All Chapters of บ่วงรักสัญญาร้าย: Chapter 81 - Chapter 90

พี่รามเอ่ยบอกอย่างคนไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง หลังจากที่มีข้อความส่งมาที่มือถือแจ้งให้พ้นจากสภาพการเป็นพนักงานทันที พร้อมกับเงินที่ถูกส่งเข้ามาจำนวนก้อนโตเพื่อเป็นค่าชดเชยในการเลิกจ้าง“ไหนขอลินดูหน่อยค่ะ...” ฉันที่ตกใจไม่แพ้กัน ได้หยิบมือถือของพี่รามเอามาอ่านซ้ำอีกที“จริงด้วย...!!” (O_O) ฉันเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ที่ได้เห็นความจริงตรงหน้า“นี่มันเกิดอะไรขึ้นพี่งงไปหมดแล้ว” พี่รามที่ยังไม่หายจากอาการช็อกบ่นพึมพำแบบคนไม่ได้สติ“มันต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ ๆ ค่ะ ลินว่าเดี๋ยวรอพรุ่งนี้เราเข้าไปถามหาเหตุผลจากฝ่ายบุคคลกันดีไหมคะ” ฉันเอ่ยปลอบคนตรงหน้าผู้ที่ฉันเคารพเหมือนเป็นพี่ชายแท้ ๆ เพราะถ้าจะเข้าไปที่บริษัทตอนนี้ก็คงทำอะไรไม่ได้และในขณะที่ฉันกำลังครุ่นคิดด้วยความสงสัย สัญญาณบางอย่างที่ส่งขึ้นมาในใจก็เริ่มจะทำให้ฉันพอจะเข้าใจถึงสิ่งที่พี่รามกำลังเผชิญ“ไอ้คนใจร้าย...!!” ฉันสบถเบา ๆ พร้อมกับขบเขี้ยวเคี้ยวฟันพึมพำด้วยความเจ็บแค้น“น้องลินว่าไงนะครับ” พี่รามเอ่ยถามเพราะได้ยินไม่ถนัด เนื่องจากตอนนี้เขาหูอื้ออึงไปหมด“เปล่าค่ะ...วันนี้พี่รามกลับบ้านไปพักผ่อนก่อนนะคะ เดี๋ยวเราแยกกันตรงนี้เลยก็ได้

ส่วนเขาที่ได้ฟังความในใจของฉันที่มีต่อพฤติกรรมของเขา ก็ทำให้การกระทำของเขาที่มีต่อฉันตอนนี้ยิ่งอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด“ฉันขอโทษนะลิน ลินยกโทษให้ฉันได้ไหม ขอโอกาสให้ฉันเถอะนะลิน” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน ที่มาพร้อมกับสายตาร้องขอและไม่ใช่ว่าเขาจะไม่รู้ว่าเขามักจะแสดงนิสัยด้านแย่ ๆ ใส่เธอคนที่เขากำลังหลงรักมาโดยตลอด แต่มันเป็นเพราะว่าเขาคงรักเธอมากเกินไป มันเป็นความรู้สึกที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับใคร แม้แต่กับผู้หญิงที่เขาเคยคิดว่าเหมาะสมกับเขาทั้งด้านหน้าตาและสถานะทางสังคม แต่ทว่า...พอมาเจอกับเธอคนที่อยู่ตรงหน้านี้ เขากลับได้รับรู้ถึงความรู้สึกที่ต่างออกไปจากตอนแรกที่เขารู้สึกว่าเขาชอบผู้หญิงคนหนึ่งคนที่เขาคิดว่าเหมาะสมกับเขาถ้าหากจะต้องสร้างครอบครัวเข้าสักวัน แต่พอมีเธอคนตรงหน้าเข้ามาในชีวิตให้ได้เปรียบเทียบ มันจึงทำให้เขารู้ความรู้สึกที่แท้จริงว่าเขามองผู้หญิงคนก่อนหน้านั้นเป็นเพียงแค่ความเหมาะสมทางสถานะทางสังคมก็เท่านั้นเอง แต่กับเธอคนนี้คนที่อยู่ตรงหน้า เธอทำให้ความรู้สึกรักมันชัดเจนไปหมดทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นความรู้สึกถึงการอยากครอบครอง ความรู้สึกที่ไม่อยากให้ชายใดมาชายตามองเธอ และรู้ส

ด้วยการกระทำของเขาทำให้ฉันถึงกับเบิกตากว้างอีกครั้ง ก่อนที่ฉันจะเอ่ยปากทวงค่าเสียหายที่ฉันควรจะได้“นี่คุณดีน...ถ้าทำแบบนี้ลินจะคิดครั้งละ 1 ล้านเลยนะคะ ถ้างั้นคิดเลยดีกว่าทั้งในลิฟต์และเมื่อกี้นี้ด้วยรวมเป็น 3 ล้าน ตามนี้นะคะ” ฉันที่เอามือคล้องคอเขาเอ่ยเจื้อยแจ้วออกไปด้วยความงก“โอ้โห้...แฟนกันคิดเงินด้วย...ยัยเกลือเอ๊ยยยย...!!” ส่วนเขาที่แม้จะต่อว่าฉันแต่ก็ยังกลั้วหัวเราะในลำคอด้วยความสุข“ไม่ได้หรอกค่ะ...ก็ลินเป็นหนี้คุณอยู่นี่น่า” ฉันบุ้ยปากใส่เขา“แล้วถ้าฉันมีวิธีที่จะทำให้เธอลดหนี้เหลือมาเป็น...ศูนย์...เธอจะยอมทำไหมล่ะ...หึหึ” และน้ำเสียงบวกกับดวงตาที่ดูมีเลศนัยได้เอ่ยถามด้วยประโยคที่ฟังดูมีความนัยแปลก ๆเนื่องจากเขาตอนนี้ได้กลายร่างเป็นหมาป่าเจ้าเล่ห์ที่ทำเป็นเอื้อนเอ่ยประโยคที่เปรียบเสมือนกับหญ้าทองคำ ยื่นออกมาเพื่อหลอกล่อให้แกะน้อยแสนซื่อแต่ขี้งกอย่างฉันได้เดินตามความระยิบระยับแล้วมาตกหลุมพรางที่เขาขุดล่อเหยื่อเอาไว้...อีกทั้งข้อเสนอที่ไม่ว่าลูกหนี้คนไหนที่ได้ฟัง ก็ต่างต้องตาลุกวาวอย่างไม่ต้องสงสัย โดยที่ฉันเองก็เป็นหนึ่งในนั้นเหมือนกันที่พอได้ฟังคำโฆษณาเชิญชวนยั่วยวนใจแบบน

