Magpapanggap na humahanga sa kanya? No way!Magpupuri talaga? Pero tinitingnan ko ang malamig niyang ekspresyon ngayon, hindi ko kayang magpuri.Tinitigan ko ang kanyang malamig na mukha ng matagal bago ako nagsalita, "Puwede mo ba akong iboto? Talaga pong mahalaga ito sa akin.""Totoo?" Tumikom si Joaquin at tumawa, ang mga mata at kilay ay puno ng yelo.Habang tumawa siya, bigla akong nakaramdam ng panglalamig. Hate na hate niya ako kaya't tiyak na hindi niya ako tutulungan. Ngunit hindi ko kayang mawalan ng tatlong milyon.Pinagpaliban ko na ang aking pride at dangal at nagsikap na makarating sa puntong ito. Hindi ko kayang mabigo ngayon.Nagiging impatient na si Patrick at nagsalita kay Joaquin, "Oy, tigilan mo na 'yan, iboto mo na!"Tinutok ko ang mata ko kay Joaquin.Basta't hindi siya bumoto kay No. 27, makukuha ko ang tatlong milyon pero halata na lumitaw siya dito para gawin akong target.Anong gagawin ko? Paano ko siya mapapapayag na huwag ituloy ito?Si Joaquin ay
Bago pa siya magalit, tumakbo na ako papalabas.Wala na akong chance makuha ang bonus, at sa puntong ito, gusto ko lang talagang maglaho.Tumakbo ako palabas ng hotel ng mabilis. Hinampas ng malamig na hangin ang aking balat, at nanginig ang buo kong katawan.Hawak ko ang aking mga braso, ramdam ang kalungkutan sa aking puso.Dali-dali akong hinabol ni Patrick.Hinawakan niya ako at ngumiti: "Caroline, huwag ka umalis, pag-usapan natin ito."Pinigil ko ang kamay niya at nagsalita ako nang malamig, "Ikaw ang nag-imbita kay Joaquin dito, di ba? Malinaw na nasa business trip si Joaquin sa kabilang city. Kung hindi mo siya sinabi na sumali ako sa dance festival na ito, paano siya biglang dumating dito?" Sa totoo lang, nang tanungin niya ako kung gusto kong sabihin kay Joaquin na sumali ako sa dance festival, dapat ko nang nahulaan na ipapadala siya dito pero inisip ko pa rin na mabait siya.Pero paano nga ba? Paano ba magiging mabait ang mga taong katulad nila na laging nagmamagal
Pagkabukas ko ng bibig, may biglang tumawag sa kabilang linya sa telepono.Agad na nagsalita ang kapatid ko, "Caroline, mag-usap tayo mamaya, kailangan muna ng kuya mo na magtrabaho..."Pagkabagsak ng tawag, ang mga salitang iyon ay nanatili sa isipan ko at naaawa ako sa aking kapatid. Dahan-dahan kong niyakap ang aking mga braso, tinitingnan ang madilim na kalangitan, at sa unang pagkakataon, naramdaman ko ang kalungkutan ng walang mauuwiang maayos na tahanan. Umupo ako sa mga hagdang gawa sa bato, naguguluhan, at hindi alam kung saan pa pupunta. Pupunta kaya ako kay Charlene?Pero naalala ko wala siya sa bayan ngayon.Kaninang umaga, nag-text siya sa akin na pupunta siya sa probinsya upang bisitahin ang kanyang ina at hindi pa siya babalik ng ilang araw.Malamig ang hangin ngayong gabi, kasinglamig ng aking puso.Sa mga sandaling ito, abala pa rin ang kapatid ko. Sigurado akong sinusubukan niyang kolektahin ang pitong milyong utang ng tatay ko sa pagsusugal.Nagtrabaho ako
