All Chapters of SECRET BAD กักขังหัวใจ ล่ามโซ่รัก: Chapter 11 - Chapter 20

EPISODE 11-Akin’s talk-แอ๊ด...เสียงผมเปิดประตูเข้ามาในห้อง หลังจากที่ก่อนหน้านี้ผมลงไปสั่งป้าเทียน แม่บ้านประจำบ้านหลังนี้ให้จัดอาหารขึ้นมาบนห้องนี้ และตอนนี้ ‘ไอติม’ เด็กสาววัยสิบแปดกำลังถือถาดข้าวและอาหารขึ้นมาบนห้องนี้ เธอเดินตามผมมาติดๆโดยไม่พูอดอะไรสักคำ อาจเป็นเพราะเธอกำลังกลัวผมเพราะปกติแล้ว ไอติมนั่นเป็นเด็กร่าเริงสดใส แต่ผมก็ไม่เข้าใจทำไมเธอจะต้องกลัวผมขนาดนั้น ทั้งที่ผมกับเธอแทบจะไม่สักครั้งที่คุยกันเกินสองประโยค เมื่อเจอหน้ากัน“เอาไปวางไว้บนโต๊ะตรงนั่น” ผมหันไปบอกไอติมที่เดินเว้นระยะห่างจากผมหลายก้าว ก่อนจะชี้ไปยังโต๊ะทำงานสีหวานอ่อนที่อยู่ทางขวามือ“...เอ่อ ค่ะ” ไอติมตอบผมกลับมาแผวเบาก่อนจะเดินเร็วๆไปยังโต๊ะทำงานของเค้กที่ตอนนี้มีข้าวของบนโต๊ะจัดอย่างเป็นระเบียบ“เออ...ถ้าไม่มีอะไรแล้วหนูขอตัวก่อนนะค่ะ” เธอเงยมาหน้าผมเสียงสั่น ก่อนหลบสายตาผมเมื่อเห็นผมมองเธอนิ่งๆ ซึ่งมันก็เป็นเรื่องปกติของผมที่ผมชอบใช้สายตาแบบนี้มองคนอื่น“อืม…ถ้าไม่มีเรื่องคอขาดบาดตายไม่ต้องขึ้นมา” ผมบอกเธอเสียงเรียบ ก่อนจะหย่อนตัวลงนั่งบนเตียงนอนสีหวาน ที่มีร่างบอบบางของเค้กนอนหลับอยู่ตรงกล

EPISODE 1315.42 น.“...ส่วนชนิดนี้คือแวนด้าค่ะ”ฉันหันมาชี้ดอกไม้สีม่วงที่มีกลีบดอกขนาดใหญ่ และปลูกในกระถางโปร่งหรือตะกร้าที่อยู่ข้างบนตรงหน้าของฉัน กับเสี่ยคิงส์ ก่อนหน้านี้ฉันเข้ามาช่วยคุณน้าดูแลดอกไม้เป็นกิจวัตรประจำวันอยู่แล้ว แต่ที่แปลกไปจากทุกครั้งเลยก็คือ มีผู้ชายร่างสูงร้อยแปดสิบกว่ากำลังเดินตามฉันอยู่ต่างหากผู้ชายคนนี้คือ ‘เสี่ยคิงส์’ เป็นลูกพี่ลูกน้องของคุณโซ่ เขาเป็นอีกหนึ่งคนที่ใช้นามสกุล ‘เมธาพิภัทร’ แต่ที่เหนือกว่าคุณโซ่ก็คือเขาเป็นผู้ชายที่อันตราย ถึงแม้จะใช้นามสกุลเดียวกับคุณโซ่ แต่เขาก็เป็นหนึ่งในผู้ชายที่น่ากลัวที่สุด ที่ผู้หญิงดีๆควรหลีกหนีไปให้ไกลถึงแม้ภายนอกบุคลิกของเขาจะมีความสุขุม ใจเย็นและสุภาพบุรุษมากก็เถอะ แต่ฉันขอบอกไว้ตรงนี้เลยว่า ผู้ชายคนนี้ ‘อันตราย’ ทั้งตัวและหัวใจ เพราะเขาเป็นผู้ชายที่เจ้าชู้ เปลี่ยนผู้หญิงบ่อย และเมื่อสองอาทิตย์ก่อนฉันเพิ่งได้ยินข่าวมาว่า เขากำลังแอบคบกับผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ทั้งที่เขาก็มีคนรักอยู่แล้วแต่ก็นั่นแหละ ฉันก็ไม่ได้ให้ความสนใจเขาอะไรเยอะขนาดนั้น แค่พอรู้ประวัติความเป็นมาเล็กน้อย และฉันจะระวังทุกครั้งที่ต้องอยู่กับเขา

