All Chapters of Trapped to my Ex-Boyfriend's Possessive Billionaire Uncle: Chapter 51 - Chapter 60

DracoHindi ako makapaniwala sa mga narinig ko at mas lalong ayaw kong isipin na may sumpa nga sa akin. I’m too old to believe that. Ano ‘yon, wala na akong karapatan na maging maligaya? Tsaka wala akong inagrabyadong tao ever since kaya hindi ko deserve na maparatangan ng kung ano anong may kinalaman sa kababalaghan. I don’t believe in that bullshit!Nakisuyo ako sa aking ama at sinabihang gawin ang lahat upang malaman ang katotohanan. Sabi niya ay iyon din ang gustong mangyari ni Tito Felix and Dad started to support him.Nag-schedule din ako ng pagdalaw kila Tito Felix. But tonight, magpapahinga muna ako.Kailangan kong bumalik ng Pilipinas agad dahil nga sa announcement ng change name and management ng Alegre Construction. Hindi ako pwedeng mawala doon at may ilang mga bagay pa akong kailangang ayusin.Mabuti na lang at very reliable si Kevin kaya kumpyansa akong magagawa niya ang lahat on my behalf kahit na wala ako.Isa pa, I need to talk to Margaux.Fuck! Nagmadali akong makauw

DracoPaglipas lang ng ilang araw ay sa sariling opisina ko na ako nagtungo. Habang nagchecheck ng sales namin ng nakalipas na buwan ay biglang may kumatok at pumasok, dahilan upang mag-angat ako ng tingin.“Chiara?” bulalas ko ng makakita ang nakangiting babae.“Hi, Draco!” ganting bati niya habang lumalapit. Ako naman ay tumayo mula sa aking kinauupuan at sinalubong siya. Nagbeso kami gaya ng lagi naming ginagawa.“How are you?” tanong ko.“Fine as always. I just returned from my vacation with my boyfriend.”“Where is he?” tanong ko. Ilang beses na niyang nabanggit ang kanyang nobyo sa akin ngunit ni minsan ay hindi pa niya iyon napakilala sa akin. “When are you going to let me meet him?” dagdag ko pa.“Come on, Draco. Let me have him for myself. I’ll introduce you to him in time,” nakangiti niyang tugon.“Take a seat,” sabi ko sa kanya tsaka ko siya iginiya sa executive sofa na nasa harap lamang ng aking office table. Dito ko talaga kinakausap ang sinumang bisita ko. “So, where have

MargauxNaging constant na sa harapan ko si Hendrix simula ng kaarawan na yon ni Johoney. Kahit ang mga classmate ni Yvonne na nakasama namin sa celebration ay lagi na rin akong binabati.Isama pa ang teammates ni Hendrix na may kasama pang pagkaway at ngiti. Napapailing na lang ako pagkatapos ko silang batiin din.Ilang araw na ang lumipas at tuluyan na akong nawalan ng pag-asa na tatawag or magte-text man lang si Draco. Bahala na siya sa buhay niya.Anyway, mabuti na nga ito. Ibig sabihin ay nakalaya na ako sa kanya, right?Kasama ko sina Alexis at Tessa papunta sa classroom ni Yvonne para sabay sabay na kaming mag-lunch ng makasalubong namin si Sam.Iiwasan ko na siya ngunit humarang pa talaga ito.“Let’s talk,” sabi niya sa mahinang tinig. Nagkatinginan muna kaming tatlong magkakaibigan bago ko siya sinabgot.“Wala na tayong dapat pang pag-usapan, Sam.”“Meron at alam mo ‘yan.”“Huwag mo ng ipilit ang gusto mong mangyari, just leave me alone. Ayaw kong lapitan na naman ako ni Chloe

Margaux“Ikaw na muna ang bahala kay Draco, anak. Nagtext ang assistant ko may hinihinging documents i-scan send ko lang sa mini office ko,” sabi ni Dad.“Pero aakyat na po ako,” sabi ko bilang pagtutol. Ayaw kong maiwang mag-isa na kasama ang lalaking ito. Hindi ko pa nakakalimutan na iniwan niya ako upang ibigay sa first love niya ang choker na ‘yon.Naalala ko naman ang pagkapahiyang naramdaman ko ng akalain ko na isusuot niya sa akin iyon matapos iabot sa kanya ni Carlos ang choker.Pasimple pa akong tumingin kila Charito, Chloe at Sam para alamin kung nakatingin ba sila sa akin at ganon na lang ang pagsalakay ng kayabangan sa kalooban ko ng makita ko ang masamang tingin na ipinukol sa akin ng mag-ina.Ngunit binalot ako ng pagkadismaya at sobrang hiya ng biglang iabot ni Draco kay Kevin ang box na kung nasaan nakalagay ang alahas at kitang kita ko kung paano ngumisi ang mag-inang Charito at Chloe.“Hintayin mo lang ako, nakakahiyang maiwan si Draco mag-isa,” tugon ng aking ama bag

MargauxNang makarating kami sa hotel ay nagpa-valet parking si Dad para hindi na kami maglakad ni Mommy. Aniya, sayang naman ang kagandahan namin kung magpapakapagod pa. Ganyan siya, laging may pangbobola, pero ramdam kong may halong pagmamalaki rin sa tinig niya.Magkakasabay kaming pumasok sa hotel, si Daddy sa gitna naming mag-ina, tila ipinamamalas sa lahat kung gaano siya kaswerte sa amin. Sa bawat hakbang namin, ramdam ko ang mga matang sumusunod sa amin. Maraming nag-uusap, marahil nagtataka kung bakit narito kami. Wala naman kasi sa larangan ng architecture o anupamang may kinalaman dito ang aming negosyo.Sa di kalayuan, nakita namin si Tita Samantha. Napangiti siya, at sa ekspresyon ng kanyang mukha, alam kong tunay ang kasiyahang nadarama niya sa pagkikita namin. Imbis na magpatuloy sa paglakad ay huminto kami dahil napansin namin ang paglapit niya sa amin.“Kamusta, Morgana?” bati niya kay Mommy.“Mabuti naman, kaibigan,” sagot ng aking ina sa malambing na tinig. Sa pagban