All Chapters of The Son-In-Law's Ruthless Revenge on His Ex-Wife: Chapter 31 - Chapter 40

Tumawa si Patrick, "Akala mo ba kuripot kami? Dahil magkatabla kayo sa unang pwesto, pareho kayong makakatanggap ng tatlong milyon. Paano niyo paghahatian 'yan?"Pagkarinig ko sa sinabi niyang iyon, agad akong nakaramdam ng ginhawa.Pagtuntong ko sa stage, nakipag-interact na si No. 27 sa audience. Ang kanyang kaakit-akit na ngiti, kasabay ng matamis at malambing na tono, ay tiyak na kinahuhumalingan ng mga tao.Nakatayo ako sa gilid, nakakaramdam ng hiya, umaasang magsisimula na ang host sa pagbibigay ng mga premyo.Buti na lang at mabilis na lumapit ang host.Tumayo siya sa pagitan ko at ni No. 27 at nagsabi nang may ngiti, "Ngayon, ipapahayag ko na ang dalawang kalahok ay nagtali sa unang pwesto. Pareho silang makakatanggap ng...""Sandali!"Sa mga salitang iyon, isang malalim at makapangyarihang boses ang biglang narinig mula sa audience.Ang puso ko'y parang tumigil sa pag-pintig.Dahil iyon ay ang boses ni Joaquin Lorenzo.Awtomatikong tumingin ako sa audience.Nakak

Bago pa siya magalit, tumakbo na ako papalabas.Wala na akong chance makuha ang bonus, at sa puntong ito, gusto ko lang talagang maglaho.Tumakbo ako palabas ng hotel ng mabilis. Hinampas ng malamig na hangin ang aking balat, at nanginig ang buo kong katawan.Hawak ko ang aking mga braso, ramdam ang kalungkutan sa aking puso.Dali-dali akong hinabol ni Patrick.Hinawakan niya ako at ngumiti: "Caroline, huwag ka umalis, pag-usapan natin ito."Pinigil ko ang kamay niya at nagsalita ako nang malamig, "Ikaw ang nag-imbita kay Joaquin dito, di ba? Malinaw na nasa business trip si Joaquin sa kabilang city. Kung hindi mo siya sinabi na sumali ako sa dance festival na ito, paano siya biglang dumating dito?" Sa totoo lang, nang tanungin niya ako kung gusto kong sabihin kay Joaquin na sumali ako sa dance festival, dapat ko nang nahulaan na ipapadala siya dito pero inisip ko pa rin na mabait siya.Pero paano nga ba? Paano ba magiging mabait ang mga taong katulad nila na laging nagmamagal

Patagilid na ako sa pader, pilit na pinipigilan ang sarili ko upang hindi makita ng lalaking yun. Hindi ko na alam kung anong gagawin.Sobrang tahimik ng paligid, tanging ang tunog ng aking mabilis na tibok ng puso ko ang maririnig. Ang takot ay tila binalot ang buong katawan ko.Sa ilalim ng malamlam na liwanag ng buwan, ang kanyang anino ay lumapit sa akin, para siyang multo na naglalakad papalapit.Hanggang sa pumasok siya sa eskinita!Nasa bingit na ako ng matinding takot at halos mapasigaw. Pinilit kong takpan ang aking bibig, nanginginig sa takot.Ngunit napansin pa rin ako ng lalaki at patuloy na lumapit sa akin, hakbang siya nang hakbang.Ang tunog ng mga yapak ay para bang isang hatol na kamatayan, pinipiga ang aking mga nerbiyos sa bawat hakbang.Habang patuloy siyang lumalapit, hindi ko na kinaya at sumigaw ako ng malakas, nagtakbuhan papalabas ng eskinita nang hindi na iniisip kung ano ang mangyayari.Habang dumadaan ako sa kanya, iniunat niya ang mga braso at agad

Kung gusto niya akong yakapin, hayaan ko nalang din sita. Sa huli, napagtanto ko na hindi mo dapat husgahan ang isang tao sa kanyang panlabas na anyo. Ang lalaking ito, na mukhang seryoso at walang pagnanasa ay parang isang hayop sa kama.Kinabukasan, nagising ako dahil sa uhaw. Nang magising ako, wala na si Joaquin. Habang tinitingnan ko ang magulong kama at naaalala ko kung gaano siya kalupit noong nakaraang gabi, naramdaman ko ang galit at kalungkutan. Bumangon ako mula sa kama at nagdesisyon na kumuha ng tubig.Pagdampi ng mga paa ko sa sahig, parang nawalan ako ng lakas at nahulog. Tumumba ako sa sahig at hindi agad nakabangon. Sa puntong iyon, bumukas ang pinto at pumasok si Joaquin.Nakausap siya sa telepono, at ang kausap niya ay maaaring ang kanyang minamahal na si Juliana dahil may mga malalambot na ekspresyon sa kanyang mukha. Tumingin siya sa akin na nakaupo sa sahig, ngunit wala siyang ekspresyon. Nahihiya kong hinatak ang kumot mula sa kama at tinakpan ang sarili ko.

Pagkabukas ng telepono, nagsimula nang umiyak ang nanay ko.Nang marinig ko siyang umiiyak, parang may bumaon sa aking dibdib at sumakit bigla ang ulo ko.Tinanong ko siya ng tensyonadong boses, "Ano na namang nangyari?""Ang tatay mo, ang walang kwentang lalaking 'yan, nagsusugal na naman at natalo na naman ng limang milyon.""Ano?!" Sumabog ako sa galit, hindi ko na kaya. "Ganito na kagulo ang pamilya natin, bakit na-iisip niya pa ring magsugal? Kailan ba niya ito titigilan? Ano gusto niyang mamatay kami kakabayad ng mga utang niya?""Caroline...""Anong klase ka?!" Kinuha ni Dad ang phone. "Nag-sugal ako para manalo ng pera at mabuhay muli ang pamilya natin. Anong mali doon?""Pero nanalo ka ba? Nanalo ka ba kahit minsan?" Nagsimula akong umiyak sa galit, "Huwag mong gawing dahilan 'yan! Papaano kami mabubuhay ng maayos kung lulong ka na sa sugal at gusto mo lang manalo!""Ay naku, bahala na! Basta't natalo na ang pera, wala ng dapat pag-awayan. Pumunta ka na lang kay Joaqui