มีเรื่องบางเรื่องที่เข้าใจไม่ได้ในระยะเวลาอันสั้น อย่างเช่นเรื่องที่ท่านพ่อของโรวีนาตอบกลับจดหมายกลับมา..ท่านตอบว่าจะเข้าร่วมงานหมั้นของฉันและจะเข้าร่วมงานแต่งด้วย อีกทั้งท่านส่งเอกสารแนบมานั่นคือการฝากเงินจำนวนห้าร้อยเหรียญที่ถูกฝากใส่บัญชีของฉันทุกเดือนเพื่อเป็นของขวัญการแต่งงาน..ว่าแต่ว่าบัญชีเงินฝากของฉันนั้นมันอยู่ที่ไหนกันล่ะ? โรวีนามีบัญชีเงินฝากด้วยงั้นเรอะฉันควรเริ่มต้นเช้าของวันด้วยการเดินทางไปที่ธนาคารสินะ“สีหน้าไม่ค่อยดีเลยนะครับ มีอะไรให้ผมช่วยรึเปล่า?”นับจากวันนั้น..วันที่ฉันกล่อมท่านดยุคให้นอนหลับด้วยการเล่านิทาน จากวันนั้นเป็นต้นมาเขาก็เข้ามานอนในห้องของฉันตลอดเลย ถึงแม้ว่าจะแค่นอนเฉยๆ ก็เถอะแต่มันเหมือนกับว่าเราสนิทสนมกับอีกขั้นหนึ่ง..“เมื่อวานฉันได้อ่านจดหมายที่ท่านพ่อส่งมาค่ะ แล้วมีเรื่องไม่เข้าใจอยู่เรื่องหนึ่งคือบัญชีเงินฝากของฉันมันอยู่ที่ไหนกัน? ท่านพ่อน่าจะส่งเงินมาให้ทุกเดือนแต่ว่าฉันไม่เคยได้รับเงินในส่วนนั้นเลย..”ฟลอยด์ลุกขึ้นจากเตียงนอน เขาเสยผมตัวเองไปด้านหลัง ก่อนจะจับข้อมือของโรวีนาเอาไว้ เธอกำลังสวมชุดเดรสอยู่และมีปัญหากับกระดุมที่อยู่ด้านหลังของ
“เช่นนั้นก็ไม่ต้องกลับไปใช้ชีวิตคนเดียวสิ..ฮาสคลาวต้องการดัชเชสและข้าต้องการเจ้า..มาเถิดโรวี่ ในยามนี้เจ้าไม่ควรวิตกกังวลเรื่องของเรามากเกินไป แต่จงวิตกกังวลกับเรื่องราวที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้เถอะนะ”ฟลอยด์เดินลงจากรถม้าก่อนที่เขาจะยื่นมือเพื่อให้โรวีนาจับมือของเขาแล้วเดินลงจากรถม้ามาด้วยกัน ที่นี่คือธนาคารที่ใหญ่มากที่สุดในจักรวรรดิ แน่นอนว่านี่ก็คือหนึ่งในกิจการของตระกูลเวลลิงตัน ความร่ำรวยของเจโรมนั้นมันน่าหมั่นไส้มากทีเดียว แต่ฮาสคลาวก็ไม่น้อยหน้า จริงอยู่ที่เวลลิงตันนั้นร่ำรวยจากการเป็นเจ้าของธนาคารและเป็นเจ้าของโรงพยาบาลแต่ในเรื่องการเดินทางและกิจการต่างๆ ทั้งเรื่องรถไฟ เรือสำเภา กิจการร้านค้าต่างๆ ในย่านการค้าล้วนแล้วแต่เป็นของฮาสคลาวทั้งนั้น ฟลอยด์ไม่เคยคิดว่าตัวเองด้อยกว่าเจโรมเลยในเรื่องของความร่ำรวย อีกทั้งเรื่องของฐานะทางสังคม เขาก็เหนือมากกว่า..เพราะฉะนั้นไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องกังวลใจเกี่ยวกับเจโรมเลย“ข้าต้องการตรวจดูบัญชีที่มีชื่อของตัวเองค่ะ”พนักงานธนาคารมองหน้าของโรวีนาสลับกับมองหน้าของท่านดยุคฮาสคลาว“รอสักครู่นะครับเลดี้โรวีนา”“ไม่ใช่เลดี้ครับ นี่คือดัชเชสฮาสคล
