างหาก เพราะงั้นในแต่ละวันงานของชายหนุ่มจึงเยอะจนแทบจะล้นมือเป

บทที่ 5 คนของคุณเจต 2/3บัวบูชายังยิ้มได้ไม่เท่าไหร่คนตรงหน้าก็หาเรื่องมาให้เธอยิ้มไม่ออกเสียแล้ว"หายดีรึยัง เห็นว่าป่วย""ดีขึ้นมากแล้วค่ะ""งั้นคืนนี้ก็ขึ้นไปที่ห้องฉันด้วย"เจ้าของใบหน้าคมเข้มทิ้งคำพูดไว้แค่นั้นก่อนจะเดินเข้าบ้านไป ไม่รอฟังด้วยซ้ำว่าบัวบูชาจะตอบว่าอะไร และเธอจะตอบอะไรได้อีกนอกเสียจาก"ค่ะ"บัวบูชาถูกเรียกตัวให้ขึ้นมายังห้องของเจตนิพัทธ์ทุกคืน เขาตักตวงความสุขจากร่างกายเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า ราวกับจะเรียกคืนให้คุ้มกับหนี้ทุกบาททุกสตางค์ที่พ่อเธอได้หยิบยืมไปอย่างไรอย่างนั้นแต่อย่างน้อยเขาก็เริ่มใจดีกับบัวบูชาบ้าง หลังจากที่เห็นร่องรอยฟันของตัวเองตามร่างกายบัวบูชา อีกฝ่ายก็อ่อนโยนกับเธอขึ้นมานิดหน่อย หมายถึงไม่ได้หนักมือขบกัดเธอเช่นค่ำคืนแรก แต่เรื่องที่เขารังแกจนเธอหมดเรี่ยวหมดแรงคาเตียงทุกค่ำคืนยังคงเป็นเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนและวันที่บัวบูชาเฝ้ารอคอยก็มาถึง เธออาบน้ำแต่งตัวในชุดเรียบร้อย ผมยาวหยักศกเล็กน้อยถูกรวบไว้เป็นหางม้า เผยให้เห็นกรอบหน้าหวานชัดเจนขึ้น และใบหน้าที่ทุกวันไม่ค่อยได้แต่งแต้มเท่าไหร่ ก็ถูกเติมแต่งบาง ๆ พอให้ดูมีชีวิตชีวาขึ้นมาบ้าง เพราะวันนี้เป็นแรกที