All Chapters of เสน่ห์รักร้ายคุณพ่อมือใหม่: Chapter 41 - Chapter 50

“ยัยดา!!” ประภาพิณตะโกนเรียกเสียงดัง ทำให้พีระดาที่กำลังยืนทักทายแขกเหรื่อเคียงคู่กับเจ้าบ่าวอยู่หน้างานต้องหันมาตามเสียงเรียกพีระดามองประภาพิณที่อยู่ในชุดสีหวาน กระโปรงบานพลิ้วสีฟ้า ดูเข้ากับใบหน้าของเธออย่างเหมาะเจาะ ในอ้อมแขนมีเด็กน้อยคนหนึ่งอยู่ด้วย แต่นั่นยังไม่น่าแปลกใจเท่าผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างๆประภาพิณ ... ผู้ชายหน้าตาโหดๆมีหนวดเคราเสริมให้ใบหน้าเขาดูดุดันมากยิ่งขึ้นจนพีระดาไม่กล้าสบตากับดวงตาสีน้ำตาลเข้มคู่นั้น...กลัวโดนงับหัวน่ะ ถ้าสบตากับเขานึกแปลกใจอยู่ครามครันว่าผู้ชายคนนี้จะใช่ผู้ชายที่เป็นเจ้าหนี้ของประภาพิณเพื่อนรักเธอหรือเปล่า“นึกว่าแกจะไม่มาเสียแล้ว” พีระดาพยายามไม่หันไปสนใจผู้ชายที่ยืนเป็นยักษ์ปักหลั่นที่มากับเพื่อนเธอ แต่หันมาคุยกับประภาพิณแทน“งานแต่งงานของแกทั้งที ฉันจะไม่มาได้ไง แต่คงมาได้แค่แปบเดียวนะ ฉันเอาเด็กเล็กมาด้วย คงไม่สะดวกที่จะอยู่นาน” ประภาพิณพูดอย่างยินดี มองพีระดาที่ยืนสง่าในชุดบริสุทธิ์ด้วยสายตาชื่นชม วันนี้พีระดาสวยมากจริงๆ ปกติพีระดาจะเป็นคนที่ชอบมัดผมเป็นหางม้าไว้ข้างหลังเหมือนสาวขาลุยอยู่เสมอ แต่มาวันนี้กลับเกล้าผมขึ้นไปเป็นช่อๆ ทิ้งชายผมเป็น

ริมฝีปากแดงตามธรรมชาติของภีรวัทน์งอหงิกอย่างไม่พอใจก่อนที่สายตาคมๆจะเห็นนักข่าวหลายคนกำลังตั้งกล้องมาทางเขา อยู่ๆความคิดเจ้าเล่ห์ก็เกิดขึ้นมาในสมอง เขาจึงหันไปคว้าเอวเจ้าสาวเข้ามาแนบชิดลำตัวแกร่งก่อนจะบดขยี้เรียวปากอิ่มที่เผยอค้างด้วยความตกใจของเธออย่างรุนแรงลิ้นร้อนๆชอนไชหาความหวานไปจนทั่วโพรงปากอย่างดุดันและเรียกร้องก่อนจะเปลี่ยนเป็นอ่อนหวานและเว้าวอนจนคนที่มองอยู่ทุกคนแทบจะลืมหายใจไปด้วยกับการมองฉากจุมพิตที่ยาวนานของคู่บ่าวสาว“คุณ!!” พีระดาหน้าแดงก่ำ หลังจากที่เขาถอนปากออกแล้ว มือเรียวยกขึ้นมาตั้งท่าจะฟาดลงบนหน้าคมสักฉาดแต่ว่ามือใหญ่จับไว้ได้ทัน“ขอโทษนะครับ เจ้าสาวของผมคนนี้เขาชอบแนวตบจูบน่ะ” ภีรวัทน์หันไปบอกกับแขกทุกๆคนที่พากันนั่งอมยิ้มอยู่ เล่นเอาพีระดาต้องรู้สึกอับอายจนอยากจะฆ่าผู้ชายตัวโตๆตรงหน้าให้ตายคามือประภาพิณเบิกตากว้างๆมองเพื่อนรักกับเจ้าบ่าวรูปหล่อบนเวทีด้วยสายตาอึ้งๆโดยเฉพาะฉากจุมพิตที่แสนดูดดื่ม งานนี้เห็นทีว่าพีระดาคงจะมีคู่ปรับตัวเก่งเข้าให้เสียแล้วล่ะยิ่งมองทั้งคู่ เธอก็ยิ่งรู้สึกว่าพีระดากับภีรวัทน์มีความเหมาะสม มีความลงตัวกันอย่างน่าประหลาดความคิดของเธอชะง

