All Chapters of The Son-In-Law's Ruthless Revenge on His Ex-Wife: Chapter 21 - Chapter 30

Malapit nang kumalat ang balitang naging kalaguyo ako ni Joaquin.  Pagdating ng panahong iyon, ako, na dating anak ng isang mayamang pamilya, ay magiging tampulan ng tsismis ng mga tao sa bayan.  Paulit-ulit akong tinanong ng aking mga magulang kung totoo nga bang hiwalay na kami ni Joaquin.  Pagkarinig ng kumpirmasyon mula sa akin, agad na minura ng aking ama si Joaquin at kanyang pamilya hanggang sa labingwalong henerasyon.  Malamig na tumawa ang kapatid ko, "Binayaran na niya ang lahat ng utang ng ating pamilya at nagbigay pa ng sampung milyon. Ano pa ang gusto niyo? Hindi niyo ba naisip kung paano natin siya tinrato noon? Sapat na ang ginawa niya para sa atin."  "Pero hindi niya dapat iwanan si Caroline kahit yumaman na siya," galit na sagot ng ni Mom.  Napabuntong-hininga ako. "Bakit hindi? Wala naman siyang gusto sa akin at wala siyang utang na loob sa akin. Hindi ba't normal lang na iwanan niya ako?"  Napipi si Mom ko sa sinabi ko.  Nataranta ang tatay ko at nagma

Ngumiti si Patrick at nagsalita, “Sa totoo lang, akin itong hotel, at ang dance party na ito ay isa lang bagay na inorganisa naming magkakaibigan para maglibang. Gusto lang naming makita ang ilang magagandang babae. Kaya ang makakasali lang dito ay yung mga top-notch na maganda ang itsura at katawan. Siyempre, kami na mismo ang nagbabantay sa registration. Ang HR, masyadong seryoso at walang sense. So game ka ba, little girl Caroline Tan?”  Little girl?! Sino ba ang tinutukoy niyang “Little Girl”?  Napapailing ako sa loob, habang iniisip kung bakit parang parang second-rate character itong si Patrick.  Ngunit napilit akong ngumiti nang magalang. “Kung ganon, pwede ba akong sumali sa event na ito?”  Hinagod ni Patrick ang kanyang baba habang tinitingnan ako mula ulo hanggang paa, saka tumango at nagsabi, “Well, maganda naman ang katawan mo, at hindi rin matatawaran ang itsura mo. Pero...”  “Pero ano?” tanong ko agad.  Napabuntong-hininga si Patrick. “Ang iniisip ko lang, bak

Mabilis akong itinanggi, "Hindi, hindi! Paano ko naman magagawang magkaroon ng relasyon sa kanya? Wala, promise!"  Napangisi si Joaquin, halatang hindi naniniwala.  Pinagsisihan ko talaga ang lahat. Kung alam ko lang na ganito ang mangyayari, hinayaan ko na lang siyang sagutin ang tawag ni Patrick.  Sakto namang tumawag ulit si Patrick.  Itinaas ni Joaquin ang kanyang kilay at tumingin sa akin.  Sa pagkakataong ito, wala na akong lakas ng loob magsalita. Sa halip, nag-gesture na lang ako na sagutin niya agad ang tawag.  Suminghal siya nang malamig, sinagot ang telepono, at sinadyang buksan ang speaker.Patrick-["Aba, ngayon mo lang sinagot ang tawag ko, ha? Dalawang beses na akong tumawag. Ano? Nakakaistorbo ba ako?"]  Tiningnan ako ni Joaquin at tumugon nang malamig sa telepono, "Kung may sasabihin ka, sabihin mo na."  Patrick: ["Huwag ka namang masyadong malamig. Hindi naman ako si Caroline para ma-offend ka."] Napakamot ako ng ilong dahil sa awkward.  Mukhang alam

Hindi ko alam kung anong epekto ng sinabi kong iyon sa kanya, pero bigla siyang naging malungkot.Napa-step back ako at nagtanong nang maingat, "Huwag ka sanang magalit, hindi ko talaga gusto sumama papunta sa kabilang city."Kailangan ko pa ring dumalo sa dance festival bukas at makuha ang tatlong milyong piso. Kahit ano pa man, hindi ko pwedeng sumama sa kanya papuntang kabilang siyudad. Dahan-dahan niyang inubos ang yosi at tinitigan ako ng malamig na mata ng isang buong minuto.Kinakalabit ko ang mga kamay ko ng nerbyoso, hindi na makapagsalita.Matapos maubos ang sigarilyo, inalis niya ang apog at nagsabi nang walang pakialam, "Kung ayaw mong pumunta, eh di huwag."Nakaramdam ako ng ginhawa agad.Tumayo siya at naglakad palabas. Nang dumaan siya sa harap ko, tiningnan niya ako at nagsabi ng malamig, "Pag wala ako, magpakabait ka at huwag gumawa ng anumang bagay na ikagagalit ko.""Oo, magpapakabait ako," matigas kong pangako.Hindi na siya tumingin sa akin at lumabas na.

Bago pa natapos ang sinasabi ng isa sa mga kasama ni Patrick, binigyan siya ni Patrick ng malakas na sapak sa mukha."Gusto mong mamatay, ha? Paano mo magkakagustong mang-agaw ng babae ni Mr. Lorenzo?""Huh? B-Babae ni Mr. Lorenzo?" Nagbago ang mukha ng lalaki, napakamot sa kanyang ulo at sinabi, "Wala na, hindi ko na siya  titignan, hehe, hindi ko na titignan, aalis na ako ngayon!" At mabilis siyang tumakbo palabas.Lumapit ako kay Patrick at sinabi nang seryoso, "Huwag mong sabihin sa kahit sino na ako ang babae ni Joaquin. Wala na akong anumang kinalaman sa kanya. At hindi rin maganda kung makarating ito sa mga tainga ng pinakamamahal niya.""Ano? Hindi ba ikaw ang minamahal niya?"Tumingin si Patrick sa akin nang may gulat, at sa isang iglap, mabilis niyang iniiwas ang tingin niya, at may kaunting hindi komportableng ekspresyon sa kanyang guwapong mukha.Inisip ko na siguro hindi niya alam ang tungkol sa tunay na minamah ni Joaquin, kaya hindi ko na sinabi pa.Sinabi ko lang