All Chapters of รักร้าย มาเฟียลูกติด: Chapter 31 - Chapter 40

"คุณพายพาอาชิไปทานข้าวกันได้แล้วค่ะ นี่ก็จะสองทุ่มแล้วนะคะ" ป้าแช่มเดินเข้ามาตามทั้งคู่ เมื่อเลยเวลาอาหารเย็นมานานมากแล้ว พรพระพายกับอินทัชเอาแต่นั่งอยู่ข้างๆ มาเฟียหนุ่มไม่ยอมลุกไปไหน"อาชิจะอยู่กับพ่อแทนฮับยายแช่ม" เด็กชายตัวน้อยเอ่ยบอก"พายลืมดูเวลาไปเลยค่ะป้าแช่ม ขอโทษนะคะ แม่พายว่าเราออกไปทานข้าวกันก่อนดีกว่า เดี๋ยวไม่มีแรงมาดูแลพ่อแทนนะ""ก็ได้ฮับ" เด็กชายตัวน้อยยอมไปรับประทานอาหารแต่โดยดีพรพระพายพาอาชิออกไปรับประทานอาหาร เป็นเวลาที่ตรัยคุณพาแพทย์เข้ามาตรวจมาเฟียหนุ่มอีกครั้ง พร้อมพยาบาลสาวสวยคนหนึ่ง"พายพาอาชิไปทานข้าวก่อนนะคะพี่เดย์ เดี๋ยวพายรีบมาค่ะ""พายพาคุณอาชิอาบน้ำแล้วก็พาเข้านอนก่อนก็ได้ ทางนี้พี่จัดการเอง""ก็ได้ค่ะ ไม่เกินสี่ทุ่มเดี๋ยวพายลงมา" พรพระพายเอ่ยบอก"แต่อาชิอยากอยู่กับพ่อแทน อยากนอนกับพ่อแทน""อาชิฟังอาเดย์นะครับ พ่อแทนไม่เป็นอะไรแล้ว ตอนนี้ได้เวลาเข้านอนของอาชิ ถ้าอาชิไม่นอนอาชิก็จะไม่แข็งแรง อาชิก็จะไม่มีแรงดูแลพ่อแทนนะ คืนนี้อาชิเข้านอน พรุ่งนี้เช้าอาชิตื่นขึ้นมาค่อยมาดูแลพ่อแทนใหม่นะครับ" บอดี้การ์ดหนุ่มอธิบายให้เด็กชายตัวน้อยฟัง อินทัชเงยหน้าขึ้นมองพรพ

"พ่อแทนฮับ พ่อแทนตื่นแล้ว อาชิคิกถึง" เด็กชายตัวน้อยรีบวิ่งมาหาผู้เป็นพ่อเมื่อยายแช่มบอกว่าพ่อแทนของตนตื่นแล้ว"อาชิระวังโดนแผลคุณพ่อนะคะ" พยาบาลสาวเอ่ยห้ามเด็กชายตัวน้อยที่ป่ายปีนเก้าอี้ แล้วเตรียมจะปีนขึ้นไปบนเตียงที่ผู้เป็นพ่อนอนอยู่"อย่ามาจุ้น" อินทัชบอกปากยู่ นั่งอยู่บนเตียงข้างผู้เป็นพ่อ ทำให้พยาบาลสาวหน้าเสียไปเล็กน้อย"อาชิไม่พูดแบบนี้นะคะ ไม่น่ารักเลย" พรพระพายตักเตือน"อาชิขอโทษฮับแม่พาย อาชิอยากอยู่กับพ่อแทน อยู่กับแม่พาย อยู่กันแค่ฉามคน" เด็กชายตัวน้อยเอ่ยขอโทษพรพระพาย แต่หันไปทำปากยู่ใส่พยาบาลสาวอีกครั้ง"พี่จันทร์ต้องอยู่ดูแลคุณพ่อของอาชิค่ะ" พยาบาลสาวปรับสีหน้าให้เป็นปกติเอ่ยบอกเสียงหวาน"อาชิไม่มีพี่" อินทัชพูดสวนทันควัน"อาชิ" พรพระพายใช้น้ำเสียงและสีหน้าปรามเด็กน้อย"พ่อแทนฮับ" เด็กชายตัวน้อยซบหน้าไปกับบ่าของผู้เป็นพ่อข้างที่ไม่ได้บาดเจ็บ พูดเสียงเศร้าเมื่อถูกตักเตือน"ทำไมวันนี้ลูกชายพ่อแทนถึงพูดไม่เพราะเลยครับ" มาเฟียหนุ่มเอ่ยถามลูกชายตัวน้อย"อาชิจะอยู่กับพ่อแทน แม่พาย แค่ฉามคน" เด็กชายตัวน้อยบอกเสียงเศร้ากว่าเดิม"อาชิมาถึงก็อ้อนพ่อแทนเลยนะ" ตรัยคุณ บอดี้การ์ดหน

