Mainis ka ng mainis Margaux, padating na si Cupcake.
MargauxNaging constant na sa harapan ko si Hendrix simula ng kaarawan na yon ni Johoney. Kahit ang mga classmate ni Yvonne na nakasama namin sa celebration ay lagi na rin akong binabati.Isama pa ang teammates ni Hendrix na may kasama pang pagkaway at ngiti. Napapailing na lang ako pagkatapos ko silang batiin din.Ilang araw na ang lumipas at tuluyan na akong nawalan ng pag-asa na tatawag or magte-text man lang si Draco. Bahala na siya sa buhay niya.Anyway, mabuti na nga ito. Ibig sabihin ay nakalaya na ako sa kanya, right?Kasama ko sina Alexis at Tessa papunta sa classroom ni Yvonne para sabay sabay na kaming mag-lunch ng makasalubong namin si Sam.Iiwasan ko na siya ngunit humarang pa talaga ito.“Let’s talk,” sabi niya sa mahinang tinig. Nagkatinginan muna kaming tatlong magkakaibigan bago ko siya sinabgot.“Wala na tayong dapat pang pag-usapan, Sam.”“Meron at alam mo ‘yan.”“Huwag mo ng ipilit ang gusto mong mangyari, just leave me alone. Ayaw kong lapitan na naman ako ni Chloe
Margaux“Kamusta naman ang naging pag-uwi mo, Draco?” tanong ni Dad sa lalaki. Nasa hapag na kami at nagdi-dinner. Nasa kanan ni Dad si Mommy habang ako ay nasa kaliwa niya, katabi ang gurang.“May inayos lang, Mr. Pinto.”“I hope okay na ang inayos mo. Mahirap rin ang mag-manage ng negosyo kung malayo ka doon. Mabuti at mahuhusay at mapagkakatiwalaan ang mga naiwan mo doon,” sabi naman ni Mommy.“Sa company ni Dad ay meron namang OIC, pero sa akin ay ako talaga. All my managers reported to me regularly.”“Ang akala ko ay ang DZ Motors ang negosyo ng pamilya niyo, may iba pa pala,” komento ni Dad.Ako ay tahimik lang na nakikinig habang kumakain. Ayaw kong makisali sa usapan nila dahil kahit papaano ay naiinis pa rin ako sa gurang na ito na bigla na lang mag-uutos na pumunta sa condo niya at ng hindi ko sinunod ay bigla na lang lumitaw dito sa bahay namin.Ano yon, alam na niyang hindi ko siya talaga sisiputin?“Are you alright, anak?” biglang tanong ni Mommy kaya nag-angat ako ng tin
Margaux“Ikaw na muna ang bahala kay Draco, anak. Nagtext ang assistant ko may hinihinging documents i-scan send ko lang sa mini office ko,” sabi ni Dad.“Pero aakyat na po ako,” sabi ko bilang pagtutol. Ayaw kong maiwang mag-isa na kasama ang lalaking ito. Hindi ko pa nakakalimutan na iniwan niya ako upang ibigay sa first love niya ang choker na ‘yon.Naalala ko naman ang pagkapahiyang naramdaman ko ng akalain ko na isusuot niya sa akin iyon matapos iabot sa kanya ni Carlos ang choker.Pasimple pa akong tumingin kila Charito, Chloe at Sam para alamin kung nakatingin ba sila sa akin at ganon na lang ang pagsalakay ng kayabangan sa kalooban ko ng makita ko ang masamang tingin na ipinukol sa akin ng mag-ina.Ngunit binalot ako ng pagkadismaya at sobrang hiya ng biglang iabot ni Draco kay Kevin ang box na kung nasaan nakalagay ang alahas at kitang kita ko kung paano ngumisi ang mag-inang Charito at Chloe.“Hintayin mo lang ako, nakakahiyang maiwan si Draco mag-isa,” tugon ng aking ama bag