Patagilid na ako sa pader, pilit na pinipigilan ang sarili ko upang hindi makita ng lalaking yun. Hindi ko na alam kung anong gagawin.Sobrang tahimik ng paligid, tanging ang tunog ng aking mabilis na tibok ng puso ko ang maririnig. Ang takot ay tila binalot ang buong katawan ko.Sa ilalim ng malamlam na liwanag ng buwan, ang kanyang anino ay lumapit sa akin, para siyang multo na naglalakad papalapit.Hanggang sa pumasok siya sa eskinita!Nasa bingit na ako ng matinding takot at halos mapasigaw. Pinilit kong takpan ang aking bibig, nanginginig sa takot.Ngunit napansin pa rin ako ng lalaki at patuloy na lumapit sa akin, hakbang siya nang hakbang.Ang tunog ng mga yapak ay para bang isang hatol na kamatayan, pinipiga ang aking mga nerbiyos sa bawat hakbang.Habang patuloy siyang lumalapit, hindi ko na kinaya at sumigaw ako ng malakas, nagtakbuhan papalabas ng eskinita nang hindi na iniisip kung ano ang mangyayari.Habang dumadaan ako sa kanya, iniunat niya ang mga braso at agad
Ang mukha ni Joaquin ay malupit at ang tono niya ay puno ng pangungutya: "Ano ang sinabi ko sa'yo bago ako umalis ng business trip? Huh?"Tahimik akong hindi sumagot.Mukhang talagang galit na galit siya, at ramdam ko ang sakit sa aking baba dahil sa lakas ng kanyang paghawak.Malamig niyang sinabi, "Binalaan kita na huwag mong gawin ang mga bagay na makakapagpagalit sa'kin, at nangako ka pa. Pero ano ang nangyari? Caroline, labis na ang pagsisinungaling mo sa akin!"Naramdaman ko ang kahihiyan ng suot kong maid outfit na parang wala nang silbi sa ilalim ng kanyang malalaking palad.Inilabas ko ang aking dibdib na natatakpan at tinitigan siya ng mga mata ko na puno ng galit at luha, "Huwag mong gawin 'to!""Anong huwag?" tanong niya na puno ng galit at poot."Suot mo pa lang 'yan at sumasayaw ka sa stage ng ganyan, hindi ba't para kang magpasikat sa mga mayayamang lalaki?Kahit hindi kita tratuhin ng ganito, ganun pa rin sila sa'yo. Anong akala mo? Kung sila ang nandiyan, hindi
Kung gusto niya akong yakapin, hayaan ko nalang din sita. Sa huli, napagtanto ko na hindi mo dapat husgahan ang isang tao sa kanyang panlabas na anyo. Ang lalaking ito, na mukhang seryoso at walang pagnanasa ay parang isang hayop sa kama.Kinabukasan, nagising ako dahil sa uhaw. Nang magising ako, wala na si Joaquin. Habang tinitingnan ko ang magulong kama at naaalala ko kung gaano siya kalupit noong nakaraang gabi, naramdaman ko ang galit at kalungkutan. Bumangon ako mula sa kama at nagdesisyon na kumuha ng tubig.Pagdampi ng mga paa ko sa sahig, parang nawalan ako ng lakas at nahulog. Tumumba ako sa sahig at hindi agad nakabangon. Sa puntong iyon, bumukas ang pinto at pumasok si Joaquin.Nakausap siya sa telepono, at ang kausap niya ay maaaring ang kanyang minamahal na si Juliana dahil may mga malalambot na ekspresyon sa kanyang mukha. Tumingin siya sa akin na nakaupo sa sahig, ngunit wala siyang ekspresyon. Nahihiya kong hinatak ang kumot mula sa kama at tinakpan ang sarili ko.
