Semua Bab เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ: Bab 61 - Bab 70

100 Bab

บทที่ 0061

ณ ร้านอาหารหลังจากบริกรเสิร์ฟอาหารแล้ว หลินจืออี้ก็พบว่าอาหารทั้งหมดเป็นของที่ตัวเองชอบทั้งนั้นเธอมองกงเยี่ยนที่อยู่ตรงข้าม เต็มไปด้วยความซาบซึ้งใจ "พี่ใหญ่ ไม่คิดว่าพี่ยังจําได้"กงเยี่ยนตักซุปซี่โครงหมูให้เธอชามหนึ่ง ยิ้มบางๆ แล้วพูดว่า "จําได้สิ ฉันยังจําได้ว่าที่จริงเธอเป็นแมวน้อยจอมตะกละนะ เพียงแต่ไม่กล้ากินเยอะที่โต๊ะอาหารที่บ้านเท่านั้นเอง"หลินจืออี้มองซุปซี่โครงหมูร้อนๆ ตรงหน้า รู้สึกปลงอนิจจังในใจอดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้นมองผู้ชายที่อบอุ่นและมีน้ำใจตรงหน้าตัวเองเธอไม่สามารถเพิกเฉยต่อจุดจบของเขาได้อีกต่อไปแล้วจุดจบที่ไม่เหลืออะไรเลย ถูกส่งไปอยู่ประเทศอันไกลโพ้น กลับมาไม่ได้อีก แม้แต่คุณนายใหญ่ที่ใกล้จะตายอยากกลับมา ก็ยังถูกปฏิเสธคนคนนั้นก็คือ... กงเฉินกงเฉินเป็นคนที่โหดเหี้ยม ถอนรากถอนโคนจนหมดสิ้นแต่ชาติก่อน หลินจืออี้เป็นเพียงผู้หญิงที่ถูกกงเฉินควบคุม ข้อมูลที่เธอรู้จึงไม่ได้ละเอียดนักเธอแค่ได้ยินเขาพูดถึงเรื่องนี้ที่นอกประตูห้องหนังสือของกงเฉินกงเยี่ยนได้แตะต้องผลประโยชน์ของเขา ดังนั้นจึงอยู่ต่อไปไม่ได้นี่ก็คือจุดจบสุดท้ายของกงเยี่ยนเมื่อคิดถึงสิ่งเห
Baca selengkapnya

บทที่ 0062

คาดไม่ถึงว่าจะใช้ความบริสุทธิ์ของเธอเป็นโล่กำบังชาติก่อน ความสัมพันธ์ชั่วคืนเดียวนั้น เขาก็ใช้เธออุดปากทุกคนไว้ใช้ความพยายามอย่างหนักของเธอเพื่อเปิดทางลัดให้กับซ่งหว่านชิวตอนนี้ก็เป็นแบบนี้อีกแล้วหลินจืออี้หมดความอยากอาหารทันที วางโทรศัพท์ลงอย่างหมดแรง หันหน้ามองออกไปนอกหน้าต่าง รู้สึกหายใจไม่ออกฝั่งตรงข้าม กงเยี่ยนขมวดคิ้ว "เกิดอะไรขึ้น? หน้าตาดูไม่ดีเลย”หลินจืออี้ดื่มน้ำอึกหนึ่ง ก่อนจะตอบว่า "ไม่เป็นไรค่ะ กินอิ่มแล้ว"เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับกงเยี่ยน เธอไม่อยากให้เขามาพัวพันด้วยกงเยี่ยนมองเธอ ยกมือเข้ามาใกล้อย่างอ่อนโยน "โตขนาดนี้แล้ว ทำไมยังกินจนเลอะปากได้อีกล่ะ?""อะไรคะ?"ไม่รอให้หลินจืออี้ถามให้ชัดเจน มือของกงเยี่ยนก็แตะลงบนแก้มของเธอแล้ว ค่อยๆ เช็ดมุมปากให้เธอหลินจืออี้อึ้งไปเล็กน้อย แต่ก็ยังหลบโดยสัญชาติญาณ"ฉัน ฉันทําเองได้ค่ะ""เช็ดสะอาดแล้ว" กงเยี่ยนกล่าว"ขอบคุณค่ะ พี่ใหญ่" หลินจืออี้เช็ดมุมปาก ก้มหน้าลงเห็นชุดราตรีของตัวเองพอดี จึงพูดต่อ "พี่ใหญ่ ชุดราตรีนี้แพงมากใช่ไหมคะ? ยังคืนได้อยู่หรือเปล่า?"กงเยี่ยนอึ้งไปครู่หนึ่ง "ชุดราตรี?"หลินจืออี้พยักหน้า
Baca selengkapnya

