พอที่รักออกมาจากห้องของทศกัณฐ์ ก็ตรงไปที่ห้องฝ่ายบุคคลเพื่อรับซองขาว และดูรายละเอียดว่าเธอจะโดนอะไรบ้าง"น้องต้องรออยู่ตรงนี้ก่อน เพราะพวกพี่ประสานงานไปทางเจ้าหน้าที่ตำรวจไปแล้ว ถ้าน้องอยากจะเคลียร์หรือไกล่เกลี่ยน้องต้องคุยกับคุณทัดดาวหรือไม่ก็คุณทศกัณฐ์เท่านั้น"ที่รักไม่พูดอะไรออกมาสักคำเธอแค่นั่งฟังรายละเอียดว่าจะโดนอะไรบ้าง"มีอะไรจะถามอีกไหม ไม่เข้าใจอะไรที่พี่พูดมาไหม" ฝ่ายบุคคลเห็นเธอเงียบไม่โวยวายไม่ร้องไห้เหมือนพวกที่เคยเจอมาก็เริ่มสงสัยที่รักแค่ส่ายหน้าเล็กน้อย แล้วก็ขอย้ายมานั่งรออีกมุมหนึ่งเพื่อรอเจ้าหน้าที่ตำรวจมาถึง"ขับรถเร็วกว่านี้ได้ไหม" ไออุ่นหันไปพูดกับผู้ชายที่นั่งอยู่ด้านข้าง พอวางสายจากที่รักแล้วทั้งสองก็รีบออกมาทันที"เร็วได้แค่นี้แหละเดี๋ยวรถเกิดอุบัติเหตุ ฉันก็ถูกพี่ชายเล่นงานอีก""ป่านนี้เพื่อนฉันจะเป็นยังไงบ้าง ไม่ต้องมาห่วงพี่ชายของคุณหรอก.. รีบไปเถอะ" แล้วไทเกอร์ก็ได้รีบเหยียบคันเร่ง ไม่นานก็มาถึงลานจอดรถของโรงแรมพอทั้งสองมาถึงที่นั่นก็รีบเดินเข้าไปด้านใน เดินผ่านพนักงานต้อนรับด้านหน้า คนที่เคยทำงานกับไออุ่น พอเห็นเป็นไออุ่นก็ไม่ยกมือไหว้แต่หันมาคุยกับไท
เพี๊ยะ!!"พี่!!" ไออุ่นร้องตะโกนใส่หน้าไอรดาอย่างแรง เพราะโมโหที่ไอรดาทำร้ายร่างกายแม่"แล้วแม่เดินเข้ามารับทำไม!!" ไม่สำนึกแล้วยังไปตะโกนด่าแม่อีกต่างหาก"พอเถอะรดาลูกหยุดแค่นี้เถอะ ทุกอย่างแม่ผิดเองแม่เลี้ยงลูกผิดมาตลอด ตอนนี้น้องก็ท้อง ลูกก็ท้อง อย่าทำร้ายกันอีกเลยนะ" หลายวันมานี้ลัดดาพยายามหาวิธีแก้ไขเรื่องทุกอย่าง แต่นางก็คิดไม่ออกว่าจะต้องแก้ยังไง พอมาเจอสถานการณ์จริงแบบนี้ นางก็เลยตัดสินใจทำแบบนี้ลงไป"ไหนแม่บอกว่าจะรักรดาคนเดียวไง!! แม่มาปกป้องมันทำไม รดาเกลียดมัน!! กรี๊ดดด!!" พอไอรดาพูดจบก็กรีดร้องแล้ววิ่งออกมาที่ถนน"พี่รดาอย่านะ!" ไออุ่นรีบวิ่งตามไปแต่ก็ไม่ทันไทเกอร์วิ่งเร็วกว่าคว้าตัวไอรดาไว้ก่อนที่จะวิ่งไปให้รถชนเอี๊ยดดดด!!! "อยากตายหรือไงวะ!! ถ้าอยากตายก็อย่ามาทำให้คนอื่นเดือดร้อนแบบนี้!!" คนที่ขับรถคันนั้นเหยียบเบรกเกือบไม่ทัน พร้อมกับเปิดกระจกรถลงมาร้องตะโกนด่า"ขอโทษด้วยครับ" ไทเกอร์กอดไอรดาไว้พร้อมกับร้องตะโกนไปขอโทษรถคันนั้น"ปล่อยย!! กรี๊ดดดดด!!!" ไอรดาพยายามจะดิ้นให้หลุดออกจากวงแขนของไทเกอร์แต่เขาก็ยิ่งกอดรัดแน่นขึ้น จนคนที่กรีดร้องอยู่หมดสติไป[ โรงพยาบาล ]"ไอข
