Sige na kasi... huwag ng pigilan ang sariling damdamin. Ayaw mo non, may Cupcake ka na, may kuya ka pa, may tito at may tatay ka pa. All in one. Hahaha...
DracoPagpasok pa lang niya ng hall ay hindi na maalis ang tingin ko sa kanya pero mukhang hindi pa niya ako nakikita.Nagmukha siyang elegante at sopistikada sa suot niyang emerald evening gown na may asymmetrical one-shoulder design. Ang isang balikat ay may off-shoulder draped fabric na bumabalot pababa sa dibdib, habang ang kabilang bahagi ay may built-in na isang mahabang guwantes na umabot hanggang sa kanyang mga daliri, na nagdaragdag ng sleek at glamorous touch.Ang katawan ng gown ay body-hugging kaya naman hapit na hapit iyon sa katawan niya at kitang kita ang kurbada niyang gusto ko sana ay para sa mga mata ko lang.Mayroon itong intricate bead embellishments sa gilid ng baywang at balikat kaya nagmukha iyong kumikinang.Fuck! Ang palda ay may high-slit sa kaliwa niyang hita, na nagpapakita ng kanyang ka-seksihan at siguradong gulo ang mangyayari kung hindi ko mapipigilan ang sarili ko kapag nakita ko kung paano tumingin ang mga kalalakihan sa kanyang legs sa tuwing maglalak
MargauxNakakainis ang kagwapuhan ng gurang na ito. Habang nagsasalita siya ay napaka-confident niyang tignan kaya naman hindi ko rin inaalis ang tingin ko sa kanya. Muntik na nga akong mag-alala dahil baka napapansin na pala ako nila Mommy at Daddy kaya naman naisipan ko na sulyapan din sila paminsan minsan.Mabuti na lamang at naka focus din sila sa sinasabi ni Draco at kagaya ko ay mukha din silang na-impressed sa lalaki.Nang matapos ay inasahan ko na lalapit siya ulit sa amin ngunit hindi niya ginawa ng bigla na lang siyang awatin ng Chiara na ‘yon.Nagngitngit ako sa inis at kung pwede lang ay sinabunutan ko na ang babaeng yon.Hanggang sa nilapitan na ako at lahat ni Sam.“Hi, Margaux,” sabi niya. Mukhang nagulat ang aking mga magulang at maang na napatingin sa lalaki. “Kamusta po, Tito, Tita.”Tumaas ang kilay ng aking ina at nagsalubong naman ang sa aking ama. Paano nga ay ni minsan ay hindi pa nagpunta si Sam sa bahay para kausapin ang mga magulang ko. Isa iyon sa dahilan kun
Margaux“Margaux, please, tayo na lang ulit. Pangako, this time, magiging mabuti akong boyfriend.”Napansin niya yata ang pag-iisip ko kaya siya na ang kusang bumasag ng katahimikan sa pagitan namin.“I’m really sorry, Sam. I think it was better this way. Ayaw kong magkaaway pa kayo ng Daddy mo ng dahil sa akin. And yes, I think I started to like you uncle.” Ayaw ko sanang sabihin ang huling pangungusap dahil ayaw ko rin tanggapin iyon sa aking sarili.Pero ano ang magagawa ko kung iyon na ang nararamdaman ko. Maigi na rin na maipaalam iyon kay Sam para tigilan na niya ang paglapit sa akin at hindi na rin siya umasa.Napamaang siya sa sinabi ko. Ilang saglit din siyang natigilan bago nagsalita.“We’ve known each other for as long as I can remember and you loved me for years. Sunod ka ng sunod sa akin. Everyone at school knew how you feel about me. Sinasabi mo ba na ganon lang kadaling nawala ang nararamdaman mo para sa akin? Saglit pa lang nandito si Tito ay nabaling na sa kanya ang pa
