บททั้งหมดของ เมียชั่วคราว: บทที่ 31 - บทที่ 40

ตุ๊บ!! ตุ๊บ!!"อย่านะสิงห์! ลูกทำบ้าอะไร!! เห็นไหมเลือดออกเลย" พรพิมพ์รีบเข้าไปห้ามลูกชาย แล้วนางก็จับมือของลูกออกมาดู"ผมนี่มันโง่มากเลยใช่ไหมแม่ ทำอะไรไม่ได้สักอย่าง คิดจะทำอะไรก็ทำไม่สำเร็จสักอย่าง แถมทำให้ลูกกับเมียตัวเองต้องมีอันตรายอีก" เขาเฝ้าแต่โทษตัวเอง"มันไม่ใช่ความผิดของลูก ลูกอย่าโทษตัวเองแบบนี้เลยนะแม่ไม่สบายใจ" "แม่.." ชายหนุ่มเห็นแม่ของเขากำลังจะร้องไห้ เขาก็เลยหยุดไว้แค่นั้นก่อนแล้วสักพักหมอก็เดินออกมาจากห้องฉุกเฉิน"เธอเป็นยังไงบ้างครับคุณหมอ" ราชสีห์รีบเดินไปสอบถามอาการของไออุ่นทันที"ใครคือพ่อของเด็กครับ" หมอที่เพิ่งเดินออกมามองดูหน้าราชสีห์และก็ไทเกอร์"ผมเองครับ" ชายหนุ่มตอบออกไปทันทีแบบไม่ต้องคิด เพราะเขามั่นใจร้อยเปอร์เซ็นว่านั่นคือลูกของเขา "ตอนนี้ปลอดภัยทั้งแม่และลูก แต่ว่าอาการของเด็กน่าเป็นห่วงมาก ผมอยากจะให้พวกคุณระวังให้มากกว่านี้""ขอบคุณครับหมอ ขอบคุณคุณหมอมาก" ตอนนี้ความรู้สึกของชายหนุ่มเหมือนยกภูเขาออกจากอก#ห้องพักฟื้น"หนูไอเป็นยังไงบ้างลูก ยังเจ็บท้องอยู่ไหม" พรพิมพ์เดินเข้ามาในห้องก็รีบมาถามอาการของลูกสะใภ้"เจ็บค่ะ.. มันเจ็บหน่วงๆ" หญิงสาวพูดอ

มือหนาวางคนตัวเล็กลงที่เตียงแบบเบาที่สุด แล้วก็ตามลงไปประกบจูบต่อ พอร่างระหงสัมผัสกับเตียงนุ่มๆ ก็เริ่มดิ้นรนออกจากพันธนาการแต่ชายหนุ่มก็ไม่ยอมปล่อย เพราะมันคือสิ่งที่เขาต้องการ ถึงแม้ว่าจะได้สัมผัสเธอแค่นี้ก็ตามทีลิ้นหนาเริ่มสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากของอีกฝ่าย ถึงแม้ว่าหญิงสาวจะไม่ยอมเผยอปากให้ แต่เขาก็ยังพยายามจนทำได้สำเร็จ ลิ้นแกร่งเริ่มสำรวจโพรงปากหวานโดยตวัดขึ้นลง และแทรกมันไปทุกมุมพร้อมกับดูดกลืนความหวานของหญิงสาวเข้ามาลิ้มรส "อื้มม" พอเวลาผ่านไป คนตัวเล็กก็เริ่มจะเคลิ้มไปกับจูบอันละมุนนั้น มือเรียวตวัดโอบกอดต้นคอแกร่งแล้วก็จูบกลับแบบลืมตัวพอหญิงสาวตอบสนอง ชายหนุ่มก็เริ่มจูบร้อนแรงมากขึ้น โดยการดูดกินน้ำหวานในปากของเธอ แล้วกลับลงไปสัมผัสมันใหม่อีกครั้ง เขาทำอยู่แบบนั้นนานมาก เพราะจะทำเกินเลยไปมากกว่านี้ก็ไม่ได้กลัวจะห้ามใจตัวเองไม่ไหวพอหญิงสาวตอบสนองชายหนุ่มหนักเข้า ตอนนี้ท่อนเอ็นของเขาก็เริ่มแข็งตัวจนมันเจ็บปวดไปทั้งทุ่นจนคนตัวโตรีบลุกขึ้นจากเตียงถึงแม้ว่าจะเสียดายจูบ แต่ก็กลัวว่าจะห้ามใจตัวเองไม่ไหวดวงตางามได้แต่มองตามร่างสูงโปร่งที่เดินไปถือผ้าเช็ดตัว แล้วหายเข้าห้องน้ำไป