"แม่ว่าหนูไม่ต้องเข้าไปเยี่ยมพี่หรอกกลับบ้านกับสามีของหนูเถอะ"ตอนนี้ไอรดาปลอดภัยแล้ว และถูกย้ายไปที่ห้องพักฟื้นแล้วด้วย"ก็ได้ค่ะ ถ้ามีอะไรแม่โทรไปเบอร์นี้เลยนะ" ไออุ่นเมมเบอร์มือถือใส่เครื่องแม่ไว้ ที่เธอใช้มันคือเบอร์ใหม่ที่ไออุ่นยอมออกมา ก็เพราะว่าถ้าไอรดาเจอเธอกับราชสีห์อาการยิ่งจะแย่ลง"ไออยากจะไปเยี่ยมเพื่อนก่อนกลับได้ไหมคะ" ระหว่างทางที่ขับรถออกมาไออุ่นหันไปพูดกับผู้เป็นสามี"เพื่อนที่ไหน""ก็ที่รักไงคะ""ป่านนี้ไอ้เสือคงจะไปส่งถึงบ้านแล้วมั้ง ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก ไอกลับไปพักก่อนดีกว่า เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว""แล้วเรื่องของที่รักจะเอายังไงล่ะคะ คุณคิดว่าคุณเสือจะรับผิดชอบเพื่อนไอไหม""เรื่องนั้นต้องให้เขาทั้งสองคนคุยกันเอง"บ้านราชสีห์"ทำไมคุณมาที่นี่คะ""ก็ที่นี่มันบ้านของเราในเมื่อไม่มีผู้หญิงคนนั้นแล้ว เราก็ต้องกลับบ้านเราสิ""คุณไอ" พอกฐินเห็นไออุ่นมาก็รีบวิ่งออกมาต้อนรับ"กฐินสบายดีไหม""ไม่สบายเลยค่ะคิดถึงคุณไอ ไม่สิ.. คิดถึงคุณผู้หญิงจะแย่""กฐินเรียกฉันเหมือนเดิมก็ได้""ไม่ได้.. ต่อไปนี้ต้องเรียกคุณผู้หญิง" ราชสีห์ห้ามปรามกฐินไว้พอคุยกันรู้เรื่องแล้วราชสีห์ก็พาไออุ่นขึ
"คุณป้าพูดว่าอะไรนะคะ?""ป้าถามว่า.. หนูมีความสามารถพอไหม ที่จะเอาตาเสือของป้าให้อยู่หมัดไหม""หมายความว่ายังไง" ที่รักถึงกับถามย้ำ คิดว่าหูฝาดไปหรือเปล่า"ก็หนูบอกว่าหนูต้องการใบทะเบียนสมรสไม่ใช่เหรอ" พรพิมพ์คิดว่าคงจะเลือกคนไม่ผิด ไทเกอร์ต้องเจออะไรแบบนี้ซะบ้างถึงจะหยุดได้"คือว่าเรื่องนั้น.." ที่จริงที่รักไม่คิดจะแต่งงานกับผู้ชายแบบนี้หรอก เธอแค่ต้องการอยากจะเอาชนะเขาเฉยๆ"ถ้าหนูต้องการแบบนั้นป้าก็จะช่วย แต่หนูต้องเอาชนะตาเสือให้ได้นะ หนูรู้ไหมว่ามันลื่นเป็นพ่อปลาไหลแค่ไหน""พ่อปลาไหลเลยหรือคะ""ใช่หนูเคยได้ยินไหมที่ว่าปลาไหลเรียกพ่อ""จะไหวเหรอเรา" ที่รักถามตัวเองเบาๆ"ป้าให้เวลาหนูคิด และป้าจะไม่เร่งเพราะเรื่องแบบนี้มันต้องไตร่ตรองให้ดี""ฉันตกลงค่ะ""หนูจะไม่คิดดีๆ ก่อนเหรอ""คุณป้าคงคิดว่าหนูเห็นแก่เงินใช่ไหมคะ""ป้าไม่คิดแบบนั้นหรอก เงินป้ามีเยอะแยะ หนูอยากจะได้เท่าไรหนูบอกมาเลย ป้าแค่อยากจะให้หนูกำราบไอ้เสือตัวนี้ให้ป้าหน่อย""กำราบแบบไหนคะ""ป้าอยากจะให้มันเอางานเอาการ เลิกเที่ยวเตร่เรื่องผู้หญิง""ตามนิสัยของลูกคนรวยที่ถูกพ่อแม่ตามใจ" ที่รักพูดเบาๆ แต่พรพิมพ์ก็ได้ยิน "อุ๊ย!
พอปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตได้เพียงแค่ไม่กี่เม็ด คนร่างหน้าก็เอื้อมมือไปดึงเท้าของเธอลากลงมา"ปล่อยนะ!" แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่ฟัง ชายหนุ่มขึ้นคร่อมร่างของเธอไว้ จนหญิงสาวพยายามดิ้นรนให้หลุดพ้นเขาไม่ยอมปล่อยแถมยังโน้มลงไปไซร้ซอกคอระหงงั้บ!!"โอ๊ย!!" ไทเกอร์รีบกุมหูตัวเองไว้เมื่อถูกกัด "กัดเข้ามาได้ยังไง ถ้าหูขาดจะทำยังไง!!""สมน้ำหน้า ปล่อยนะ!!" "ผู้หญิงบ้าอะไรฤทธิ์เยอะฉิบหาย""ถ้าฉันรู้ว่านายไม่รู้จักบุญคุณของคนแบบนี้ วันนั้นฉันไม่เข้าไปช่วยนายหรอก""บุญคุณงั้นเหรอ แบบเธอไม่เรียกว่าบุญคุณหรอก เขาเรียกว่ารอสวมรอย เธอมันก็ไม่ต่างจากพวกนั้นเลย.. หรือไม่อาจจะเลวมากกว่าพวกนั้นก็ได้" เขาคิดว่าที่รักมาช่วยเขาเพราะต้องการสิ่งตอบแทนที่คุ้มค่ามากกว่า และมันก็เป็นแบบที่คิดไว้ เพราะเธอทวงบุญคุณด้วยการแต่งงาน"แล้วแต่นายจะคิดแล้วกัน""เผอิญว่าคืนนั้นฉันเมายาก็เลยไม่รู้..." ชายหนุ่มใช้สายตามองเรือนร่างของหญิงสาวแบบดูถูก"แต่วันนี้ฉันมีสติสัมปชัญญะเต็มร้อย งั้นขอทดลองของใหม่หน่อยแล้วกัน""ไม่!! อืมมม!!" เธอยังไม่ทันได้พูดอะไรต่อก็ถูกไทเกอร์ปิดปากด้วยจูบอันร้อนแรงของเขา ไทเกอร์บดขยี้ลงไปที่ปากของเธออย
เช้าวันต่อมา.."แล้วตาเสือยังไม่ลงมาเหรอ" พรพิมพ์ถามแม่บ้าน"เมื่อคืนคุณเสือไม่ได้ค้างที่บ้านนะคะ เห็นออกไปดึกๆ" แจ่มรีบวางงานที่กำลังทำอยู่ในมือแล้วเดินมาตอบผู้เป็นนายหญิง"แล้วหนูที่รักล่ะ""คุณที่รักยังไม่ลงมาเลยค่ะ""เดี๋ยวฉันไปดูหน่อยแล้วกัน" แล้วพรพิมพ์ก็ขึ้นไปที่ห้องของลูกชายคนเล็กก๊อก~ ก๊อก~"หนูที่รักจ๊ะ ตื่นหรือยังลูก" มาถึงนางก็เคาะประตูเรียกคนที่อยู่ด้านในเบาๆเงียบ~ก๊อก! ก๊อก! "หนูที่รัก" พรพิมพ์เคาะอีก 2-3 ครั้ง แต่ที่รักก็ไม่มาเปิด จนให้แม่บ้านเอากุญแจสำรองมาเปิดดู"หนู?!" พอพรพิมพ์เปิดประตูเข้าไปก็เห็นที่รักนอนสลบอยู่ที่พื้น "ใครก็ได้ มาช่วยฉันหน่อยเร็ว" แม่ก็รีบวิ่งเข้ามาช่วยกันพาร่างของหญิงสาวขึ้นไปไว้บนเตียง"คุณที่รักเป็นอะไรคะคุณผู้หญิง" "ไม่รู้เหมือนกัน กลัวว่ามันจะเป็นฝีมือของตาเสือน่ะสิ" พรพิมพ์สงสารหญิงสาวที่นอนอยู่ตรงหน้ามากนางเช็ดตัวให้ยังไม่นานเท่าไรเธอก็ฟื้นขึ้นมา"หนูเป็นยังไงบ้าง" "คุณป้า" เสียงนี้ดังออกมาแผ่วเบามากถ้าไม่ตั้งใจฟังคงไม่ได้ยิน "ฝีมือลูกชายของป้าใช่ไหม" ถึงแม้พรพิมพ์จะรู้คำตอบอยู่แล้ว แต่ก็ถามไปเพราะความเป็นห่วง"ค่ะ" ที่รักตอบแบบไม่