พยาบาลสาวก้มลงไปประทับริมฝีปากของตนเองบนริมฝีปากของมาเฟียหนุ่มอย่างอ่อนโยน ก่อนจะเลื่อนลงมาจูบที่ลำคอ และเลื่อนต่ำลงมาจนถึงกลางกาย แล้วค่อยๆ ปลดเปลื้องกางเกงของร่างที่กำลังหลับใหลออก จากนั้นก็จูบลงไปที่แก่นกายของมาเฟียหนุ่ม ลิ้นเล็กค่อยๆ ตวัดเลียไปทั่วเอ็นร้อนที่ยังคงสงบนิ่ง มือข้างหนึ่งเลื่อนเข้าไปในกระโปรงสีขาว นิ้วเรียวค่อยๆ แทรกเข้าไปในกลีบพูเนื้อของตนเอง ที่ตอนนี้ฉ่ำเยิ้มไปด้วยน้ำสวาท"อ๊า...คุณแทนขาาาา...จันทร์ต้องการคุณ...อ๊า" พยาบาลสาวร้องครางด้วยความเสียวซ่านเมื่อเรียวนิ้วขยับเข้าออกในช่องทางรักของตนเอง ปากเล็กยังคงโลมเลียไปที่แก่นกายของมาเฟียหนุ่มที่เริ่มแข็งชูชันขึ้นมาตามสัญชาตญาณ"อื้ม...ของคุณใหญ่ถูกใจจันทร์เป็นที่สุด...อ๊า...จันทร์อยากเอาเข้าไปในร่องของจันทร์จะแย่อยู่แล้ว...อ๊า" พยาบาลสาวพูดราวกับคนละเมอ เรียวนิ้วก็ชักเข้าชักออกในช่องทางรักของตนเองรัวเร็วขึ้น แต่แล้วเธอก็ต้องตกจากสวรรค์ลงมา ทั้งๆ ที่ปลายทางสวรรค์อยู่แค่เอื้อม"ทำอะไยพ่อแทน ออกไปนะ" เสียงเล็กของเด็กชายตัวน้อยดังขึ้น พร้อมทั้งรีบวิ่งเข้าใส่พยาบาลสาวที่กำลังทำมิดีมิร้ายพ่อของตนเองอยู่"อ๊าย! อย่าค่ะ อาชิ พี

