All Chapters of รักร้าย มาเฟียลูกติด: Chapter 91 - Chapter 100

"พายครับ" แทนไทเดินมาโอบกอดพรพระพายจากทางด้านหลังเอ่ยเรียกเธอเสียงหวาน ขณะที่เธอกำลังยืนหวีผมอยู่หน้ากระจก"คะ" เธอเงยหน้าขึ้นมาสบตาร่างสูงผ่านกระจกเงา"พายลืมอะไรไปหรือเปล่า""ลืมอะไรคะ" เธอแสร้งถาม"ก็ชุดที่เราซื้อมากันวันนี้ไง" เขาบอกเมื่อเธอทำเป็นไม่รู้"วันนี้อยากให้เมียเป็นอะไรคะ" ร่างบอบบางหันมาโอบรอบลำคอแกร่ง เอ่ยถามด้วยท่าทางยั่วยวน"วันนี้อยากให้เมียเป็นกระต่ายสีชมพู ลูกสาวจะได้มาสักที""ไม่เห็นเกี่ยวเลย" หญิงสาวขบขันความคิดของแทนไท"เกี่ยวสิ ลูกสาวชอบสีชมพู อื้ม...พี่จะไม่ไหวแล้ว" เสียงทุ้มแหบพร่า พร้อมกับกระแทกเอวสอบเข้าหากายบาง จงใจให้เธอสัมผัสความแข็งขึงที่หลบซ้อนอยู่ภายในกางเกงนอนของเขา มันพร้อมจะออกมาผงาดด้านนอกแล้ว"พี่แทนไปรอที่เตียงเลยค่ะ เดี๋ยวพายไปเปลี่ยนชุดก่อน" มือบางลูบไล้แผงอกกำยำ พร้อมทั้งส่งสายตายั่วยวน แทนไทไม่รอช้ากระโดดขึ้นเตียงไปรอเมียกลายร่างเป็นกระต่ายน้อยสีชมพู"พี่แทนขาาาา มารับกระต่ายตัวนี้ไปเลี้ยงหน่อยสิคะ" พรพระพายที่อยู่ในชุดกระต่ายสีชมพูสุดเซ็กซี่ส่งสายตายั่วยวน พร้อมโพสท่ายั่วอารมณ์คนหื่น"ได้สิครับ พี่จะเลี้ยงดูอย่างดีเลย" มาเฟียหนุ่มเดินมาหาร

1 เดือน ต่อมา"พี่แทน พอแล้วค่ะ พายเหนื่อยแล้วนะ" ร่างบางพยายามผลักศีรษะของมาเฟียหนุ่มออกจากเนินอก เธอรู้สึกเหนื่อยกับบทรักอันยาวนานของเขา ตั้งแต่ช่วงหัวค่ำ จนเกือบรุ่งสางของอีกวัน ไม่มีทีท่าว่าบทรักนี้จะจบลง"อีกรอบนะครับ อื้ม..." พูดจบปากหนาก็งับไปที่ยอดอก ดูดดึงเต้าใหญ่อย่างไม่รู้จักอิ่ม"อุ๊บ!!" จู่ๆ แทนไทก็ผละริมฝีปากออกจากยอดอกของร่างบาง เอามือปิดปาก แล้วรีบวิ่งเข้าห้องน้ำด้วยสภาพเปลือยเปล่า"พี่แทนเป็นอะไรคะ" พรพระพายถามอย่างเป็นห่วง รีบหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันรอบกาย แล้วเดินตามเขาไปภาพที่เธอเห็น แทนไทนั่งเกาะชักโครกอาเจียน ใบหน้าของเขาเริ่มซีดเผือด มือหนากุมท้องไว้เมื่อรู้สึกเจ็บในช่องท้องเนื่องจากอาเจียนอย่างหนัก พรพระพายเข้ามาลูบหลังให้เขา"เป็นยังไงบ้างคะ อาเจียนขนาดนี้ไปหาหมอดีกว่านะ นี้ก็ใกล้เช้าแล้ว ให้พี่เดย์พาไป" พรพระพายเอ่ยอย่างเป็นห่วงขณะที่กำลังพยุงแทนไทออกจากห้องน้ำ เพื่อมานอนพักที่เตียง"พี่ไม่เป็นอะไรแล้ว คงเอาเมียหนักไปหน่อย เลยพักผ่อนไม่พอ" เขาบอกทีเล่นทีจริง ก่อนจะล้มตัวลงนอน"หน้าซีดขนาดนี้ยังจะมาพูดเล่นอยู่อีก" เธอว่าเสียงดุ"พายอย่าดุพี่สิ อื้ม...ตัวพายหอม ขอพ