MargauxFriday, nagmamadali akong umuwi dahil kailangan ko pang magbihis para sa party ng Alegre Construction. Siniguro ni Draco na makapunta ako kaya naman wala na talaga akong magagawa kung hindi ang sumama sa aking mga magulang.Anyway, para na rin ito sa aming negosyo. Tanggap ko na na malaki ang magagawa ng pagdikit namin sa kanya dahil nga kilalang kilala siya sa buong mundo.Pagdating ko ng bahay ay nag merienda lang kami ni Mommy saglit bago ako umakyat na sa aking silid upang mag simula ng magbihis.Kagaya ng lagi ay hindi na ako kumuha ng stylist. Nasasanay na rin naman kasi ako at lalo kong nakikita ang improvement ng skill ko.Naligo na ako at ng makatapos ay pumasok ako sa aking walk-in closet upang mamili ng susuutin.Nakita ko ang dalawang damit na kasamang binili namin ni Mommy na si Draco ang nagbayad. Napaisip ako kung isa ba sa mga iyon ang susuotin ko. Pero ng maalala kong nandoon din si Sam ay nilagpasan ko na lang at namili sa iba ko pang mga evening dress na nasa
MargauxNang makarating kami sa hotel ay nagpa-valet parking si Dad para hindi na kami maglakad ni Mommy. Aniya, sayang naman ang kagandahan namin kung magpapakapagod pa. Ganyan siya, laging may pangbobola, pero ramdam kong may halong pagmamalaki rin sa tinig niya.Magkakasabay kaming pumasok sa hotel, si Daddy sa gitna naming mag-ina, tila ipinamamalas sa lahat kung gaano siya kaswerte sa amin. Sa bawat hakbang namin, ramdam ko ang mga matang sumusunod sa amin. Maraming nag-uusap, marahil nagtataka kung bakit narito kami. Wala naman kasi sa larangan ng architecture o anupamang may kinalaman dito ang aming negosyo.Sa di kalayuan, nakita namin si Tita Samantha. Napangiti siya, at sa ekspresyon ng kanyang mukha, alam kong tunay ang kasiyahang nadarama niya sa pagkikita namin. Imbis na magpatuloy sa paglakad ay huminto kami dahil napansin namin ang paglapit niya sa amin.“Kamusta, Morgana?” bati niya kay Mommy.“Mabuti naman, kaibigan,” sagot ng aking ina sa malambing na tinig. Sa pagban
MargauxHalo halong emosyon ang nararamdaman ko habang nakatingin sa dalawang nakangiti pa sa amin.“Mr. Pinto, I’m glad na nakarating kayo,” sabi ni Draco. Ni hindi ako tinatapunan ng tingin.“Draco, thank you for inviting us,” sabi naman ng aking ama na tatayo na sana ngunit pinigilan na siya ng lalaki.“It’s okay ipapakilala ko lang sa inyo ang aking good friend, si Chiara.”“Hi,” nakangiting sabi ng babae na may kasama pang pagkaway pero ang isang kamay niya ay nananatiling nakapulupot sa braso ni Draco.“Chiara, he’s Mr. Rex Pinto and his wife, Morgana Pinto of course, their daughter— Margaux.”“Nice to meet you, Chiara,” formal na sabi ni Dad na ikinataka ko.“Nice to meet you all,” sabi din ng babae tapos ay nilibot ang tingin sa amin hanggang sa matapos iyon sa akin.Tinanguan ko lang siya na may kasama ding ngiti. Kailangan kong magpaka-plastic, bwisit!“Why are you sitting here? Doon kayo sa unahan.” May itinurong table si Draco na sinundan naman namin ng tingin ngunit magala
DracoPagpasok pa lang niya ng hall ay hindi na maalis ang tingin ko sa kanya pero mukhang hindi pa niya ako nakikita.Nagmukha siyang elegante at sopistikada sa suot niyang emerald evening gown na may asymmetrical one-shoulder design. Ang isang balikat ay may off-shoulder draped fabric na bumabalot pababa sa dibdib, habang ang kabilang bahagi ay may built-in na isang mahabang guwantes na umabot hanggang sa kanyang mga daliri, na nagdaragdag ng sleek at glamorous touch.Ang katawan ng gown ay body-hugging kaya naman hapit na hapit iyon sa katawan niya at kitang kita ang kurbada niyang gusto ko sana ay para sa mga mata ko lang.Mayroon itong intricate bead embellishments sa gilid ng baywang at balikat kaya nagmukha iyong kumikinang.Fuck! Ang palda ay may high-slit sa kaliwa niyang hita, na nagpapakita ng kanyang ka-seksihan at siguradong gulo ang mangyayari kung hindi ko mapipigilan ang sarili ko kapag nakita ko kung paano tumingin ang mga kalalakihan sa kanyang legs sa tuwing maglalak