ก๊อก! ก๊อก!!"ใคร?" พอได้ยินเสียงคนเคาะประตูอยู่ด้านหน้า ไอรดาก็ร้องตะโกนออกมาถาม"ฉันเอง" ที่เขาต้องเคาะประตูห้องก่อน ก็เพราะว่าแม่ของเธออยู่ด้านในด้วย"แล้วคุณจะเคาะห้องคุณทำไมล่ะคะ มาถึงก็เข้ามาเลยสิ" ไอรดาเดินมาเปิดประตูห้องให้"สวัสดีครับคุณแม่" ชายหนุ่มแค่พูดแต่ไม่ได้ยกมือไหว้ ที่เขาสวัสดีเพราะยังไงผู้หญิงคนนี้ก็เป็นแม่ของคนที่เขารัก"คุณมีอะไรคะ ทำไมดูซีเรียสจัง" ไอรดามองดูหน้าราชสีห์เหมือนไม่รับแขกเลยพอสิ้นคำพูดของไอรดา ราชสีห์ก็ส่งซองสีน้ำตาลที่ถือติดมือมาด้วย ส่งให้กับหญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้า"ซองอะไรคะ" ไอรดารับซองนั้นมาเปิดดู"ผลการตรวจดีเอ็นเอ? มันคืออะไรคะ? ใครตรวจดีเอ็นเอของใคร?" ตอนนี้ไอรดายังไม่รู้ชะตากรรมตัวเอง"ผลตรวจดีเอ็นเอของลูกในท้องเธอไง ผลมันออกมาว่า ลูกของเธอไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฉันเลย"ไอรดาถึงกับหน้าชา ไม่ใช่แค่หน้าชาอย่างเดียว แต่เธอแทบช็อคเมื่อได้ยินผู้ชายตรงหน้าพูด เธอรู้อยู่แล้วว่าลูกในท้องไม่ใช่ลูกของราชสีห์ แต่พ่อของเด็กไม่ยอมรับเพราะตอนนั้นเธอมีราชสีห์อยู่ด้วย พ่อเด็กก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเด็กเป็นลูกของใครกันแน่"คุณเอาอะไรมาพูด!" แม่ของเธอรีบพูดขึ้นก่อ

"ฟังนะ พี่รักไออุ่น ก่อนที่ไอจะรักพี่ซะอีก แต่ที่พี่ทำเรื่องทุกอย่างก็เพราะเห็นไออยู่กับเสือในห้องวันนั้น" "วันนั้น.. ไอ.. เอ่ออออ.." พอคิดถึงเรื่องวันนั้นขึ้นมาไอ่อุ่นถึงกับพูดติดขัด "มีอะไรจะอธิบายให้พี่ฟังไหม""คือว่าไอ..""พี่รอฟังอยู่" ชายหนุ่มคิดว่ายังไงต้องถามเธอให้หายข้องใจ เขาไม่อยากจะคิดเองเออเองจนทำให้ชีวิตครอบครัวเป็นเหมือนที่ผ่านมาอีกแล้ว"คุณอยากจะรู้เรื่องอะไรล่ะคะ" ยังไงหญิงสาวคิดไว้แล้วว่าเรื่องนี้ต้องอธิบายให้เขาฟังอยู่แล้ว เพราะเธอไม่อยากจะให้เขาเข้าใจผิดเธอมากไปกว่านี้"ไอรู้จักกับไอ้เสือได้ยังไง รู้จักกันนานเท่าไรแล้ว สนิทสนมกันจนเข้านอกออกในห้องนอนกันได้เลยเหรอ" "ไอรู้จักกับคุณเสือตอนเรียนมหาวิทยาลัย คุณเสือเป็นรุ่นพี่ที่ออกไปเรียนต่อต่างประเทศ มีอยู่วันหนึ่งคุณเสือกลับมาเยี่ยมเพื่อนที่มหาวิทยาลัย ตอนนั้นไอไม่กินเส้นกับเพื่อนรุ่นเดียวกันแต่อยู่คนละกลุ่ม แล้วทีนี้...""ก็เลยท้ากันว่าใครจะจีบมันได้ก่อนงั้นเหรอ""คุณรู้ได้ยังไง??""หึหึ..ตามประสาเด็กขาดความอบอุ่น" ราชสีห์รู้อยู่แล้วว่าถ้าเกิดมีเรื่องทะเลาะกับเพื่อนอีกกลุ่มหนึ่ง มันต้องมีการท้าทายเพื่อเอาชนะกันอยู

"เมื่อกี้เธอเห็นที่รักไหม เดินออกมาจากห้องกับผู้ชายทั้งๆ ที่ยังเข้ากะอยู่เลย" ผู้หญิง 1 ใน 3 ที่เห็นที่รักเดินออกมา หันไปพูดกับผู้หญิงอีกสองคน "สงสัยจะรับจ๊อบพิเศษหรือเปล่า" "ฉันก็คิดแบบนั้นแหละ"ตอนนี้ข่าวที่ที่รักออกมาจากห้อง VIP ของโรงแรมกับผู้ชาย และสภาพของเธอก็ดูไม่ได้ ต่างก็เอามาพูดกันจนรู้ถึงหูของฝ่ายที่เกี่ยวข้อง18 : 20 น. ที่บ้านอัครไพศาล"ทำไมวันนี้มากินข้าวเย็นที่บ้านได้ล่ะ" พรพิมพ์หันไปถามลูกชายคนเล็กเมื่อเห็นเขาเดินเข้ามา"มีเรื่องต้องให้ปวดหัวนิดหน่อยครับ" วันนี้เขาไปสถานีตำรวจมา เพื่อแจ้งความเรื่องที่เขาถูกวางยา"เรื่องอะไร" ราชสีห์ถามน้องชาย"พี่พอจะมีเพื่อนเป็นตำรวจไหม" เพราะเขาคิดว่าตำรวจพวกนี้อาจจะทำงานล่าช้า"ลูกเป็นอะไร? ทำไมถึงถามหาตำรวจ" พรพิมพ์ตกใจที่ลูกชายพูดแบบนั้น"มีเรื่องนิดหน่อยครับแม่.. ไม่สิ! ไม่นิดหน่อยแล้วเรื่องใหญ่เลยล่ะ""เรื่องอะไ!!" ตอนนี้เสียงของพรพิมพ์เริ่มสั่นเครือ ใบหน้าเปลี่ยนสีเหมือนจะเป็นลม "แม่ใจเย็นๆ ก่อนสิครับ นายก็รีบพูดให้แม่ฟังสิลีลาอยู่ได้" ราชสีห์หันไปตำหนิน้องชาย"พอดีเมื่อคืนผมไปเที่ยวผับ เจอพวกแก๊งวางยา ผมก็เลย....""เลยอะไร?