Habang nag-iisip ako, biglang may narinig akong boses ng babae mula sa kabilang linya ng telepono, na parang isang nars.Nagkunot ang noo ko, "Kuya Chad, anong nangyari sa'yo? Nasaan ka ba ngayon?""Ah, saan pa ba? Nagtatrabaho ako sa isang kumpanya.""Hindi, nasa ospital ka ba?" Narinig ko kasi ang salitang "palitan ang dressing" kanina."Hindi, okay lang ang kuya mo. Ba't ba ako nasa ospital, hindi naman ako mamamatay ngayon."Nagmadaling ibinaba ng kapatid ko ang telepono, at ramdam ko na nagsisinungaling siya. Pero may mga bagay siyang ayaw sabihin sa akin, at kahit anong pilit ko, hindi niya iyon sasabihin.Napuno tuloy ako ng pangamba at kalituhan. Kaya nagsimula akong magtanong-tanong at sa wakas ay nalaman ko na naging stunt double pala ang kapatid ko sa mga martial arts movies para makapag-ipon ng pera.Kagabi, gumawa siya ng isang sobrang delikadong eksena, at dahil hindi tama ang pagkakasetup ng wire, nahulog siya at nasugatan sa binti.Nang dumating ako sa ospital,
Pagkabukas ng telepono, nagsimula nang umiyak ang nanay ko.Nang marinig ko siyang umiiyak, parang may bumaon sa aking dibdib at sumakit bigla ang ulo ko.Tinanong ko siya ng tensyonadong boses, "Ano na namang nangyari?""Ang tatay mo, ang walang kwentang lalaking 'yan, nagsusugal na naman at natalo na naman ng limang milyon.""Ano?!" Sumabog ako sa galit, hindi ko na kaya. "Ganito na kagulo ang pamilya natin, bakit na-iisip niya pa ring magsugal? Kailan ba niya ito titigilan? Ano gusto niyang mamatay kami kakabayad ng mga utang niya?""Caroline...""Anong klase ka?!" Kinuha ni Dad ang phone. "Nag-sugal ako para manalo ng pera at mabuhay muli ang pamilya natin. Anong mali doon?""Pero nanalo ka ba? Nanalo ka ba kahit minsan?" Nagsimula akong umiyak sa galit, "Huwag mong gawing dahilan 'yan! Papaano kami mabubuhay ng maayos kung lulong ka na sa sugal at gusto mo lang manalo!""Ay naku, bahala na! Basta't natalo na ang pera, wala ng dapat pag-awayan. Pumunta ka na lang kay Joaqui
Nang makita ko siyang nagbukas ng pinto, nakaramdam ako ng kaba."Joaquin!" Tawag ko sa kanya.Huminto siya agad at tumingin sa akin.Huminga ako ng malalim at tinanggal ang coat ko sa harap niya.Binili ko ang translucent na tulle pajamas na ito sa hiling ni Charlene nang mamili kami noong nakaraan. Siya rin ay bumili ng isa, isang maliwanag na pula, at ang akin ay itim.Naalala ko ang unang pagkakataon na sinuot ko ito nang wala si Joaquin dahil may ginagawa siya at wala siya sa bahay pero hindi ko alam kung bakit bigla siyang bumalik nang gabing iyon.Talagang tandang-tanda ko pa ang tingin niyang iyon sa akin.Ang dilim ng mga mata niya, parang gusto akong kainin.Hindi ko na sinuot ang pajama na ito muli pagkatapos ng gabing iyon. Kahit na pinaasa ko siya at minura, gumawa ng mga bagay na nakakahiya sa kanya, natakot ako sa mga mata niya nang gabing iyon.Parang ngayon, tinitigan niya ako ng matalim, parang gusto na naman akong kainin.Noong una, hindi ko naintindihan ku
Malalim na huminga ang tatay ko at sinabi, "Sige, maghihintay ako." Ayoko nang marinig pa ang sasabihin niya kaya ibinaba ko agad ang telepono. Sumandal ako sa pinto at nag-isip nang matagal. Mabilis na umikot ang orasan sa dingding at ang dilim at pagdududa ay dahan-dahan akong nilamon. Handa ba akong magsakripisyo para ipaputol ang mga kamay at paa ko? Habang iniisip ko kung ano ang magiging pakiramdam na mawalan ng mga galamay, niyakap ko ang mga binti ko ng may takot at naramdaman kong nilalamig ang buong katawan ko. Subukan ko na naman, at magtanong kay Joaquin kahit mawalan ako ng lahat ng aking dangal at pagpapahalaga sa sarili, mas mabuti na ito kaysa maputol ang mga kamay at paa, hindi ba? Kinuha ko ang cellphone ko at binuksan ang usapan namin ni Joaquin. [Pwede bang bumalik ka ngayong gabi? Maaaring ibigay ko ang kahit anong gusto mo.] Matagal akong naghintay, ngunit hindi siya nag-reply. Nakahiga ako sa sahig, nakatingin sa telepono nang walang la