EPISODE 15 [NC18+]“ฮึก! ฮือๆ...”ฉันร้องไห้ออกมาด้วยความเหนื่อย ในขณะที่ร่างสูงบนตัวฉันยังขยับสะโพกสอบเข้าหาร่างของฉันไม่ยอมหยุด และฉันก็ไม่รู้เลยว่าเขาทำแบบนี้กับฉันนานแค่ไหน เพราะในความรู้สึกฉันมันช่างยาวนานและทรมานเหลือเกิน“อื้อ!” ฉันร้องตกใจเมื่อถูกริมฝีปากลงมาจากคนด้านบน เขาก้มลงมาบดขยี้ริมฝีปากฉันอย่างหิวกระหาย ทำเหมือนกับว่าเขาอยากจะกินฉันเข้าไปทั้งตัวอย่างนั้นแหละ เพราะเขาทั้งจูบ ขบเม้น และกัดริมฝีปากล่างของฉันเล่น เหมือนต้องการแกล้งกันจุ๊บ! เขาถอนจูบออกจนเกิดเสียงเอฟเฟ็คระหว่างเรา แต่เขาก็ยังไม่ยอมหยุดร่างของเขาที่ยังแทรกกายเข้ามาในตัวฉันไม่เลิก และนั่นจึงทำให้ร่างของฉันขยับไหวไปตามแรงที่เขากระทำใส่ฉันฟอดดด!“เหนื่อยไหม” หลังจากที่คุณโซ่ทั้งจูบทั้งหอมฉันจนพอใจแล้ว เขาก็ก้มมาถามฉันเสียงอ่อนโยนเป็นครั้ง และไม่ใช่แค่น้ำเสียงที่อ่อนโยนแต่มันยังรวมไปถึงสายตาที่เขามองมาที่ฉันอีกด้วย และนั้นทำให้ฉันขมวดคิ้วเม้มริมฝีปากอย่างไม่ชอบใจคุณโซ่นิสัยไม่ได้เลยผู้ชายนิสัยเสีย! ชอบเอาแต่ใจบังคับฉัน...ก่อนหน้านี้ยังโกรธและโมโหเป็นฟืนเป็นไฟอยู่เลย แต่มาตอนนี้สิ กลับถามฉันด้วยความอ่อ

EPISODE 17“ตื่นได้แล้วครับจะบ่ายสองแล้วนะ!”“คะ คุณโซ่!” และเมื่อปรับแสงและภาพตรงหน้าได้แล้ว ฉันจึงเห็นใบหน้าหล่อคมที่แสนคุ้นเคยของผู้ชายที่นอนมองฉันเป็นครั้งแรก และที่น่าตกใจและแปลกใจในเวลาเดียวกันนั้น เขากลับยิ้มอ่อนโยนมาให้ฉัน ทั้งที่เขาไม่เคยทำอะไรแบบนี้กับฉันเลยสักครั้งตึกตัก ตึกตัก!...และมันก็เป็นครั้งแรกอีกที่ฉันเผลอหัวใจเต้นแรง เพียงเพราะรอยยิ้มไร้พิษสงนั้นของเขา“หิวไหม?” คุณโซ่ถามฉันด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะใช้นิ้วเกลี่ยปอยผมของฉันเล่น เขาไม่ได้สบตาฉันในขณะที่ถามฉันแต่เขากลับไล่มองไปตามมือที่เขาเกลี่ย...“...มะ ไม่ค่ะ!”ฉันตอบเขากลับไปแค่นั้น ก็เพิ่งรู้สึกตัวว่าตอนนี้ร่างกายของฉันนั้นเปลือยเปล่า และนั้นทำให้ฉันก้มลงมองสภาพของตัวเองทันที ถ้าฉันไม่มีผ้าห่มผืนหนาของเขาห่มไว้ป่านนี้สภาพของฉันคงจะแย่มาก ถึงฉันกับเขาจะมีอะไรกันหลายครั้งแต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะไม่รู้สึกอายที่ตัวเองมีสภาพแบบนี้นะ“โกรธไหมที่ฉันบังคับเธอแบบนี้” ...แต่อยู่ดีดีในขณะที่ฉันกำลังขยับร่างลุกขึ้นนั่ง คุณโซ่ก็เอ่ยพูดกับฉันขึ้นมาและนั้นจึงทำให้ฉันต้องหันไปมองหน้าเขาอย่างไม่อยากจะเชื่อ“คะ? เมื่อกี

EPISODE 19ตุบ! ฟุบ! ผมจัดการวางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะอาหารจนเกิดเสียง ก่อนจะตามมาด้วยเสื้อสูทที่เพิ่งถูกคนสูงวัยถอดไปก่อนจะเดินมาถึงโต๊ะ ก่อนผมจะหย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้ตรงข้ามกับคนตัวเล็ก เธอเหลือบสายตาขึ้นมามองผมแวบหนึ่งก่อนจะก้มหน้าทานข้าวในจานของเธอไป...แต่ผมมองออกว่าตอนนี้เธอคงรู้สึกอึดอัดมาก เธอไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมาทักทายผมเลยสักนิด ส่วนผมก็ได้แต่มองเธออย่างไม่วางตา จนกระทั่งมีเสียงของคุณแม่แทรกผ่านเข้ามาในโซนประสาทผม“ป้าเทียน...ตักข้าวให้ตาโซ่เลยจ้ะ”หลังจากสิ้นคำพูดของคุณแม่ หญิงชราสูงวัยหกสิปีก็เดินมาหยิบโถข้าวที่วางไว้บนโต๊ะ แล้วเดินมาตักเข้าให้ผมก่อนจะผละออกไปยืนอยู่ด้านข้างตามเดิมด้วยความสงบนิ่ง และที่ยืนข้างกันนั้นก็มีร่างบอบบางของเด็กผู้หญิงวัยรุ่นยืนอยู่ด้วย“ทานเยอะๆนะตาโซ่ หนูด้วยนะหนูเค้กทานเยอะๆ...เราไม่ได้ทานข้าวพร้อมหน้ากันนานแล้ว” คุณแม่พูดขึ้นมาเสียงอบอุ่นและนั้นจึงทำให้ผมจำต้องนั่งกินข้าวตามที่ท่านบอกอย่างไม่มีทางเลี่ยง เพราะถึงแม้ผมจะรู้ว่าเค้กอึดอัดใจแค่ไหนที่ร่วมโต๊ะอาหารกับผมในรอบหลายวันก็ตาม20.56 น.ปึง!ผมจัดการปิดประตูห้องนอนก่อนจะหมุน