Mabilis akong itinanggi, "Hindi, hindi! Paano ko naman magagawang magkaroon ng relasyon sa kanya? Wala, promise!" Napangisi si Joaquin, halatang hindi naniniwala. Pinagsisihan ko talaga ang lahat. Kung alam ko lang na ganito ang mangyayari, hinayaan ko na lang siyang sagutin ang tawag ni Patrick. Sakto namang tumawag ulit si Patrick. Itinaas ni Joaquin ang kanyang kilay at tumingin sa akin. Sa pagkakataong ito, wala na akong lakas ng loob magsalita. Sa halip, nag-gesture na lang ako na sagutin niya agad ang tawag. Suminghal siya nang malamig, sinagot ang telepono, at sinadyang buksan ang speaker.Patrick-["Aba, ngayon mo lang sinagot ang tawag ko, ha? Dalawang beses na akong tumawag. Ano? Nakakaistorbo ba ako?"] Tiningnan ako ni Joaquin at tumugon nang malamig sa telepono, "Kung may sasabihin ka, sabihin mo na." Patrick: ["Huwag ka namang masyadong malamig. Hindi naman ako si Caroline para ma-offend ka."] Napakamot ako ng ilong dahil sa awkward. Mukhang alam
Tumaas ang ulo ko sa gulat at tumama ang mga mata ko sa malamig niyang titig. Tumatibok ang puso ko at nagtanong ako ng maingat, "Anong nangyari na naman?" Naningkit ang mga mata ni Joaquin at lumapit sa akin: "Bakit parang interesado ka yata sa 'dance festival'? Sasali ka ba talaga?" "H-hindi, hindi, hindi..." Agad akong umiling, ang tono ko ay matigas. Suminghal siya nang malamig, "Wala namang pinakamahusay doon, hindi naman 'yan ang event na pwede mong salihan." Labis akong nalito. Isang dance party lang naman yun, bakit hindi ako pwedeng sumali? Pero sa oras na iyon, hindi ko na tinanong pa. Matapos akong pagbawalan ni Joaquin, tumanggap siya ng isa pang tawag. Mukhang tawag iyon mula sa kanyang Juliana. Sinagot niya ito at lumapit sa bintana. Biglang naging malambing ang tono ng boses niya. Tiningnan ko siya at hindi ko naiwasang makaramdam ng kalungkutan. Hindi siya kailanman gumamit ng ganitong malambing na tono sa akin. Hindi ko na gustong makinig sa mat
Hindi ko alam kung anong epekto ng sinabi kong iyon sa kanya, pero bigla siyang naging malungkot.Napa-step back ako at nagtanong nang maingat, "Huwag ka sanang magalit, hindi ko talaga gusto sumama papunta sa kabilang city."Kailangan ko pa ring dumalo sa dance festival bukas at makuha ang tatlong milyong piso. Kahit ano pa man, hindi ko pwedeng sumama sa kanya papuntang kabilang siyudad. Dahan-dahan niyang inubos ang yosi at tinitigan ako ng malamig na mata ng isang buong minuto.Kinakalabit ko ang mga kamay ko ng nerbyoso, hindi na makapagsalita.Matapos maubos ang sigarilyo, inalis niya ang apog at nagsabi nang walang pakialam, "Kung ayaw mong pumunta, eh di huwag."Nakaramdam ako ng ginhawa agad.Tumayo siya at naglakad palabas. Nang dumaan siya sa harap ko, tiningnan niya ako at nagsabi ng malamig, "Pag wala ako, magpakabait ka at huwag gumawa ng anumang bagay na ikagagalit ko.""Oo, magpapakabait ako," matigas kong pangako.Hindi na siya tumingin sa akin at lumabas na.
