Semua Bab บ่วงรักสัญญาร้าย: Bab 221 - Bab 230

เพี๊ยะ...!!ฉันปัดมือของเขาทิ้ง ก่อนที่จะวาดมือลงไปยังแก้มสากด้วยความรู้สึกเจ็บช้ำอย่างต้องการระบายความรู้สึกที่มีมานานนับปี“ฮึก...ฮึก ทำไมคุณไม่ปล่อยลินไปสักทีค่ะ คุณควรที่จะไปใช้ชีวิตของคุณได้แล้ว ปล่อยฉันกับลูกไปไม่ได้เหรอ คิดซะว่าเราสองแม่ลูกไม่มีตัวตนอยู่บนโลกใบนี้ก็ได้...ฮือออออ…” คำพูดที่มาพร้อมกับน้ำตาที่หลั่งไหลออกมาไม่หยุด โดยที่ดวงตากลมสวยจับจ้องมองไปยังใบหน้าของเขาชัด ๆ หลังจากที่ไม่ได้มองแบบนี้มานานหลายปีแล้ว“ทำไม...ฮือออออ...ทำไมฉันไปทำอะไรให้คุณนักเหรอถึงได้ตามจ้องเวรจ้องกรรมกันไม่หยุดแบบนี้ สิ่งที่ฉันทำไปในวันนั้นมันยังไม่สาแก่ใจคุณอีกหรือไงคะ คุณดีแลน คุณต้องการทำร้ายฉันไปถึงเมื่อไรกัน” ความเจ็บปวดที่กลั่นออกมาเป็นคำพูดไม่หยุด ทำให้ฉันที่เริ่มจะควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ตะเบ็งเสียงดังขึ้น แต่คนตรงหน้ากลับทำเพียงยืนเงียบก้มหน้าสำนึกผิดและไม่ตอบโต้อะไรใด ๆ ออกมา เสมือนว่าเขาต้องการจะให้ฉันระบายความรู้สึกที่คั่งค้างในใจออกมาให้หมด...ซึ่งนั้นมันไม่ยุติธรรมกับฉันเลย...เพราะการที่เขาทำแบบนี้มันกลับยิ่งทำให้ฉันรู้สึกเจ็บและสมเพชตัวเองมากยิ่งขึ้น“ออกไปซะ...!!” ดวงหน้าสวยเสหน้าหล

“ดีแลน พี่แดนไม่เข้าใจ??”เจ้าตัวน้อยพูดโดยที่มือยังคงง่วนอยู่กับเลโก้ในมือ“พี่แดนไม่เข้าใจอะไรหรือครับลูก” คนตัวโตถามกลับ พร้อมกับส่งมือขึ้นลูบหัวกลมอย่างแผ่วเบาด้วยความรัก“ลูกอีกและ...ดีแลนไม่ใช่พ่อของพี่แดนสักหน่อย” เจ้าตัวน้อยทำปากยู่ไม่พอใจที่คนตัวโตเรียกเขาว่าลูก และชอบแทนตัวเองว่าพ่อ“ทำไมจะไม่ใช่ล่ะครับ เราสองคนเป็นพ่อลูกกัน เนี่ยเห็นไหมว่าเราหน้าออกจะเหมือนกันขนาดนี้...หืมมมม...” ส่วนคนตัวโตที่เอ่ยปากบอกลูกชายตัวน้อยในสิ่งที่ไม่ผิดไปอย่างที่เขาพูดเลยสักนิด เนื่องจากถ้าหากใครได้มาเห็นสองคนนี้พร้อมกันแล้วละก็ต่างก็ต้องพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าเขาสองคนคือฝาแฝดที่มีอายุต่างกันเท่านั้นเอง“ไม่ใช่สักหน่อย พี่แดนหล่อเหมือนพ่อรามต่างหาก” เจ้าก้อนกลมในอ้อมแขนของคนตัวโตยังไม่ยอมลดละเอ่ยพูดคำที่ทำให้คนฟังสะเทือนใจ แต่ทว่า...สิ่งที่ทำให้ฉันแปลกใจคือคำพูดถัดไปของคนตัวโตมากกว่า“พ่อออกจะหล่อกว่าพ่อรามตั้งเยอะ พี่แดนไม่อยากหล่อเหมือนพ่อเหรอครับ” คนเจ้าเล่ห์เริ่มออกลายปะเหลาะลูกชายให้คล้อยตาม“อีกอย่างพี่แดนไม่อยากมีพ่อสองคนเหรอครับ มีพ่อเยอะเท่จะตาย”สิ้นคำพูดของคนตัวโตที่สอนอะไรไม่เข้าท่าใ

