งานวันเกิดของอาชิถูกจัดที่บ้านของแทนไท จัดเป็นปาร์ตี้เล็กๆ ภายในครอบครัว ประดับประดาไปด้วยลูกโป่ง ด้วยฝีมือของยลดา ป้าแช่ม แม่บ้านจัดการเรื่องอาหารและสถานที่ โดยมีเหล่าบอดี้การ์ดมาช่วยเป่าลูกโป่ง ส่วนเจ้าของวันเกิดไปโรงเรียนปาร์ตี้วันเกิดเริ่มขึ้นในเวลาสิบแปดนาฬิกา เด็กชายตัวน้อยดูจะมีความสุข และสนุกสนานกับงานนี้ ตื่นเต้นกับของขวัญทุกชิ้นเวลาหนึ่งทุ่มตรง ตรัยคุณกับยลดาถือเค้กวันเกิดมาให้เด็กชายตัวน้อย ที่นั่งอยู่ตรงกลางระหว่างแทนไทกับพรพระพาย ทุกคนร่วมกันร้องเพลงให้Happy birthday to you, Happy birthday to youHappy birthday Happy birthdayHappy birthday to you.Happy birthday to you, Happy birthday to youHappy birthday Happy birthdayHappy birthday to you."อาชิ อธิษฐานเลยครับ" ตรัยคุณเอ่ยบอก"ขอให้น้องฉาวของพี่อาชิแข็งแยงฮับ ปู้! ปู้! ปู้! ปู้!" เด็กน้อยพูดก่อนจะเป่าเทียนวันเกิดจนดับ"มีความสุขมากๆ นะครับลูกชายคนเก่งของพ่อแทน" แทนไทอวยพรลูกชาย"ฮับ""ลูกชายแม่พายสี่ขวบแล้วนะ อาชิเป็นลูกชายที่น่ารัก เป็นพี่ชายที่แสนดี แม่พายขอให้อาชิมีความสุขมากๆ นะคะ""ฮับ""พี่ยูมิ" "อาเดย์" ยูม
"อาชิกลับบ้านไปนอนก่อนครับ ดึกมากแล้วนะ" ตรัยคุณเอ่ยเรียกเด็กน้อยที่เอาแต่นั่งเฝ้าน้องสาวทั้งสองคนมาเป็นชั่วโมงไม่ยอมไปไหน"อาเดย์ง่วงก็กลับไปก่อนเยยฮับ อาชิจะอยู่กับน้อง" เด็กน้อยเอ่ยบอกโดยไม่ยอมละสายตาไปจากทารกน้อยสองคน"แล้วอาชิไม่ง่วงเหรอครับ""ไม่ง่วงฮับ" อินทัชตอบก่อนจะค่อยๆ เอานิ้วชี้จิ้มไปที่แก้มสีชมพูของน้องเอวาเบาๆ"แงงงงง...อุแว้...อุแว้..." เสียงร้องของเอวาแฝดผู้พี่ร้องดังลั่น"พะ...พ่อแทน น้องเจ็บๆ ทำไง อาชิทำน้องเจ็บ" เด็กน้อยลนลานด้วยความตกใจ จนทำอะไรไม่ถูกเมื่อได้ยินเสียงน้อง และคิดว่าตนเป็นต้นเหตุที่ทำให้น้องร้องไห้"โอ๋ๆๆๆ ไม่ร้องนะครับคนเก่ง" แทนไทรีบเดินมาอุ้มลูกสาวตัวน้อยขึ้นแนบอก"แงงงงง...แงงงงง""อาชิทำน้องเจ็บ...อึก" เด็กน้อยทำท่าจะร้องไห้ด้วยความรู้สึกผิด"อาชิไม่ได้ทำน้องเจ็บครับ น้องน่าจะหิวนม" แทนไทเอ่ยบอก เพราะเขาก็นั่งดูอยู่ อาชิสัมผัสแก้มน้องอย่างแผ่วเบา"อาชิคนเก่งไม่ร้องนะครับ" ตรัยคุณเดินมาอุ้ม โอบกอดปลอบประโลม"อื้อ..." พรพระพายรู้สึกตัวเมื่อได้ยินเสียงร้องของลูกสาวกับอินทัช"ได้เวลาให้นมแล้วนะคะ" เป็นจังหวะเดียวกับที่พยาบาลเดินเข้ามาพอดี"อาชิเป็นอ