"Totoo bang hindi mo talaga gusto kausapin si Joaquin tungkol dito muna?""Huwag na!"Sinabi ko ito nang may matibay na tono, at si Patrick ay humalakhak ng mahina, parang isang unggoy na natutuwa.Kung hindi ko sigurado na nasa business trip si Joaquin sa kabilang city, baka isipin kong narito na siya.Agad namaj na nagpabili si Patrick ng damit para sa akin.Tiningnan ko ang costume at napangiwi. "Uhm... mali ba ang costume?"Ang dinala ni Patrick ay isang seksi na maid outfit na super ikli ng palda at may kasamang itim na stockings. Too sensual. Mukhang hindi ito outfit para sa isang mananayaw. Ngumiti si Patrick ng nakakaloko, "Pare-pareho naman ang mga outfits. Ito ang specially reserved para sa'yo. Ito ang pinaka maganda at pinaka-konserbatibo."Lumingon ako at tiningnan ang mga iba pang costumes at natuklasan kong naiiba. Mas revealing at nakakagulat ang mga outfit ng ibang dancer.May iba nga na bikini na lang.Ngumiti si Patrick, "Ngayon naniniwala ka na, ang sty
Bago pa natapos ang sinasabi ng isa sa mga kasama ni Patrick, binigyan siya ni Patrick ng malakas na sapak sa mukha."Gusto mong mamatay, ha? Paano mo magkakagustong mang-agaw ng babae ni Mr. Lorenzo?""Huh? B-Babae ni Mr. Lorenzo?" Nagbago ang mukha ng lalaki, napakamot sa kanyang ulo at sinabi, "Wala na, hindi ko na siya titignan, hehe, hindi ko na titignan, aalis na ako ngayon!" At mabilis siyang tumakbo palabas.Lumapit ako kay Patrick at sinabi nang seryoso, "Huwag mong sabihin sa kahit sino na ako ang babae ni Joaquin. Wala na akong anumang kinalaman sa kanya. At hindi rin maganda kung makarating ito sa mga tainga ng pinakamamahal niya.""Ano? Hindi ba ikaw ang minamahal niya?"Tumingin si Patrick sa akin nang may gulat, at sa isang iglap, mabilis niyang iniiwas ang tingin niya, at may kaunting hindi komportableng ekspresyon sa kanyang guwapong mukha.Inisip ko na siguro hindi niya alam ang tungkol sa tunay na minamah ni Joaquin, kaya hindi ko na sinabi pa.Sinabi ko lang
Parang nakita ko si Joaquin!Mabilis kong ibinaling ang tingin ko at sinubukang hanapin siya sa audience ngunit wala ko siyang nakita.Parang ilusyon lang pala ito dulot ng aking konsensya. Oo nga, si Joaquin ay nasa kabilang siyudad ngayon, kaya paano siya makararating dito?Habang ako ay nalilibang, nagsimula nang tumugtog ang musika. Dalawampung taon ko nang pinag-aaralan ang sayaw.Pagkatapos magsimula ang musika, mabilis akong nakapag-internalize para sa pagsasayaw. Ang sayaw na ipinakita ko kay Patrick ay isang karaniwang modern dance, ngunit dahil alam kong gustong-gusto ng mga audience ang mga galaw na may kasamang pag-ikot ng bewang, nagdagdag ako ng ilang galaw ng pag-ikot ng bewang sa sayaw.Malakas ang palakpakan mula sa audience.Bigla kong naalala ang pitong milyong utang ng tatay ko at ang mga luha ng mama ko. Mas lalo kong ginalingan ang sayaw ko, umaasang makuha ang pinakamaraming boto.Pagkatapos ng ilang minuto, tumigil ang musika at natapos ang sayaw. Ang m
