บททั้งหมดของ ปักษา(ภาคชั่วช้า): บทที่ 1 - บทที่ 4

กรี๊ดดดดดดดดเสียงกรีดร้องแห่งความเจ็บปวดดังขึ้นเมื่อร่างกายถูกรุกเร้าอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว เท้าเล็กทั้งสองเตะถีบไปมาในอากาศเพื่อบรรเทาความเจ็บปวดกลางร่างสาว แต่ยิ่งดิ้นรนยิ่งเจ็บปวดทรมาน สองมือเล็กทุบตีสิ่งที่บุกรุกเหนือร่างพร้อมพยายามดันเขาออกห่าง“ชูว์...อย่าดิ้นทูนหัว ยิ่งดิ้นยิ่งเจ็บ อ่า...แน่นเป็นบ้า อูว์...”เสียงเข้มสั่งอย่างหงุดหงิดเมื่อหญิงสาวดิ้นรนไม่ยอมอ่อนคล้อยไปตามความปรารถนาของตัวเอง ปักษา บุญป้อมการ หรือปัก วัย 38 ปีเจ้าของเหมืองแร่ขุนด่านที่ร่ำรวยที่สุดในจังหวัดกาญจนบุรี และทรงอิทธิพลที่สุดในขณะนี้ และตอนนี้เขาก็ต้องการจินตนา อุ่นใจ หรือจิน วัย 25 ปี หล่อนเป็นพี่เลี้ยงของหลานสาววัย 7 ขวบของเขา ที่เขาเฝ้ามองเฝ้าปรารถนามาตลอดหลายเดือนที่หล่อนมาอยู่ที่นี่ เธอเป็นทั้งพี่เลี้ยงและคุณครูสอนหนังสือให้หลานตัวน้อยของเขา“อือ...ปะ...ปล่อยจินไปเถอะคุณปัก อือ...เจ็บ!” หล่อนจำเสียงขุ่นเข้มได้ดี เพราะตลอดหลายเดือนที่ผ่านมาเธอต้องพยายามดิ้นรนเอาตัวรอดจากเจ้านายหื่นกามตลอดเวลา แต่ทว่าวันนี้ หล่อนต้องเจ็บเจียนตายเมื่อเขาบุกเข้ามาปลุกปล้ำเธอในห้องพักส่วนตัวยามดึกคืนนี้“อ่า...ฝันไปหรือ

เฮ้อ! จินตนาถอนหายใจออกมาทันทีเมื่อลุงกับหลานออกไปจากห้องพักส่วนตัวของตัวเองแล้ว หล่อนค่อยๆ ขยับกายจะลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว แต่ก็ต้องบิดหน้าไปมาด้วยความเจ็บปวดกลางร่างสาวของตัวเอง จนต้องนั่งหย่อนเท้าที่ขอบเตียงแล้วมองไปยังประตูห้องน้ำที่เปิดกว้างก่อนจะถอนหายใจอีกครั้งแล้วกัดฟันฝืนความเจ็บปวดกลางร่างลุกขึ้นก้าวเดินไปห้องน้ำช้าๆ กว่าจะพาร่างเปราะบางร้าวระบมของตัวเองมาห้องน้ำได้ก็เล่นเอาน้ำตาเล็ด เมื่อเข้ามาในห้องน้ำก็ปิดประตูทรุดนั่งกับพื้นแล้วปล่อยเสียงสะอื้นออกมาเพื่อปลอบโยนตัวเองกับเรื่องที่เกิดขึ้น หล่อนเกลียดเขาแม้ว่าจะมีใจหวั่นไหวไปกับเขาไปมากแล้วก็ตาม แต่เมื่อเขาหักหาญน้ำใจเธอแบบนี้เธอจะไม่อยู่ไม่ทน สิ่งที่เสียไปแล้วก็ให้มันเสียไป เมื่อคิดได้ดั้งนั้นก็รีบปาดเช็ดน้ำตาที่เปื้อนสองแก้มออกแล้วหยุดร้องไห้ หล่อนเข้มแข็งมากพอ พ่อกับแม่ของเธอก็มี บ้านของเธอก็มีแล้วทำไมต้องมาทนอยู่กับเจ้านายหื่นที่บุกปล้ำลูกน้องแบบนี้ด้วย อยากจะแจ้งความแต่ก็อาย เพราะคนที่เสียหายคือตัวหล่อนเอง กลับอุตรดิตถ์บ้านเกิดตัวเองดีที่สุด ที่ต้อนรับเสมอคือบ้านของเธอ ที่นั่นมีพ่อมีแม่ค