หลังจากอินทัชเข้าไปอาบน้ำ ตรัยคุณจึงลงไปเอาเสื้อผ้าที่รถ แล้วเข้ามาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ที่ห้องน้ำชั้นล่าง"เฮ้ย! เข้ามาทำไมเนี่ย" ตรัยคุณโวยวายด้วยความตกใจเมื่อยลดาเปิดประตูห้องน้ำเข้ามา"กรี๊ดดดดด หนอนยักษ์! ไอ้บ้า! ไอ้ลามก! กรี๊ดดดด" เสียงยูมิกรี๊ดลั่นบ้านเมื่อเปิดประตูห้องน้ำแล้วเจอตรัยคุณเปลือยกายล่อนจ้อน"ออกไปดิ ยืนกรี๊ดอยู่ได้" ตรัยคุณตวาดลั่น มือใหญ่ปิดกลางกายไว้"แล้วทำไมไม่ล็อคประตู โรคจิตหรือไง จะเป็นตากุ้งยิงไหมเนี่ย" ยลดาปิดประตูห้องน้ำ ก่นด่าตรัยคุณอยู่หน้าห้องน้ำ แล้ววิ่งกลับห้องไป"วันนี้จะสอนคุณแม่ปั้มนมนะคะ แล้วเราค่อยมาอาบน้ำน้องกัน" พยาบาลบอกก่อนจะสอนถึงขั้นตอน และวิธีจัดเก็บน้ำนม"พี่อาชิมาหาน้องเอวากับน้องเอรินแย้วฮับ" อินทัชเดินสะพายกระเป๋าเป้เข้ามาพร้อมกับตรัยคุณ เดินตรงไปหาน้องสาวสองคนทันที"เดย์ มึงอย่าเพิ่งเข้ามา" แทนไทร้องห้ามเมื่อตรัยคุณกำลังเดินเข้ามา พอได้ยินดังนั้นตรัยคุณก็ออกไปนอกห้อง"ต่อไปเรามาอาบน้ำให้น้องกันนะคะ" พยาบาลบอกก่อนจะจัดเตรียมอุปกรณ์อาบน้ำ แทนไทจึงเดินไปบอกตรัยคุณให้เข้ามาได้"อาชิเอากระเป๋าเป้ใส่อะไรมาคะ" พรพระพายเอ่ยถาม"เสื้อผ้าอาชิ
หลังจากพักฟื้นที่โรงพยาบาลเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ แพทย์ก็อนุญาตให้พรพระพายกับลูกสาวฝาแฝดกลับบ้านได้ พี่ชายอย่างอินทัชดีอกดีใจ ยิ้มร่าที่น้องจะได้กลับไปอยู่ด้วยกันที่บ้าน"กลับบ้านกันนะน้องฉาว" อินทัชบอกน้องสาวที่กำลังหลับสนิทหลังจากเพิ่งอาบน้ำ และดูดนมแม่จนอิ่ม"น้องไปนอนที่ห้องอาชิได้ไหมฮับ" พี่ชายคนเก่งของน้องๆ เดินมาเกาะขาผู้เป็นแม่ที่กำลังนั่งห้อยขาอยู่บนเตียง"ถ้าน้องไปนอนกับอาชิที่ห้อง แล้วเวลาน้องหิวนมอาชิจะทำยังไงคะ" พรพระพายเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล"จริงด้วย อาชิไม่มีนมให้น้องกิน งั้นอาชิไปนอนกับน้องที่ห้องแม่พายได้ไหมฮับ" อาชิถามต่อ"ได้ค่ะ แต่อาชิต้องระวังไม่ให้ตัวเองนอนทับน้องนะ" พรพระพายเอ่ยอย่างใจดี"อาชิไม่ทับน้องฮับ" อินทัชตอบเสียงหนักแน่น"คุยอะไรกันสองแม่ลูก" แทนไทที่เดินออกมาจากห้องน้ำเอ่ยถาม"อาชิขอแม่พายไปนอนกับน้องฮับ แม่พายก็อนุญาตแย้วด้วย" อาชิตอบ"แล้วพ่อแทนจะไปนอนไหนล่ะครับ""พ่อแทนโตแย้วนอนคนเดียวได้ฮับ อาชิยังนอนคนเดียวเยย""แต่พ่อแทนอยากนอนกอดแม่พายด้วยนี่""ตอนนี้กอดไม่ได้ฮับ แม่พายต้องกอดน้องกับอาชิ""แต่อาชิก็โตแล้ว เป็นพี่ชายแล้วด้วย อาชิก็ต้องนอนคนเดีย