MargauxNakakainis ang kagwapuhan ng gurang na ito. Habang nagsasalita siya ay napaka-confident niyang tignan kaya naman hindi ko rin inaalis ang tingin ko sa kanya. Muntik na nga akong mag-alala dahil baka napapansin na pala ako nila Mommy at Daddy kaya naman naisipan ko na sulyapan din sila paminsan minsan.Mabuti na lamang at naka focus din sila sa sinasabi ni Draco at kagaya ko ay mukha din silang na-impressed sa lalaki.Nang matapos ay inasahan ko na lalapit siya ulit sa amin ngunit hindi niya ginawa ng bigla na lang siyang awatin ng Chiara na ‘yon.Nagngitngit ako sa inis at kung pwede lang ay sinabunutan ko na ang babaeng yon.Hanggang sa nilapitan na ako at lahat ni Sam.“Hi, Margaux,” sabi niya. Mukhang nagulat ang aking mga magulang at maang na napatingin sa lalaki. “Kamusta po, Tito, Tita.”Tumaas ang kilay ng aking ina at nagsalubong naman ang sa aking ama. Paano nga ay ni minsan ay hindi pa nagpunta si Sam sa bahay para kausapin ang mga magulang ko. Isa iyon sa dahilan kun
Margaux“Hala girl, uminom na lang tayo nang hindi tayo abutin ng alanganing oras. Wala namang mangyayari kung iintindihin mo ang ex mo na 'yan," sabi ni Yvonne na halata pa rin ang pagkairita kay Sam.Naiintindihan ko naman siya dahil bago pa lang naging kami ni Sam ay panay na ang sabi niya na makipag hiwalay na ako dahil nga sa pambabalewala ng lalaki sa akin.Tumango ako sa sinabi ni Yvonne at nagdesisyon nang mag-order, sakto namang lumapit ang waiter sa amin. Hindi rin nagtagal ay bumalik ito, dala ang aming mga inumin. Dahil hindi naman kami sanay sa puro alak, natural lang na may kasamang pulutan na pwede naming lantakan para naman hindi kami puro lagok.Nagtatawanan lang kami, kwentuhan ng kung anu-anong bagay, habang pilit kong iniiwasan ang tumingin sa kabilang mesa kung saan naroon si Sam at ang grupo niya. Naririnig ko ang malalakas nilang tawanan, pero hindi ko sila pinapansin. Ayaw kong magbigay ng kahit anong dahilan para isipin niyang may nararamdaman pa ako sa kanya,
MargauxSimpleng bestida lang ang isinuot ko, yung tamang komportable, sapat para makakilos nang malaya nang hindi ako mailang o mahirapang sumabay sa party, party. Nakakailang din naman kung buong gabi akong mag-aalala sa suot ko habang sinusubukan kong magpakasaya.Alas otso nang makarating kami ni Yvonne sa isang bar sa Pasay. Sa totoo lang, ayaw ko sanang pumunta rito. Napakalapit lang kasi nito sa bahay ni Draco. Pero dahil si Yvonne na mismo ang nagdala sa akin dito, wala na akong nagawa kundi ang sumunod.Pagpasok namin, sinalubong kami ng mahinahon na tunog ng musika at mahinhing usapan mula sa mga naroon. Hindi pa ito gaanong matao, ayon kay Yvonne, mga bandang alas-diyes pa raw ito tuluyang mapupuno.Mas okay na rin. Hindi pa masyadong mabigat ang amoy ng alak at pawis sa paligid, at kahit paano, may espasyo pang malanghap ang hangin.Kumuha kami ng mesa para sa dalawahan lang, tamang-tama para maiwasan ang sinumang maaaring sumubok maki-share sa amin. Ayaw ko ng istorbo.Isa