อิไลยังไม่ตาย..ฉันลังเลเล็กน้อยที่จะบอกเล่าเรื่องนี้ให้เมลลี่ฟัง แต่ว่า..หากหมอนั่นยังไม่ตายอย่างที่ท่านดยุคบอก เขาจะต้องมาที่นี่เพื่อมาขัดขวางงานแต่งของเธออย่างแน่นอนเพราะแบบนั้น..ต้องบอกเมลลี่ก่อน ให้เมลลี่รู้จากปากของฉันน่าจะดีมากกว่าให้นางรับรู้ในตอนที่อิไลปรากฏตัวขึ้นมาฉันมองหน้าของฟลอยด์เพื่อถามความเห็นจากเขา“บอกลูกไปเถอะที่รัก ไม่มีเรื่องอะไรต้องเป็นกังวล..คุณอยู่กับเมลลี่ไปก่อน เดี๋ยวผมจะพาคาเรนไปเตรียมตัว องค์จักรพรรดิใกล้มาถึงแล้ว..คุณเองก็จะต้องเตรียมตัวเหมือนกัน”นั่นสินะ..ฉันพยักหน้าให้ฟลอยด์ ก่อนจะเดินเข้าไปหาเมลลี่แล้วจับมือของลูกสาวเอาไว้“แม่จะพาลูกไปเปลี่ยนชุดนะ วันนี้และวันพรุ่งนี้ลูกอาจจะเหนื่อยหน่อยเพราะจะมีแขกมาที่นี่เยอะมากทีเดียว.."เมลลี่เงยหน้าขึ้นเพื่อมองหน้าของท่านแม่ ใบหน้าของท่านแม่ราวกับกำลังฉายแววความไม่มั่นใจออกมาเด็กน้อยจับมือของท่านแม่ผู้งดงามเอาไว้“ท่านแม่..กังวลเหรอคะ”กังวลสิแต่ไม่ใช่เรื่องงานหมั้น..“เมลลี่..แม่มีเรื่องจะบอกลูก มันอาจจะทำใจรับได้ยากนิดหน่อย..พ่อของลูกยังไม่ตายและเขาอาจจะมาที่นี่ มาขัดขวางงานแต่งของแม่และท่านดยุค..”รอยยิ้มขอ
องค์หญิงริโอนาเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยเมื่อพระองค์เดินทางมาถึงคฤหาสน์ฮาสคลาว นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่นางจะต้องเข้าร่วมงานของบุรุษที่นางหลงรักแน่นอนว่าความรู้สึกนั้นแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ครั้งแรกนางเสียใจ ร่ำไห้ โศกเศร้าที่ตัวเองพ่ายแพ้สตรีที่มีนามว่าเบลินดา แต่ทว่าในครั้งนี้บนใบหน้าขององค์หญิงนั้นกลับไม่มีร่องรอยของความเสียใจแม้แต่น้อย เพราะว่าอีกไม่นาน นางมั่นใจว่าท่านพี่ฟลอยด์และสตรีผู้นั้นจะต้องหย่ากันอีกแน่ๆจริงอยู่ที่นางเสียกำลังสำคัญอย่างวิเวียนไป แต่นั่นก็ทำให้นางล่วงรู้ว่าอารมณ์ในตอนนี้ของท่านพี่ฟลอยด์นั้นไม่คงที่เท่านั้น เขากำลังสั่นไหวและต้องการ..ใครสักคนเพื่อปลอบใจเธอนี่แหละที่จะเป็นสตรีผู้นั้นให้เขาเอง..“นี่คืองานที่ทุกคนควรแสดงความยินดี เพราะแบบนั้นแม่จึงอยากจะเน้นย้ำกับลูกอีกสักครั้ง แม่หวังอย่างยิ่งว่าลูกจะไม่สร้างปัญหาหรือว่าทำเรื่องน่าขายหน้าให้แก่ราชวงศ์อีกนะ..ริโอนา”จักรพรรดินีกล่าวเน้นย้ำกับองค์หญิงเพียงหนึ่งเดียวของจักรวรรดิ พระนางรู้ดีถึงความร้ายกาจของริโอน่า ผู้ที่หล่อหลอมให้องค์หญิงเป็นเช่นนี้จะเป็นใครอีกเล่า หากมิใช่องค์จักรพรรดิ“กล่าวอันใดเช่นนั้นชาล็อต องค์หญ