พอไทเกอร์พาผู้หญิงสองคนนั้นขึ้นมาถึงชั้นบน เขาก็เดินไปหยุดที่หน้าห้องของตัวเอง"ห้องนี้เลยจ๊ะ" ชายหนุ่มหันไปพูดกับทั้งสองนางแกร่ก!! แกร่ก!! มือหนาพยายามบิดลูกบิดประตู แต่มันถูกล็อคจากทางด้านในก๊อก!! ก๊อก!! เสียงเขาเคาะประตูห้องและก็เคาะแรงมาก "เปิด!!" เงียบ~"รอแป๊บนะจ๊ะ มีอีกคนอยู่ในห้องนี้ขอเคลียร์แป๊บ" ชายหนุ่มหันไปพูดกับผู้หญิงสองคนที่มากับเขา"จะเปิดประตูดีๆ หรือจะให้พังเข้าไป ถ้าพังเข้าไปเธอจะเจ็บตัวยิ่งกว่าวันนี้อีก" พอสิ้นคำพูดของชายหนุ่มเขาก็ใช้เท้าถีบเข้าที่ประตูอย่างแรงเพื่อเป็นการขู่"ฉันรู้ว่าเธอยังไม่หลับเปิดประตูเดี๋ยวนี้!!""แล้วนายจะอะไรนักหนา ก็ไปใช้ห้องอื่นสิ!" เสียงตะโกนออกมาจากด้านใน ยิ่งเขาใช้แรงเธอก็ยิ่งตกใจ"ยังหายใจอยู่เหรอ นึกว่าตายไปแล้ว!!""นายนั่นแหละจะไปตายไหนก็ไป๊!!""ตกลงมันห้องใครกันแน่วะ" เสียงชายหนุ่มตะโกนเข้ามาในห้องแบบโมโห"ถ้างั้นเราไปใช้ห้องข้างๆ นี้ดีกว่าจ้ะ" ไทเกอร์แกล้งพูดแรงๆ ให้เธอได้ยิน แล้วก็พาผู้หญิงสองคนนั้นเดินไปอีกห้องที่อยู่ใกล้กัน"เลว!!" เสียงของที่รักพูดออกมาเบาๆเช้าวันต่อมา..ที่รักตื่นนานแล้วแต่ไม่อยากจะลงมาเจอหน้าไทเกอร์และ
ไทเกอร์เหมือนจะคิดได้ว่าพูดแรงไปเขารีบปล่อยมือจากที่กำลังกอดรัดเธออยู่"คืนนี้ฉันจะปาร์ตี้ที่ริมสระน้ำ เธอต้องลงไปบริการ" พอพูดจบเขาก็รีบออกไปจากห้องนั้นทันทีและตอนนี้เพื่อนของไทเกอร์เริ่มจะทยอยกันเข้ามาในงาน มีทั้งเพื่อนสมัยเรียนมหาวิทยาลัย สมัยเรียนมัธยมและสาวๆ ที่เคยควงหลายคน"ว้าว... แกจัดงานนี้ขึ้นมาได้ถูกใจฉันมากเลยว่ะ" เอและเพื่อนที่เรียนรุ่นเดียวกัน 3-4 คนเดินเข้ามาเห็นสาวๆใส่ชุดว่ายน้ำกำลังเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน"ตามสบายเลยนะ" ที่จริงไทเกอร์ไม่เคยทำแบบนี้เลยสักครั้ง ตั้งแต่ตอนที่เรียนอยู่เขาก็ไม่เคยทำ.. ถึงแม้ว่าจะเกเรแต่เขาก็ออกไปเกเรนอกบ้าน ที่จัดงานนี้ขึ้นมาเพื่อจะประชดเธอ ให้เธอเห็นว่าเขาเลวแค่ไหน ..เพราะความคิดเดียวก็คือไม่อยากจะมีครอบครัวและไม่อยากจะถูกคลุมถุงชนเท่านั้นเอง"ไปตามผู้หญิงคนนั้นลงมา แล้วให้ใส่ชุดตามธีมงานที่จัดขึ้นมาด้วย" เพราะเขาให้คนเตรียมชุดว่ายน้ำขึ้นไปให้เธอไว้ใส่แล้วก๊อก ก๊อก"คุณที่รักคะ คุณเสือให้มาตามลงไปข้างล่างค่ะ" แจ่มเป็นคนขึ้นมาตามที่รัก"แจ่มไปบอกเขาด้วยนะ ว่าฉันไม่ไป" หญิงสาวไม่เปิดประตูเธอแค่ร้องตะโกนออกมาบอกคนข้างนอกพอแจ่มได้ยินก็รีบ