"ทุกคนหยุดก่อนฮับ" อินทัชกางแขนออกกว้าง ยืนขวางป้าแช่มกับยลดา และคนอื่นๆ ไว้"พี่ยูมิขอดูน้องสาวของอาชิไม่ได้เหรอคะ" ยลดาเอ่ยถาม"ได้ฮับ แต่ต้องย้างมือให้ฉะอาดก่อน คุณหมอบอกว่าก่อนจะจับตัวน้องต้องล้างมือให้ฉะอาด ไม่งั้นน้องจะไม่ฉะบาย ถ้าพี่ยูมิกับยายแช่มจะดูน้องต้องล้างมือก่อนฮับ" อินทัชบอกตามที่จดจำมา เรียกรอยยิ้มเอ็นดูให้กับทุกคนในความเป็นห่วงน้องสาวของพี่ชายมือใหม่"แค่ดูก็ต้องล้างเหรอ" ยลดาถามต่อ"ต้องย้างฮับ""งั้นพี่ยูมิไปล้างมือก่อนนะ" เมื่อได้ฟังดังนั้นยลดาก็วิ่งจะไปล้างมือ แต่ไม่ทันระวังชนกับตรัยคุณที่ยกของเข้ามาเต็มๆ จนเกือบหงายหลัง ดีที่ตรัยคุณคว้าเอวของเธอไว้ด้วยมือข้างเดียวได้ทันตรัยคุณกับยลดายืนจ้องหน้ากันนิ่งดั่งถูกมนต์สะกด แต่ก็ต้องหลุดออกจากภวังค์เมื่อได้ยินเสียงใสๆ ของเด็กชายตัวน้อย"อาเดย์จะยืนกอดพี่ยูมิอีกนานไหมฮับ" อินทัชเดินเข้ามาใกล้ แหงนหน้าถาม"ยัยเป๋อ!! เดินไม่ระวัง จะรีบไปตามควายหรือไง" ตรัยคุณเอ่ยว่ายลดาแก้เขินทันทีเมื่อเจอสายตาของทุกคนที่มองมาทางเขา"ชิ!!!" ยลดามองตาขวาง สะบัดหน้าหนี แล้วเดินไปล้างมือทันที"แอ๊ะ...แอ๊ะ""ตื่นแล้วเหรอครับเอรินคนสาวของพ่อแท
"ไหนหลานสาวย่าทิพย์ ขอย่าทิพย์ยลโฉมหน่อยสิ" เสียงของทิพวรรณดังมาตั้งแต่หน้าประตูบ้าน"ย่าทิพย์ ฉะหวัดดีฮับ" อินทัชวิ่งเข้าไปกอดผู้เป็นย่าทันที"สวัสดีครับหลานชายสุดที่รักของย่าทิพย์ มาให้ย่าหอมที...ชื่นใจ หายเหนื่อยเลย" ทิพวรรณโอบกอดหลานชายแล้วก็หอมแก้มนุ่มๆ ฟอดใหญ่"สวัสดีค่ะคุณแม่" พรพระพายยกมือไหว้อย่างนอบน้อม"แม่มาได้ยังไงครับ" แทนไทถามด้วยความแปลกใจ ก็เขายังไม่ได้โทรบอกเลย แล้วกำหนดคลอดจริงๆ ก็เดือนหน้า"แม่ก็นั่งเครื่องบินมาสิ แทนนี่ถามแม่แปลกๆ""ผมไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น ผมแค่แปลกใจว่าแม่รู้ได้ยังไงว่าพายคลอดลูกแล้ว ผมยังไม่ได้โทรบอกเลย""อาชิโทรหาย่าทิพย์เองฮับ" อินทัชพูดขึ้น"ใช่ ถ้าหลานชายย่าทิพย์ไม่โทรไปอวดน้อง ไม่ใช่ๆ ย่าทิพย์พูดผิด อาชิโทรไปบอกว่าแม่พายคลอดน้องแล้ว แทนก็ไม่คิดจะโทรบอกแม่เลยใช่ไหม จะให้แม่มาตอนโกนผมไฟหลานเลยหรือไง" ทิพวรรณต่อว่าลูกชายตัวเอง"ผมก็ต้องโทรบอกแม่อยู่แล้ว แค่ตอนนี้วุ่นๆ กับแฝดก็เลยยังไม่ได้โทร""แม่ไม่คุยกับแทนละ อาชิพาย่าทิพย์ไปหาน้องสาวของอาชิดีกว่า""เดี๋ยวฮับ" อินทัชดึงรั้งผู้เป็นย่าไว้"อะไรคะ ย่าทิพย์อยากอุ้มน้องแล้วนะ" ทิพวรรณถามด้วยคว
อินทัชโตขึ้นมากตั้งแต่มีน้อง เป็นพี่ชายที่แสนดี ทั้งหวงทั้งห่วงน้องยิ่งกว่าอะไร"แม่พายฮับ แม่พายฮับ" อินทัชเรียกหาผู้เป็นแม่ลั่นบ้าน"อาชิลูก แม่พายอยู่นี่" พรพระพายเดินออกมาจากห้องน้ำพอดี"น้องเอวาคว้ำครับ" อินทัชบอกอย่างตื่นเต้น"เราไปดูน้องกันค่ะ" เธอก็จูงมือลูกชายเข้าไปในห้องเลี้ยงเด็ก"พายดูสิเอวาคว่ำแล้ว ชันคอโชว์แม่พายใหญ่เลย" แทนไทเอ่ยบอกขณะที่อุ้มตะวันวาดอยู่บนตัก ด้วยความตื่นเต้นกับพัฒนาการของลูกสาว"แอ๊ะ...