Tumawa si Patrick, "Akala mo ba kuripot kami? Dahil magkatabla kayo sa unang pwesto, pareho kayong makakatanggap ng tatlong milyon. Paano niyo paghahatian 'yan?"Pagkarinig ko sa sinabi niyang iyon, agad akong nakaramdam ng ginhawa.Pagtuntong ko sa stage, nakipag-interact na si No. 27 sa audience. Ang kanyang kaakit-akit na ngiti, kasabay ng matamis at malambing na tono, ay tiyak na kinahuhumalingan ng mga tao.Nakatayo ako sa gilid, nakakaramdam ng hiya, umaasang magsisimula na ang host sa pagbibigay ng mga premyo.Buti na lang at mabilis na lumapit ang host.Tumayo siya sa pagitan ko at ni No. 27 at nagsabi nang may ngiti, "Ngayon, ipapahayag ko na ang dalawang kalahok ay nagtali sa unang pwesto. Pareho silang makakatanggap ng...""Sandali!"Sa mga salitang iyon, isang malalim at makapangyarihang boses ang biglang narinig mula sa audience.Ang puso ko'y parang tumigil sa pag-pintig.Dahil iyon ay ang boses ni Joaquin Lorenzo.Awtomatikong tumingin ako sa audience.Nakak
Magpapanggap na humahanga sa kanya? No way!Magpupuri talaga? Pero tinitingnan ko ang malamig niyang ekspresyon ngayon, hindi ko kayang magpuri.Tinitigan ko ang kanyang malamig na mukha ng matagal bago ako nagsalita, "Puwede mo ba akong iboto? Talaga pong mahalaga ito sa akin.""Totoo?" Tumikom si Joaquin at tumawa, ang mga mata at kilay ay puno ng yelo.Habang tumawa siya, bigla akong nakaramdam ng panglalamig. Hate na hate niya ako kaya't tiyak na hindi niya ako tutulungan. Ngunit hindi ko kayang mawalan ng tatlong milyon.Pinagpaliban ko na ang aking pride at dangal at nagsikap na makarating sa puntong ito. Hindi ko kayang mabigo ngayon.Nagiging impatient na si Patrick at nagsalita kay Joaquin, "Oy, tigilan mo na 'yan, iboto mo na!"Tinutok ko ang mata ko kay Joaquin.Basta't hindi siya bumoto kay No. 27, makukuha ko ang tatlong milyon pero halata na lumitaw siya dito para gawin akong target.Anong gagawin ko? Paano ko siya mapapapayag na huwag ituloy ito?Si Joaquin ay
Nang makita ko siyang nagbukas ng pinto, nakaramdam ako ng kaba."Joaquin!" Tawag ko sa kanya.Huminto siya agad at tumingin sa akin.Huminga ako ng malalim at tinanggal ang coat ko sa harap niya.Binili ko ang translucent na tulle pajamas na ito sa hiling ni Charlene nang mamili kami noong nakaraan. Siya rin ay bumili ng isa, isang maliwanag na pula, at ang akin ay itim.Naalala ko ang unang pagkakataon na sinuot ko ito nang wala si Joaquin dahil may ginagawa siya at wala siya sa bahay pero hindi ko alam kung bakit bigla siyang bumalik nang gabing iyon.Talagang tandang-tanda ko pa ang tingin niyang iyon sa akin.Ang dilim ng mga mata niya, parang gusto akong kainin.Hindi ko na sinuot ang pajama na ito muli pagkatapos ng gabing iyon. Kahit na pinaasa ko siya at minura, gumawa ng mga bagay na nakakahiya sa kanya, natakot ako sa mga mata niya nang gabing iyon.Parang ngayon, tinitigan niya ako ng matalim, parang gusto na naman akong kainin.Noong una, hindi ko naintindihan ku
Malalim na huminga ang tatay ko at sinabi, "Sige, maghihintay ako." Ayoko nang marinig pa ang sasabihin niya kaya ibinaba ko agad ang telepono. Sumandal ako sa pinto at nag-isip nang matagal. Mabilis na umikot ang orasan sa dingding at ang dilim at pagdududa ay dahan-dahan akong nilamon. Handa ba akong magsakripisyo para ipaputol ang mga kamay at paa ko? Habang iniisip ko kung ano ang magiging pakiramdam na mawalan ng mga galamay, niyakap ko ang mga binti ko ng may takot at naramdaman kong nilalamig ang buong katawan ko. Subukan ko na naman, at magtanong kay Joaquin kahit mawalan ako ng lahat ng aking dangal at pagpapahalaga sa sarili, mas mabuti na ito kaysa maputol ang mga kamay at paa, hindi ba? Kinuha ko ang cellphone ko at binuksan ang usapan namin ni Joaquin. [Pwede bang bumalik ka ngayong gabi? Maaaring ibigay ko ang kahit anong gusto mo.] Matagal akong naghintay, ngunit hindi siya nag-reply. Nakahiga ako sa sahig, nakatingin sa telepono nang walang la
