All Chapters of ท่านแม่คนนี้ ขอมีชีวิตรอดได้ไหมคะ: Chapter 21 - Chapter 30

หลังจากที่แอบๆ มองดูเมลลี่และคาเรน อยู่ด้วยกัน โรวีนาคิดว่าไม่น่าจะมีปัญหาระหว่างเด็กทั้งสองคนนะมันยากนิดหน่อยตรงที่เธอต้องระมัดระวังสิ่งที่อาจจะกระทบกระเทือนจิตใจของเมลลี่ เพราะที่ผ่านมาเมลลี่เสียใจมากมายแล้ว ส่วนคาเรนเขาเป็นเด็กที่ไม่ขาดอะไรเลยสักอย่างแต่ลึกๆ ในใจเธอคิดว่าเขามีความรู้สึกโหยหาความรักจากใครสักคนอยู่ เพราะแบบนั้นการที่เขาแสดงออกมาว่าตัวเองเป็นเด็กดี..มันเป็นเพราะว่าเขาต้องการที่จะได้รับคำชมและได้รับอ้อมกอดจากคนอื่นเยอะๆอย่างน้อยเด็กผู้ชายวัยห้าขวบก็ควรจะดื้อหน่อยสิ เห็นทีว่าเธอจะต้องสอนให้คาเรนดื้อสักหน่อยแล้วล่ะ“กำลังคิดอะไรอยู่หรือคะท่านหญิง..”ยูนีกกำลังพยายามไม่ให้ตัวเองเรียกท่านโรวีนาว่าเคาน์เตสอยู่ เพราะจากนี้ไปจะต้องเรียกท่านโรวีนาว่าท่านดัชเชส ในระหว่างนี้เธอก็เลยจะต้องฝึกเรียกให้ชิน“แค่คิดว่าการย้ายบ้านในครั้งนี้ คงไม่ทำให้เมลลี่อึดอัดใจใช่ไหม”ยูนีกมองนายหญิงของเธอด้วยแววตาที่อ่อนโยน“ไม่มีเรื่องอะไรแบบนั้นหรอกค่ะ คุณหนูอาจจะเหงาที่ไม่ได้ไปช่วยพอลเก็บแอปเปิ้ล นิดหน่อยเท่านั้นเอง..ข้าดีใจนะคะที่ได้มองเห็นรอยยิ้มของท่านอีกครั้ง ครั้งนี้ท่านหญิงก็จะแต่งงานอย

“ทำดีมากวิเวียน เรื่องการเลื่อนขั้นลูกชายของเจ้าเพื่อให้เขาเป็นทหารองครักษ์ข้าจะทำให้เขาในทันที”วิเวียนคุกเข่าลงเบื้องหน้าขององค์หญิงริโอน่า เธอทำงานที่คฤหาสน์ฮาสคลาวมานานตั้งแต่ท่านแม่ของท่านดยุคยังมีชีวิตเพราะแบบนั้นท่านดยุคจึงไว้ใจเธอมากทีเดียว เธอมีลูกชายแค่คนเดียวเท่านั้น และไม่มีใครรู้การมีอยู่ของลูกชายเธอ นั่นยิ่งทำให้ท่านดยุคไว้วางใจเธอมากกว่าเดิมที่เธอไม่มีญาติพี่น้องที่ไหน เพราะมันทำให้เธอไม่มีแรงจูงใจมากพอที่จะหักหลังท่านดยุค“ขอบพระทัยที่ทรงเมตตาเพคะ..”ริโอนาหรี่ตามองหน้าของวิเวียน“เรื่องลูกของนังโรวีนา จัดการให้หนักมือหน่อยนะ ข้าเกลียดนักนังพวกที่ไม่รู้จักประมาณตน ต้องทำให้ลูกสาวของมันทนอยู่ที่ฮาสคลาวไม่ได้ นังเด็กนั่นจะได้พาแม่ของมันออกมาจากที่นั่น”ไม่ว่าด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม เธอจะไม่ยินยอมมอบท่านพี่ฟลอยด์ให้ใครหน้าไหนทั้งนั้น เขาจะต้องเป็นของเธอ..ชายรูปงามและเจ้าหญิงผู้สูงศักดิ์นี่สิถึงจะคู่ควรกัน“แล้วเรื่องสตรีที่ลักลอบเข้าไปในห้องอาบน้ำของท่านดยุคเป็นอย่างไรบ้าง”วิเวียนก้มหน้าลงอีกครั้ง“สตรีผู้นั้น เสียชีวิตแล้วเพคะองค์หญิง”ริโอนาหัวเราะชอบใจ“ต้องแบบนั้นสิ ใครท