อือ..." ทะเลจันทร์ส่งเสียงอ้อแอ้"เก่งจังเลยค่ะลูกสาวแม่พาย" พรพระพายนั่งปรบมือให้ลูกสาว"แอ้...แอ้..." ตะวันวาดส่งเสียงชูมือหาเมื่อเห็นหน้าพี่ชาย"อยากเล่นกับพี่เหรอครับน้องเอริน""แอ้...แอ๊ะ" ตะวันวาดส่งเสียงดังกว่าเดิม อินทัชก็นั่งคุยเสียงเล็กเสียงน้อยกับน้อง"พี่อาชิไปโรงเรียนก่อนนะ แล้วพี่อาชิจะรีบกลับมาเล่นด้วย" อินทัชร่ำลาน้องสาวทั้งสองก่อนไปโรงเรียนเหมือนดังเช่นทุกวัน เดินมาหอมแก้มน้องคนละฟอด แล้วก็ไม่ลืมแก้มหอมๆ ของผู้เป็นแม่"ไอ้วิน ขับรถดีๆ" แทนไทพูดขึ้น ขณะที่วินยืนเปิดประตูรถรอเจ้านายตัวน้อย"ครับคุณแทน" วินรับคำ ก่อนจะปิดประตูรถ แล้วขึ้นไปนั่งที่ประจำคนขับ
ตอนนี้ลูกสาวฝาแฝดของแทนไทกับพรพระพาย ทะเลจันทร์กับตะวันวาดอายุครบสี่เดือน วันนี้มีนัดฉีดวัคซีนที่โรงพยาบาล พี่ชายอย่างอินทัชก็ไม่พลาดที่จะตามไปด้วยขณะที่นั่งรอกันอยู่หน้าห้องตรวจ ทะเลจันทร์กับตะวันวาดนอนอยู่ในรถเข็น ก็มีแม่ลูกคู่หนึ่งที่พาลูกชายวัยไล่เลี่ยกับอินทัชมาฉีดวัคซีนเข้ามาทักทาย"แฝดเหรอคะ น่ารักจัง สวยเหมือนคุณแม่เลย" ผู้หญิงคนนั้นเอ่ยทัก และเชยชมสองทารกน้อย"ขอบคุณค่ะ" พรพระพายยิ้มและตอบตามมารยาทเมื่อเห็นมีคนอื่นเข้ามาใกล้น้องสาวทั้งสอง อินทัชก็รีบลงจากตักผู้เป็นพ่อเดินมายืนใกล้ๆ น้องสาว"แม่ น้องน่ายักจังฮับ...โอ๊ย! เจ็บๆ" ลูกชายของผู้หญิงคนนั้นยื่นมือมาจะจับทะเลจันทร์ แต่ก็โดนพี่ชายอย่างอินทัชจับบิดแขนจนร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด"น้องเท็นลูก!" แม่ของเด็กคนนั้นร้องด้วยความตกใจ"อาชิลูก! ปล่อยค่ะ" พรพระพายรีบร้องห้ามลูกชาย"อาชิครับ" แทนไทรีบเข้ามาดึงมือของอาชิออกจากข้อมือของเด็กคนนั้น"แม่เจ็บ ฮือๆๆๆ" เด็กคนนั้นร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด"โอ๋ๆๆ ไม่ร้องนะ" แม่ของเด็กคนนั้นเข้ามาปลอบประโลมลูกชาย"อย่ามาจับน้องของอาชิ" อินทัชบอกอย่างเอาเรื่อง"ต้องขอโทษด้วยนะคะ พี่ชายเขาหวงน้องสา
"ผมว่าเฮียกับผมเตรียมตัวเป็นลูกที่ถูกลืมได้เลย ดูท่าแล้วป๊ากับม๊าจะเห่อลูกสาวคนใหม่" บอลพูดขึ้น เมื่อพ่อกับแม่เอาแต่คุยกับมะปรางอย่างถูกอกถูกใจ"มะปรางมาหาม๊าลูก ม๊าจะสอนให้มะปรางดูลายทอง" มะปรางเดินไปหาแม่ของบาสอย่างว่าง่าย พร้อมที่จะเรียนรู้ในสิ่งที่พวกท่านพร่ำสอนด้วยความเต็มใจ"ป๊าถูกใจลูกสะใภ้คนนี้นะ พามาหาป๊ากับม๊าบ่อยๆ มาเรียนรู้งานร้านทอง ต่อไปร้านนี้ก็ต้องเป็นของบาส เพราะบาสเป็นคนสร้างมันขึ้นมา""ป๊าพูดแบบนี้เดี๋ยวบอลมันก็น้อยใจแย่""ไม่เลยเฮีย ผมไม่มีความรู้สึกนั้นเลย""บอลมันจะชอบน่ะสิ จะได้มีคนมาคอยดูแลแทน