Doon lang kumalma ang tatay ko.Pero gabi na, paano ko kaya makukuha ang pera?Sino pa ang pwede kong lapitan kundi si Joaquin? Pero tinanggihan ako ni Joaquin na pautangin.Ano ang gagawin ko?Nagmukmok ako sa gilid ng kalsada at tinawagan ang lahat ng nasa address book ko na pwede kong hingan ng pera.Kahit ang kapatid ko, kinausap ko sila ng mahinahon at pinakiusapan na pautangin ako.Pero wala pa ring gustong magpahiram, at may ilan pang nagbiro sa akin. Nang tawagan ko si Charlene, nasa ospital siya kasama ang nanay niya.Sinabi niya sa akin na malubha ang kalagayan ng nanay niya at kailangan ng malaking pera para sa paggamot.Hiningi niya ang pera sa tatay niya, pero tinanggihan siya. Habang nagsasalita siya, nagsimula na siyang umiyak.Nakita ko siyang ganito, at hindi ko rin kayang magpahiram sa kanya ng pera.Pinatahan ko siya at sinabi na alagaan niya nang mabuti ang sarili at ang nanay niya, at pagkatapos ay tinapos ko ang tawag.Tumingala ako sa langit, at ang mga lu
Siguro ay nahatak ko ng sobra, at agad na dumaloy ang dugo mula sa likod ng aking kamay kung saan nakapasok ang karayom. Tiningnan ako ni Joaquin at ang kanyang mga mata ay bumaba sa kamay ko, ang kanyang makapal na kilay ay kumunot nang malalim. Natakot ako na baka magalit siya, kaya agad kong binitiwan ang kanyang kamay. Biglang niyakap ni Juliana ang braso ni Joaquin, halos buong katawan ay nakadikit sa kanya, at ngumiti ng matamis sa akin. "Miss Caroline, may gusto ka bang sabihin kay Joaquin? Mabait naman siya at hindi mo kailangang matakot sa kanya." Nakita ko na sobrang dikit ni Juliana kay Joaquin, kaya’t hindi ko na siya tinanong kung uuwi siya mamaya. Kung magdudulot ako ng lungkot kay Juliana, hindi lang siguro ako mahihirapan manghiram ng pera, baka pati ako parusahan niya. Habang naguguluhan ako sa aking mga iniisip, bigla akong tinanong ni Joaquinng kalmado, "Ano bang nangyari?" Ito na siguro ang pinakamagandang pagkakataon para manghiram ng pera.
Habang ako’y nagmamasid sa paligid, bigla kong nakita ang isang pamilyar na tao. Si Joaquin Lorenzo. Bumukas ang aking bibig at muntik na siyang tawagin ngunit bigla namang lumapit ang kanyang kasintahan at tinangay siya ng malambing habang hinawakan siya sa braso. "Joaquin, bakit ka nandito? Hindi ba’t sinabi ko sa’yo na kunin ang resulta at maghintay na lang sa ibaba?" Pinagpag ni Joaquin ang buhok ni Juliana at ang mga kilay niya ay lumuwag, "Nababahala ako na mag-isa ka." 'Nababahala ako na mag-isa ka.' Habang pinapakinggan ko ang sinabi niya kay Juliana, tinitigan ko ang IV bottle sa aking kamay at ang karayom sa likod ng aking kamay. Bigla akong nakaramdam ng kirot sa dibdib at mabilis na namuo ang luha sa aking mga mata. "Oh..." sabi ni Juliana na may lungkot sa labi at nakatingin kay Joaquin, "Tumaas lang ang lagnat ko, wala kang dapat na ipag-alala." Habang nagsasalita sila, naglakad silang magkasama patungo sa direksyon ng elevator. Awtomatikong akong
Madilim ang kwarto, at ako lang mag-isa sa katahimikan ng silid.Baka hindi nga nakabalik si Joaquin?Mabilis akong tumayo mula sa kama at tumakbo papalabas. Dahil sobrang sakit ng mga binti ko, muntik na akong madapa sa hagdan.Si Nay Selda ay naglilinis sa sala. Nang makita ako, napatanong siya, "Ma'am Caroline, ba't gising pa kayo? Siguro gutom pa kayo. Ano po ang gusto niyong kainin? Ihahanda ko po."Wala akong ganang kumain, kaya tinanggihan ko siya at nagtanong, "Bumalik na po ba si Joaquin?""Hindi po." sagot ni Nay Selda, "Ma'am , gusto niyo bang tawagan ko po siya para umuwi na dito?" "Huwag na po!" mabilis kong pagpigil.Habang tinitingnan ko ang bakanteng bakuran, napagtanto ko na panaginip lang pala ang lahat.Napanaginipan ko si Joaquin at nakita ko siyang pinapahiya ako.Pumasok ang hangin mula sa bintana, at bigla akong nalamigan. Nang mag-isa akong nasa salas, narealize ko na basa ako ng pawis.Pinunasan ko ang pawis sa mukha ko at umakyat ako pabalik sa kwar