Margaux“A-Anong ginagawa mo dito?” tanong ko, pilit pinipigilan ang kaba sa aking boses. Ngunit hindi niya ako sinagot. Sa halip, isang malalim na buntong-hininga ang kanyang pinakawalan bago niya ako iniurong nang bahagya palayo sa sasakyan.“Grab?” tanong niya, at tumango ako bilang sagot. Mabilis niyang dinukot ang kanyang kamay sa likod ng kanyang pantalon, hinugot ang kanyang wallet, at walang pag-aalinlangang kumuha ng isang libong piso. Binuksan niya ang passenger seat door at iniabot ito sa driver.“Here, do whatever you want. Hindi na siya sasakay. Keep the change.”Napasinghap ako sa sobrang gulat.“Draco, ano ba?!” inis kong sabi, ngunit binalewala niya lang ako. Mabilis niya akong hinawakan sa pulso at hinila palayo sa sasakyan. Lalong tumindi ang galit na bumalot sa aking dibdib.“Saan mo ba ako dadalhin?!” Pilit kong pinipigilan ang sarili kong pumalag nang husto, ngunit mas lalo lang humigpit ang hawak niya sa akin.Hindi pa rin siya nagsalita. Mas lalo akong nainis. Na
Margaux“Let's go,” nakangiti niyang sabi sa akin matapos ang ilang segundong paghahalikan namin. Parang hangin lang na naglaho ang galit ko, at aminado akong naiinis ako sa sarili ko dahil doon. Paano niya nagagawang tunawin ang galit ko nang ganoon kabilis?Pero hindi ako dapat bumigay. Hindi ako dapat magpakita ng pagsuko sa kanya. Kailangang malaman niya na naiinis at nagseselos ako kahit hindi ko ito aminin nang diretso.Nakakahiya kasi kung malalaman niyang nasasaktan ako. Sinabi ko na sa kanya noon na hindi ko siya gusto. Kung ipapakita ko ngayon ang nararamdaman ko, baka sabihin niyang pakipot lang ako at hindi ko hahayaang mangyari iyon.Wala akong imik habang sinimulan niyang imaneho ang sasakyan. Itinuon ko ang tingin ko sa kalsada, kahit pa ramdam kong panay ang sulyap niya sa akin. Masyadong tahimik ang sasakyan, pero hindi ako papayag na ako ang unang bibigay. Pinilit kong hindi siya lingunin, kahit pa parang nagkaka-stiff neck na ako sa pagpipigil.Subalit, may napansin
DracoHindi ko kayang iwan si Margaux, lalo na at ganon ang suot niya. Para siyang isang diwata sa gitna ng kaguluhan, isang paraisong gusto kong pagmasdan nang walang hanggan. Ngunit sa kabila ng paghanga ko, may kirot na bumabara sa dibdib ko. Dahil kahit anong gawin ko, hindi ko maitatanggi ang katotohanang magkaterno na naman sila ni Samuel ng damit. Ang sakit na dulot ng selos ay parang matalim na patalim na unti-unting tumutusok sa puso ko.Napakaganda niya. Napakasexy. Pero ang gusto ko ay ako lang ang makakita non at wala ng iba.Napabuntong-hininga ako bago bumaling kay Chiara, na tila naghihintay ng kasagutan mula sa akin."You’re being unfair, Draco." Hindi man niya sabihin nang diretso, alam kong iyon ang iniisip niya."I'm sorry, Chiara. I’ll have my driver send you to your hotel." Malamig ngunit matigas ang aking tono. Ayaw ko na ng mahabang usapan. Hindi ko kayang magtagal pa rito at nag-aalala na baka maantig ang babaeng mahal ko sa mga salitang bibitawan sa kanya ng pa
DracoNag-angat ng mukha si Margaux at naghinang ang aming mga mata.“I hate you,” sabi niya sabay hampas ulit sa dibdib ko.Habang ang isang kamay ko ay nasa bewang niya sa bandang likod ay hinuli ko naman ang kamay niyang sige ang paghampas sa akin gamit ang isa pa. DInala ko iyon sa aking bibig at ginawaran ng magaan na halik ng hindi inaalis ang pagkakahinang ng aming mga mata.“Hate me all you want Sugar, but you’re still mine,” sabi ko.Pinahiran ko gamit ang aking dalawang hinlalaki ang kanyang pisngi na tigmak na ng kanyang luha. Nagkalat ang makeup niya but I don’t want to tell her that. Kahit na ganon ay napakaganda pa rin niya sa paningin ko.“Chiara is just a friend. And yes, may nangyari na sa amin but it was years ago at fling lang. Nothing serious at sex lang.”“Just like me to you,” garalgal ang tinig na tugon niya.“No, never. Hindi ka pang kama lang, Sugar.” Tinignan niya akong mabuti na tila hindi makapaniwala. “Pang sa couch, sa floor, sa lahat ng bahagi ng bahay na