[ทศกัณฐ์ เจ้าขา]ห้าปีผ่านไป.."เจ้าขุน!! ขาไปโดนอะไรมาลูก" เจ้าขาไปรับลูกชายที่หน้าโรงเรียนอนุบาลแห่งหนึ่ง พอเห็นลูกชายเดินออกมาเหมือนกับเจ็บขา ก็รีบเดินเข้าไปหาลูกชายทันที"ขอโทษนะคะคุณแม่ พอดีเด็กในห้องมีเรื่องทะเลาะกันนิดหน่อย" ครูประจำชั้นห้องอนุบาลรีบออกมาอธิบายให้ผู้ปกครองได้เข้าใจ"หนูไปชกต่อยกับเพื่อนมาเหรอลูก""ก็เพื่อนมันพูดไม่เข้าหูนี่ครับ""หนูจะเอานิสัยนักเลงเหมือนคุณตามาใช้ไม่ได้นะเจ้าขุน!!" เจ้าขาเริ่มจะตำหนิลูก เพราะรู้ดีว่าคนที่เริ่มก่อนต้องเป็นลูกของเธอแน่"มีอะไรกัน" ทศกัณฐ์จอดรถได้ก็รีบเดินตามภรรยาเข้ามา"ก็เจ้าขุน ลูกชายของพี่น่ะสิ ไปมีเรื่องทะเลาะชกต่อยกับเพื่อนอีกแล้ว""ฮ่าฮ่าฮ่าาเด็กผู้ชายก็ต้องมีบ้าง""ฉันไม่ยอมนะดูสิเจ็บขาเลย.. โอ้ยย!!" เจ้าขาตวัดมือมากุมท้องตัวเองไว้.. เพราะตอนนี้เจ็บหน่วงมาก"ที่รักเป็นอะไรเจ็บท้องเหรอ" ทศกัณฐ์รีบเดินเข้าไปพยุงภรรยารักไว้"ค่ะ.. สงสัยจะเจ็บคลอด" หญิงสาวพูดด้วยหน้าตาที่ปิดเบี้ยวตอนนี้ท้องที่สองของเจ้าขาได้ 8 เดือนกว่า"รีบไปโรงพยาบาลดีกว่า" ทศกัณฐ์รีบพาภรรยามาที่รถ[โรงพยาบาล]"เป็นยังไงบ้างคลอดหรือยัง" พอเจ้าคุณได้ข่าวว่า
เช้าวันต่อมา..เมื่อคืนนี้ทศกัณฐ์นั่งอยู่ในรถมองหน้าต่างห้องนอนของเจ้าขาเกือบสองชั่วโมง เขาถึงกลับมานอนที่บ้านของตัวเอง"จะรีบไปไหนแต่เช้าลูก" ทัดดาวเห็นลูกชายเดินไปที่รถ นางเพิ่งจะเตรียมตัวออกไปรอตักบาตร เพราะว่ามันยังเช้ามาก"ผมจะรีบไปที่บ้านของเจ้าขาครับ""ทำไมต้องไปเช้าขนาดนี้ด้วย บ้านนั้นเขาตื่นกันหรือยังเนี่ย""ไม่ตื่นก็จะไปปลุกครับ ผมไปนะแม่" แล้วชายหนุ่มก็รีบขึ้นรถขับออกไปจากบ้านทันทีเรื่องที่เจ้าขาท้อง ขนาดแม่ของเขาก็ยังไม่รู้ เพราะเขากลัวว่าถ้าแม่รู้แล้วแม่จะไม่อยู่เฉยแบบนี้[คฤหาสน์เสี่ยเจ้าคุณ]พอทศกัณฐ์ขับรถมาจอดที่หน้าบ้าน ก็รีบเดินขึ้นไปด้านบน"เดินแบบไม่เห็นหัวคนที่นั่งอยู่แถวนี้เลยนะ" มันคือเสียงของภรรยาคนที่สองทศกัณฐ์ขึ้นไปได้ครึ่งทางแล้ว ก็เลยต้องกลับลงมาเพื่อที่จะกล่าวทักทาย"สวัสดีครับ พอดีผมนึกว่ายังไม่มีใครตื่น""สายขนาดนี้แล้วใครเขาจะไปนอนกินบ้านกินเมืองกัน" ที่คุณนายสองกับคุณนายสามไม่ชอบหน้าทศกัณฐ์ ก็เพราะว่ากลัวทศกัณฐ์จะมาแย่งมรดกของสามีพวกนาง"ผมขอขึ้นไปหาเจ้าขาก่อนนะครับ" ทศกัณฐ์ไม่อยากจะมีเรื่อง ถ้าไม่มีคนรักของเขาอยู่บ้านหลังนี้ เขาคงจะไม่เหยียบเข้ามาแน
"บ้านหลังนี้เหรอครับ" รถได้มาจอดที่บ้านของราชสีห์ ลูกน้องคนสนิทของเสี่ยเจ้าคุณก็มองไปดู แล้วรีบลงมาเปิดประตูให้เจ้าขา"ใช่" ทศกัณฐ์หวั่นๆ อยู่เหมือนกันว่าราชสีห์จะทำให้เขาสำเร็จไหม เพราะตอนนี้เขาเสี่ยงกินลูกปืนพ่อตามาก"นายไม่ต้องไปหรอกเดี๋ยวฉันจะไปกับคุณทศแค่สองคน""ผมนั่งอยู่ที่รถก็ไม่มีอะไรทำอยู่แล้ว ให้ผมไปด้วยดีกว่า" แล้วเขาก็เดินตามทั้งสองเข้าไปในบ้าน"ทำไมมันเงียบแบบนี้ล่ะ" เจ้าขาหันไปพูดกับทศกัณฐ์เบาๆ"เดี๋ยวเราเดินเข้าไปดูด้านในก่อน"แกร่ก!! แอดดดดด~"เซอร์ไพรส์~"ราชสีห์ไม่รู้ว่าจะจัดงานวันเกิดแบบไหน