All Chapters of เมียชั่วคราว: Chapter 71 - Chapter 80

"คุณป๋า!!?" ได้ยินผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างๆ เรียกชายวัยชราคนนี้ว่าคุณป๋าเขาถึงกับตกใจ"แล้วนั่นตาทศทำไมไปนั่งอยู่กับกลุ่มพวกนั้นล่ะ" ทัดดาวเริ่มใจไม่ดีเพราะกลัวลูกชายจะไปพูดอะไรที่ทำให้เจ้าคุณไม่พอใจ เพราะแค่เจ้าคุณเอ่ยปากขึ้นมาคำเดียวกิจการของเธอได้พังย่อยยับแน่"เจ้าขาทำอะไรทำไมไปนั่งร่วมโต๊ะกับพวกท่านแบบนั้น" พนักงานหลายคนต่างก็มองไปเหมือนกัน ตอนนี้ไม่มีใครสนใจเรื่องงานแต่งของไทเกอร์เลย ทุกคนสนใจโต๊ะของเจ้าพ่อใหญ่มากกว่า"ทำไมคุณป๋าต้องมาสร้างความวุ่นวายให้งานแต่งของคนอื่นด้วย" "ถ้าหนูไม่กลับบ้านกับป๋า ป๋าจะพังมันทั้งโรงแรมตอนนี้เลยคอยดูสิ" เสียงของชายชรา ที่ได้ชื่อว่าเป็นเจ้าพ่อใหญ่มาเฟียเกี่ยวกับทางด้านธุรกิจและอสังหาริมทรัพย์ พูดกับหญิงสาวแบบเอาเรื่อง"ยังไงฉันก็ไม่กลับกับคุณป๋าหรอก ฉันจะอยู่กับแฟนของฉัน ไม่สิ.. กับสามีของฉัน" หญิงสาวพูดด้วยท่าทางที่จริงจังมาก ทุกคนที่ได้ยินเจ้าขาพูดออกมาต่างก็ตกใจไม่แพ้กัน แต่คนที่ตกใจที่สุดก็คือทศกัณฐ์และทัดดาว"หนูพูดอะไรออกมา!!" เจ้าคุณก็โมโหไม่แพ้กันที่ได้ยินเจ้าขาพูดแบบนั้น เขาลุกขึ้นอย่างแรงจนเก้าอี้ที่เขานั่งล้มลงเสียงดังสนั่น!!!!พอเสี่

พอเจ้าขาออกมาจากโรงแรมของทศกัณฐ์ เธอก็กลับมาโรงแรมที่พักอยู่"พวกนายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง" กลับมาถึงก็เจอว่าลูกน้องของเจ้าคุณได้เฝ้าอยู่ด้านหน้าโรงแรมแห่งนี้แล้ว "เสี่ยให้พวกเรามารอรับตัวคุณเจ้าขากลับบ้านครับ""ฉันไม่อยากจะกลับไปที่นั่นอีกแล้ว..พวกนายก็รู้" เพราะที่นั่นมันมีอะไรบางอย่างที่ทำให้เธอสะเทือนใจ"เรื่องนั้นเราไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่คุณเป็นลูกสาวคนเดียวของเสี่ย คุณต้องกลับไปกับพวกเรา"ถึงแม้ว่าเสี่ยเจ้าคุณจะร่ำรวยและมีเมียเยอะ แต่ท่านเป็นคนที่มีลูกยากมากและผู้หญิงคนเดียวที่มีลูกด้วยตอนนี้ก็ได้ตายไปแล้ว ท่านเคยแอบตรวจดีเอ็นเอของเจ้าขาตอนที่แม่ของเธอเสียไปก็พบว่าเจ้าขาเป็นลูกสาวแท้ๆ ..ที่เจ้าคุณแอบตรวจดีเอ็นเอก็เพราะสงสัยอยู่ว่าเจ้าขาไม่ใช่ลูกตัวเอง เพราะทั้งสองอายุห่างกันมากเป็นตากับหลานได้เลยและท่านไม่คิดว่าจะมามีลูกตอนแก่ขนาดนี้"บอกคุณป๋าด้วยว่าฉันไม่กลับ""ถ้าคุณไม่กลับไปกับพวกเรา คุณคงจะรู้นะว่าโรงแรมของผู้ชายคนนั้นจะเกิดอะไรขึ้น" คนสนิทของเสี่ยเจ้าคุณเริ่มจะขู่หญิงสาว"พวกนายอย่าแม้แต่จะคิด!! ห้ามทำอะไรเขาเด็ดขาด" เธอไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังปกป้องเขาอยู่"ถ้าคุณไม่อยาก