"Ay, miss, anong nangyari sa noo mo?"Tumigil na ang pagdurugo sa noo ko, pero may malaking bukol na ngayon. Mabilis na kinuha ni Nanay Selda ang yelo para ipahid sa akin.Nakita ko ang malungkot na ekspresyon ni Nanay Selda, at parang may tinik na tumusok sa puso ko.Noon, kahit ang mga kasambahay ay nagmamalasakit sa akin, pero ang tatay ko, ni hindi man lang.Matapos kong mangako sa tatay ko, umalis siya na walang anumang malasakit sa akin.Kanina sa ospital, sinabi ng kuya ko na talagang nagbago na ang tatay namin. Ang tanging inaalala niya ay pera, hindi na ang pamilya namin.Hindi ko noon pinaniwalaan, pero ngayon, buo na ang paniniwala ko.Bumangon ako at nahulog ang katawan ko sa mesa, sobrang sakit ng ulo ko at lalong sumakit ang puso ko.Nag-aalala si Nanay Selda at nagtanong, "Ma'am Caroline, gusto mo bang tawagan ko na si Sir Joaquin?" "Huwag na!" mabilis kong pinigilan si Nanay Selda.Malinaw na hindi na ako gusto ni Joaquin.Sigurado akong kasama niya ang kanya
Nabahala ang tatay ko at gusto niyang magsalita, pero mabilis ko siyang hinila at desperadong dinala papalabas ng kumpanya.Pagdating namin sa labas ng kumpanya, sumigaw ang tatay ko sa galit, "Anong ginagawa mo? Kung tinanong ko lang kanina, bibigyan na ako ni Joaquin ng pera.""Bibigyan ka ng pera? Bakit ka bibigyan ng pera? Hindi mo ba nakikita na wala na siyang kinalaman sa pamilya natin? Hindi na niya ako gusto, kaya bakit niya ibibigay ang pera sa'yo, hindi na siya parte ng pamilya natin!"Sumigaw ako sa galit, at ramdam ko ang sakit sa mga templo ko. "At saka, sino ang nag-utos sa'yo na pumunta sa kumpanya niya at gumawa ng gulo? Sino ang nag-utos sa'yo na saktan ang kasintahan niya? Kailan ka naging ganitong klaseng tao?""Tama na! Paano mo ako pinagsasalitaan ng ganyan? Gumagawa ako ng eksena dahil mas pipiliin mong makita ang tatay mo na maputol ang mga kamay at paa kaysa humingi ng pera kay Joaquin!""Sabi ko na sayo, hahanapan ko ng paraan. Talaga bang iniisip mong pab
Sa huli, pinilit lang akong pakasalan ni Joaquin pero hindi pa rin naniwala ang tatay ko."Paano mangyayari iyon? Paano hindi mo mahal si Caroline? Dati, sumusunod ka sa lahat ng gusto ni Caroline. At itong babaeng ito, ito ba ang kabit mo?!" "Dad! Tama na, tama na!" Pilit kong hinihila si Dad papalayo doon pero nagmamatigas siya. Ayaw niyang makinig. "Kung hindi mo ipaglalaban ang sarili mo siya lang ang nakikinabang. Nandito ako ngayon, at ako ang aayos nito para sa'yo!"Dismayado niyang sabi. Habang nagsasalita siya, ini-ikot niya ang mga manggas at nagkunwaring sasampalin si Juliana.Nagulat ako at sinubukan ko siyang hilahin palayo, pero huli na.Habang itataas niya ang kamay para sampalin si Juliana, biglang kumilos si Joaquin at agad na hinawakan ang pulso ng tatay ko.Si Juliana ay lumapit kay Joaquin at nagtago sa mga bisig nito, ang mga luha ay namuo sa kanyang mga mata: "Joaquin, sino sila at bakit nila ako sinasaktan?""Don't worry, I'll handle this." Pinrotektah