Margaux“Hi, Sugar. How are you? I miss you…”Napangiti ako nang hindi sinasadya habang binabasa ang text ni Draco. Ramdam ko ang kilig na dulot ng mensahe niya, pero hindi ko pa rin siya nire-reply-an. Alam kong nakikita niyang binabasa ko ang mga text niya, at bahala siyang ma-frustrate sa paghihintay kung sasagot ba ako o hindi.Mahigit isang linggo na mula noong huli kaming mag-usap, at sa buong panahong iyon, hindi pa niya ako sinundo sa school o dinala sa bahay niya.Sa isang banda, ayos na rin iyon para sa akin. Nagkaroon ako ng oras para sa mga kaibigan ko. Pagkakataon na pinalagpas ko non at hindi binigyang pansin dahil mas minabuti kong gugulin ang oras at panahon ko maling tao. Nakakainis lang isipin na ang dami kong nasayang na pagkakataon, pero mabuti na lang at may panahon pa akong bawiin ang lahat.Masaya ako sa piling ni Yvonne. Kahit dalawa lang kami dati, walang dull moments. Pero iba rin pala ang pakiramdam kapag mas marami kang nakakasama. Mas maingay, mas makulit,
Margaux“Sure,” sagot ko kay Hendrix nang lumapit siya sa amin habang nasa school ground kami nina Yvonne, Alexis, at Tessa. Nagpalitan kami ng tingin ng mga kaibigan ko, at nang tumango sila bilang pagsang-ayon, hindi ko na rin tinanggihan ang alok niya. Nagyaya siyang mag-hangout sa mall pagkatapos ng klase, at wala naman akong nakikitang masama roon.Sa totoo lang, ilang beses nang sinasabi nina Yvonne na may gusto sa akin si Hendrix. Ngunit hindi naman iyon direktang sinasabi sa akin ng lalaki, kaya hindi ko rin lubusang pinaniniwalaan ang hinala nila.Isa pa, hindi naman siya nag-aalok ng regalo o nililibre ako, kaya paano ko masasabing may iba siyang intensyon? Hindi naman siguro masama kung didikit ako sa kanya, ‘di ba?Pinilig ko ang ulo ko at isinantabi ang iniisip ko.Nang matapos ang klase, sabay-sabay kaming nagpunta sa mall na malapit lang sa eskwelahan. Kasama rin namin ang ilan sa mga kaibigan ni Hendrix mula sa team nila, at aminado akong masarap sa pakiramdam ang ganit
MargauxHinatid ako ni Draco hanggang sa bahay namin, ngunit hindi ko na siya pinapasok. Alam kong gusto pa niyang magtagal, halata sa paraan ng pagdadalawang-isip niya ang umalis, ngunit matapos ang isang malalim na buntong-hininga, tumango na lamang siya.May kung anong kirot sa dibdib ko nang makita ang lungkot sa kanyang mga mata, pero hindi ko iyon maaaring hayaan na tuluyang ipakita sa kanya 'yon.Pagpasok ko, nadatnan ko si Mommy sa sala, abala sa panonood ng paborito niyang serye. Sigurado akong pauwi na rin si Dad mula sa trabaho. Isang mabilis na bati lang ang ibinigay ko sa aking ina bago ako umakyat patungo sa aking silid. Kailangan kong pakalmahin ang nagwawalang damdamin ko. Kailangan kong pag-isipan ang lahat nang hindi nadadala ng bugso ng emosyon.Fourteen.Ibig bang sabihin, labing-apat na taon pa lang ako ay may gusto na siya sa akin? Hindi ko siya nakikita noon, kahit kailan. Ang alam ko lang ay may tito si Sam na nasa Germany at iba ang tatay. Pero sa lahat ng pagk
Draco"Kung wala ka nang sasabihin, aalis na ako."Natigilan ako. No, hindi puwede! Hindi ko siya kayang hayaang umalis nang galit sa akin. May takot sa dibdib ko, takot na baka kapag binitiwan ko siya ngayon, mahirapan na akong makuha muli ang pagkakataon na kausapin siya. Or worse, baka hindi ko na siya muling makita."Sugar, ayaw kong umalis ka nang may galit sa akin," mahinahon kong sabi, pilit na itinatago ang kaba sa boses ko.Natawa siya ng mapakla na tila ba nang-uuyam bago nagsalita."Bakit? Inaasahan mo ba na kapag nakinig ako sa'yo ngayon, mawawala na rin ang galit ko? Na parang hindi ako nasaktan? Na mawawala ang selos ko sa isang iglap? Ano bang akala mo sa damdamin ko, Draco?"Napakagat-labi ako. "Hindi naman sa gano'n... gusto ko lang na magkasundo tayo. Gusto kong masiguro na okay pa tayo."Sana ay maintindihan niya ang ibig kong sabihin. Hindi ko naman inaalis na magalit siya sa akin dahil alam ko na kagalit-galit naman talaga ang ginawa ko."Fine. Magalit ka sa akin,
