All Chapters of สถานะเมียขัดดอก: Chapter 11 - Chapter 20

บทที่ 6 ติดแล้วแหละ 1/2แสงแดดยามเช้าที่สาดส่องเข้ามาตกกระทบลงบนผิวแก้มเนียนใสของคนที่ยังนอนหลับสนิท นี่อาจจะเป็นวันแรกเลยก็ว่าได้ที่เจตนิพัทธ์ลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วเห็นบัวบูชายังอยู่ในบนเตียงด้วยกันแบบนี้ และแทนที่เขาจะลุกจากเตียงเพื่อไปทำธุระส่วนตัว หรือปลุกผู้หญิงข้าง ๆ ให้กลับไปนอนที่ห้องของตัวเอง เจ้าของเตียงกลับเลือกจะไม่ทำทั้งสองอย่าง เขาเพียงนอนตะแคงใช้ฝ่ามือรองใบหน้าและใช้ศอกค้ำยันกับผิวเตียง เพื่อที่จะได้อยู่ในท่าทางที่สามารถมองดูคนข้างกายได้อย่างถนัด"คุณเจต" เสียงหวานละเมอออกมาแผ่วเบา แต่ทว่าคนที่นอนมองอยู่กลับได้ยินชัดมุมปากหยักเผลอยกเป็นรอยยิ้มอย่างไม่รู้ตัวเมื่อได้ยินเสียงคนตัวเล็กเรียกชื่อของตัวเอง ทั้งที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอกำลังฝันอะไรอยู่กันแน่ แต่ถึงอย่างนั้นตอนนี้ความรู้สึกขุ่นมัวในใจของเจตนิพัทธ์ที่เกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อวานก็คล้ายจะดีขึ้นบ้าง คนที่ยังใจลอยส่งหลังนิ้วไปเกลี่ยแก้มเนียนอย่างลืมตัว มันนุ่มลื่นมือซะจริง ก่อนจะต้องตกใจเมื่อเจ้าของใบหน้าเนียนนุ่มเริ่มขยับตัวเพราะถูกรบกวนการนอนแพขนตายาวขยับเขยื้อนก่อนดวงตาคู่สวยจะเปิดปรือขึ้นมา บัวบูชายังสับสนอยู่ไม่น้อยว่า

บทที่ 7 เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย 1/2ตลอดช่วงบ่ายเป็นเวลาของการฟังสัมมนายังห้องประชุมของทางโรงแรม ช่วงเย็นผู้เข้าร่วมทุกคนก็ได้รับเชิญให้มาร่วมมื้ออาหารยังพื้นที่ด้านหน้าของไร่องุ่น ซึ่งถูกตกแต่งด้วยโต๊ะเก้าอี้ตัวยาว และดวงไฟนับร้อยดวงจนคล้ายสถานที่จัดงานแต่งเสียมากกว่าในความคิดของบัวบูชาทว่ามื้ออาหารจบตารางกิจกรรมของวันนี้กลับยังไม่จบ และบัวบูชาคิดว่าคนที่มาเข้าร่วมงานสัมมนาครั้งนี้ดูจะสนใจกับกิจกรรมสุดท้ายของวัน มากกว่าการฟังสัมมนาช่วงบ่ายซะอีก กิจกรรมที่ว่าก็คือการเข้าไปชิมไวน์จากโรงบ่มของไร่แห่งนี้"เป็นไงบ้างครับพ่อเลี้ยงเจต อาหาร ที่พัก มีปัญหาอะไรรึเปล่า ถ้ามีปัญหาอะไรแจ้งผมได้เลยนะครับ" 'เปรมกมล'ชายหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกับเจตนิพัทธ์ เดินเข้ามาทักทายสองหนุ่มสาวที่ดูโดดเด่นไม่น้อยท่ามกลางผู้เข้าร่วมสัมมนาคนอื่น ๆ ในวันนี้"อาหารอร่อยมากครับ ส่วนที่พักก็ยังดีเหมือนเดิม" เจตนิพัทธ์พูดคุยกับอีกฝ่ายอย่างเป็นกันเอง เพราะพอจะเคยเจอกันตามงานอยู่บ้าง และรู้ดีว่าอีกฝ่ายคือเจ้าของไร่องุ่นแห่งนี้ รวมถึงเป็นพ่องานในการจัดสัมมนาครั้งนี้ด้วย"ว่าแต่จะไม่แนะนำสาวสวยข้าง ๆ ให้ผมรู้จักหน่อยเหรอครับ"

บทที่ 8 ไม่พอใจ 1/2วันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว และในตอนนี้เข้าสู่เดือนที่สามแล้วที่บัวบูชาเข้ามาอยู่ในไร่จิตรลดา ชีวิตของเธอก็ยังคงเหมือนเดิม นอกจากทำงานประจำในสำนักงาน ก็มีหน้าที่เป็นรองรับอารมณ์ให้แก่ลูกชายเจ้าของไร่แทบจะทุกคืนเช่นเคยแต่ถึงเวลาจะล่วงผ่านมา ทว่าบัวบูชาก็อดคิดอยู่บ่อยครั้งไม่ได้เลยว่า ช่วงเวลาของการเดินทางไปงานสัมมนายังต่างจังหวัดครั้งก่อน มันเป็นความจริงหรือฝันกันแน่ ทำไมเธอไม่เห็นเงาของเจตนิพัทธ์ที่ใจดีและยิ้มให้เธออีกเลยล่ะ ราวกับว่าเขาไม่เคยได้มอบสิ่งเหล่านั้นให้เธอมาก่อนอย่างไรอย่างนั้น และตอนนี้ในสายตาของอีกฝ่ายที่มองมาทุกครั้งก็มีแต่แววไม่พอใจ และหงุดหงิดอยู่ในนั้นเต็มไปหมดในส่วนของคุณนายจิตรลดา บัวบูชาคิดว่าตัวเองโชคดีไม่น้อยที่ผู้เป็นเจ้าหนี้ของพ่อไม่ได้ใจร้ายอะไรกับเธอมาก ในทางกลับกันนายหญิงของไร่จิตรลดาดูเหมือนจะใส่ใจบัวบูชาไม่น้อย มักคอยถามไถ่สารทุกข์สุกดิบอยู่ตลอด เวลาอีกฝ่ายไปไหนมาไหนก็มักจะซื้อของหรือไม่ก็ขนมมาฝากเธอเสมอ "วันนี้นอกจากขนมจีบมีขนมอะไรมาด้วยคะคุณหมอ" มินตราเอ่ยทักสัตวแพทย์หนุ่มที่มักเทียวไปเทียวมาระหว่างฟาร์มโคนมกับห้องสำนักงานของไร่ เพื