ก็เลยจัดเซอร์ไพรส์วันเกิด ให้กับทศกัณฐ์ล่วงหน้าไปเลย เขาจัดแบบง่ายๆ โดยการโทรให้ไทเกอร์และที่รักมาร่วมด้วย"อะไรกัน ที่บอกมาวันเกิดนี่หมายความว่ายังไง" ทศกัณฐ์แกล้งถามราชสีห์ แต่ที่จริงในใจก็แอบเซอร์ไพรส์เพราะไม่คิดว่าเพื่อนจะจัดให้ตัวเอง"ก็กูจัดงานวันเกิดให้มึงล่วงหน้าไง อีกสองอาทิตย์ก็วันเกิดของมึงแล้ว วันนั้นกูกลัวว่าจะไม่ว่าง เพราะตรงกับที่หมอนัดคลอดพอดี" มันช่างเหมาะเจาะอะไรเยี่ยงนี้หมอนัดคลอดไออุ่นอีกสอง สัปดาห์ข้างหน้า และก็เป็นวันเกิดของทศกัณฐ์ด้วย"พี่จะไหวเหรอ" ไทเกอร
พอชายหนุ่มล็อกห้องได้เขาก็ค่อยๆ ย่องเข้ามาหาหญิงสาวที่นอนหลับอยู่บนเตียง "ตายเป็นตายวะ รักขนาดนี้ไม่ยอมปล่อยให้นอนคนเดียวหรอก" แล้วทศกัณฐ์ก็บรรจงจูบลงที่ใบหน้าหวานของหญิงคนรักแบบทะนุถนอม "ขออีกสักครั้งยังไหวใช่ไหมจ๊ะ" ชายหนุ่มพูดออกมาเบามาก เพราะไม่อยากจะกวนเวลาเธอหลับ แต่จะให้ปล่อยไปก็อดใจไม่ไหว มือหนาเอื้อมไปปลดกระดุมเสื้อชุดนอนของเธอออก"ชุดชั้นในก็ไม่ใส่ผู้หญิงอะไร" พอเขาถอดออกหมดก็นึกขำในตัวเธอ อาบน้ำก็ไม่ชอบใส่ผ้าปิดบังเรือนร่าง แถมเวลานอนยังไม่ใส่ชุดชั้นในอีกดวงตาคมมองเรือนร่างหญิงคนรักเหมือนต้องมนต์ ชายหนุ่มค่อยๆ โน้มใบหน้าลงมาสัมผัสที่ผิวกาย เขาสัมผัสต่ำลงมาเรื่อยๆ จนถึงเนินอันน่าเย้ายวน"น่ารักจังเลย" ริมฝีปากหนาจุ๊บลงตรงเนินอวบนูนนั้นแบบทะนุถนอม สองนิ้วทำหน้าที่แหวกมันออกจากกัน "ขอนะจ๊ะคนดี"เขาตวัดลิ้นขึ้นลงแถวกลีบกุหลาบของหญิงสาววนไปมาเพื่อกระตุ้นอารมณ์ตัวเอง ที่จริงไม่กระตุ้นมันก็เตลิดไปไกลแล้วแต่ขอหน่อยเขาเลียวนไปมาพร้อมกับลากมันลงมาจนถึงร่องเล็ก แล้วก็แหย่ลิ้นเข้าไปในร่องคับแคบนั้นร่างกายของหญิงสาวเริ่มจะตอบสนอง ช่วงล่างของเธอบิดไปมา แต่ชายหนุ่มก็ไม่ได้หยุดเขายั
"ปล่อยได้แล้วว" หญิงสาวรัวกำปั้นเล็กทุบเข้าที่อกแกร่ง เพราะตอนนี้เหมือนกับว่าเขาจะเริ่มใหม่อีกครั้ง"พ่อตาคร้าบบบ.. ช่วยเห็นใจลูกเขยบ้างก็ไม่ได้" ทศกัณฐ์คิดว่าจะอยู่กับเธอให้นานกว่านี้หน่อย แต่ก็ถูกพ่อตาให้คนมาขัดจังหวะเสียก่อน"เอาออกได้ยังคะ!""ก็ได้ครับ..อ้าาา" แทนที่ชายหนุ่มจะเอาออกแต่กลับยิ่งเร่งกระแทกเข้าไป "อื้อ อ่ะ อ่ะ พี่ทศ" จากที่กำลังจะต่อว่าให้เขาแต่ตอนนี้กอดเอวอีกฝ่ายไว้แน่น"ไม่นานหรอกจ้ะ ซี๊ดด พี่เร่งเครื่องแป๊บเดียวเอง" แล้วชายหนุ่มก็รีบซอยถี่ยิบ"อื้อ อ่ะ อ่ะ" พอเขาเร่งความเร็วไม่นานหญิงสาวก็ถึงกับตัวเกร็งกระตุก ช่องคลอดของเธอบีบรัดท่อนเอ็นไว้แน่นจนชายหนุ่มรู้แล้วว่าเธอคงจะเสร็จไปก่อนแล้ว"ชอบแบบนี้ก็ไม่บอก อ้าาาส์ เสียววจัง" แล้วสักพักทศกัณฐ์ก็ตามมาติดๆ"อย่าเพิ่งขยับจ้า อุ๊ววส์ ซี๊ดด~" ความเสียวซ่านมันยังไม่คลายตัว แต่หญิงสาวต้องรีบเพราะกลัวว่าคุณป๋าจะผิดสังเกต"ถ้าไม่เอาออกตอนนี้ได้เจอดีแน่!!" แล้วหญิงสาวก็ขมิบช่องคลอดจนชายหนุ่มร้องโอดโอย"เอาออกแล้วคร้าบบ เอาออกแล้วว.."