บททั้งหมดของ INSTANT DADDY : บทที่ 51 - บทที่ 60

"ANAK..." "Yes po, Mommy. Mommy, okay lang po ba kayo?" Okay lang si Mommy, baby. Huwag mo akong alalahanin. 'Di ba, strong tayo?" "Opo. Pero, bakit ka po umiiyak? Nag-away na naman po ba kayo ni Tita Ninang dahil sa akin?" Naguluhan si Daphne. Kitang-kita niya ang batang babae, umiiyak habang kausap sa phone ang tinatawag nitong mommy. Hindi niya alam kung nasaan siya. Pero sa tingin niya'y nasa office siya. Anong ginagawa niya roon? Papaanong napunta siya sa lugar na 'yon? "No, baby. Uhm, napuwing lang si Mommy. 'Nak, ingatan mo ang 'yong sarili, ha! Lagi mong tatandaan, mahal na mahal kita. Aksidente man ang pagdating mo, pero ikaw ang pinakamagandang nangyari sa buhay ko." Naka-loudspeaker kaya naririnig niya ang pinag-uusapan ng dalawa. Napasulyap siya sa batang babae. Hindi niya mawari kung bakit nasasaktan siya lalo na nang makitang umiyak ito. "Mommy, mahal na mahal po kita." Nagsalpukan ang kilay niya. Bakit parang pamilyar siya sa nakikita? Para bang nangyari rin 'yo

HINDI na halos humihinga si Aedam habang sakay sa sasakyan ng kaibigan. Wala silang sinayang na sandali nang malaman nilang wala na sa condo si Daphne, agad silang bumyahe patungo sa lugar kung saan niya unang nakita ito bilang asawa ni Rodolfo. "Ha**p ka, Rodolfo!" hiyaw niya sa isipan. "Sa oras na magkaroon muli ng pasa si Meadow, hindi lang suntok ang igaganti ko sa iyo." Ang kaniyang mata ay nanlilisik sa sobrang galit. Kinapa niya ang cellphone na nasa bulsa ng suot na pantalon. Hinanap ang number ni Ramon, at idi-nial iyon. "Sinong tinatawagan mo?" pukaw ni Jack. "Si Ramon, kapatid ni Rodolfo." "Why would you call him?" Inagaw nito ang cellphone niya at mabilis na pinindot ang end button niyon. "Ipaaalam mo ba na darating tayo? Are your out of your mind, Aedam?" sermon nito. Ngangang napatitig siya sa kaibigan. "Why?" "Seriously, Aedam? Tinatanong mo pa talaga kung bakit? Nawala ba ang utak mo?" Nahulaan na niya kung bakit ganoon ang reaksiyon ng kaibigan niya.

HINDI pumalag si Rodolfo nang i-posas ang dalawa nitong kamay ng mga pulis. Si Ramon ay umiiyak sa gilid at si Jelly ay mababakas ang matinding lungkot, nasa tabi na nito si Jun-jun at kasalukuyan ding umiiyak. Mabibigyan na ng hustisya ang ginawa nitong kasalanan sa asawa. Subalit, hindi siya kuntento na makulong lang ito. Nalaman niya mula kay Ramon na nagkaroon si Rodolfo ng karamdaman sa pag-iisip no'ng beinte anyos pa lamang ito. Hindi kinaya ng isip ang ginawang pag-iwan ng nobya. Ipinagpalit sa matalik na kaibigan at nang dahil doon ay muntikan nang kitilin ang buhay. Pero, para sa kaniya, hindi sapat iyon para pumatay. Inangkin pa nito ang ina ng kaniyang anak, sinaktan at ngayon ay nawawala na naman. Nais niyang magmura, magalit, pero kahit magalit pa siya, hindi na maibabalik ang katotohanang pinaglaruan nito ang damdamin at memorya ni Meadow. Balak pa yatang magmakaawa ni Ramon na huwag itong ikulong, pero maagap na pinigilan ng asawa. Bago ito dalahin ng mga pulis, ina

"WHERE is she?" "Sino?" "Rex, you know who I'm talking about! I heard, hindi siya namatay. Where is she?" "Si Meadow?" Ngumisi si Rex. "Ang lakas talaga ng pang-amoy mo, Brenda. If Meadow was alive, wala siya rito. Kahit halughugin mo pa ang buong bahay ko, wala kang makikita rito." "She's not here, but I know you're the one who hid him." Dinig na dinig ni Meadow ang usapan ng lalaking bago sa paningin niya at ng babaing kausap nito. Nakakubli siya sa likod ng malamig na wall. Kanina, habang nag-uusap sila sa room ay may nag-doorbell, kaya dagling lumabas ito, at sa hindi malamang dahilan ay sumunod siya. Mukha namang mabait ang lalaking nagpakilalang fiance niya. Naikuwento na niya rito ang tungkol kay Rodolfo pero hindi si Aedam. "I don't know what you're talking about, Brenda." Nakita niyang ngumisi ang babaing tinatawag nitong Brenda. "I know you, Rex. Alam kong may pagtingin ka kay Meadow, at walang ibang kukuha sa kaniya kundi ikaw!" "Pagtingin?" gulat niyang

"BULLSHIT!" "Fvck!" "T*ng-ina!" Ilang mura na ang pinakawalan ni Rex, pakiramdam niya'y sasabog na ang dibdib niya sa sobrang inis. Hindi na niya matagpuan si Meadow. Nang makita niya ito kahapon ay ginawa niya ang paraan para makuha ito. Alam niya ang nangyari rito dalawang taon ang lumipas. Nagalit siya nang husto kay Aedam. Kung hindi dahil sa kalokohan nito, hindi mawawala ang babaing matagal nang itinitibok ng puso niya. Nang dahil din sa lalaking 'yon kaya hindi siya mahalin ng dalaga. "Sumpain ka, Aedam!" gigil niyang sabi sa sarili. Kahapon nang puntahan siya ni Brenda ay hindi niya ipinaalam ditong nasa kaniya si Meadow. Alam niya ang plano nito. Alam niya kung gaano ang galit nito sa dalaga nang malamang si Aedam ang ama ni Avi. Nawala ito sa kaniya ng dalawang taon, hindi alam kung saan pumunta o baka'y itinago ni Aedam. Pero nang makita niya ito kahapo'y labis siyang nagtaka. Wala itong maalala at ngayon ay nawawala na naman ito, hindi alam kung saan pumunta.