ทุกวันนี้ทำหน้าเหมือนโดนบังคับ อยากแต่จะไปเปิดร้านอะไหล่รถบิ๊กไบค์อะไรของมัน""พร้อมเมื่อไรก็บอกล่ะ เฮียจะลงทุนให้""ไม่ต้องเลยเฮีย แค่เปอร์เซ็นต์จากกำไรร้านทองก็พอแล้ว ตอนนี้ผมแค่รอให้เฮียกลับมาดูแลร้านทองนี่แหละ ผมจะได้โบยบินไปตามความฝันผมเสียที""คงต้องรอให้มะปรางเรียนจบก่อน""อีกตั้งสี่ปีไม่ใช่เหรอเฮีย ผมแก่พอดี""ก็ให้มะปรางมาเรียนรู้กับม๊า หลังเลิกเรียนถ้าว่างก็มาร้าน ทำให้เคยชิน เพราะยังไงอนาคตก็ต้องดูแลกิจการกันเอง ป๊าจะได้พาม๊าเที่ยวรอบโลกเสียที ถ้ารอให้แก่กว่านี
"พรุ่งนี้ไปหาป๊ากับม๊าเฮียนะ ไปนอนค้างสักคืน" บาสเอ่ยบอกเมื่อเดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากพึ่งอาบน้ำเสร็จ"มันไม่เร็วไปเหรอคะ" มะปรางกำลังนอนเล่นเกมอยู่บนเตียง เธอรีบวางสมาร์ตโฟนลงบนเตียงแล้วลุกขึ้นมานั่งที่ปลายเตียง แสดงความกังวลออกมาให้เห็น"เฮียไม่เห็นรู้สึกเลยว่ามันเร็ว เราคบกันมาเกือบปีแล้วนะ""แล้วป๊ากับม๊าเฮียจะชอบปรางไหม ปรางไม่มีอะไรเลย แล้วพวกท่านจะคิดว่าปรางเป็นเด็กใจแตกหรือเปล่าที่ปรางมาอยู่กับเฮียแบบนี้ ปรางว่ารอให้ปรางเรียนจบก่อนดีไหม ปราง...." มะปรางคิดไปต่างๆ นานาด้วยความกลัวว่าพ่อแม่สามีจะไม่ชอบเธอ"ปราง ปรางฟังเฮียนะ ป๊ากับม๊าเฮียรู้เรื่องของเราแล้ว เฮียเล่าเรื่องปรางให้พวกท่านฟังแล้ว แล้วพวกท่านก็เป็นคนให้เฮียพาปรางไปหาเอง" บาสประคองกรอบหน้าของมะปรางให้มองมาที่หน้าของเขา เอ่ยบอกเสียงหนักแน่น"ทำไมเฮียไม่บอกปรางก่อนว่าเฮียเล่าเรื่องปรางให้ป๊ากับม๊าของเฮียฟัง ปรางกลัวว่าพวกท่านจะไม่ชอบปราง""ทำไมเป็นคนคิดมากแบบนี้" บาสรั้งมะปรางเข้ามากอดพลางลูบศีรษะทุยอย่างอ่อนโยน"..........""อย่าคิดมาก ปรางก็เป็นปราง ไม่ต้องปรุงแต่งอะไรทั้งนั้น อยู่กับเฮียเป็นยังไง อยู่ต่อหน้าป๊าม๊าก็
"อื้ม...เฮียโทรมามีอะไรหรือเปล่า...ซี๊ดดด" บาสกดรับทันทีที่เห็นเจ้าของสายที่โทรเข้ามาขัดจังหวะ ด้วยกลัวว่าอีกฝ่ายจะมีเรื่องด่วน"เชี้ยบาส! แล้วมึงจะรับทำเชี้ยอะไร" เสียงของเดย์ตะโกนกลับมาตามสาย จนบาสต้องยกสมาร์ตโฟนออกห่างหู"หูแทบแตก...อ๊า...แต่ตอนนี้เฮียจะแตกแล้ว...เสียวหัวมากเบบี๋...อื้มมม"บาสครางเสียงกระเส่าเมื่อมะปรางยังคงตั้งหน้าตั้งตาดูดดุนเน้นๆไปที่ปลายหัวหยัก สลับไล้เลียไปตามเส้นสองสลึงตั้งแต่โครนจรดปลาย"อื้อ..." เสียงเล็กครางประท้วงเมื่อบาสอัดกระแทกเอวส่งแก่นกายใหญ่เข้าปากรัวเร็วเมื่อใกล้ถึงฝั่งฝัน"โอ้ววว...ซี๊ดดด...เฮียจะแตกแล้ว...เบบี๋...อ๊า...