“อาขอแสดงความยินดีด้วยนะ กับเรื่องงานแต่งของหลาน..ขอให้หลานมีความสุข มากๆ”จักรพรรดินีกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม พระนางจับมือของฟลอยด์เอาไว้“เป็นพระมหากรุณาธิคุณแล้วพ่ะย่ะค่ะ การที่เสด็จอาเดินทางมาที่นี่เพื่ออวยพรหลานก็นับเป็นเรื่องที่น่ายินดีที่สุดในชีวิตของหลานแล้ว”ใจจริงจักรพรรดินีชาล็อตนั้นอยากให้ ฟลอยด์มีความสุขและพบเจอสตรีที่รักเขาจริงๆดูๆ ไปแล้วโรวีนาเองก็ถือเป็นสตรีที่ใช้ได้อยู่เหมือนกัน นางอาจจะทำให้ฟลอยด์มีความสุขก็เป็นได้“ทำไมถึงเลื่อนงานแต่งเข้ามาล่ะ ตามกำหนดเดิมคืออีกสองเดือนไม่ใช่รึไง? แล้วทำไมถึงเลื่อนเข้ามาเป็นอีกสองสัปดาห์..”ฟลอยด์ส่งยิ้มให้กับองค์จักรพรรดิ มีหลายสาเหตุที่เขาเลื่อนงานแต่งให้เข้ามาเร็วขึ้นจากกำหนดเดิม ทั้งเรื่องขององค์หญิงที่ทำให้โรวีนาอาจจะไม่สบายใจ และเรื่องที่ว่าอิไลยังมีชีวิตอยู่ด้วย..มีหลายเรื่องที่ทำให้เขากังวลใจเมื่อนึกถึงเพราะอย่างนั้นเขาถึงได้เลื่อนงานแต่งเข้ามาให้เร็วมากที่สุด เพื่อที่จะไม่ให้มีเรื่องไม่คาดฝันเกิดขึ้นมา“เพราะว่าหลานอยากจะใช้ชีวิตเป็นสามีและภรรยาที่ถูกต้องกับโรวีนาพ่ะย่ะค่ะ นางคือสตรีที่ทำให้หลานอยากจะใช้ชีวิตด้วย..ตลอดไป”เ
มีคำถามมากมายก่อตัวขึ้นมาในใจ ว่าคนเรานั้นจะสามารถตกหลุมรักคนคนหนึ่งได้มากมายขนาดไหนกันนะ คำถามนั้นฉันกำลังเฝ้าถามตัวเองในยามนี้ว่าคำตอบของคำถามนั้นมันเป็นอย่างไรกันแน่นะ ฉันกำลังตกหลุมรักชายที่กำลังยืนอยู่เบื้องหน้านี้อีกครั้งหนึ่งโดยที่ตัวเองนั้นไม่มีหนทางใดๆ มาโต้แย้งหรือว่าตอบโต้เขาเลย ฉันได้แต่ยินยอมจมลงไปในห้วงแห่งความหลงใหลอันไร้ที่สิ้นสุดนี้ต่อไปเรื่อยๆ อย่างไม่มีทางขัดขืน เขาเดินเข้ามาใกล้เธอก่อนจะจับเธอให้หันหลังมาให้เขา ปลายนิ้วของฟลอยด์กำลังถอดกระดุมเสื้อที่ด้านหลังของเธออย่างแผ่วเบามากที่สุด โรวีนาในยามที่เธอเปียกปอนไปด้วยน้ำ นั้นดูน่าหลงใหลในแบบที่เขาละสายตาออกไปจากใบหน้านั้นไม่ได้เลย เขาได้แต่เทิดทูนและบูชาเธอในใจ พร้อมกับอุ้มเธอวิ่งขึ้นมาในห้องนี้อย่างรวดเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะว่าเขาไม่ต้องการให้มีใครหน้าไหนมองเห็นเธอในยามที่เธอเย้ายวนใจมากที่สุด ใจจริงเขาอยากจะสั่งให้ข้ารับใช้ทุกคนหลับตาลงในขณะที่เขาพาโรวีนาก้าวเดินผ่านไป เขาไม่อยากให้ใครจดจำใบหน้านี้เอาไว้..อยากเก็บซ่อนเพื่อไม่ให้ใครหน้าไหนมองเห็นเธอ เขาคงบ้าไปแล้ว..ฟลอยด์คิดว่าตัวเขาคงบ้าไปแล้วแน่ๆ กับอา