DracoAgad ko siyang kinabig at niyakap nang mahigpit, para bang kung bibitawan ko siya ay tuluyan na siyang mawawala. Hindi ko gustong makita siyang umiiyak, lalo na kung ako ang dahilan. Gusto kong iparamdam sa kanya na sigurado ako sa nararamdaman ko, pero sa kabila noon… may takot pa rin na bumalot sa puso ko.Paano kung ilantad ko ang relasyon namin at may mangyari ngang masama sa kanya? Paano kung dahil sa akin, mapahamak siya? Hindi ko kakayanin. Hindi ko matitiis na makita siyang nasasaktan."Nakakainis ka na! Lagi mo na lang binabalewala kung ano ang nararamdaman ko!" Parang napunit ang puso ko sa sinabi niya na may kaakibat na sakit sa kanyang tinig.Hindi ko siya sinagot. Hindi dahil wala akong gustong sabihin, kundi dahil natatakot akong mas lumala ang sitwasyon. Alam kong kung pipilitin kong magpaliwanag, baka mas lalo lang siyang mainis dahil hindi niya nagustuhan ang sagot ko.Hindi ko man makita ang kanyang mukha dahil nakasandig ito sa balikat ko, ramdam ko ang pag-uga
DracoKitang-kita ko ang sakit sa kanyang mga mata, at tangina, gusto kong parusahan ang sarili ko sa bawat patak ng luhang pilit niyang ikinukubli. Ang bigat sa dibdib ko ay hindi ko kayang ilarawan dahil alam kong ako ang dahilan nito, at wala nang mas masakit pa roon.Nagsisimula nang mangilid ang luha sa kanyang mga mata, at mas lalo akong binalot ng guilt. Putangina naman, alam kong ayaw niyang ipakita sa akin ang kahinaan niya kaya nakakakunsensya talagang makita siyang ganito.Sinubukan kong lumapit, pero agad siyang umatras na akala mo ay meron akong nakakahawang sakit. Gusto kong hatakin siya pabalik, yakapin siya, pakalmahin, pero sa bawat hakbang kong palapit, mas lalo siyang lumalayo.“Sugar, please don’t—”“Don’t what?” matalim ang kanyang boses, ni hindi man lang ako pinatapos.“Don’t cry,” mahina kong sagot. “Ayaw kong makitang umiiyak ka.”“At bakit ako iiyak? Dahil sa’yo?” Mariin niyang pinunasan ang gilid ng kanyang mata. “Manigas ka!”Madiin ang kanyang tono, pero ki
MargauxNakakagigil talaga ang gurang na 'yon!At ako pa talaga ang kailangang lumapit sa kanya?Sinubukan kong balewalain ang text niya. Gusto ko sanang ipakita na wala akong pakialam, pero hindi rin ako mapalagay. Alam kong kaya niyang gawin ang sinabi niya, at ayokong bigla na lang siyang sumulpot sa bahay at baka kung ano pa ang sabihin niya sa mga magulang ko.Hindi ko gusto na makarating sa mga mahal kong magulang ang isang bagay na tungkol sa akin sa bibig ng ibang tao. Ang gusto ko, ako mismo ang magsabi sa kanila ng lahat ng nangyayari sa akin.Ako dapat. Dahil ganun ko sila kamahal at nirerespeto. Pero habang tumatagal, mas lumalalim ang guilt na nararamdaman ko. Paano kung malaman nila ang lahat mula sa iba? Lalo na ng gurang na ‘yon?"Assume anything about me. Kahit ano, isipin mo tungkol sa akin.Kahit ang pinakamasama. Huwag lang 'yung may iba akong babae ako."Bago pa tuluyang lamunin ng kaba ang isipan ko at bago pa ako makaiwas ay hinalikan na niya ako.Mapanuyo. Matind