“จากนี้ไปเจ้าทั้งสองคนจะต้องไปอยู่กับท่านหญิงผู้นี้นะ”พ่อค้าทาสบอกกล่าวแก่โลแวนและลียา มันน่าตกใจมากๆ ที่ทั้งสองคนดันเป็นพี่น้องกันลียาคุกเข่าลงเบื้องหน้าของโรวีนา“ข้าให้คำมั่นสัญญาเลยค่ะนายหญิงว่าข้าจะดูแลรับใช้นายหญิงให้ดี ท่านช่วยชีวิตของข้าเอาไว้ ข้ายินดีรับใช้ท่านด้วยชีวิตเลย”โรวีนาส่งยิ้มให้กับลียา“ข้าไม่ใช่เจ้านายของเจ้าหรอก เจ้านายของเจ้ามีชื่อว่าเมลลี่..นางเป็นลูกสาวของข้าเอง ช่วยดูแลนางให้ดีดังที่เจ้าให้คำมั่นเอาไว้กับข้าด้วยนะ”ลียาพยักหน้าพร้อมกับยกมือขึ้นมาปาดน้ำตา“ขอบคุณนายหญิงที่ช่วยเหลือน้องสาวของข้านะครับ ข้าเองก็ขอสาบานว่าจะภักดีต่อท่าน..จนกว่าชีวิตของข้าจะจบลง..”ยังไม่ทันที่โลแวนจะได้กล่าวจบฟลอยด์ก็ฉุดรั้งโรวีนาให้เดินถอยหลังออกมาเล็กน้อย“หน่วยก้านดีนี่ ชอบการต่อสู้ใช่ไหม..ก่อนที่จะมารับใช้ดัชเชสเจ้าจะต้องถูกฝึกก่อน ไมเนอร์พาโลแวนไปที่ค่ายทหารของฮาสคลาว .ฝึกให้ฝีมือของเขาอยู่ในระดับดีเยี่ยม หลังจากนั้นค่อยส่งเขามาเป็นอัศวินประจำตัวของดัชเชส”ไม่รู้ว่าคิดไปเองรึเปล่า แต่ในตอนนี้เธอไม่มีอาการเหงื่อออกและตัวสั่นตอนที่อยู่ข้างๆ ฟลอยด์แล้ว เหมือนกับว่าเธอสามารถจั

คำถามนั้นของเขายังคงดังก้องอยู่ในหูไม่จางหายไป มันเหมือนกับหยาดน้ำฝนที่ตกลงมาชโลมใจของเธอให้ชุ่มฉ่ำขึ้นมาสายตาของเขากวาดผ่านร่างกายของเธออย่างช้าๆ ทำให้เธอรู้สึกเหมือนถูกกลืนกินด้วยความปรารถนา“หากว่าท่านต้องการ..ข้าก็ไม่ได้ติดขัดอะไร..”เธอกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา ใบหน้าหวานขึ้นเป็นสีแดงระเรื่อดูน่ารักและน่าเอ็นดูมาทีเดียว โรวีนากำลังแสดงท่าทีเขินอายออกมา และนั่นทำให้เขารู้สึกทำตัวไม่ถูกไปด้วย เจตนาของเขานั้นเพียงแค่จะชวนเธอไปนั่งพูดคุยกันเพิ่มเติมแต่ดูเหมือนในความหมายของคำกล่าวของเขามันจะกำกวมมากเกินไปจนทำให้โรวีนาคิดไปไกล..ทว่าในสายตาคู่นั้นของเธอกลับไม่ได้แสดงท่าทีหวาดกลัวหรือว่าท่าทีรังเกียจออกมาเลย....ในบางทีหากเขาลองตีเนียนแล้วเดินหน้าต่อไปเป็นอย่างไรกันนะ ในเมื่อเราจะเป็นคู่แต่งงานกันอยู่แล้วการทำเรื่องเช่นนี้ก็ไม่นับว่าผิดอะไรที่เขาตั้งข้อแม้มากมายในสัญญาการแต่งงานก็เพราะว่าเขาไม่ต้องการให้มีสตรีที่มองเขาด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความคลั่งไคล้อยู่ในบ้านเดียวกัน แต่โรวีนาไม่เคยมองเขาด้วยสายตาเช่นนั้นเลย..นั่นทำให้เขาไม่รู้สึกอึดอัดกับสายตาของเธอ..ฟลอยด์ไม่ได้กล่าวคำใดต

แก้มสีแดงระเรื่อชื้นไปด้วยหยาดน้ำตาที่เอ่อล้นออกมาจากความสุขสม มือของโรวีนาสั่นเทาเล็กน้อยเมื่อต้องแตะสัมผัสไปที่ชุดของฟลอยด์ เธอดึงเชือกชุดคลุมของเขาออกเบาๆ และเมื่อเชือกที่มัดหลุดร่วงออกจากกัน ก็เผยให้เห็นถึงกล้ามเนื้อที่เรียงตัวกันอย่างสวยงาม เขาดูสมบูรณ์แบบสมกับที่เป็นฮาสคราวมากจริงๆ ทั้งรูปลักษณ์ภายนอก นิสัยใจคอและฐานะที่แสนมั่นคงเธอกล้าพูดได้เต็มปากเลยว่าไม่มีบุรุษคนไหนในจักรวรรดิแห่งนี้ที่สมบูรณ์แบบได้เท่าเขาอีกแล้ว ฟลอยด์คือจุดสูงสุดของห่วงโซ่อาหาร เป็นตัวละครที่เธอทั้งเทิดทูนและบูชา..เขามีนิสัยใจคอที่นุ่มลึกและใจเย็นเป็นที่สุด แววตาของเขาทำหน้าที่ราวกับเครื่องมืออ่านใจ การควบคุมสีหน้าต่อสายตาคู่นั้นจึงเป็นเรื่องที่เธอทำได้ยากเย็นพอสมควร..นิ้วมือของโรวีนาไล้ลงไปยังกางเกงที่ ฟลอยด์สวมอยู่ เธอช้อนสายตามองหน้าเขาอีกครั้งราวกับว่าจะขออนุญาตแตะต้องตรงตำแหน่งต่อไป และสิ่งที่ได้รับกลับมาคือการพยักหน้าเบาๆ กับรอยยิ้มที่แสนอ่อนโยนของเขาเมื่อกางเกงที่สวมอยู่หลุดร่วงลงไปกองที่ข้อเท้า ก็ทำให้เธอได้มองเห็นส่วนกลางหว่างขาที่ตื่นตัวเต็มที่ มันบอกเล่าความต้องการของเขาได้เป็นอย่างดีเลยว่า