บทที่ 0063

หลินจืออี้เพิ่งกลับมาถึงหอพักก็เห็นเพื่อนร่วมหอที่เลิกงานได้เตรียมเค้กและดอกไม้ไว้เรียบร้อยแล้ว"ขอแสดงความยินดีด้วย! ยินดีต้อนรับ!”"ขอบคุณนะ"เธอรับดอกไม้สดจากเพื่อนร่วมหออย่างซาบซึ้งใจ"จืออี้ ฉันได้ยินตอนที่เธออธิบายเครื่องประดับบนอินเทอร์เน็ตแล้ว ไม่รู้ว่าทําไมฉันถึงอยากร้องไห้""ยังมีคําพูดของเธอที่พูดกับซ่งหว่านชิวอีกนะ สุดยอดไปเลย""จริงสิ เรื่องออนไลน์ เธอวางใจได้เลย เราโพสต์ผลการเรียนที่ผ่านมาของเธอทั้งหมด ชาวเน็ตส่วนใหญ่ไม่ใช่คนโง่ มืออาชีพอันดับหนึ่งคืออะไร ไม่ได้โม้อยู่แล้ว! ซ่งหว่านชิวมือลื่นกดไลค์ ตอนนี้คงเสียใจแล้วล่ะ”ได้ยินดังนั้น หลินจืออี้ก็ตกใจเล็กน้อย รีบกดเปิดโทรศัพท์อย่างรวดเร็วแม้ว่าความคิดเห็นบนอินเทอร์เน็ตจะไม่ถึงกับเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ แต่หลายคนก็ได้เห็นร่องรอยอะไรบางอย่างแล้ว[นี่เป็นผลการรับรองของโรงเรียน หลินจืออี้คงไม่นอนกับครูทุกคนหรอกนะ? ข้างในยังมีครูผู้หญิงไม่น้อยด้วย”][มือลื่น? ฉันว่าสมองของคนบางคนก็ลื่นเหมือนกันนะ ถ้ามีรอยหยักสักหน่อยก็คงไม่ทําเรื่องแบบนี้หรอก ก็มีแค่แฟนคลับไร้สมองที่ยังปกป้องอยู่][พวกแกอิจฉาหว่านชิวที่มีจิตใจ
Baca selengkapnya

บทที่ 0064

ทางผ่านเหรอ?กงเฉินเป็นคนที่ยุ่งมาก จะแวะมาที่นี่ได้ยังไง?เห็นได้ชัดว่าเขามาพร้อมกับซ่งหว่านชิวซ่งหว่านชิวจงใจพูดแบบนี้ ก็เพื่อบอกทุกคนว่าความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับกงเฉินนั้นดีแค่ไหน ทุกคนก็ต้องไว้หน้าเธอจริงดังคาด"คุณชายสามกับคุณหนูซ่งรักกันจริงๆ""ใช่ หนุ่มหล่อสาวสวย น่าอิจฉามากเลย"ในเวลานี้ หลินจืออี้ผลักประตูเข้าไปทันทีที่เธอปรากฏตัว ดาราในวงการหลายคนที่โรงเรียนเชิญมาเป็นพิเศษก็จ้องมองจนตาค้างสายตากวาดมองตั้งแต่ใบหน้าจนถึงรูปร่างของเธอครั้งแล้วครั้งเล่าบางคนดูอย่างระมัดระวัง แต่บางคนก็ตรงไปตรงมาและเปิดเผยหลินจืออี้ไม่สามารถขัดใจคนในวงการพวกนี้ได้ จึงพยักหน้าอย่างระมัดระวัง เดินตรงไปตรงหน้าอาจารย์ใหญ่อาจารย์ใหญ่ยิ้มแล้วทักทายว่า "ในเมื่อคนมากันครบแล้ว งั้นพวกเรานั่งประจําที่กันเถอะ คุณชายสาม เชิญทางนี้ครับ"กงเฉินตอบรับคําหนึ่ง เดินผ่านหน้าหลินจืออี้ไป นํามาซึ่งความหนาวเหน็บ ทําให้เธออดกําหมัดแน่นไม่ได้ซ่งหว่านชิวเป็นคู่หมั้นของกงเฉิน เป็นธรรมดาที่จะนั่งอยู่ข้างเขา ฐานะเป็นรองเพียงอาจารย์ใหญ่เท่านั้นเธอบังคับให้หลินจืออี้นั่งอยู่ท่ามกลางแขกเหล่านั้นเหมือนตั
Baca selengkapnya