คำถามนั้นของเขา พาให้รู้สึกสั่นไหวจนควบคุมสีหน้าไม่ได้เลย เธอชอบที่เขาเป็นคนทำ และชอบท่านี้มากทีเดียวเพราะมันทำให้เธอมองเห็นใบหน้าของเขาได้อย่างชัดเจน.. “ก็ต้องชอบ..ที่ท่านเป็นคนทำอยู่แล้วค่ะ” เมื่อได้คำตอบตามที่หัวใจต้องการจะได้ยิน ฟลอยด์ก็แสยะยิ้มออกมา เขาดึงปลายนิ้วที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำหวานสีใสออกมา ก่อนจะกดแทรกแก่นกายของเขาเข้าไปด้านในอย่างช้าๆ ยามที่กดแทรกส่วนนั้นเข้าไป ช่องทางรักของเธอที่ทั้งเปียกเยิ้มและลื่นก็ทำให้มันเข้าไปด้านในได้อย่างง่ายๆ เขากัดกรามแน่ เอวสอบแอ่นตอกอันแรงๆ หลายครั้งติดๆ กันราวกับเขากำลังเก็บเกี่ยวความรู้สึกที่แสนงดงามนั้นเข้ามาในจิตใต้สำนึกและความทรงจำของเขา ปลายเท้าพลันเขย่งลอยขึ้นมา เมื่อเขากระทำรุนแรงในแบบที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัว “อะ..อ๊า!..ดะ..เดี๋ยวก่อนค่ะ อื้อ!..ฟลอยด์..” ถึงแม้ว่าเธอจะร้องห้ามแต่ร่างกายกับตอบสนองแบบตรงกันข้ามกันอย่างสิ้นเชิง ความรุนแรงพวกนั้นของเขาทำให้เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกถึงความสุขสมที่เหนือคำบรรยาย เธอชื่นชอบในทุกอย่างที่เป็นฟลอยด์ ไม่ว่าเขาจะทำรุนแรงมากแค่ไหนมันก็กลายเป็นความสุขให้เธออยู่ดี เขายกขาของเธอขึ้นมา มือ
ดยุคแมทสันวางคาเรนลงบนโซฟา มือของเขานั้นจับมือของเมลลี่และคาเรนเอาไว้อย่างแนบแน่นแต่กลับแฝงไปด้วยความอ่อนโยนเขาส่งกล่องของขวัญเล็กๆ ให้แก่เมลลี่และคาเรนคนละหนึ่งกล่อง“เพราะว่าตาไม่เคยพบเจอหลานๆ มาก่อน เพราะแบบนั้นตาจึงไม่รู้ว่าหลานๆ ชอบอะไร นี่คือของขวัญแรกพบชิ้นแรกที่ตาจะให้หลานทั้งสองคนนะ”เขาสืบเรื่องของบุตรชายท่านดยุคมาล่วงหน้า และก็พบว่าคาเรนเป็นเด็กน่าสงสารมากจริงๆ เด็กคนนี้ไม่มีท่านตาหรือว่าท่านยายมาก่อน และถึงแม้ว่าเราทั้งสองคนจะไม่ได้มีสายเลือดใดๆ ร่วมกันเลยก็ตาม แต่โรวีนาบอกกล่าวกับเขาผ่านทางจดหมายว่านางยินดีรับคาเรนเป็นลูกชาย ด้วยเหตุนั้นเองไม่ว่าเราจะมีสายเลือดเดียวกันหรือว่าไม่มี เขาก็ยินดีอย่างยิ่งที่จะรับคาเรนเป็นหลานชายคาเรนไม่เคยได้รับของขวัญจากคนอื่นมาก่อนเลย เขามองหน้าของท่านพี่เมลลี่ก็พบว่าท่านพี่กำลังยิ้มแย้มด้วยความดีใจ พร้อมกับลูบหลังของเขาเบาๆ“เรามีท่านตาแล้วนะคาเรน..มาเปิดกล่องของขวัญของท่านตาออกพร้อมกันเลยดีไหม?”คาเรนพยักหน้า หัวใจของเขารู้สึกอบอุ่นขึ้นมาแบบไม่เคยเป็นมาก่อนเลย เขารู้มาพักหนึ่งแล้วว่าการมีท่านแม่และพี่สาวมันดีมากๆ แต่ไม่คิดว่ามันจะสามารถท
“หนังสือมาส่งแล้วครับ..”เจ้าของร้านหนังสือรีบออกมารับหนังสือที่ถูกส่งมาในทันที นี่คือหนังสือเดินทางที่ขายดีมากๆ ในช่วงนี้ ไม่ว่าเขาจะสั่งมาขายมากแค่ไหนก็ไม่สามารถเพียงพอต่อความต้องการของผู้คนได้เลยเจ้าของหนังสือคือบุรุษผู้หนึ่งที่เขียนแทนตัวเองว่าเมล เขาเดินทางท่องเที่ยวไปทั่วทุกดินแดน แล้วเขียนเรื่องเล่ามากมายพร้อมแนบรูปวาดมาในหนังสือด้วย การเขียนที่สนุกเหมือนกับได้ฟังนักเล่าเรื่องเล่า และรูปวาดที่สวยงามเหมือนกับได้มองสถานที่ที่ถุกกล่าวถึงด้วยสายตาของตัวเอง มันยิ่งยกระดับให้หนังสือเล่มนี้มีคุณภาพมากยิ่งขึ้น“รีบๆ ยกเข้ามาได้เลย..