Doon lang kumalma ang tatay ko.Pero gabi na, paano ko kaya makukuha ang pera?Sino pa ang pwede kong lapitan kundi si Joaquin? Pero tinanggihan ako ni Joaquin na pautangin.Ano ang gagawin ko?Nagmukmok ako sa gilid ng kalsada at tinawagan ang lahat ng nasa address book ko na pwede kong hingan ng pera.Kahit ang kapatid ko, kinausap ko sila ng mahinahon at pinakiusapan na pautangin ako.Pero wala pa ring gustong magpahiram, at may ilan pang nagbiro sa akin. Nang tawagan ko si Charlene, nasa ospital siya kasama ang nanay niya.Sinabi niya sa akin na malubha ang kalagayan ng nanay niya at kailangan ng malaking pera para sa paggamot.Hiningi niya ang pera sa tatay niya, pero tinanggihan siya. Habang nagsasalita siya, nagsimula na siyang umiyak.Nakita ko siyang ganito, at hindi ko rin kayang magpahiram sa kanya ng pera.Pinatahan ko siya at sinabi na alagaan niya nang mabuti ang sarili at ang nanay niya, at pagkatapos ay tinapos ko ang tawag.Tumingala ako sa langit, at ang mga lu
Siguro ay nahatak ko ng sobra, at agad na dumaloy ang dugo mula sa likod ng aking kamay kung saan nakapasok ang karayom. Tiningnan ako ni Joaquin at ang kanyang mga mata ay bumaba sa kamay ko, ang kanyang makapal na kilay ay kumunot nang malalim. Natakot ako na baka magalit siya, kaya agad kong binitiwan ang kanyang kamay. Biglang niyakap ni Juliana ang braso ni Joaquin, halos buong katawan ay nakadikit sa kanya, at ngumiti ng matamis sa akin. "Miss Caroline, may gusto ka bang sabihin kay Joaquin? Mabait naman siya at hindi mo kailangang matakot sa kanya." Nakita ko na sobrang dikit ni Juliana kay Joaquin, kaya’t hindi ko na siya tinanong kung uuwi siya mamaya. Kung magdudulot ako ng lungkot kay Juliana, hindi lang siguro ako mahihirapan manghiram ng pera, baka pati ako parusahan niya. Habang naguguluhan ako sa aking mga iniisip, bigla akong tinanong ni Joaquinng kalmado, "Ano bang nangyari?" Ito na siguro ang pinakamagandang pagkakataon para manghiram ng pera.
Habang ako’y nagmamasid sa paligid, bigla kong nakita ang isang pamilyar na tao. Si Joaquin Lorenzo. Bumukas ang aking bibig at muntik na siyang tawagin ngunit bigla namang lumapit ang kanyang kasintahan at tinangay siya ng malambing habang hinawakan siya sa braso. "Joaquin, bakit ka nandito? Hindi ba’t sinabi ko sa’yo na kunin ang resulta at maghintay na lang sa ibaba?" Pinagpag ni Joaquin ang buhok ni Juliana at ang mga kilay niya ay lumuwag, "Nababahala ako na mag-isa ka." 'Nababahala ako na mag-isa ka.' Habang pinapakinggan ko ang sinabi niya kay Juliana, tinitigan ko ang IV bottle sa aking kamay at ang karayom sa likod ng aking kamay. Bigla akong nakaramdam ng kirot sa dibdib at mabilis na namuo ang luha sa aking mga mata. "Oh..." sabi ni Juliana na may lungkot sa labi at nakatingin kay Joaquin, "Tumaas lang ang lagnat ko, wala kang dapat na ipag-alala." Habang nagsasalita sila, naglakad silang magkasama patungo sa direksyon ng elevator. Awtomatikong akong