"พี่แทน พายจะโกรธแล้วนะ สองวันแล้วนะคะที่พี่แทนเป็นแบบนี้ ถ้าวันนี้พี่แทนไม่ยอมไปหาหมอ พายจะหนีไปทำงาน จะไม่อยู่ใกล้พี่แทนแล้วนะ" พรพระพายเอ่ยอย่างเด็ดขาด เมื่อแทนไทไม่ยอมไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจดูอาการที่เขาเป็น"ไม่ๆ พายมาให้พี่กอดก่อน" แทนไทพูดเสียงแหบเหนื่อย นั่งเกาะชักโครก พยายามเอื้อมมือมาหาพรพระพายด้วยความโหยหากลิ่นกายหอมกรุ่น หากไม่มีเธออยู่ข้างๆ เขาคงขาดใจตายเป็นแน่"ไม่ค่ะ ถ้าพี่แทนไม่ยอมไปหาหมอ พายจะไม่ให้กอดอีก" เธอบอกพลางเดินหนีเขาออกมานั่งที่ปลายเตียง"พาย มาหาพี่ อุ๊บ! แหวะ!" แทนไทพูดได้ไม่กี่คำก็อาเจียนออกมาอย่างหนัก ถ้าเขาไม่ได้สูดดมกลิ่นกายของพรพระพาย อาการเขาก็จะยิ่งหนัก ทำให้สองวันมานี้เธอกับเขาตัวแทบจะติดกันตลอดเวลา เขาจะต้องกอดต้องซุกเพื่อให้ได้กลิ่นกายของเธอ บอดี้การ์ดทุกคนห้ามใส่น้ำหอมมาใกล้ กินอะไรเข้าไปก็อาเจียนออกมาหมด เรียกหาแต่มะม่วงกะปิหวานฝีมือยลดา"พี่แทน พี่แทนคะ" เธอเอ่ยเรียกเมื่อเห็นเขาเงียบไป"...........""พี่แทน!!!" พรพระพายต้องร้องด้วยความตกใจเมื่อแทนไทเป็นลมหมดสติ"พี่เดย์!!! มีใครอยู่แถวนี้บ้าง" เธอเปิดประตูห้องนอนออกไปร้องเรียกหาคนช่วยเสียงดังลั่น