อ๊าสสสสส"บาสเกร็งกระตุกไปทุกส่วนเมื่อปลดปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นเข้าปากมะปรางหมดทุกหยาดหยด เขาทิ้งตัวลงนอนแผ่หลาหายใจหอบเหนื่อย ก่อนจะผงกหัวมองมะปรางที่นั่งอยู่หว่างขา ที่กำลังใช้หลังมือเช็ดคราบน้ำรักที่ไหลออกมาบางส่วน"มันยังแข็งอยู่เลย" มะปรางจ้องมองไปที่แก่นกายใหญ่พลางใช้นิ้วจิ้มไปมา มันก็เด้งสู้มือของเธอ"โอ้ววว...มะปราง...ซี๊ดดด...อ๊า" บาสร้องครางลั่นเมื่อมะปรางขึ้นมานั่งทับแล้วจับท่อนเอ็นใหญ่ดันเข้าไปในช่องทางรัก"อื้อออ...ของเฮ
"ตื่นได้แล้ว ไม่ไปโรงเรียนหรือไง" บาสใช้ปลายจมูกโด่งคลอเคลียไปตามกรอบหน้าของมะปราง"อื้ออออ กี่โมงแล้วคะ" มะปรางหลับตาถามพลางซุกหน้าเข้าหาอกแกร่ง"เจ็ดโมงแล้ว""ขอนอนอีกครึ่งชั่วโมงได้ไหม""ก็ได้ งั้นเฮียไปอาบน้ำก่อน" บาสบอกพลางจะลุกจากเตียง แต่มะปรางก็ตวัดแขนโอบกอดเขาไว้"ไม่เอา ปรางอยากนอนกอดเฮีย""อย่าอ้อนเยอะ แค่นี้ก็หลงจนโงหัวไม่ขึ้นแล้ว" พูดจบบาสก็ก้มลงไปหอมแก้มป่องหนักๆ"ปรางอยากให้เฮียหลงปรางเยอะๆ เฮียจะได้ไม่ทิ้งปราง""คิดมากนะเรา เฮียไม่มีทางทิ้งมะปรางหรอก เฮียต่างหากที่ต้องเป็นคนกลัว""กลัวอะไรคะ""กลัวว่าถ้าสักวันมะปรางเจอคนที่ถูกใจ ที่อายุไล่เลี่ยกัน มะปรางก็จะเปลี่ยนใจไปจากเฮีย""ว่าแต่ปรางคิดมาก เฮียคิดมากยิ่งกว่าปรางอีก เฮียเป็นคนให้ชีวิตใหม่กับปราง ปรางก็จะตอบแทนเฮียด้วยความรักทั้งหมดของปราง เฮียเคยฟังเพลงนี้ไหม...อายุเป็นเพียง แค่สายลมผ่านพัดไป เธออย่าคิดมากได้ไหมความรักเป็นเรื่องของหัวใจ ไม่ใช่เรื่องใดไม่ต้องคิดอะไร อายุเป็นเพียง แค่สายลมผ่านพัดไป" (#เพลงเด็กกว่าแล้วไง AB Normal)"สงสัยวันนี้มะปรางคงไม่ได้ไปโรงเรียนแล้วล่ะ ส่วนเฮียก็คงต้องโทรไปลางาน""ทำไมล่ะคะ""เห
บาสดูดเลียน้ำหวานที่ถูกปลดปล่อยออกมาจากดอกไม้งาม แล้วสอดนิ้วแกร่งเข้าไปให้ลึกกว่าเดิม แล้วรีบชักนิ้วเข้าออกเร็วขึ้น มือหนาเลื่อนขึ้นไปบีบขยำนวดคลึงเต้าใหญ่พลางใช้ปลายนิ้วสะกิดยอดปทุมถัน"อ๊ายยยยยยยย"ร่างเล็กเกร็งกระตุกปลดปล่อยน้ำหวานสีใสออกมาอีกครั้ง นอนตาลอยตัวเบาหวิว หายใจหอบหนัก"ขอเฮียเข้าไปในตัวมะปรางนะครับ" บาสบอกหลังจากชักนิ้วออกจากร่องรักแล้วส่งเข้าปาก ดูดเลียน้ำหวานตามซอกนิ้ว แล้วแทรกกายเข้าไปอยู่กลางหว่างขา จับท่อนเอ็นร้อนถูไถขึ้นลงกับร่องรักที่ฉ่ำเยิ้มไปด้วยน้ำหวานสีใส แล้วก้มลงไปประกบจูบริมฝีปากอิ่มพลางสอดลิ้นร้อนไปเกาะเกี่ยวลิ้นเล็ก มะปรางพยายามจูบตอบอย่างเงอะงะไม่เป็นประสาบาสค่อยๆ กดปลายหัวหยักสอดใส่เข้าไปในร่องรักทีละนิด พร้อมทั้งจูบปลุกเร่าให้เธอเคลิบเคล้มไปกับรสจูบแสนเร่าร้อนของเขา จนสามารถเข้าไปในตัวเธอได้ครึ่งลำ แต่ก็ต้องหยุดชะงักกับเยื่อบางๆ ที่ขวางทางรักบาสกอดจูบแลกลิ้น มือทั้งสองข้างบีบนวดขยำลูบไล้ไปทั่วเรือนร่าง ปลุกเร้าอารมณ์ให้ร่างเล็ก ก่อนจะถอดถอนแก่นกายใหญ่ออกมาเกือบสุดปลายหัวหยัก แล้วกดกระแทกเข้าไปใหม่ ให้ผ่านเยื่อพรหมจรรย์เข้าไปได้"อื้อออออออ" เสียงเล็
