บททั้งหมดของ เมียชั่วคราว: บทที่ 51 - บทที่ 60

"ผมขอโทษ" นอกจากคำว่าขอโทษชายหนุ่มก็ไม่รู้ว่าจะสรรหาคำไหนมาพูดได้ดีกว่านี้แล้ว"คุณกลับไปเถอะค่ะ"ถึงแม้ว่าคำที่เธอพูดออกมามันคือคำไล่ แต่ไทเกอร์ก็ดีใจที่เธอยอมพูดด้วย"ถ้าผมรู้ว่าคุณท้อง ผมจะไม่ทำแบบนั้นเลย" "มันสายไปแล้ว ฉันบอกแล้วไงว่าฉันผิดเองที่ไม่ยอมไปจากบ้านของคุณ""ตบผมสิ ตีผมเลย จะทำโทษผมยังไงก็ได้ แต่อย่าเป็นแบบนี้เลยนะ" เพี๊ยะ!! ไทเกอร์คว้ามือของที่รักขึ้นมาตบหน้าตัวเองอย่างแรงไปหลายที"ถึงคุณจะทำแบบนี้มันก็ไม่มีประโยชน์แล้ว ถ้าฉันออกจากโรงพยาบาล ฉันก็จะไปจากบ้านของคุณแบบที่คุณต้องการ""ผมไม่ให้ไป" ตอนนี้ความรู้สึกของเขาที่มีกับผู้หญิงคนนี้เปลี่ยนไป มันอาจจะไม่ใช่ความรัก มันอาจจะเป็นความรู้สึกผิดที่ทำให้เธอต้องเสียลูกไปหญิงสาวพยายามดึงแขนออก แต่เขาก็ไม่ยอมปล่อย ยังกุมมือเธอไว้แบบนั้น จนทั้งสองนอนหลับไปพร้อมกันเพราะความเพลียเช้าวันต่อมา.."อุ๊ย!" ไออุ่นเปิดประตูเข้ามากับสามีก็เจอไทเกอร์นอนกุมมือของที่รักอยู่ข้างเตียง"เราจะเข้าไปกันดีไหม" ราชสีห์ถามภรรยาเบาๆ"ยังไงเราก็มาถึงแล้ว เข้าไปหน่อยก็ดีค่ะ" ทั้งสองยืนกระซิบคุยกันอยู่หน้าประตูครู่หนึ่ง พรพิมพ์ก็เดินเข้ามา"สองคนนี

"แถวนี้ไม่มีเด็กให้วานลงไปเก็บด้วยสิ สงสัยฉันต้องได้ลงไปเก็บเองแล้วล่ะ" ที่รักแกล้งทำท่าทางเหมือนกำลังจะลงน้ำ แต่ที่จริงไม่กล้าหรอกเพราะเป็นคนกลัวน้ำมาก"ดะ! เดี๋ยว" ไทเกอร์ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ถึงแม้ว่าเขาจะว่ายน้ำเก่ง แต่น้ำคลองแบบนี้..ยังไม่เคยลงเลย"ทำไม" หญิงสาวหันกลับมาถาม"ไหนบอกกลัวน้ำไง""น้ำน่ะกลัว..แต่กลัวอดตายมากกว่า""เดี๋ยวผมลงไปเอง เอาวะ เป็นไงเป็นกัน" ว่าแล้วเท้าแกร่งก็ค่อยๆ เดินมาแถวริมตลิ่ง แตะปลายลงน้ำเบา ๆ ถึงกับขนเขาลุกซู่เพราะกลัวว่ามันจะมีปลิง รนร่างสูงก็ค่อยๆ ตะเกียกตะกายลงจากฝั่ง"ลงไปเอาตรงลึกๆ นู่นเลยนะ" ที่รักชี้ไปตรงที่ลึกที่สุด"เอาตรงนี้ไม่ได้เหรอ" แค่ตรงที่เขาลงไปก็ถึงเอวแล้วแต่ที่รักไม่เอา"ถ้าลงน้ำลึกกว่านั้นสายบัวมันจะยาวและอร่อยมาก""เอาวะ!!" แล้วเขาก็ค่อยๆ ลอยคอลงไป "ตะ! ตัวอะไร!!??" เหมือนกับมีตัวอะไรมาเกี่ยวขาไว้"ลืมบอกไปว่าแถวนี้งูน้ำมันเยอะ" ที่รักตะโกนลงไปแล้วก็นึกขำ"ห๊าา! งะ.. งู!" สิ่งที่กลัวที่สุดก็คืองูยิ่งงูที่มองไม่เห็น ถ้ามันเลื้อยมาขาแบบนี้แล้วก็.."คุณอย่าขึ้นมานะ ถ้าไม่ได้สายบัวห้ามขึ้นมาเด็ดขาด"ทีแรกไทเกอร์กำลังจะลอยกลับขึ้นฝั่ง แต