บรรยากาศภายในร้าน beautiful flower ดูจะคึกคักมากเป็นพิเศษ วันนี้นับว่าเป็นวันดีของประภาพิณ เพราะลูกค้าทั้งชายและหญิงพากันหลั่งไหล่เข้ามาในร้านไม่ขาด ผิดกับสองสามวันก่อนเสียลิบลับ จนหญิงสาวเองยังนึกแปลกใจกรุ๋งกริ๋งๆๆเสียงโมบายที่หน้าร้านดังขึ้นอีกครั้ง ก่อนที่ร่างของหญิงสูงวัยกับเด็กสาววัยกระเตาะจะเดินเข้ามา“พี่คะ ขอกุหลาบช่อหนึ่ง หนูมุกจะเอาไปให้พี่สาว ตอนไปรับพี่สาวจากสนามบินค่ะ” หนูมุกบอกประภาพิณด้วยเสียงสดใส แขนเล็กๆท้าวอยู่ที่โต๊ะด้วยมาดเป็นกันเอง“เมื่อวันนั้นฉันขอโทษนะ” ป้ามุ้ยพูดด้วยเสียงแปร่งๆ แต่สีหน้าก็ดูจะเป็นมิตรกับเธอมากขึ้น“ขอโทษเรื่องอะไรคะ” ประภาพิณถามอย่างงงๆ ในขณะที่หนูมุกช่วยอธิบายเพิ่มเติมด้วยเสียงเจื้อยแจ้วว่า“ตอนนี้ผู้ชายที่ขนจั๊กกะแร้ยาวๆ ชอบใส่เสื้อกล้ามโชว์กล้ามแห้งๆเขาเที่ยวไปแก้ข่าวกับคนอื่นๆในตลาดแล้วค่ะว่าเขาเข้าใจผิดไปเอง พี่แค่ทำงานให้พี่หน้าโหดคนนั้นเฉยๆ” หนูมุกเหลือบตาไปมองธัศไนยที่นั่งอุ้มเด็กน้อยไว้บนตักอยู่ที่โซฟาตัวนิ่ม ก่อนจะพูดต่อไปว่า “พี่กับพี่หน้าโหดไม่ได้มีอะไรกัน ตอนนี้คนอื่นๆเลยมองพี่ไปในทางที่ดีขึ้นแล้วล่ะค่ะ”“จริงเหรอจ๊ะ” ประภาพิณฉี

