All Chapters of ท่านแม่คนนี้ ขอมีชีวิตรอดได้ไหมคะ: Chapter 31 - Chapter 40

เมลลี่มองหน้ากับคาเรนเมื่อเด็กน้อยทั้งสองคนไม่เห็นท่านแม่ลงมาทานอาหารมื้อเช้าด้วยกัน“ท่านพ่อครับ..ท่านแม่ไปไหน..?”คาเรนเอ่ยถามกับท่านพ่อของเขาที่กำลังนั่งดื่มชาด้วยท่าทีอารมณ์ดี ทว่าเมื่อได้ฟังคำถามนั้นท่าทีที่สงบเยือกเย็นของฟลอยด์ก็เสียอาการในทันที“แม่ของลูกทั้งสองคน..ยังไม่ตื่นน่ะ เมื่อคืนพ่อและแม่คุยงานกันดึกไปหน่อย..”สายตาของไมเนอร์ที่มองไปทางเจ้านายของเขามันเก็บอาการเอาไว้แทบไม่อยู่ เขาอยากจะร้อง “ห้ะ” ออกมาดังๆ แต่ก็เกรงใจคุณหนูทั้งสองคนที่กำลังมองนายท่านของเขาอยู่ เมื่อคืนในตอนที่เขารู้ว่านายท่านจะใช้ห้องตรงกลาง เขาและยูนีกจัดเตรียมห้องกันแทบไม่ทัน และหลังจากนั้นเขาก็สั่งให้สาวใช้จัดเตรียมน้ำอุ่นเอาไว้เพื่อให้นายท่านทั้งสองคน เพราะหวังว่าเจ้านายของพวกเขานั้นจะออกมาหลังจากที่ทั้งสองคนเสร็จธุระกันแล้ว แต่ปรากฏว่าท่านดยุคไม่ออกมาจากห้องนั้นจนถึงช่วงเช้าของอีกวัน สาวใช้สามคน เขาและยูนีกไม่ได้นอนเลยเพราะมัวแต่ยืนรอต้อนรับท่านดยุค เผื่อว่าท่าจะใช้งาน แต่ท่านกลับเดินออกมาจากห้องนั้น ก่อนจะสั่งให้ยูนีกเข้าไปพาท่านดัชเชสกลับไปนอนที่ห้อง พร้อมกับคำสั่งให้นางจัดเตรียมยาห้ามตั้งครรภ์ด้

โรวีนายกมือขึ้นมานวดขมับของตัวเองเบาๆ เธอมองดูหมอที่กำลังรักษาและทำแผลให้เด็กทั้งสองคนด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ในใจรู้สึกเจ็บปวดราวกับกับเข็มแหลมทิ่มแทงในใจ มีคำถามมากมายเต็มไปหมดที่เธออยากจะเอ่ยถามทั้งเมลลี่และคาเรนแต่ฉันกำลังรอคอยให้หมอทำแผลให้เด็กทั้งสองเสร็จก่อน แล้วถึงจะพูดคุยกันอย่างเป็นส่วนตัว เรื่องในวันนี้ท่านดยุคมี คำสั่งไม่ให้ผู้ใดแพร่งพรายออกไปเขาเองก็คงจะเจ็บปวดมากเหมือนกัน เพราะถูกคนที่ไว้ใจทำร้ายลูกชายของเขา ในตอนที่ฟลอยด์กล่าวถึงวิเวียนริมฝีปากของเขามันจะมีรอยยิ้มประดับเอาไว้เสมอ นั่นแสดงให้เห็นว่าเขารักวิเวียนมากแค่ไหน และไว้ใจนางมากถึงขนาดที่ไม่คิดสงสัยถึงแม้ว่าที่ผ่านมาจะมีข้าวของส่วนตัวของตัวเองหายไปมากมายก็ตาม เขาไล่สาวใช้ออกแทนที่จะสอบถามความเป็นจริงจากพวกนาง เพราะในใจไม่เคยคิดระแวดระวังถึงแม่นมแสนใจดีที่เลี้ยงดูเขามาในอกของเขาคงรู้สึกเหมือนถูกบดขยี้จนหัวใจแหลกเหลวไปหมด“หมอและคนอื่นๆ ออกไปจนหมดแล้วค่ะท่านดัชเชส..”ยูนีกกล่าวกับเธอเพื่อให้เธอได้เดินเข้าไปพูดคุยกับเด็กทั้งสองคน โรวีนาเดินเข้าไปอุ้มคาเรนขึ้นมาไว้ในอ้อมแขนก่อนจะจุมพิตบนหน้าผากของเด็กน้อยเ