แล้วสั่งเพิ่มมาอีกสองร้อยเล่มนะ ชาวเมืองชอบหนังสือการเดินทางนี้มากเลย..”เด็กส่งหนังสือก้มหน้าขอบคุณ“ได้เลยครับนายท่าน..”เพียงแค่วางหนังสือพวกนั้นที่หน้าร้าน ผู้คนมากมายก็เดินทางเข้ามาจับจองหนังสือกันอย่างคับคั่งเมลลี่กำลังยืนมองหนังสือของตัวเองที่ถูกขายออกอย่างรวดเร็ว เธอยกยิ้มด้วยความดีใจก่อนจะสวมหมวกเพื่อปิดบังใบหน้าเธอออกเดินทางครั้งแรกตั้งแต่ตอนอายุสิบห้า มันคือการออกเดินทางไปที่แกรนด์ดัชชีแมทสันกับท่านตา และหลังจากนั้นเธอก็พบกับท่านลุงอาเดน พี่ชาย
“นี่มันอะไรกันอาริ?”โรวีนาเอ่ยถามด้วยความไม่เข้าใจเมื่ออารีเอนส่งบัตรเชิญมาให้เธอ มันเป็นบัตรเชิญการแต่งงานระหว่างอาริเอนและลอร์ดเวนสัน เธอไม่คิดว่ามันจะกะทันหันมากขนาดนี้ นี่ทั้งสองคนไปตกหลุมรักกันตอนนี้ก่อน“กับบางคน ที่ใช่มันจะใช่เลยโรวี่ ท่านบาทีอัสนั้นไม่เรื่องมาก ท่านเป็นคนดี ไม่นอกใจและยกเรื่องเงินทั้งหมดในเวนสันให้ฉันเป็นผู้จัดการ ท่านบอกเกี่ยวกับการใช้ชีวิตสามีภรรยาของเราเอาไว้อย่างชัดเจน ท่านไม่ใช่คนขี้หึงและไม่มีเหตุผล แต่ท่านก็ห้ามไม่ให้ฉันไม่ร่วมงานเลี้ยงโดยที่ไม่มีท่านไปด้วย ท่านยินดีจะไปงานเลี้ยงทุกงานที่ฉันอยากไป และหากว่าเรามีลูกจะใช้ชื่อตระกูลเวนสันก่อน ส่วนลูกคนที่สองจะใช้ชื่อตระกูลแรนเซล โรวี่..เจ้าคิดว่ามีกี่คนกันที่คุยเรื่องการแต่งงานชัดเจนมากขนาดนั้น ฉันคิดว่าฉันหาพ่อของลูกเจอแล้วเพราะแบบนั้นก็เลยตกลงแต่งงานกับเขาในทันที”โรวีนายกมือขึ้นมานวดขมับเบาๆ ส่วน เบียงก้าเธอกำลังหัวเราะอยู่“เรื่องนั้นก็สมกับที่เป็นอารินะคะ ขอให้อาริมีความสุขมากๆ กับการแต่งงานในครั้งนี้”เบียงก้าหย่ากับบารอนลัคเน่แล้ว ตอนนี้นางคือมาดามเจ้าของร้านตัดเสื้อเท่านั้น ไม่ใช่ชนชั้นสูงหรือว่าบ
ฟลอยด์กุมมือของโรวีนาเอาไว้ เขามองท่านพ่อตาที่กำลังอุ้มลูกสาวของเราอยู่ ก่อนจะส่งยิ้มให้ท่าน..“มีใครจะขัดขวางงานแต่งในครั้งนี้ของข้าอีกรึเปล่า หากมีก็ก้าวเท้าออกมาได้เลย!!”เขาตะโกนออกมาเสียงดังลั่นเพื่อให้ทุกคนได้ยินหลังจากที่ทหารของพระราชคุมตัวของอิไลออกไปแล้วเจโรมมองฟลอยด์และโรวีนาด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด เขาแค่นหัวเราะออกมาเบาๆ ราวกับไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเลย แผนการของเขาล้มเหลวไม่เป็นท่าเพราะถูกฟลอยด์อ่านแผนการออกจนหมด นี่ไม่ใช่เรื่องบังเอิญอย่างแน่นอน ที่ฟลอยด์จะงัดหลักฐานการหย่าและหลักฐานการจดทะเบียนสมรสของเขาออกมา เขาเตรียมการเอาไว้ล่วงหน้าเป็นอย่างดีขัดขวางไม่ได้จริงๆ สินะ งานแต่งในครั้งนี้ เขาไม่สามารถดึงรั้งสตรีผู้นั้นมาอยู่ข้างกายได้เลยจริงๆ ..