5นาทีผ่านไป ทั้งประภาพิณและธัศไนยต่างก็เริ่มเคลิ้มๆปี้…………………….เสียงอะไรบางอย่างดังขึ้นมาในความมืด เสียงนั้นทั้งแหลมเล็กแถมยังยาวนานกว่าจะเงียบเสียงลง“คุณแฟน คุณตดทำไม” ธัศไนยยันตัวลุกขึ้น นิ้วชี้กับนิ้วโป้งหนีบปลายจมูกเอาไว้อย่างฉุนๆ“อีตาบ้า คุณนั่นแหละตด อย่ามาโยนความผิดให้ฉันนะ” เธอแหว พร้อมยกมือขึ้นปิดจมูก“ผมไม่ได้ตด” เขาปปฏิเสธ“ฉันก็ไม่ได้ตดเหมือนกัน” เธอไม่ยอมรับในเมื่อทั้งคู่ต่างก็ยืนยันว่าไม่ได้เป็นคนทำ งั้นก็เหลือตัวการเพียงคนเดียวเท่านั้น…ทั้งธัศไนยและประภาพิณต่างก็หันไปทางเปลน้อยโดยพร้อมเพรียงกันก่อนจะพูดออกมาเป็นเสียงเดียวกันว่า“เมตด!!”“แล้วคืนนี้ผมจะได้นอนมั้ยเนี่ย” ธัศไนยใช้มือยีผมตัวเองจนยุ่งเหยิงมากกว่าเดิมพร้อมล้มตัวลงนอนอีกครั้ง“เพราะคุณนั่นแหละ โวยวายไม่เข้าเรื่อง” เธอโยนให้เป็นความผิดของเขา“เอ๊ะ! ก็ผมนึกว่าคุณตดนี่”“ฉันเป็นผู้หญิง ไม่มาตดให้ผู้ชายได้ยินหรอกย่ะ” เธอกระแทกเสียงใส่ พร้อมนอนตะแคงหันหลังให้เขา“อ้อ เหรอออ” ชายหนุ่มลากเสียงยาว ตาคมๆกวาดตามองแผ่นหลังของเธอด้วยสายตาแปลกๆเรือนผมยาวๆมาตอนนี้สยายเต็มกลางหลัง แขนเรียวน่าลูบ เอวเล็กคอดกิ่ว สะโพกผา

แป่ว!และนี่ก็เป็นอีกครั้งที่ประภาพิณรู้สึกผิดหวังอย่างแรงเฮ้ย! ทำไมเธอต้องผิดหวังด้วยล่ะ หรือว่า…เธอจะรักเขาเข้าให้แล้วไม่มีทางเด็ดขาด คนอย่างเธอไม่มีวันมารักนายโรคจิตหนวดดกคนนี้แน่ๆ ประภาพิณคอนเฟิร์ม!“คุณส่ายหัวพึ่บพั่บทำไมน่ะคุณแฟน” เสียงห้าวๆถามอย่างสงสัย ในขณะที่เธอเงยหน้าขึ้นมองหน้าคมๆแล้วรับเมธากรมาอุ้มไว้เสียเองพร้อมตอบด้วยเสียงที่มีพิรุธเต็มที่ว่า“ไม่มีอะไร”แอ้ๆๆมือน้อยๆไขว่คว้าหยิกแก้มของเธอเต็มแรงจนเธอเผลออุทานออกมาด้วยเสียงเซ็กซี่ว่า“จ๊ากกก!!”“คุณร้องอะไรของคุณน่ะ เสียงโคตรอุบาทว์”“เอ๊ะ! คุณหาว่าฉันอุบาทว์งั้นเหรอคะ ผู้ชายเขาไม่ว่าผู้หญิงแบบนี้กันหรอก”“นี่คุณเป็นผู้หญิงเหรอครับ” คิ้วเข้มๆเลิกขึ้นอย่างสงสัย“ก็ใช่น่ะสิ ออกจะสวยซะขนาดนี้”“นึกว่ากระเทยแปลงเพศ”“กรี๊ดด” เธอเผลอกรีดร้องออกมาเบาๆจนเมธากรร้องไห้จ้าขึ้นมาอีกรอบด้วยความตกใจแงๆๆๆ“เพราะคุณคนเดียว ชอบทำเสียงดัง กล่อมนายเมไปซะ ผมจะไปทำขนมที่ครัว” พูดจบ เขาก็หันหลังเดินเข้าครัวไปทันที โดยไม่สนใจคนหน้าหวานที่กำลังแลบลิ้นปลิ้นตาให้เขาทางเบื้องหลังเลยสักนิดหลังจากจัดเบาะที่นอนเสร็จแล้ว ประภาพิณก็ค่อยๆวางร่างเ