คืนนี้คงเป็นคืนที่หนักหนามากๆ สำหรับคฤหาสน์ฮาสคลาว โรวีนาเดินลงไปชั้นสองที่ห้องนอนของเด็กทั้งสองคน คาเรนดูจะติดเมลลี่มากๆ เลย เพราะเขาไม่ยอมกลับไปนอนที่ห้องของตัวเอง คาเรนยืนยันหนักแน่นว่าเขาขออยู่กับเมลลี่จนกว่าขาของเธอจะหายดีและสามารถกลับมาเดินได้เป็นปกติอีกครั้ง“แม่คิดเอาไว้แล้วว่าวันนี้จะต้องมีคนที่นอนไม่หลับ เพราะแบบนั้นแม่มาทำหน้าที่กล่อมลูกๆ ให้นอนเอง..”เมลลี่มองหน้าท่านแม่ผู้งดงามของเธอเด็กน้อยหยักยิ้มขึ้นมาที่มุมปากด้วยความรู้สึกมีความสุขเรื่องราวที่ผ่านพ้นไปทำให้เธอเข้าใจท่านแม่มากยิ่งขึ้นกว่าเดิมเยอะเลย ท่านแม่ของเธอนั้นให้ความสำคัญกับเธอมากที่สุดเลย หากวันนั้นเธอเอ่ยปากบอกท่านแม่เรื่องที่คาเรนถูกทำร้ายเรื่องราวอาจจำไม่เลวร้ายมากขนาดนี้ก็ได้แต่เพราะในตอนนั้นเธอยังเชื่อใจท่านแม่มากพอ..และยังหวาดกลัวว่าท่านแม่จะกลับไปเป็นท่านแม่คนเดิมที่ทำร้ายเธออีกครั้งหนึ่ง..ทว่าในตอนนี้เธอไม่กลัวอีกแล้ว ท่านแม่ไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไป ท่านแม่ในยามนี้ไม่ใช่ท่านแม่ที่จะทำร้ายเธอเพียงเพราะมีปากเสียงกับท่านพ่อ ท่านแม่ของเธอในตอนนี้คือท่านแม่ที่ดีที่สุดเลยเมลลี่ยื่นมือไปจับมือของท่านแม่เอาไว้

“ดูนั่นสิ ช่างเป็นความงดงามที่ชวนให้รู้สึกถึงความประหม่าเลยใช่ไหม..เลดี้แมทสันผู้นั้นงดงามมากจริงๆ ว่าไหมอิไล”เมื่อสหายรักของเขาชี้นิ้วไปที่สตรีผู้หนึ่งซึ่งกำลังเดินเข้ามาร่วมงานเลี้ยง ใบหน้านั้นของนางทำให้เขารู้สึกราวกับว่าตัวเองกำลังตกอยู่ในภวังค์ที่ไร้ซึ่งทางออก และไม่ใช่แค่เขาเพียงผู้เดียวเท่านั้น บุรุษผู้อื่นก็อยู่ในสภาพที่ไม่แตกต่างกันเท่าไหร่นัก ทุกคนต่างลุ่มหลงอยู่กับความงดงามที่ราวกับไม่มีจริงของเลดี้แมทสันด้วยกันทั้งนั้น“ข้าได้ข่าวมาว่านางไม่เคยออกงานสังคมมาก่อน เพราะแบบนั้นใครก็ตามที่เข้าถึงตัวนางก่อนย่อมทำให้นางสนใจได้ไม่ยาก สตรีงดงามที่ไร้เดียงสา..อีกทั้งบ้านของดยุคแมทสันก็ร่ำรวยมากทีเดียว ผู้ที่สามารถพิชิตใจสาวงามจะได้ทั้งสตรีที่งดงามที่สุดในจักรวรรดิและได้ตกถังข้าวสารด้วยล่ะ นั่นมันคุ้มเสียยิ่งกว่าคุ้มเลยว่าไหม..”คำกล่าวของชายผู้นั้นทำให้อิไลรู้สึกสนใจเป็นอย่างมาก สตรีผู้นั้น..เลดี้แมทสันทำให้เขารู้สึกว่าตัวเองกำลังตกหลุมรักล่ะ เขาตกหลุมรักนางเพียงแค่เห็นหน้าและในวันนี้เขาต้องได้เต้นรำกับนางคนแรกให้ได้เลย“อิไลครับ อิไล ซารังต์”ตระกูลเคาน์จนๆ ของเขาอาจทำให้หัวใจของส

“เช่นนั้นก็ไม่ต้องกลับไปใช้ชีวิตคนเดียวสิ..ฮาสคลาวต้องการดัชเชสและข้าต้องการเจ้า..มาเถิดโรวี่ ในยามนี้เจ้าไม่ควรวิตกกังวลเรื่องของเรามากเกินไป แต่จงวิตกกังวลกับเรื่องราวที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้เถอะนะ”ฟลอยด์เดินลงจากรถม้าก่อนที่เขาจะยื่นมือเพื่อให้โรวีนาจับมือของเขาแล้วเดินลงจากรถม้ามาด้วยกัน ที่นี่คือธนาคารที่ใหญ่มากที่สุดในจักรวรรดิ แน่นอนว่านี่ก็คือหนึ่งในกิจการของตระกูลเวลลิงตัน ความร่ำรวยของเจโรมนั้นมันน่าหมั่นไส้มากทีเดียว แต่ฮาสคลาวก็ไม่น้อยหน้า จริงอยู่ที่เวลลิงตันนั้นร่ำรวยจากการเป็นเจ้าของธนาคารและเป็นเจ้าของโรงพยาบาลแต่ในเรื่องการเดินทางและกิจการต่างๆ ทั้งเรื่องรถไฟ เรือสำเภา กิจการร้านค้าต่างๆ ในย่านการค้าล้วนแล้วแต่เป็นของฮาสคลาวทั้งนั้น ฟลอยด์ไม่เคยคิดว่าตัวเองด้อยกว่าเจโรมเลยในเรื่องของความร่ำรวย อีกทั้งเรื่องของฐานะทางสังคม เขาก็เหนือมากกว่า..เพราะฉะนั้นไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องกังวลใจเกี่ยวกับเจโรมเลย“ข้าต้องการตรวจดูบัญชีที่มีชื่อของตัวเองค่ะ”พนักงานธนาคารมองหน้าของโรวีนาสลับกับมองหน้าของท่านดยุคฮาสคลาว“รอสักครู่นะครับเลดี้โรวีนา”“ไม่ใช่เลดี้ครับ นี่คือดัชเชสฮาสคล