เขาแพ้แบบไม่เป็นท่าเลย พ่ายแพ้แบบที่ไม่ได้เฉียดเข้าใกล้โรวีนาแม้แต่นิดเดียว คู่แข่งของเขานั้นน่ากลัวมากจริงๆ“ท่านเคาน์เวลลิงตันครับ นี่เป็นเช็คเงินสดที่ท่านดยุคฝากมาให้พร้อมกับจดหมายครับ”ไมเนอร์เดินเข้าไปส่งมอบของที่ท่าน ดยุคสั่งให้เขาจัดเตรียมเอาไว้ ให้แก่ท่านเคาน์เวลลิงตันเจโรมเปิดจดหมายออกก็พบว่าในจดหม
คาดินันกระแอมออกมาเบาๆ เพราะว่าในยามนี้ท่านดยุคและท่านดัชเชสกำลังแสดงความรักที่มากมายต่อกัน ซึ่งมันอาจจะทำให้เขาทำหน้าที่ต่อไปได้อย่างลำบากโรวีนาละริมฝีปากออกจากกลีบปากของฟลอยด์ด้วยความนึกเสียดาย เธอส่งยิ้มให้เขาก่อนที่เราจะกอบกุมมือกันแน่น“พิธีสาบานของคู่บ่าวสาวทั้งสองเสร็จสิ้นแล้วครับ มีใครจะคัดค้านการแต่งงานในครั้งนี้รึเปล่า? ..”นั่นคือสิ่งที่ฟลอยด์กังวล เขาปรายสายตามองไปที่ยังที่นั่งของแขกที่มาร่วมงาน ราวกับกำลังรอคอยบางอย่างอยู่“ข้าขอคัดค้านการแต่งงานในครั้งนี้ครับ!!..”เจโรมแสยะยิ้มออกมาเมื่ออิไลแสดงตัวในการคัดค้านการแต่งงานครั้งนี้ตามแผนการที่เขาวางเอาไว้ แน่นอนว่าฟลอยด์ไม่ได้คิดยินยอมให้อิไลเข้ามาในงานนี้โดยง่าย รอบๆ วิหารศักดิ์สิทธิ์นั้นเต็มไปด้วยทหารของฮาวคลาวที่กำลังเฝ้าประตูเพื่อตรวจสอบแขกที่เข้ามา หากว่าเขาไม่ให้อิไลปลอมตัวมาก็คงไม่มีทางเข้าในนี้ได้อย่างแน่นอนและเมื่ออิไลซึ่งเป็นสามีเก่าของโรวีนาแสดงตัวออกมา เสียงฮือฮาก็ดังขึ้นในทันทีท่านดยุคแมทสันจับดาบที่เอว เขาตั้งใจว่าจะพุ่งเข้าไปจัดการ อิไลให้สาสมกับที่ไอ้คนสารเลวนั่นทำให้ลูกสาวของเขาเจ็บปวด แต่ทว่าไมเนอร์จับมื
ฉันกำลังนั่งอยู่ที่ด้านหน้ากระจกเงาบานใหญ่ ในห้องแต่งตัวภายในวิหารศักดิ์สิทธิ์ที่ทั้งหรูหราและคุ้นตาเอาซะเลย สาวใช้จากพระราชวังสามารถทำงานของพวกนางได้อย่างคล่องแคล่วจนน่าตกใจ ในเวลาไม่นานการแต่งกายที่แสนยากลำบากก็เสร็จสิ้นลง มีชุดที่ต้องสวมทับหลายชั้นมากๆ ชุดแต่งงานของดัชเชสนั้นยุ่งยากมาทีเดียว จะต้องสวมกระโปรงที่มีโครงด้านในเพื่อให้กระโปรงบานออกและเป็นรูปทรงที่สวยงาม อีกทั้งยังต้องสวมใส่คลอเซ็ตเพื่อรัดเอวที่เล็กอยู่แล้วในคอดกิ่วยิ่งกว่าเดิม และยังมีการดันทรงชุดชั้นในเพื่อให้เนินอกโผล่พ้นออกมานอกชุดเล็กน้อย แต่การพยายามอย่างหนักของสาวใช้ก็ทำให้ผลลัพธ์ที่ออกมานั้นคุ้มค่า ภาพที่สะท้อนในกระจกดูเหมือนกับเทพธิดาที่งดงามราวกับไม่มีอยู่จริง จากเดิมที่โรวีนานั้นงดงามมากๆ อยู่แล้ว แต่ในยามนี้ดูท่าว่าผู้ที่พบเห็นใบหน้านี้ของเธอจะต้องจดจำความงดงามนี้ไปตลอดแน่ๆ“เสร็จเร็วกว่าที่คิดเอาไว้อีกนะโรวี่..”ท่านพ่อของเธออยู่ในชุดดยุคเต็มยศ ท่านแย้มยิ้มออกมาด้วยความอารมณ์ดี..“ลูกงดงามมากจริงๆ ให้ตายเถอะ..ลูกเหมือนกับนางฟ้าตัวน้อยๆ เลย”นางฟ้าตัวน้อยงั้นเหรอ? ทั้งๆ ที่เธอโตมากพอที่จะมีลูกและมีสามีแล้วแต่