Margaux“Sugar,” tawag niya sa akin, malambing at may bahid ng paglalambing. Nakayapos ako sa kanya, nakasiksik sa kanyang dibdib, ramdam ko ang init ng kanyang katawan na parang kumot sa malamig na gabi. Nagtaas ako ng tingin, hinayaang mahulog sa malamlam niyang mga mata.“Hmm?” tugon ko na tila inaantok pero ang sa totoo ay nasasarapan lang ako sa ayos namin ngayon. Kapag ganito ay mukhang sisikapin ko ang manatiling gising kahit na gaano pa ako kaantok kung sakali.“Can you sleep here tonight?” tanong niya, may bahagyang pag-aalinlangan sa tinig. “I miss you so much at gusto kong makabawi sa mga araw na hindi kita nakita.”Napasinghap ako nang marinig iyon. Alam kong totoo ang sinasabi niya, pero hindi ko maiwasang sumimangot ng maalala ko na ang tagal nga niya sa Germany at namiss ko rin siya ng sobra dahil hindi man lang siya gumawa ng paraan para magkausap kami. Ako pa ba ang dapat na kumilos noong mga panahon na 'yon?“Sa sobrang pagkamiss mo, ni hindi mo ako ginawang i-text o
DracoHindi ko alam kung talagang mapapanindigan ko ang sinabi kong matutulog lang kami. Napakamapanukso niya kasi at shit, gusto ko ‘yung side niyang ‘yon.‘Yung mga tingin niyang parang hinahamon akong kalimutan ang sarili kong salita, ‘yung mga kilos niyang tila sinasadya pero alam kong hindi… o baka nga sinasadya niya talaga?Damn it.Agad akong bumaba at dumiretso sa kusina, pilit na ibinabalik ang atensyon ko sa pagkain. Hindi ko naman sinasadya, pero kagabi, wala akong magawa kaya naisipan kong mag-marinate ng beef para sa Sauerbraten. Ngayon, iihaw ko na lang iyon. Mabuti na lang at may potato dumplings na rin ako kaya hindi na ako matatagalan sa paghahanda.Pero kahit anong gawin kong pagtuon sa pagluluto, hindi pa rin mawala sa isip ko ang aking Sugar. Napailing ako habang binubuksan ang griller, nababaliw na ba ako? Lalo na’t alam kong naliligo siya sa itaas, at ang imahe niyang walang saplot ay tila demonyong bumubulong sa akin na iwan ang ginagawa ko.Malamang, basa na an
MargauxYumuko ako para tignan ang aking paa at hindi ko napigilan ang isang munting ngiti na sumilay sa aking mga labi ng mapansin ang lilac na tsinelas na suot ko. Ang lambot nito sa ilalim ng aking mga talampakan, para bang dinuduyan ako sa bawat hakbang. Isang kilig na hindi ko maipaliwanag ang gumapang sa aking puso. Ganito pala ang pakiramdam na mapahalagahan, ang matanggap ang kapalit ng damdaming ibinibigay mo.Napatingala ako, saka dahan-dahang lumakad patungo sa walk-in closet na tinutukoy ni Draco. Halata sa kilos niya na gusto na niyang makalayo sa akin ng iwan ako kahit na kita ko sa mga mata niya ang pagnanasa para sa akin.Napangiti ako nang bahagya, hindi ako makapaniwala na kahit halata na ang pang-aakit ko sa kanya, pilit pa rin niyang pinipigilan ang sarili.Sige na nga, hayaan ko ng parusahan niya ang kanyang sarili. At least alam niyang napabayaan niya ako sa loob ng kung ilang araw na nasa Germany siya.Pagbukas ko ng pinto, bumungad sa akin ang napakaluwag na wa