"คุณจะปล่อยฉันได้หรือยัง" หญิงสาวพยายามดิ้นให้เขาเอาเจ้านั้นออกจากร่างกายเธอ "จะรีบไปไหนใจเย็นๆ สิ อ้าา มันเสียวรู้ไหม" เธอยิ่งดิ้น ร่องก็ยิ่งตอดรัดท่อนเอ็นจนเขารู้สึกเสียวขึ้นมาอีกครั้ง"ก็มันอึดอัดนี่" ที่รักพยายามจะผลักตัวเขาให้ออกชายหนุ่มยอมถอดออกแบบเสียด้ายพอหญิงสาวลุกขึ้นได้ก็รีบหาผ้าเช็ดตัวมาพันรอบร่างระหงไว้ แล้วก็ลงมาข้างล่างเพื่อที่จะมาอาบน้ำชำระร่างกายและคราบที่เขาทิ้งไว้"จะอาบน้ำทีต้องออกมาข้างนอกแบบนี้มันอันตรายรู้ไหม" ชายหนุ่มเดินตามลงมาเพื่อที่จะอาบน้ำเหมือนกันห้องน้ำบ้านของที่รักแยกออกมาอยู่นอกตัวเรือน ถ้าจะเข้าห้องน้ำดึกๆ ก็ต้องเปิดประตูด้านข้างห้องครัวออกมาข้างนอก มันค่อนข้างอันตรายเหมือนที่ชายหนุ่มพูด"ก็พ่อกับแม่ปลูกสร้างไว้แบบนี้จะให้ทำยังไงล่ะ ถ้าคุณอยากจะสะดวกสบายก็กลับไปนอนบ้านของคุณสิ""ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ผมแค่บอกว่ามันอันตราย อยู่มาได้ยังไงคนเดียวทำไมไม่ทำห้องน้ำในตัวบ้านใหม่ล่ะ""จะทำอีกให้เปลืองเงินทำไม สู้เก็บเงินไว้ทำอย่างอื่นจะไม่ดีกว่าเหรอ" พอเดินมาถึงห้องน้ำที่รักก็เดินเข้าไปอาบน้ำ ส่วนไทเกอร์ยืนรออยู่หน้าห้องน้ำ.. เขารอจนเธออาบน้ำเสร็จ