--- ลลิน Talk ---รุ่งเช้า ~~ฉันเปิดเปลือกตาตื่นขึ้นมาก่อนจะพบว่าตัวเองกำลังอยู่ภายใต้อ้อมกอดของคนร่างโตที่หลับสนิทและกำลังปล่อยลมหายใจราดรดอยู่บนหัวของฉันอยู่ และด้วยความรู้สึกยามเช้าที่ต้องตื่นมาเจอกับอะไรแบบนี้ก็ทำให้หัวใจฉันพองโตมีพลังกระชุ่มกระชวยขึ้นมาอย่างน่าอัศจรรย์(นี่มันคงเป็นพลังแห่งรักซินะ...คริคริ ในที่สุดคนอย่างแกก็ไม่ได้ไร้หัวใจไร้ความรู้สึกอย่างที่คิดเอาไว้เลยนะ...ยัยลลิน) ฉันยิ้มเขินพร้อมกับพูดกับตัวเองในใจ เมื่อคิดย้อนไปก่อนหน้านี้ที่ฉันนึกว่าตัวเองมีความรู้สึกด้านชาไปเสียแล้วและด้วยการขยับตัวของฉันที่ไม่ได้ตั้งใจนั้นก็ทำให้คนที่กำลังโอบกอดฉันแนบอกรู้สึกตัว“อืมมมมม...ไม่อยากตื่นเลย” เขางึมงำขณะเดียวกันก็กระชับอ้อมกอดที่กอดฉันให้แน่นขึ้น“ลินทำให้คุณตื่นหรือเปล่าคะ” ฉันเงยหน้าถาม“นั่นซิ...เธอทำให้ฉันตื่นจากฝันดี ฉันกำลังฝันว่าได้กอดสาวสวย แถมยังได้หอมแบบนี้ด้วย ฟอด ~~ จูบแบบนี้ จุ๊บ ~~ แล้วกลับต้องมาตื่นแบบนี้เธอจะรับผิดชอบยังไง...หืมมมม ~~” เขาที่พูดในขณะที่ยังคงหลับตาพริ้มอยู่ พร้อมกับแสดงท่าทางบอกในสิ่งที่ตัวเองฝันโดยการทำเป็นฉวยโอกาสกอดฉัน หอมฉัน และยังจูบมาท

“เอาเป็นว่ารายละเอียดเดี๋ยวเราค่อยมาคุยกันที่นี่ดีกว่านะ เพราะเดี๋ยวพี่ต้องไปคอยประสานงานรถพยาบาลที่จะมาส่งป้านีที่โรงพยาบาล M พรีเมี่ยมเผื่อเขามีอะไรฉุกเฉินโทรมา”พี่รามบอกถึงเหตุผลที่ยังไม่สามารถอธิบายเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้ฉันฟังได้ ก่อนที่ฉันจะตอบรับด้วยความเข้าใจและปล่อยให้พี่รามวางสายไปโดยที่ฉันจะได้ไปเตรียมตัวเพื่อไปโรงพยาบาลด้วย“คะ...ค่ะได้ค่ะพี่ราม เดี๋ยวเจอกันที่โรงพยาบาลนะคะ ขอบคุณมากนะคะพี่รามที่โทรมาบอกลิน” ฉันเอ่ยขอบคุณพี่รามก่อนจะวางสายแล้วรีบพุ่งตัวเตรียมไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เพื่อออกไปหาผู้ใหญ่ที่ฉันเคารพรักทันที“ลินใจเย็น ๆ ตั้งสติก่อนนะ ฉันอยู่ตรงนี้ ฉันจะอยู่ข้าง ๆ เธอเอง ไม่เป็นไรนะเดี๋ยวฉันจะไปโรงพยาบาลกับเธอด้วย เผื่อฉันจะช่วยอะไรเธอได้บ้าง” หลังจากที่คุณดีนเห็นว่าฉันเริ่มจะเสียสติกระวนกระวายใจอย่างคนทำอะไรไม่ถูก เขาก็ได้เข้ามาประคองฉันให้นั่งลงเพื่อให้ฉันใจเย็น ๆ ขึ้นและด้วยการกระทำของเขานั้น ก็ทำให้ฉันที่อยู่ในอาการช็อกถึงกับปล่อยโฮออกมาทันที“ฮึก...ฮึก คุณดีนค่ะ ฮึก ฮึก ป้านี ป้านี จะไม่เป็นอะไรใช่ไหม ฮืออออ ~~” ฉันปล่อยโฮอยู่ในอ้อมกอดเขาทันที หลังจากที่คิดว่า