Margaux“Come.” Iniumang ni Draco ang kanyang kamay nang tumayo siya mula sa sofa. Nagdalawang-isip ako sandali bago ko iyon hinawakan, at sa isang iglap, itinayo niya ako. Nagtaka ako kung bakit.“Piggyback or bridal style?” tanong niya, nakataas ang isang kilay.Kumunot ang noo ko dahil hindi ko agad naintindihan ang ibig niyang sabihin.“Come on, Sugar,” aniya, tinatapik ang sarili niyang balikat. “I’ll carry you paakyat para makapagpalit ka ng damit. Nandoon din ang slippers mo, at ayaw kong maglakad ka nang nakayapak sa malamig na sahig. Kaya mamili ka na kung paano mo gustong buhatin kita.”Napatitig ako sa kanya bago napayuko sa suot kong damit. Napangiti ako. Noon, sa tuwing nakakapanood ako ng piggyback rides sa KDrama, iniisip kong kaartehan at ka-OA-yan lang iyon.Pero ngayon, biglang nag-iba ang pananaw ko. Siguro kasi si Sam ang boyfriend ko noon, at alam kong hindi niya kayang gawin ang bagay na 'yon sa akin.“Turn around,” nakangiti kong sabi.Kumindat muna siya sa akin
Margaux“Sugar,” tawag niya sa akin, malambing at may bahid ng paglalambing. Nakayapos ako sa kanya, nakasiksik sa kanyang dibdib, ramdam ko ang init ng kanyang katawan na parang kumot sa malamig na gabi. Nagtaas ako ng tingin, hinayaang mahulog sa malamlam niyang mga mata.“Hmm?” tugon ko na tila inaantok pero ang sa totoo ay nasasarapan lang ako sa ayos namin ngayon. Kapag ganito ay mukhang sisikapin ko ang manatiling gising kahit na gaano pa ako kaantok kung sakali.“Can you sleep here tonight?” tanong niya, may bahagyang pag-aalinlangan sa tinig. “I miss you so much at gusto kong makabawi sa mga araw na hindi kita nakita.”Napasinghap ako nang marinig iyon. Alam kong totoo ang sinasabi niya, pero hindi ko maiwasang sumimangot ng maalala ko na ang tagal nga niya sa Germany at namiss ko rin siya ng sobra dahil hindi man lang siya gumawa ng paraan para magkausap kami. Ako pa ba ang dapat na kumilos noong mga panahon na 'yon?“Sa sobrang pagkamiss mo, ni hindi mo ako ginawang i-text o
DracoNag-angat ng mukha si Margaux at naghinang ang aming mga mata.“I hate you,” sabi niya sabay hampas ulit sa dibdib ko.Habang ang isang kamay ko ay nasa bewang niya sa bandang likod ay hinuli ko naman ang kamay niyang sige ang paghampas sa akin gamit ang isa pa. DInala ko iyon sa aking bibig at ginawaran ng magaan na halik ng hindi inaalis ang pagkakahinang ng aming mga mata.“Hate me all you want Sugar, but you’re still mine,” sabi ko.Pinahiran ko gamit ang aking dalawang hinlalaki ang kanyang pisngi na tigmak na ng kanyang luha. Nagkalat ang makeup niya but I don’t want to tell her that. Kahit na ganon ay napakaganda pa rin niya sa paningin ko.“Chiara is just a friend. And yes, may nangyari na sa amin but it was years ago at fling lang. Nothing serious at sex lang.”“Just like me to you,” garalgal ang tinig na tugon niya.“No, never. Hindi ka pang kama lang, Sugar.” Tinignan niya akong mabuti na tila hindi makapaniwala. “Pang sa couch, sa floor, sa lahat ng bahagi ng bahay na
DracoHindi ko kayang iwan si Margaux, lalo na at ganon ang suot niya. Para siyang isang diwata sa gitna ng kaguluhan, isang paraisong gusto kong pagmasdan nang walang hanggan. Ngunit sa kabila ng paghanga ko, may kirot na bumabara sa dibdib ko. Dahil kahit anong gawin ko, hindi ko maitatanggi ang katotohanang magkaterno na naman sila ni Samuel ng damit. Ang sakit na dulot ng selos ay parang matalim na patalim na unti-unting tumutusok sa puso ko.Napakaganda niya. Napakasexy. Pero ang gusto ko ay ako lang ang makakita non at wala ng iba.Napabuntong-hininga ako bago bumaling kay Chiara, na tila naghihintay ng kasagutan mula sa akin."You’re being unfair, Draco." Hindi man niya sabihin nang diretso, alam kong iyon ang iniisip niya."I'm sorry, Chiara. I’ll have my driver send you to your hotel." Malamig ngunit matigas ang aking tono. Ayaw ko na ng mahabang usapan. Hindi ko kayang magtagal pa rito at nag-aalala na baka maantig ang babaeng mahal ko sa mga salitang bibitawan sa kanya ng pa