หลังจากที่ต้องหามแทนไทส่งโรงพยาบาลด้วยอาการแพ้ท้องแทนเมีย แพทย์ได้สั่งยาบำรุงให้ทั้งคุณพ่อคุณแม่ พรพระพายทำการฝากครรภ์เป็นที่เรียบร้อย เด็กชายตัวน้อยดีใจจนออกนอกหน้า เที่ยวบอกคนนั้นคนนี้ไปทั่วว่าตนเองจะได้เป็นพี่ชายแล้ว ก่อนนอนจะต้องแวะมาคุย มาจุ๊บกับน้องทุกคืนแทนไทยังคงมีอาการแพ้ท้องแทนเมียอย่างต่อเนื่อง จนบางวันไปทำงานแทบไม่ไหว เขาไม่สามารถอยู่ห่างพรพระพายได้ จนกระทั่งเธอตั้งครรภ์ได้สามเดือนอาการแพ้ท้องแทนเมียก็ดีขึ้น แต่เขาก็ยังคงติดกลิ่นเมียเหมือนเดิมความหื่นยังคงมีมาเสมอ แต่ทำไม่ได้..."ขอเข้าไปทักทายลูกหน่อยนะ" แทนไทเอ่ยเสียงกระเส่า ก่อนจะก้มหน้าซุกไซ้ซอกคอหอม มือหนาจัดการปลดเปลื้องเสื้อผ้าทั้งของเขาและเธอออกด้วยความรวดเร็ว"อื้อ...เดี๋ยวก็อาเจียนอีกหรอกค่ะ" ร่างบางเอ่ยบอกด้วยความเป็นห่วง"วันนี้ลูกอาจจะใจดีให้พ่อแทนเข้าไปหา" เขาบอกพลางจูบไล้ไปทั่วร่างบางที่ตอนนี้ดูจะมีน้ำมีนวลขึ้นกว่าแต่ก่อน สองเต้าใหญ่ที่ปกติก็ใหญ่จนล้นมือ มาตอนนี้ก็ดูเต็งตึงใหญ่ขึ้นไปอีก"ขอพ่อดูดก่อนนะครับ" เขาเอ่ยเหมือนคนละเมอ ริมฝีปากหนางับเข้าไปที่ยอดอกดูดดึงสลับไปมาซ้ายทีขวาทีอย่างหื่นกระหาย"อ๊า...พี่

"วันนี้คุณครูสอนพี่อาชิย้องเพลง พี่อาชิย้องเพลงให้ฟังนะ" เด็กชายตัวน้อยนอนคว่ำหน้าสองมือเล็กยกขึ้นมาเท้าคาง โดยที่พรพระพายนั่งพิงหัวเตียงอยู่กลางเตียง สองพ่อลูกขนาบข้าง เด็กน้อยนอนคุยกับน้องที่อยู่ในท้องของผู้เป็นแม่พรพระพายเปิดเสื้อขึ้นเผยให้เห็นหน้าท้องที่ขยายใหญ่ เพื่อให้สองพ่อลูกได้ลูบสัมผัส ช่วงนี้สองสาวฝาแฝดจะดิ้นแรง จนหน้าท้องของเธอปูดนูนขึ้นมา"เบบี้ ชาร์ค ดู๊ด ดู ดู่ ดุด เบบี้ ชาร์ค ดู๊ด ดู ดู่ ดุ เบบี้ ชาร์ค ดู๊ด ดู ดู่ ดุด เบบี้ชาร์ค มัมมี่ ชาร์ค ดู๊ด ดู..." เด็กน้อยร้องเพลงให้น้องฟัง"โอ๊ะ!" พรพระพายร้องขึ้นเพราะลูกน้อยทั้งสองคนดิ้นจนเธอรู้สึกเจ็บ"สงสัยน้องคงกำลังเต้นอยู่ในท้องของแม่พาย" แทนไทพูดขึ้นอย่างขำๆ พร้อมทั้งสัมผัสไปที่ท้องของเธอ"น้องชอบ อาชิย้องต่อนะฮับ พ่อแทนย้องด้วยฮับ...เบบี้ ชาร์ค ดู๊ด ดู ดู่ ดุด เบบี้ ชาร์ค ดู๊ด ดู ดู่ ดุ เบบี้ ชาร์ค ดู๊ด ดู ดู่ ดุด เบบี้ชาร์ค..." เด็กชายตัวน้อยก็ร้องเพลงให้น้องฟัง ส่วนน้องในท้องเมื่อได้ยินเสียงพี่ชายร้องเพลงก็ดิ้นกันใหญ่กว่าจะร่ำลากันเข้านอนได้แต่ละคืนคุณแม่คนสวยก็หลับไปก่อนสองคนพ่อลูกทุกทีพรพระพายกับแทนไทเดินเข้ามาดูล