ฉันยืนมองลูกชายที่มีสีหน้าเจื่อนลงเล็กน้อยด้วยความรู้สึกสงสารที่ก่อตัวขึ้นมา ด้วยเพราะว่าสิ่งที่เจ้าตัวเล็กแสดงออกมานั้นถ้ามองในมุมของความสงสัยใคร่รู้ตามวัยมันก็ไม่ได้ผิดอะไรเลย“เฮ้อออออ ~~” ฉันถอนหายใจออกมาเบา ๆ ก่อนจะพยายามตั้งสติแล้วจัดการความรู้สึกของเด็กน้อยให้ดีที่สุด“พี่แดนครับ...เอาอย่างนี้ไหมครับลูก อันดับแรกลูกต้องไปขอโทษทุกคนก่อนที่ทำตัวไม่น่ารักเมื่อครู่นี้ แล้วก็วันนี้พ่อรามเหนื่อยมาก ๆ แล้วอีกอย่างเตียงเราก็เล็กนิดเดียวนอนสามคนคงไม่พอหรอก เอาไว้เดี๋ยวแม่มีเงินเยอะ ๆ แล้วเปลี่ยนที่นอนใหม่เมื่อไรเราค่อยให้พ่อรามมานอนด้วยดีไหมครับลูก”ฉันที่ยืนคิดอยู่สักพัก ก่อนจำใจที่ต้องพูดโป้ปดลูกชายคำโตออกไปเพียงหวังยื้อเวลาออกไปให้เขาได้โตพอที่จะรับฟังความจริงทั้งหมดทุกอย่างว่าเพราะเหตุใดพ่อรามกับแม่ของเขาถึงไม่อาจที่จะนอนกอดกันได้แต่ทว่า...เด็กน้อยที่ยังมีความลังเลและความต้องการที่จะขจัดความสงสัยที่อยู่ในใจก็ได้แต่มองไปยังใบหน้าของชายที่ตนเข้าใจว่าเป็นพ่ออย่างต้องการความคิดเห็นส่วนพี่รามที่เข้าใจสถานการณ์ดีและเข้าใจฉันดีว่าทำไมฉันถึงได้พูดโกหกออกไป ก็ได้แต่ส่งยิ้มละไมไปให้เด็กชายต

จากนั้นทุกอย่างที่ผมไม่คิดอยากจะให้มันเกิด มันก็ดันเป็นไปอย่างที่ผมคิดเอาไว้ ตัวผมที่ไม่อาจรอดเงื้อมมือของปีศาจร้ายที่กำลังหึงจนหน้ามืดตามัวไม่ฟังคำบอกเล่าถึงความจริงของเรื่องราวที่เกิดขึ้นเลยแม้แต่นิดเดียว เขาที่ทั้งยิงปืนขู่ทั้งให้ลูกน้องมารุมกระทืบผม แต่ทว่า...ผมกลับไม่รู้สึกเจ็บเลยสักนิดเมื่อเทียบกับเสียงร้องคร่ำครวญของหญิงสาวที่ผมรักที่เธอกำลังขอร้องให้ผู้มีอำนาจไว้ชีวิตผมด้วยท่าทางที่น่าอดสูเสียงที่แสนหดหู่ของผู้หญิงที่ผมรักกรีดเข้ามายังกลางหัวใจของผมจนถึงกับทำให้ร่างกายที่กำลังโดนทำร้ายค่อย ๆ ด้านชาขึ้นทุกที เสียงร้องไห้ อ้อนวอน เหมือนคนที่ไร้สิ้นหนทางของชีวิต ช่างบาดลึกเหมือนมีดที่บรรจงกรีดลงมายังเหัวใจของผม จนผมอยากจะฝ่าดงตีนที่กระหน่ำกระทบร่างผมไม่ยั้งแล้วพุ่งเข้าไปโอบกอดปลอบเธอให้เธอไม่ต้องหลั่งน้ำตาออกมาอีก แม้ว่าสุดท้ายแล้วผมอาจจะต้องได้รับลูกตะกั่วเป็นรางวัลตอบแทนก็ตามแต่ทว่า...ความปรารถนาที่เกิดขึ้น...กลับเกิดขึ้นได้เพียงแค่ในห้วงคะนึงของความคิดเท่านั้น เพราะนอกจากผมที่จะไม่สามารถทำอย่างที่ใจผมต้องการจะทำได้แล้วนั้น ภาพจำสุดท้ายก่อนที่สติสัมปชัญญะจะพลันดับวูบลงไปก็คือ

นับจากวันนั้นผมก็เทียวไปเทียวมาบ้านป้านีในทุกครั้งที่มีโอกาส จนกระทั่งผมได้เจอกับคุณน้ำค้างและคุณกิตจนได้รับรู้เรื่องราวทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับเธอ รวมทั้งได้รู้ว่าทั้งสองเป็นคนที่คอยช่วยเหลือให้เธอผู้หญิงที่ผมรักหลบหนีจากผู้ชายใจร้ายคนนั้นได้สำเร็จ และยังได้รู้ว่าเจ้านายของคุณกิตผู้ซึ่งมีอำนาจระดับประเทศเป็นคนคอยดูแลหญิงสาวตลอดมาอีกด้วย นั่นจึงทำให้ผมไม่แปลกใจเลยว่าทำไมทั้งผมและคนระดับดีแลนนั้น ถึงตามหาผู้หญิงอย่างลลินเพียงคนเดียวไม่เจอและด้วยความจริงที่ผมได้รับรู้เกี่ยวกับเธอเพิ่มจากคุณน้ำค้างนั้น ก็ยิ่งทำให้ผมอยากจะดูแลเธอ อยากจะปกป้องเธอได้อย่างเปิดเผยให้เร็วที่สุด เพียงแต่ดูเหมือนว่าเธอจะยังไม่พร้อมที่จะรับผมเข้าไปเติมเต็มคำว่าครอบครัวของเธอสักทีด้วยเพราะเหตุนี้จึงทำผมก็ยังไม่คิดจะเร่งรัดใด ๆ ในเมื่อทุกวันนี้ผมก็รู้สึกพอใจกับการที่ได้มีเธอผู้หญิงที่แอบรักมาเนิ่นนานอยู่ข้างกายแบบนี้ อีกทั้งยังมีลูกชายที่หน้าตาน่ารักแถมยังขี้อ้อนเพิ่มมาด้วยอีกหนึ่งคน และนอกจากนี้ยังมีอีกหนึ่งเรื่องราวที่ทำให้ผมรู้สึกสบายใจมากที่สุดเลยนั่นก็คือ ผมที่ได้รู้มาจากคุณน้ำค้างว่าหญิงสาวที่ผมรักเธอได้ออกปา