เขาต้องได้รีบชักเจ้าท่อนเอ็นออกจากตรงนั้น.. หญิงสาวรีบลุกขึ้นแล้วเดินเข้าห้องน้ำ เพื่อที่จะไปช
พอชายหนุ่มจูบหญิงสาวก็ปลดปล่อยอารมณ์ไปกับเขา เพราะเธอก็ต้องการมันมากเหมือนกันทั้งสองจูบกันจนพอใจ ใบหน้าคมก็ได้เลื่อนต่ำลงมาที่หน้าอกอันอวบอิ่มของเธอ "น่ารักจังเลย" ชายหนุ่มพูดออกมาเบาๆ ก่อนที่จะดูดยอดสีชมพู.. ตามด้วยลิ้นตวัดขึ้นลงตรงเม็ดยอด ส่วนมือก็อยู่ไม่นิ่งค่อยๆ ลูบไล้ตามเรือนร่างระหงเพื่อกระตุ้นอารมณ์ของอีกฝ่ายให้เพิ่มขึ้น"อ๊อยย" เจ้าขาได้แต่นอนครางใช้มือกอดรัดร่างหนาไว้แน่นแต่ทศกัณฐ์ไม่ได้อยู่แค่ตรงนั้น เขายังไซร้ลงมาตามเรือนร่างของเธอจนหยุดอยู่ที่เนินอวบนูน"คุณทศคะ!" เจ้าขาตกใจเพราะว่าตั้งแต่มีอะไรกับเขามาชายหนุ่มยังไม่เคยไปล่วงล้ำพื้นที่ส่วนตัวตรงนั้นเลย เพราะเขาไม่มีโอกาสที่จะลงลิ้นให้กับเธอ แต่วันนี้ไม่รีบเขาจะทำทุกอย่างที่ทำให้เธอมีความสุขที่สุด"พี่ขอนะ" เป็นครั้งแรกที่เขาใช้คำนำหน้าว่าพี่ แล้วชายหนุ่มก็ค่อยๆ บรรเลงลิ้นหนากับร่องสวาทนั้นแบบทะนุถนอมพอลิ้นของเขาสัมผัสเข้ากับยอดเม็ดเสียว เธอถึงกับขนลุกซู่มือไม้ไม่รู้ว่าจะวางไว้ตรงไหนดีแล้ว..เธอใช้มันกดศีรษะของเขาไว้แบบลืมตัวเพราะความเสียวซ่านชายหนุ่มยิ่งได้ใจเริ่มรัวลิ้นกับเม็ดตรงนั้นแล้วดูดเอาความหอมหวานของมันมาลิ้มรส
หลายวันต่อมา.. วันแรกที่เจ้าขาออกจากโรงพยาบาลพอเจ้าขาออกจากโรงพยาบาลเสี่ยเจ้าคุณก็ให้ลูกสาวกลับมาพักฟื้นที่บ้าน "ผมต้องกลับแล้วนะ" ทศกัณฐ์มาส่งเจ้าขาบนห้องนอน และอยู่เป็นเพื่อนเธอจนตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว"ก็ได้ค่ะ" ทั้งสองยังกุมมือกันไว้แน่น"ไม่อยากจะกลับเลย" ชายหนุ่มจับมือของเธอขึ้นมาแนบกับริมฝีปากเบาๆ"ฉันก็ไม่อยากจะให้คุณกลับเหมือนกัน" หญิงสาวไม่ยอมปล่อยมือ"แต่พ่อตาบอกว่าถ้ายังไม่ได้แต่ง..." เสี่ยเจ้าคุณไม่อยากให้ลูกสาวเป็นขี้ปากพวกลูกน้องหรือคนที่รู้จักแต่ก็หารู้ไม่ว่าสำหรับคนที่รักกันมาก ให้ห่างกันแค่เสี้ยววินาทีใจก็แทบจะขาดแล้วก๊อก ก็อก "เสี่ยให้มาตามคุณลงไปข้างล่างครับ" ลูกน้องคนสนิทขึ้นมาตามทศกัณฐ์ออกจากห้อง"ถ้างั้นผมไปก่อนนะ" ชายหนุ่มค่อยๆ ปล่อยมือเรียวออก"พรุ่งนี้คุณจะเข้าไปโรงแรมก่อนหรือว่าจะมาที่นี่ก่อนคะ" เสียงของหญิงสาวถามแผ่วเบามาก"มาที่นี่สิ ไม่เข้าไปแล้วโรงแรม" ทศกัณฐ์ตอบโดยไม่ต้องใช้เวลาคิดเลย สายตาคมมองหน้าหญิงคนรักและรู้สึกว่าแววตานั้นเหมือนจะร้องไห้ พอทั้งสองสบตากันอยู่ครู่หนึ่ง ทศกัณฐ์ก็ก้มลงจูบริมฝีปากบาง และเธอก็จูบตอบกลับ ทั้งสองจูบกันแบบดูดดื่มเหมือนก