"ทำไมมันใหญ่จ้นล้นมือแบบนี้ นี่นมเด็กสิบแปดจริงไหมเนี่ย" บาสนวดคลึงสองเต้าใหญ่พลางพิจารณาขนาด ปากก็เอื้อนเอ่ยพึมพำ ตาก็จ้องไม่กะพริบ แล้วก็อดใจไม่ไหวรีบก้มลงเอาปากงาบงับยอดปทุมถันแล้วดูดแรงๆ"อื้ออออ ฮะ...เฮียอย่า" เสียงใสห้ามปนเสียงคราง พลางแหงนหน้ากัดริมฝีปากตัวเอง มือที่เคยทุบตีก็อ่อนแรงลงเอาดื้อๆ จนเปลี่ยนไปใช้เล็บจิกที่ไหล่แกร่งของเขาแทน บาสช้อนตามองใบหน้าจิ้มลิ้ม ที่ขณะนี้ช่างดูเซ็กซี่ยิ่งนักบาสดูดยอดปทุมถันสลับซ้ายขวา พลางลูบไล้ไปตามส่วนเว้าส่วนโค้ง แล้วผละริมฝีปากจากเต้าใหญ่ จูบไล้ลงมาเรื่อยๆ ตามหน้าท้องแบนราบมาหยุดตรงกลางกายความเป็นสาว ก่อนจะยกเรียวขาข้างหนึ่งขึ้นพาดบ่าแล้วซุกหน้าเข้าหาดอกไม้งามเรียวลิ้นตวัดสัมผัสกลีบดอกไม้อันอวบอูม แล้วแยงลิ้นร้อนชอนไชไปตามรอยแยก"ฮะ...เฮีย...ยะ...หยุดเถอะ...ฮึก...ฮึก" บาสหยุดชะงักลงเมื่อหยดน้ำตาร่วงหล่นลงมาตรงหน้าผากเขาพอดี เขาจับขาเรียวลงจากบ่า แล้วหยัดกายลุกขึ้นยืน"ทำไม มะปรางรังเกียจสัมผัสจากเฮียหรือไง ถึงไม่ยอมให้เฮียทำ" บาสเอ่ยถามชิดพวงแก้มด้วยน้ำเสียงแหบพร่า แล้วจูบซับน้ำตาให้เธอ"เปล่าค่ะ แต่ปรางกลัว กลัวว่าจะมองหน้าเฮียไม่ติดถ
"ทำไมห้องถึงมืดแบบนี้วะ...มะปราง!!...ทำไมถึงไม่เปิดไฟ...มะปราง!!...หายไปไหน" บาสเปิดประตูห้องเข้ามา แต่พบว่าห้องอยู่ในความมืดมิด เขาจึงเรียกขานหามะปราง แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับกลับมา"ทุ่มกว่าแล้ว หายไปไหน" บาสบ่นพึมพำกับตัวเอง เมื่อไม่พบมะปรางอยู่ในห้อง"หรือว่า..." เมื่อนึกได้ว่ามะปรางหายไปไหน เขาก็รีบหยิบหมวกกันน็อคกับกุญแจรถแล้วออกจากห้องไปทันที"เฮีย! เดี๋ยวสิเฮีย เฮีย!" มะปรางร้องเสียงหลงเมื่อจู่ๆ บาสก็เข้ามายื้อยุดฉุดกระชากให้เธอเดินออกไปนอกร้าน ท่ามกลางสายตางุนงงของพนักงานคนอื่นๆ และลูกค้าที่กำลังนั่งรับประทานอาหาร"....." บาสลากมะปรางออกมายังหน้าร้าน เขามองเธอด้วยใบหน้าบึ้งตึงที่บ่งบอกว่ากำลังไม่พอใจสุดๆ"เฮียลากปรางออกมาทำไม ปรางจะทำงาน" มะปรางสลัดแขนออกจากการเกาะกุม แต่บาสก็ยังคงจับไว้แน่นไม่ยอมปล่อย"ใครให้มาทำ" บาสถามด้วยน้ำเสียงกรุ่นโกรธ"ปรางก็ทำอยู่ทุกวัน""เมื่อวานเฮียบอกปรางว่าไง""บอก? บอกอะไร""เฮียจะเป็นคนดูแลมะปรางเอง""แล้ว?""เฮียจะเป็นคนดูแลมะปรางในทุกๆ เรื่อง คำว่าดูแลของเฮียคือ เฮียจะเป็นคนดูแลทั้งค่าเรียน ค่าใช้จ่ายทุกอย่าง เฮียจะเป็นคนรับผิดชอบทั้งหมด มะปรางไ