Margaux“Let's go,” nakangiti niyang sabi sa akin matapos ang ilang segundong paghahalikan namin. Parang hangin lang na naglaho ang galit ko, at aminado akong naiinis ako sa sarili ko dahil doon. Paano niya nagagawang tunawin ang galit ko nang ganoon kabilis?Pero hindi ako dapat bumigay. Hindi ako dapat magpakita ng pagsuko sa kanya. Kailangang malaman niya na naiinis at nagseselos ako kahit hindi ko ito aminin nang diretso.Nakakahiya kasi kung malalaman niyang nasasaktan ako. Sinabi ko na sa kanya noon na hindi ko siya gusto. Kung ipapakita ko ngayon ang nararamdaman ko, baka sabihin niyang pakipot lang ako at hindi ko hahayaang mangyari iyon.Wala akong imik habang sinimulan niyang imaneho ang sasakyan. Itinuon ko ang tingin ko sa kalsada, kahit pa ramdam kong panay ang sulyap niya sa akin. Masyadong tahimik ang sasakyan, pero hindi ako papayag na ako ang unang bibigay. Pinilit kong hindi siya lingunin, kahit pa parang nagkaka-stiff neck na ako sa pagpipigil.Subalit, may napansin
Margaux“A-Anong ginagawa mo dito?” tanong ko, pilit pinipigilan ang kaba sa aking boses. Ngunit hindi niya ako sinagot. Sa halip, isang malalim na buntong-hininga ang kanyang pinakawalan bago niya ako iniurong nang bahagya palayo sa sasakyan.“Grab?” tanong niya, at tumango ako bilang sagot. Mabilis niyang dinukot ang kanyang kamay sa likod ng kanyang pantalon, hinugot ang kanyang wallet, at walang pag-aalinlangang kumuha ng isang libong piso. Binuksan niya ang passenger seat door at iniabot ito sa driver.“Here, do whatever you want. Hindi na siya sasakay. Keep the change.”Napasinghap ako sa sobrang gulat.“Draco, ano ba?!” inis kong sabi, ngunit binalewala niya lang ako. Mabilis niya akong hinawakan sa pulso at hinila palayo sa sasakyan. Lalong tumindi ang galit na bumalot sa aking dibdib.“Saan mo ba ako dadalhin?!” Pilit kong pinipigilan ang sarili kong pumalag nang husto, ngunit mas lalo lang humigpit ang hawak niya sa akin.Hindi pa rin siya nagsalita. Mas lalo akong nainis. Na
Margaux“Margaux, please, tayo na lang ulit. Pangako, this time, magiging mabuti akong boyfriend.”Napansin niya yata ang pag-iisip ko kaya siya na ang kusang bumasag ng katahimikan sa pagitan namin.“I’m really sorry, Sam. I think it was better this way. Ayaw kong magkaaway pa kayo ng Daddy mo ng dahil sa akin. And yes, I think I started to like you uncle.” Ayaw ko sanang sabihin ang huling pangungusap dahil ayaw ko rin tanggapin iyon sa aking sarili.Pero ano ang magagawa ko kung iyon na ang nararamdaman ko. Maigi na rin na maipaalam iyon kay Sam para tigilan na niya ang paglapit sa akin at hindi na rin siya umasa.Napamaang siya sa sinabi ko. Ilang saglit din siyang natigilan bago nagsalita.“We’ve known each other for as long as I can remember and you loved me for years. Sunod ka ng sunod sa akin. Everyone at school knew how you feel about me. Sinasabi mo ba na ganon lang kadaling nawala ang nararamdaman mo para sa akin? Saglit pa lang nandito si Tito ay nabaling na sa kanya ang pa