"ฉันไม่เกี่ยวกับเรื่องนั้นเลยนะคะ" ที่รักรีบปฏิเสธเสียงแข็ง"เธอจะไม่เกี่ยวได้ยังไง นี่มันลายมือของเธอไม่ใช่เหรอ" ตอนนี้หัวหน้าแผนกและฝ่ายตรวจสอบเรียกที่รักมาต่อว่า และมาตรวจสอบเรื่องทำบัญชีกับยอดเงินไม่ตรงกัน และที่สำคัญเงินหายไปจากบัญชีเป็นแสน หลายวันมานี้ที่รักเผลอเรอมากก็จริง (เพราะมัวแต่คิดถึงไทเกอร์ที่หายไปและไม่ติดต่อมา) แต่เธอคงไม่เผลอเรอทำเงินในบัญชีของโรงแรมหายไปเป็นแสนขนาดนั้น"ช่วงนี้เธอเป็นอะไรหรือเปล่ามีแต่เรื่องแต่ราว" หัวหน้าแผนกถามที่รัก"ฉันขอกลับไปเช็คบัญชีดูใหม่ได้ไหมคะว่ามันหายไปไหน""ไม่ต้องหรอกทุกฝ่ายเขาตรวจสอบหมดแล้วกว่าเรื่องจะมาถึงเธอ เตรียมตัวรอหมายศาลได้เลย""อะไรนะคะ ทำไมต้องได้รอรับหมายศาลด้วย" ตอนนี้เธอถูกแกล้งจากเพื่อนร่วมงานด้วยกัน เหตุการณ์แบบนี้ไม่ได้เพิ่งเคยเกิดขึ้น มันเคยเกิดขึ้นมาแล้วกับพนักงานคนเก่าจนต้องถูกดำเนินคดี"ฉันไม่ผิด ฉันไม่ได้เอาไป" "ไม่มีใครเขายอมรับหรอกว่าตัวเองทำผิด ช่วงนี้เธอก็กลับไปพักผ่อนที่บ้านก่อน""ทำไมพวกคุณถึงไม่เชื่อที่ฉันพูดเลย!!" ที่รักไม่ได้ทำผิดก็เลยไม่ยอมรับ เธอก็เลยโวยวายต่อหน้าทุกคน ถ้าเงียบก็แสดงว่าเธอยอมรับว่าท

แตงโมกำลังจะออกไปข้างนอกกับไทเกอร์จริง แต่จะออกไปธุระเรื่องงาน แต่ตอนนี้ไทเกอร์ลืมเอาของก็เลยกลับขึ้นไปพอได้ของแล้วชายหนุ่มก็รีบกลับลงมา เพราะต้องได้ออกไปทำธุระด่วน"เรียบร้อยแล้ว.. เราไปกันเถอะคุณแตงโม" ไทเกอร์ลงมาข้างล่างสายตาของเขามองไปแค่แตงโม แล้วก็เดินนำหน้าออกไปที่ทำแบบนี้เพราะไม่คิดว่าผู้หญิงที่แตงโมยืนบังอยู่นั้นจะเป็นที่รัก เขาก็เลยไม่ได้สนใจที่จะมองผ่านแตงโมไปดูพอไทเกอร์เดินออกไปที่รักกำลังจะเรียกให้หันกลับมา แต่พอดีมีสายเข้าเครื่องของไทเกอร์สะก่อน ชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์ขึ้นมารับพร้อมกับเดินออกไปที่รถพอไปถึงที่รถแตงโมก็รีบเดินไปเปิดประตูให้เหมือนทุกครั้ง แล้วก็รีบเดินอ้อมไปนั่งด้านข้างไทเกอร์ แล้วคนขับก็ออกตัวรถทันที ระหว่างนั้นเขาก็คุยสายไปเรื่อยๆ"วันหลังคุณค่อยมาใหม่ไหมคะ" พนักงานด้านหน้าพูดกับที่รักพร้อมกับยื่นบัตรประชาชนของเธอคืนให้"ฉันขอนั่งรออยู่ตรงนี้ได้ไหมคะ เขาจะกลับมาง่ายไหม" เพราะคิดว่าถึงกลับไปบ้านก็ไม่มีอะไรทำอยู่แล้ว นั่งรอเขาหน่อยจะเป็นไรไป"ไม่แน่ใจว่าท่านไปพบลูกค้าหรือเปล่าหรือท่านไปเรื่องส่วนตัว แต่ถ้าคุณไม่รีบก็ไปนั่งรอด้านโน้นได้เลยค่ะ" พนักงานชี้ไปท