"ดึกแล้ว ค่อยจัดของพรุ่งนี้ก็ได้ มะปรางเข้าไปอาบน้ำก่อน จะได้นอนพัก พรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนแต่เช้า" บาสบอกเมื่อเข้ามายังห้องพักส่วนตัวของเขา"แล้วจะให้ปรางนอนที่ไหนเหรอคะ" มะปรางมองไปรอบๆ ห้องนอน เพราะเท่าที่สังเกตตั้งแต่ย่างกายเข้ามาในห้องพักของเขา ห้องนี้น่าจะมีแค่ห้องนอนเดียว"ก็บนเตียงในห้องนี้" บาสบอกพร้อมทั้งปรายตามองไปที่เตียง"แล้วพี่บาสจะนอนที่ไหน ให้ปรางไปนอนโซฟาข้างนอกก็ได้นะคะ""ก็นอนด้วยกันบนเตียงนี้แหละ เตียงออกจะกว้าง""เออ...ปรางนอนดิ้นมากๆ ปรางกลัวว่าจะทำให้เฮียนอนไม่หลับ""ไปอาบน้ำ แล้วมานอนบนเตียงนี้ เดี๋ยวนี้""แต่...""ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น ไปอาบน้ำ เฮียง่วงแล้ว" พูดจบบาสก็เดินหยิบผ้าเช็ดตัวส่งให้มะปราง และหยิบของตัวเองแล้วเดินออกไปอาบน้ำยังห้องน้ำด้านนอกมะปรางที่อยู่ในชุดเสื้อยืดตัวใหญ่กับกางเกงขาสั้น เธอชะงักไปเล็กน้อยเมื่อออกมาจากห้องน้ำแล้วเจอบาสนั่งพิงหัวเตียงเล่น สมาร์ตโฟน เขาไม่ได้ใส่เสื้อ ใส่เพียงกางเกงนอนขายาว เผยให้เห็นรอยสักบนตัวของเขาอย่างชัดเจน"ปิดไฟ แล้วมานอนสิ""แล้วจะให้ปรางนอนตรงไหน""ตรงนี้" บาสบอกพลางตบเตียงตรงที่ว่างข้างๆ"เร็วสิ เฮียง่วงแล้
"ฉันเรียกค่าเลี้ยงดูยัยมะปรางหนึ่งล้านบาท นี่ยังถือว่าไม่คุ้มทะ...""ตกลงหนึ่งล้านบาท ต่อไปนี้ชีวิตมะปรางเป็นของผม พวกคุณห้ามมายุ่งกับชีวิตของมะปรางอีก""ได้สิ พวกฉันจะไม่มายุ่งกับมันอีก""พรุ่งนี้สิบโมงเช้ามารับเงินสดหนึ่งล้านบาทได้เลย""ตกลง พรุ่งนี้สิบโมงฉันจะมารับเงินที่นี่ แล้วอย่าคิดที่จะพายังมะปรางหนีล่ะ ไม่งั้นฉันจะแจ้งตำรวจ...นี่ก็ยืนเมามึนไม่เลิก กลับบ้าน" แม่ของมะปรางพูดจบก็ลากผัวขี้เมากลับบ้านทันที"มะปราง" บาสเรียกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา"ปรางขอตัว" มะปรางปัดมือของบาสออกจากตัว เดินอย่างคนไร้ซึ่งเรี่ยวแรง"มะปรางจะไปไหน เดี๋ยวเฮียไปส่ง" บาสถามด้วยความเป็นห่วง เมื่อมะปรางเดินเหมือนคนไร้จุดหมาย"ปราง...ปรางอยากกลับห้อง ปรางปวดหัว วันนี้ปรางคงไปทำงานไม่ไหวแล้ว" พอตั้งสติได้ เธอก็หันหลังกลับเพื่อจะเดินเข้าหอพัก"เฮียไม่อยากให้ปรางอยู่คนเดียว""แต่ปรางอยากอยู่คนเดียว" พูดจบปรางก็เดินกลับเข้าไปในหอพักทันทีวันรุ่งขึ้น 10.00 น."ไหนล่ะเงิน" แม่ของมะปรางถามทันทีที่บาสกับมะปรางเดินมาถึงจุดที่นัดหมาย พวกเขามากันพร้อมหน้า พ่อ แม่ และปาร์ค"แล้วผมจะมั่นใจได้ยังไงว่าพวกคุณจะไม่กลับมายุ่งเก