All Chapters of The Son-In-Law's Ruthless Revenge on His Ex-Wife: Chapter 41 - Chapter 50

Para akong natigilan.Napaka-pamilyar ng boses na iyon, hindi pwedeng iba kundi ang boses ng tatay ko!Pumunta pala siya sa kumpanya ni Joaquin Lorenzo?!Nang maisip ko iyon, mabilis akong tumakbo papunta sa elevator. Kaya pala ganoon sila tumingin sa akin, dahil ang tatay ko pala ang nagkakalat ng gulo.Nakita ko ang tatay ko na hinahabol ang isang babae palabas ng elevator, at patuloy ang mga mura niya."Ikaw na walanghiyang babae! Maayos ang relasyon nilang dalawa pero ikaw pa ang nag-engganyo kay Joaquin na hiwalayan ang anak ko?! Paano ka naging ganito ka-desperada? Sa murang edad mo, hindi ka na lang magtrabaho para kumita, kailangan mo pang magpakita sa mga mayayamang lalaki. At kung maraming mayayamang lalaki, bakit kailangan mo pang mang agaw ng asawa ng iba? Wala ka bang hiya? Ang baba mo!"Ang babae na tinutukso at pinagmumura ng tatay ko ay may inosenteng itsura, may malalambot na mata at makinis na buhok na nagpapakita ng kanyang kahinaan.Mabilis akong tumakbo upan

Nabahala ang tatay ko at gusto niyang magsalita, pero mabilis ko siyang hinila at desperadong dinala papalabas ng kumpanya.Pagdating namin sa labas ng kumpanya, sumigaw ang tatay ko sa galit, "Anong ginagawa mo? Kung tinanong ko lang kanina, bibigyan na ako ni Joaquin ng pera.""Bibigyan ka ng pera? Bakit ka bibigyan ng pera? Hindi mo ba nakikita na wala na siyang kinalaman sa pamilya natin? Hindi na niya ako gusto, kaya bakit niya ibibigay ang pera sa'yo, hindi na siya parte ng pamilya natin!"Sumigaw ako sa galit, at ramdam ko ang sakit sa mga templo ko. "At saka, sino ang nag-utos sa'yo na pumunta sa kumpanya niya at gumawa ng gulo? Sino ang nag-utos sa'yo na saktan ang kasintahan niya? Kailan ka naging ganitong klaseng tao?""Tama na! Paano mo ako pinagsasalitaan ng ganyan? Gumagawa ako ng eksena dahil mas pipiliin mong makita ang tatay mo na maputol ang mga kamay at paa kaysa humingi ng pera kay Joaquin!""Sabi ko na sayo, hahanapan ko ng paraan. Talaga bang iniisip mong pab

Madilim ang kwarto, at ako lang mag-isa sa katahimikan ng silid.Baka hindi nga nakabalik si Joaquin?Mabilis akong tumayo mula sa kama at tumakbo papalabas. Dahil sobrang sakit ng mga binti ko, muntik na akong madapa sa hagdan.Si Nay Selda ay naglilinis sa sala. Nang makita ako, napatanong siya, "Ma'am Caroline, ba't gising pa kayo? Siguro gutom pa kayo. Ano po ang gusto niyong kainin? Ihahanda ko po."Wala akong ganang kumain, kaya tinanggihan ko siya at nagtanong, "Bumalik na po ba si Joaquin?""Hindi po." sagot ni Nay Selda, "Ma'am , gusto niyo bang tawagan ko po siya para umuwi na dito?" "Huwag na po!" mabilis kong pagpigil.Habang tinitingnan ko ang bakanteng bakuran, napagtanto ko na panaginip lang pala ang lahat.Napanaginipan ko si Joaquin at nakita ko siyang pinapahiya ako.Pumasok ang hangin mula sa bintana, at bigla akong nalamigan. Nang mag-isa akong nasa salas, narealize ko na basa ako ng pawis.Pinunasan ko ang pawis sa mukha ko at umakyat ako pabalik sa kwar

Siguro ay nahatak ko ng sobra, at agad na dumaloy ang dugo mula sa likod ng aking kamay kung saan nakapasok ang karayom.  Tiningnan ako ni Joaquin at ang kanyang mga mata ay bumaba sa kamay ko, ang kanyang makapal na kilay ay kumunot nang malalim.  Natakot ako na baka magalit siya, kaya agad kong binitiwan ang kanyang kamay.  Biglang niyakap ni Juliana ang braso ni Joaquin, halos buong katawan ay nakadikit sa kanya, at ngumiti ng matamis sa akin.  "Miss Caroline, may gusto ka bang sabihin kay Joaquin? Mabait naman siya at hindi mo kailangang matakot sa kanya."  Nakita ko na sobrang dikit ni Juliana kay Joaquin, kaya’t hindi ko na siya tinanong kung uuwi siya mamaya.  Kung magdudulot ako ng lungkot kay Juliana, hindi lang siguro ako mahihirapan manghiram ng pera, baka pati ako parusahan niya.  Habang naguguluhan ako sa aking mga iniisip, bigla akong tinanong ni Joaquinng kalmado,  "Ano bang nangyari?"  Ito na siguro ang pinakamagandang pagkakataon para manghiram ng pera.

Malalim na huminga ang tatay ko at sinabi, "Sige, maghihintay ako."  Ayoko nang marinig pa ang sasabihin niya kaya ibinaba ko agad ang telepono.  Sumandal ako sa pinto at nag-isip nang matagal.  Mabilis na umikot ang orasan sa dingding  at ang dilim at pagdududa ay dahan-dahan akong nilamon.  Handa ba akong magsakripisyo para ipaputol ang mga kamay at paa ko?  Habang iniisip ko kung ano ang magiging pakiramdam na mawalan ng mga galamay, niyakap ko ang mga binti ko ng may takot at naramdaman kong nilalamig ang buong katawan ko.  Subukan ko na naman, at magtanong kay Joaquin kahit mawalan ako ng lahat ng aking dangal at pagpapahalaga sa sarili, mas mabuti na ito kaysa maputol ang mga kamay at paa, hindi ba?  Kinuha ko ang cellphone ko at binuksan ang usapan namin ni Joaquin.  [Pwede bang bumalik ka ngayong gabi? Maaaring ibigay ko ang kahit anong gusto mo.]  Matagal akong naghintay, ngunit hindi siya nag-reply. Nakahiga ako sa sahig, nakatingin sa telepono nang walang la