ตุ๊บ!! เสียงฝีเท้าของชายหนุ่มกระทบพื้นด้านล่างแล้วก็ค่อยๆ ย่องเข้าไปทางด้านหลัง มีชายชุดดำคนหนึ่งเดินออกมาตรวจสอบความเรียบร้อย ทศกัณฐ์รีบหลบเข้ามุมทันที ตอนนี้หัวใจเต้นรัวยิ่งกว่ากลองเพล ไม่คิดว่าชีวิตหนึ่งจะกล้าเสี่ยงตายเข้ามาหาผู้หญิงได้แบบนี้ไม่มีอะไรทำให้เขาถอยได้อีกแล้ว เท้าแกร่งค่อยๆ ย่องเดินเข้าตัวบ้านทางด้านหลัง สายตาคมมองซ้ายมองขวา พอทางสะดวกก็รีบเดินเข้าไปแอบในห้องครัวเพื่อมองไปดูด้านในบ้านว่ายังมีใครอีกไหม "ต้องอยู่ด้านบนแน่เลย" ชายหนุ่มพูดกับตัวเองเบาๆพอทางสะดวกทศกัณฐ์ก็ค่อยๆ ย่องขึ้นไปด้านบน "ทำไมห้องมันเยอะขนาดนี้ แล้วเธอจะอยู่ห้องไหนเจ้าขา" ต่อจากนี้ไปต้องใช้ดวงล้วนๆ ถ้าเปิดเข้าไปผิดห้องรับรองว่าได้ตายแน่"ห้องแรกไม่ใช่แน่นอน ลูกสาวน่ารักขนาดนั้นคงไม่เอามาไว้ห้องแรกหรอก" เขาสืบมาบ้างแล้ว จนรู้ว่าเจ้าคุณมีลูกสาวแค่คนเดียว ทีแรกเขายังคิดว่าเป็นหลานสาวอยู่เลยคนตัวโตยังค่อยๆ ย่องไปห้องที่สองเอาหูแตะฟังเล็กน้อย แล้วเท้าแกร่งก็ก้าวไปห้องที่สาม ..ขณะที่กำลังเสี่ยงดวงอยู่ว่าจะเปิดห้องไหนดีสายตาคมก็ได้มองไปเห็นอะไรบางอย่างอยู่หน้าห้อง มันคือหมีพูห์น่ารักๆ ติดไว้หน้าห้อง "ต้

พอเจ้าขายื่นคำขาดแบบนั้น เจ้าคุณก็ไม่กล้าให้ลูกน้องพังประตูห้องน้ำเข้ามา แต่ท่านก็ยังสังเกตการณ์อยู่ตรงหน้าประตู เพราะว่าถ้ามีคนอยู่ในห้องของลูกสาวจริงต้องมีพิรุธอะไรออกมาบ้าง"แล้วคุณจะทำยังไงต่อ จะออกไปยังไง" หญิงสาวเริ่มใช้น้ำเสียงและคำพูดเหมือนคนโมโห แต่ตอนนี้ชายหนุ่มไม่สนใจสถานการณ์ด้านนอกเลย เขาสนใจผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้ามากกว่า เพราะทั้งเนื้อทั้งตัวของเธอมีแค่ผ้าขนหนูผืนเดียวที่พันรอบร่างกายอยู่"คุณมองอะไร" พอมองตามสายตาเขาลงมา หญิงสาวก็รีบเอามือมาปิดหน้าอกไว้"เปล่าไม่มีอะไร.. วิธีแก้ไขสถานการณ์ของคุณแปลกดีนะ ตั้งแต่เมื่อคืนนี้แล้ว""ถ้าไม่ทำแบบนี้จะให้ฉันทำยังไง" น้ำเสียงของหญิงสาวเริ่มจะดุดันขึ้นไปทุกที"เด็กอะไรเหวี่ยงเก่งชะมัด""ใครว่าฉันเด็ก""ก็ผมว่าอยู่เมื่อกี้ไง""จะตายไม่รู้ตัวยังจะมาทำพูดดีอีก" เพราะเธอก็ไม่รู้ว่าจะช่วยเขาได้มากน้อยแค่ไหน"เป็นห่วงผมเหรอ""ฉันไม่อยากจะพูดกับคุณแล้ว คุณแอบอยู่ในนี้แล้วกัน เดี๋ยวฉันจะออกไปใส่เสื้อผ้าก่อน""แต่คุณยังไม่อาบน้ำเลยนะ" เขาถามแบบมีเลศนัย"คุณจะให้ฉันอาบยังไง ก็คุณเล่นยืนอยู่ตรงนี้""ทำไมต้องอายผมด้วย ในเมื่อผมเห็น...." แล้วส

แกร่ก! เสียงเปิดประตูเบาๆ โดยไม่มีการเคาะ ทศกัณฐ์รีบมองไปที่ประตูนั้นทันที"ออกมาได้" พอประตูเปิดออกเสียงแม่หนึ่งก็ดังตามมาชายหนุ่มรีบมองดูหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมกอดของเขา ใจหนึ่งก็อยากจะปลุกให้เธอตื่นมาเพื่อที่จะได้ร่ำลากัน อีกใจก็อยากให้เธอพักผ่อน เขาก็เลยเลือกที่จะไม่ปลุก ชายหนุ่มรีบลุกขึ้นพร้อมกับห่มผ้าให้หญิงสาวใหม่"อีกสามวันเจอกันนะ" ริมฝีปากหนากดลงที่แก้มนวลของหญิงสาว เพื่อเป็นการร่ำลา เขารีบเดินตามหลังหญิงวัยกลางคนที่เจ้าขาคิดว่าไว้ใจได้ออกมาข้างนอกตอนนี้ไฟด้านนอกมีไม่กี่ดวงที่ยังให้แสงสว่างอยู่ เพราะแม่หนึ่งเลือกที่จะปิดทางที่จะให้ทศกัณฐ์เดินผ่านเขาแอบย่องตามหลังแม่หนึ่งออกมาจนถึงประตูรั้วด้านหลังเขาออกจากคฤหาสน์หลังนั้นมาได้โดยปลอดภัย เพราะแม่หนึ่งได้จัดเตรียมทุกอย่างไว้หมดแล้วชายหนุ่มรีบเดินไปหารถที่จอดอยู่ซอยใกล้ๆ"ยังไงผมก็ไม่ยอมแพ้แค่นี้แน่" แล้วเขาก็ขับรถออกไปเช้าวันใหม่.."คุณ!!" เจ้าขาตื่นขึ้นมาก็พบว่าเธอนอนอยู่บนเตียงคนเดียว หญิงสาวรีบลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปดูในห้องน้ำ ตอนนี้ที่นอนที่เขาเคยนอนมันได้ถูกเก็บและพับไว้เรียบร้อย"คุณออกไปตั้งแต่เมื่อไรทำไมไม่ปลุกฉัน" ห