"คุณอย่าเพิ่งขยับตัวสิ" พอทศกัณฐ์เห็นเจ้าขาเหมือนเจ็บแผลก็เป็นห่วงเธอมาก"ฉันไม่เจ็บมากหรอก" หญิงสาวพูดออกมาเพื่อที่จะให้อีกฝ่ายสบายใจ แต่ความเป็นจริงแล้วแผลที่เธอได้รับมันเจ็บปวดและทรมานมากจนเกือบจะทนพิษบาดแผลไม่ไหว"หมดเวลาเยี่ยมแล้วค่ะ เชิญคุณออกไปรอข้างนอกก่อนนะ" พยาบาลเดินเข้ามาตามทศกัณฐ์ให้ออกไปก่อน"ผมจะรอคุณอยู่ข้างนอกนะ" เขากุมมือเธอไว้แน่นไม่อยากจะปล่อยเลยเธออยากจะคุยกับเขาให้มากกว่านี้ แต่ก็เจ็บแผลมากจนได้กัดริมฝีปากของตัวเองไว้ พร้อมกับค่อยๆ หลับตาลงเพื่อข่มความเจ็บปวดนั้นไม่ให้เขาได้เห็นไม่นานนักทศกัณฐ์ก็เดินออกมาจากห้อง ICU ชายหนุ่มเห็นสายตาของพ่อเธอมองมา"เธอฟื้นแล้วครับ พวกเราได้คุยกันแล้ว"เสี่ยเจ้าคุณหายใจโล่งขึ้น โชคดีที่เจ้าขาไม่เป็นอะไร ต่อจากนี้ไปถ้าเธอต้องการอะไร ท่านจะไม่ขวางอีกแล้วห้องพักฟื้น ตอนนี้ร่างกายของเจ้าขาเริ่มจะดีขึ้นจนหมออนุญาตให้ออกจากห้อง ICU เพื่อที่จะมารักษาตัวต่อที่ห้องพักฟื้น"หนูพักผ่อนเยอะๆ นะเดี๋ยวพรุ่งนี้คุณป๋าจะมาเยี่ยมใหม่" เจ้าคุณลูบผมลูกสาวเบาๆเจ้าขาพยักหน้าตอบเล็กน้อยโดยที่ไม่พูดอะไรสักคำ"ถ้างั้นแม่จะกลับพร้อมกับเสี่ยเจ้าเลยนะลู
ตุ๊บ! ตุ๊บ! เสียงศีรษะทศกันฐ์กระทบกับผนัง เขาไม่รู้สึกเจ็บเลยด้วยซ้ำ เพราะหัวใจมันเป็นหวิวๆ คิดว่าถ้าเธอไม่กลับมาแล้วเขาจะทำยังไง"ผมรอคุณมาสามสิบปี.. โดยที่ไม่ปล่อยให้ใครเข้ามาในนี้เลย" เขาพูดพร้อมกับใช้มือกุมหน้าอกข้างซ้ายของตัวเองไว้ "ผมรอคุณโดยที่ไม่รู้จักคุณเลยด้วยซ้ำ แต่ผมรู้ว่าผมต้องรอใครสักคน คุณรู้ไหมว่าคนที่ผมรอก็คือคุณ กลับมาหาผมนะเจ้าขา คุณต้องสู้เพื่อผมอีกครั้งนะ"ทุกประโยคที่เขาพร่ำรำพันออกมาเจ้าคุณและแม่ได้ยินทุกคำพูด พวกท่านยิ่งกว่าสำนึกผิดเสียอีก ที่ไปกีดกันความรักของทั้งสอง"ฉันว่าเธอไปห้ามลูกชายเธอก่อนดีกว่า ถ้าลูกสาวฉันฟื้นขึ้นมาเจอมันในสภาพนี้กลัวเจ้าขาจะช๊อกไปอีกรอบ" เสี่ยเจ้าคุณหันไปพูดเบาๆ กับทัดดาวในห้องผ่าตัด"คุณหมอคะความดันคนไข้ต่ำลงมากเลย" เสียงพยาบาลที่สังเกตการณ์รีบบอกทีมแพทย์ที่กำลังทำการผ่าตัดอยู่ เพราะเครื่องวัดความดันและคลื่นหัวใจอยู่อีกมุมหนึ่งของห้อง แต่ก็มีคนสังเกตการณ์ตลอด"ขอเครื่องกระตุ้นหัวใจด้วย คนไข้ช็อก" พอผ่าตัดเอากระสุนปืนออกมาได้ ต้องได้รีบกระตุ้นหัวใจเรียกเธอกลับมาก่อน เพราะเธอคงจะทนพิษบาดแผลไม่ไหวแพทย์ผู้ช่วยรีบไปเตรียมเครื่องกระตุ้