บทที่ 9 ดูถูกเหยียดหยาม 1/2เพราะกลัวว่าจะเป็นหวัดเอาได้ เมื่อเข้ามาถึงห้องพักบัวบูชาจึงรีบเข้าไปอาบน้ำทันที ทำให้ไม่รู้เลยว่ามีใครอีกคนเดินตามเข้ามาด้านในห้องด้วย ทันทีที่หญิงสาวเดินออกมาจากห้องน้ำก็ต้องตกใจเมื่อเห็นเจตนิพัทธ์นั่งกอดอกอยู่ที่เตียง และสายตาที่ดูราวกับไม่พอใจอย่างหนักของเขาก็กำลังจ้องมาที่เธอ“คุณเจต เข้ามาในห้องบัวได้ยังไงคะ” ร่างสูงโปร่งลุกจากเตียงก่อนจะก้าวเดินเข้าไปใกล้เจ้าของห้อง“แล้วทำไมฉันจะเข้าห้องของเธอไม่ได้ ที่นี่บ้านฉัน ฉันจะเข้าออกห้องไหนก็ได้ทั้งนั้น” “แต่นี่มันห้องนอนส่วนตัวของบัวนะคะ” เธอรู้ว่าที่นี่คือบ้านของเขา แต่ก็คิดว่าห้องพักนี้เป็นพื้นที่ส่วนตัวที่คนงานคนหนึ่งสมควรได้รับเช่นกัน และเขาควรจะเคารพสิทธิส่วนบุคคลบ้าง“หึ ทำไม! ฉันเข้ามาไม่ได้หรือไง" คนที่อยู่ในอารมณ์คุกรุ่นเดินตรงเข้าไปกระชากข้อมือเล็ก ออกแรงดึงให้เธอเข้ามาใกล้กันมากขึ้น "มากกว่านี้ฉันก็ทำกับเธอมาแล้วไม่ใช่รึไง แค่เข้าห้องแค่นี้มันจะมีปัญหาอะไร หรือว่า เพราะกำลังอ่อยเหยื่อใหม่อยู่ ถึงไม่พอใจที่ผัวอย่างฉันจะเข้ามาในห้องเธอแบบนี้” คำเรียกถึงสถานะตัวเองที่ออกมาจากปากของเขาทำเอาบัวบูช

บทที่ 10 คนรักเก่า 1/2เจตนิพัทธ์ขับรถออกจากบ้านมาด้วยอารมณ์หงุดหงิด เขาตรงมายังร้านเหล้าที่มักจะมาดื่มในเวลาที่เครียด ลูกค้าสาว ๆ หลายคนเมื่อเห็นพ่อเลี้ยงหนุ่มแห่งไร่จิตรลดาเดินเข้าร้านมาเพียงลำพัง ต่างก็พยายามจะส่งสายตาทอดสะพานให้ ชื่อเสียงของเจตนิพัทธ์ใครบ้างจะไม่รู้จัก รูปร่างหน้าตาจัดว่าดีแล้ว แต่ฐานะตอนนี้ยิ่งดีกว่า ไร่จิตรลดานับวันยิ่งมีชื่อเสียงมากขึ้นเพราะการบริหารงานที่ดีเยี่ยมของนายคนใหม่ของไร่ แม้จะมีข่าวลือหนาหูอยู่บ้างว่าอีกฝ่ายไม่สนใจเรื่องผู้หญิง จนทำให้สาว ๆ หลายคนถอดใจ แต่ก็ยังมีอีกไม่น้อยที่ไม่เชื่อว่าผู้ชายหล่อล่ำ หุ่นดีแบบเจตนิพัทธ์จะไม่มองหญิงเจ้าของใบหน้าคมเข้มมานั่งดื่มคนเดียวเงียบ ๆ อยู่ด้านข้างของบาร์เหล้า เขายกแก้วเครื่องดื่มที่บาร์เทนเดอร์ชงให้ขึ้นดื่มหลายต่อหลายแก้ว หวังว่ารสชาติขมบาดคอของเครื่องดื่มจะช่วยลดความหงุดหงิดในใจลงไปได้บ้าง จนกระทั่งสายตาคมเผลอไปหยุดอยู่ที่ใบหน้าอันคุ้นเคยของใครบางคน 'พลอยภัชชา' ผู้หญิงที่เขาเคยรัก เคยถึงขั้นวาดฝันถึงงานแต่งงานและการสร้างครอบครัวด้วยกัน และก็เป็นผู้หญิงคนเดียวกับที่ทรยศหักหลังเขาไปคบกับผู้ชายที่มีครอบครัวแล้ว