“ไม่มีเรื่องอะไรที่จะต้องเป็นกังวลนะครับคุณหนู แค่ท่านยิ้มออกมา แล้วโปรยดอกไม้ไปตามทางเดินเท่านั้นเอง..ท่านดัชเชสจะต้องดีใจมากๆ ที่คุณหนูเป็นผู้โปรยดอกไม้ตามทางเดินของท่าน”โลแวนกำลังให้กำลังใจคาเรนที่แสดงท่าทีประหม่า เขารู้มาว่าคุณหนูตัวน้อยไม่เคยออกงานหรือว่าอยู่ในที่ที่คนเยอะๆ มาก่อน เพราะแบบนั้นจึงหลีกเลี่ยงอาการตื่นเต้นและประหม่าของเด็กชายอายุห้าขวบไม่ได้“...ท่านแม่..จะดีใจมากๆ เลยใช่ไหมโลแวน หากท่านแม่เห็นข้ากำลังโปรยดอกไม้”โลแวนพยักหน้า“เพราะว่าคุณหนู..คือแก้วตาดวงใจของท่านดัชเชสไงครับ วันนี้คือวันที่ท่านดยุคและท่านดัชเชสแต่งงานกัน วันที่ทั้งสองท่านจะประกาศให้ทุกคนล่วงรู้ว่าทั้งสองท่านเป็นครอบครัวเดียวกันโดยสมบูรณ์..”คราแรกที่ท่านดัชเชสบอกกับเขาว่างานของเขามันคือการเป็นพี่เลี้ยงเด็ก บอกตามตรงว่าโลแวนกังวลมากๆ เพราะเขากับเด็กไม่ค่อยถูกกันเท่าไหร่ เขาเติบโตมาในเส้นทางที่เปียกปอนไปด้วยเลือด ต้องต่อสู้เท่านั้นถึงจะมีชีวิตรอด ต้องดิ้นรนเพื่อให้ตัวเองได้หายใจต่อไป..แล้วเขาจะมาเป็นพี่เลี้ยงเด็กได้ยังไงกันแต่เมื่อเขาได้พบเจอคุณหนูทั้งสอง มันเหมือนกับว่าโลแวนได้พบเจอนางฟ้าและเทพบุต
“ดูเหมือนว่าท่านดัชเชสจะเข้าใจเบลินดาเป็นอย่างดีเลยนะครับ..อันที่จริงผมเองก็คิดมาสักพักแล้วเรื่องการมีภรรยาและการสร้างครอบครัว พรุ่งนี้ผมมีนัดกับเลดี้แรน เชล ..ตามมารยาทแล้วผมควรจะมีของติดไม้ติดมือไปในครั้งแรกที่เรานัดกันใช่ไหมครับ ท่านดัชเชสพอจะรู้ไหมว่าเลดี้แรนเชลชอบหรือว่าไม่ชอบอะไร”มีนัดกับอารีเอนงั้นเหรอ? เธอไม่เห็นเคยรู้มาก่อนเลยว่าอารีเอนสนใจท่านลอร์ด..แต่ความดีของเขาอาจจะทำให้ชีวิตที่แสนวุ่นวายของอารีเอนสงบลงก็ได้นะ ก็นับว่านี่คือคู่ที่เหมาะสมกันมากทีเดียว“ช่อดอกไม้สักช่อก็พอแล้วค่ะ อาริไม่ต้องการของขวัญหรือว่าของมีค่าอะไรหรอก..แค่ท่านไปตามนัดกับนาง นางก็น่าจะดีใจแล้ว”ความไม่มั่นใจของบาทีอัสนั้นจางหายไปนิดหน่อย ตัวเขานั้นไม่เคยคิดถึงเรื่องความรัก จนท่านดัชเชสกล่าวถึงเจตนาที่แท้จริงของเบลินดา นั่นทำให้เขารู้ว่าตัวเองอาจจะใส่ใจน้องสาวมากเกินไป จนทำให้นางรู้สึกผิดกับความหวังดีของเขาก็เป็นได้..“กำลัง..คุยอะไรกันอยู่ครับ?”ฟลอยด์ไม่ค่อยชอบใจที่เขาเห็นรอยยิ้มอยู่บนใบหน้าของลอร์ดเวนสันในยามที่หมอนี่มองหน้าของโรวีนาเลย เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมตัวเองถึงเป็นพวกขี้หึงจนไม่สนใจส