Madilim ang kwarto, at ako lang mag-isa sa katahimikan ng silid.Baka hindi nga nakabalik si Joaquin?Mabilis akong tumayo mula sa kama at tumakbo papalabas. Dahil sobrang sakit ng mga binti ko, muntik na akong madapa sa hagdan.Si Nay Selda ay naglilinis sa sala. Nang makita ako, napatanong siya, "Ma'am Caroline, ba't gising pa kayo? Siguro gutom pa kayo. Ano po ang gusto niyong kainin? Ihahanda ko po."Wala akong ganang kumain, kaya tinanggihan ko siya at nagtanong, "Bumalik na po ba si Joaquin?""Hindi po." sagot ni Nay Selda, "Ma'am , gusto niyo bang tawagan ko po siya para umuwi na dito?" "Huwag na po!" mabilis kong pagpigil.Habang tinitingnan ko ang bakanteng bakuran, napagtanto ko na panaginip lang pala ang lahat.Napanaginipan ko si Joaquin at nakita ko siyang pinapahiya ako.Pumasok ang hangin mula sa bintana, at bigla akong nalamigan. Nang mag-isa akong nasa salas, narealize ko na basa ako ng pawis.Pinunasan ko ang pawis sa mukha ko at umakyat ako pabalik sa kwar
"Ay, miss, anong nangyari sa noo mo?"Tumigil na ang pagdurugo sa noo ko, pero may malaking bukol na ngayon. Mabilis na kinuha ni Nanay Selda ang yelo para ipahid sa akin.Nakita ko ang malungkot na ekspresyon ni Nanay Selda, at parang may tinik na tumusok sa puso ko.Noon, kahit ang mga kasambahay ay nagmamalasakit sa akin, pero ang tatay ko, ni hindi man lang.Matapos kong mangako sa tatay ko, umalis siya na walang anumang malasakit sa akin.Kanina sa ospital, sinabi ng kuya ko na talagang nagbago na ang tatay namin. Ang tanging inaalala niya ay pera, hindi na ang pamilya namin.Hindi ko noon pinaniwalaan, pero ngayon, buo na ang paniniwala ko.Bumangon ako at nahulog ang katawan ko sa mesa, sobrang sakit ng ulo ko at lalong sumakit ang puso ko.Nag-aalala si Nanay Selda at nagtanong, "Ma'am Caroline, gusto mo bang tawagan ko na si Sir Joaquin?" "Huwag na!" mabilis kong pinigilan si Nanay Selda.Malinaw na hindi na ako gusto ni Joaquin.Sigurado akong kasama niya ang kanya
Nabahala ang tatay ko at gusto niyang magsalita, pero mabilis ko siyang hinila at desperadong dinala papalabas ng kumpanya.Pagdating namin sa labas ng kumpanya, sumigaw ang tatay ko sa galit, "Anong ginagawa mo? Kung tinanong ko lang kanina, bibigyan na ako ni Joaquin ng pera.""Bibigyan ka ng pera? Bakit ka bibigyan ng pera? Hindi mo ba nakikita na wala na siyang kinalaman sa pamilya natin? Hindi na niya ako gusto, kaya bakit niya ibibigay ang pera sa'yo, hindi na siya parte ng pamilya natin!"Sumigaw ako sa galit, at ramdam ko ang sakit sa mga templo ko. "At saka, sino ang nag-utos sa'yo na pumunta sa kumpanya niya at gumawa ng gulo? Sino ang nag-utos sa'yo na saktan ang kasintahan niya? Kailan ka naging ganitong klaseng tao?""Tama na! Paano mo ako pinagsasalitaan ng ganyan? Gumagawa ako ng eksena dahil mas pipiliin mong makita ang tatay mo na maputol ang mga kamay at paa kaysa humingi ng pera kay Joaquin!""Sabi ko na sayo, hahanapan ko ng paraan. Talaga bang iniisip mong pab
Sa huli, pinilit lang akong pakasalan ni Joaquin pero hindi pa rin naniwala ang tatay ko."Paano mangyayari iyon? Paano hindi mo mahal si Caroline? Dati, sumusunod ka sa lahat ng gusto ni Caroline. At itong babaeng ito, ito ba ang kabit mo?!" "Dad! Tama na, tama na!" Pilit kong hinihila si Dad papalayo doon pero nagmamatigas siya. Ayaw niyang makinig. "Kung hindi mo ipaglalaban ang sarili mo siya lang ang nakikinabang. Nandito ako ngayon, at ako ang aayos nito para sa'yo!"Dismayado niyang sabi. Habang nagsasalita siya, ini-ikot niya ang mga manggas at nagkunwaring sasampalin si Juliana.Nagulat ako at sinubukan ko siyang hilahin palayo, pero huli na.Habang itataas niya ang kamay para sampalin si Juliana, biglang kumilos si Joaquin at agad na hinawakan ang pulso ng tatay ko.Si Juliana ay lumapit kay Joaquin at nagtago sa mga bisig nito, ang mga luha ay namuo sa kanyang mga mata: "Joaquin, sino sila at bakit nila ako sinasaktan?""Don't worry, I'll handle this." Pinrotektah