"พี่แทน จะไปไหนคะ ไม่ทำงานแล้วเหรอ" พรพระพายเอ่ยถามมาเฟียหนุ่มเมื่อถูกเขาอุ้มขึ้นในท่าเจ้าสาว จนเธอต้องโอบรอบลำคอแกร่งไว้ด้วยกลัวจะร่วงหล่นลงไป"จะไปทำน้องให้อาชิ" พูดจบก็เดินละลิ่วเข้าบ้านไปทันทีโดยไม่สนใจสายตาของบอดี้การ์ดที่อยู่รอบๆ บริเวณบ้านเลย"แต่หมอยังไม่อนุญาตนะคะ แล้วก็ห้ามยกของหนักด้วย เพราะฉะนั้นก็อุ้มพายไม่ได้" พรพระพายรีบร้องห้าม เพราะแพทย์สั่งไว้ว่าห้ามทำกิจกรรมทุกชนิดที่มีผลต่อการเต้นของหัวใจ แต่มาเฟียหนุ่มก็ไม่สนใจตั้งหน้าตั้งตาเดินอุ้มร่างบางเข้าไปในบ้านมาเฟียหนุ่มวางหญิงสาวลงบนเตียงอย่างอ่อนโยน ก่อนจะขึ้นคร่อมกายบาง แล้วประคองใบหน้าหวานของเธอเข้ามาจูบอย่างดูดดื่ม"อื้อ...พี่แทน หมอสั่งหะ...อื้ม" แทนไทปล่อยจูบจากริมฝีปากบาง แต่เมื่อปากเล็กเอื้อยเอ่ยคำพูดออกมาเขาก็ประกบปากจูบเธออีกครั้ง"หมอบอกว่าพี่หายเป็นปกติแล้ว แผลที่หัวใจปิดสนิท พายสบายใจได้ แล้วพี่ก็ถามหมอมาแล้วด้วยว่าเอาเมียได้ยัง" มาเฟียหนุ่มยิ้มเจ้าเล่ห์ จ้องมองดวงตาคู่งาม"คนบ้า ไปถามหมอแบบนั้นได้ยังไง" พรพระพายเขินจนใบหน้าขึ้นสีแดงระเรื่อ"แล้วอยากรู้ไหมว่าหมอบอกว่าไง" มาเฟียหนุ่มใช้จมูกโด่งถูไถแก้มนวลเบาๆ

"คุณพาย เธอรออยู่ตรงนั้นค่ะ" ประชาสัมพันธ์สาวเอ่ยบอกเมื่อพรพระพายเดินมาถึงเคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์"ขอบคุณนะคะ" หญิงสาวบอกก่อนจะเดินเข้าไปหาผู้หญิงคนนั้นที่นั่งรออยู่ที่โซฟารับรองแขก"สวัสดีค่ะ ฉันดาริน เป็นแม่ของอาชิ" ผู้หญิงคนนั้นลุกขึ้นเมื่อเห็นพรพระพายเดินตรงมา เธอแนะนำตนเองทันที"สวัสดีค่ะ พรพระพายค่ะ""ฉันรู้จักค่ะ ผู้หญิงคนปัจจุบันของแทนไท" ดารินแสดงอาการเหยียดหยามทั้งด้วยวาจาและสายตา"คุณมีธุระอะไรกับฉันคะ เชิญคุณพูดธุระของคุณมาดีกว่า" พรพระพายพูดขึ้นอย่างไม่ค่อยพอใจนักกับกิริยาของอีกฝ่าย"ฉันอยากจะให้เธอช่วยฉัน ให้ได้พบกับแทน""ทำไมฉันต้องทำแบบนั้น""เพราะตอนนี้แทนเขากำลังหลงเธอ ถ้าเธอเป็นคนพูด ยังไงแทนก็ต้องฟัง""ถ้าเขาอยากจะเจอคุณ เขาก็คงให้คุณเข้าพบแล้วค่ะ คงไม่ต้องมาขอร้องให้ฉันช่วย ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัวกลับไปทำงานก่อน" พรพระพายเอ่ยพร้อมตั้งท่าจะเดินหันหลังออกไป"ฉันขอร้อง ให้ฉันกราบเธอก็ได้ เธอช่วยพูดกับแทน ให้ฉันได้คุยกับเขา ตอนนี้ชีวิตฉันไม่เหลือใครแล้ว มีแต่แทนเท่านั้นที่จะช่วยฉันได้ ฉันรู้ว่าฉันเป็นแม่ที่ไม่ดี แต่ตอนนี้ฉันสำนึกผิดแล้วจริงๆ นะ" ดารินทรุดตัวลงนั่งคุก