“ทุกอย่างจะต้องดีขึ้นอย่างแน่นอนค่ะ..”ฉันกล่าวออกมาพร้อมกับส่งยิ้มให้ท่านลอร์ดบาทีอัส ฟลอยด์บอกกับฉันว่าเขาอยากจะลองต่อสู้กับความกลัวของตัวเองดู เพราะแบบนั้นเขาจึงขอเข้าไปพูดคุยกับ เบลินดาตามลำพัง ฉันก็เลยมานั่งรอที่ด้านนอกกับท่านลอร์ดบาทีอัส“ผมเองก็หวังว่าจะเป็นเช่นนั้นครับ เบลินดาขอย้ายไปอยู่ที่บ้านพักของตระกูลเวนสันในแกรนด์ดัชชีทางเหนือ ที่นั่นอากาศบริสุทธิ์มากกว่าที่เมืองหลวง อีกทั้งยังเงียบสงบมากกว่า..บอกตามตรงว่าผมเองก็อดใจหายไม่ได้เลยครับ เราสองคนพี่น้องอยู่ด้วยกันมาตลอด แต่อีกไม่นานเราต้องแยกจากกันแล้ว..มันอดใจหายไม่ได้เลย”โรวีนาส่งยิ้มให้กับลอร์ดบาทีอัส“ฉันเข้าใจเลดี้เบลินดานะคะ เธอคงคิดว่าเธออยากให้พี่ชายที่แสนดีของเธอได้มีชีวิตของตัวเองบ้าง เพราะที่ผ่านมาท่านทุ่มเทดูแลน้องสาวเพียงอย่างเดียวเลยนี่คะ มันคงถึงเวลาที่ท่านจะหาภรรยาของตัวเองได้สักทีแล้ว ช่วยเข้าใจความหวังดีขอเลดี้เบลินดาด้วยเถอะนะคะ”บาทีอัสมองหน้าของโรวีนาด้วยใบหน้าที่เขินอายเล็กน้อย เขาไม่ได้เขินที่อีกฝ่ายคือสาวงามที่สุดในจักรวรรดิ แต่เขาเขินที่เธอสามารถมองเห็นเจตนาของเบลินดาได้ และเขาเองก็ไม่เคยคิดถึงเ
หลังจากที่เดินขึ้นรถม้าแล้ว ยังไม่ทันที่ฉันจะได้นั่งลงในอีกฝั่งของรถม้า ฟลอยด์ก็เป็นฝ่ายดึงฉันให้นั่งลงบนตักของเขา มือของเขาโอบกอดร่างกายของฉันเอาไว้ในขณะที่รถม้ากำลังเคลื่อนตัวไปเรื่อยๆ ตามถนนหนทางโรวีนาเงียบไปพักหนึ่ง ในยามนี้มีเพียงเสียงหัวใจของใครสักคนดังก้องขึ้นมาเขาซบใบหน้าลงบนไหล่ของเธอเบาๆ ราวกับว่าไหล่เล็กๆของเธอนั้นคือที่พึ่งเพียงสุดท้ายของเขาอย่างน้อยที่สุดในวันนี้ก็มีเรื่องราวดีๆ เกิดขึ้น นั่นก็คือจักรพรรดินีรับปากเขาว่าจะไม่ให้ริโอนามายุ่งเกี่ยวกับเขาอีก เขาวางใจได้ในระดับหนึ่งว่าชีวิตของเขามันไม่ต้องไปพัวพันกับเรื่องที่เขาไม่อยากให้เกิดอีกแล้ว“..จักรพรรดินีรับปากแล้วว่าจะไม่ให้องค์หญิงมารบกวนท่านอีก เช่นนั้นแล้ว..การแต่งงานของเราก็ไม่จำเป็นอีกต่อไปแล้วอย่างนั้นสินะคะ.."เธอเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาและไม่มั่นคง โรวีนาไม่ได้อยากทำลายบรรยากาศดีๆ ระหว่างเราเลย แต่ทุกคนย่อมต้องยอมรับความจริงที่กำลังจะเกิดขึ้นเมื่อหน้าที่ของเธอจบลงแล้ว เธอไม่จำเป็นจะต้องทำให้เขาเดือดร้อนไปกับเธอด้วย ท่านพ่อเดินทางมาแล้ว เธอไม่ต้องรอคอยบรรดาศักดิ์ของซารังต์อีกต่อไป เมลลี่ก็จะสามารถเป