บทที่ 0065

น่าเสียดายที่คนที่หลินจืออี้ไม่อยากขอมากที่สุดในชาตินี้ก็คือกงเฉินเธอถอนสายตากลับมา มองเหล้าขาวตรงหน้า แล้วเงยหน้าดื่มลงไปโดยตรงถ้วยชาที่กงเฉินวางไว้บนริมฝีปากของเขาหยุดลง ร่างที่เย็นชาของเขาแผ่กลิ่นอายที่หนาวเย็นออกมาแต่ผู้ชายสามคนที่อยู่ตรงหน้าหลินจืออี้กลับไม่รู้สึกถึงบรรยากาศผิดปกติ พากันหัวเราะลั่น"น้องคอแข็งมาก มาๆ ยังมีแก้วนี้ของพี่ด้วย"“ของพวกเขาดื่มแล้ว ของพี่ก็ต้องดื่มด้วย! ไม่อย่างนั้นก็ไม่ไว้หน้าพี่สิ!”หลินจืออี้ถูกกรอกเหล้าไปสามแก้วใหญ่ติดต่อกันลําคอเผ็ดร้อนจนพูดอะไรไม่ออก สองมือกําหมัดแน่นยังดูไร้เรี่ยวแรงแก้มของเธอแดงระเรื่อ ใบหน้าที่สวยงามอยู่แล้ว ตอนนี้เหมือนเชอร์รี่ที่สุกแล้ว มีความมันวาวที่น่าดึงดูด ทําให้สายตาของผู้ชายรอบข้างเหมือนหมาป่าที่หิวโหยผู้ชายสามคนที่อยู่ตรงหน้าพวกเขามองหน้ากัน มุมปากของพวกเขายิ้มอย่างลามกอนาจาร แต่เนื่องจากอาจารย์ใหญ่และกงเฉินอยู่ด้วย พวกเขาจึงไม่กล้าทําเกินกว่าเหตุดังนั้นจึงอยากมอมเหล้าหลินจืออี้ก่อน เดี๋ยวจะหาเหตุผลมาพาเธอออกไปผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างหลินจืออี้ รินเหล้าให้เธอไปพลาง วางมือลงบนพนักเก้าอี้ของเธออย่างไม่ไ
Baca selengkapnya

บทที่ 0066

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไร เขาถึงได้ยอมปล่อยหลินจืออี้เธอเอนตัวพิงกําแพงอย่างอ่อนแรง หายใจหอบถี่ กลีบปากที่ย้อมด้วยสีแดงอ้าและปิด ทําให้เขาเริ่มจะควบคุมตัวเองไว้ไม่อยู่อีกแล้วเขาอยากจะเข้าไปใกล้อีก แต่หลินจืออี้กลับออกแรงดึงแก้มออกไป"อาเล็ก อาคิดจะทําอะไรกันแน่? ตบหัวแล้วลูบหลังเหรอ?”"หมายความว่ายังไง?"กงเฉินค่อยๆ ยกมือขึ้นเช็ดคราบเลือดบนริมฝีปาก กัดไม่เบาเลย เห็นได้ชัดว่าเธอโกรธจริงๆ แล้วหลินจืออี้ฟังน้ำเสียงที่ไม่สนใจไยดีของเขา แล้วจ้องมองเขาด้วยความโกรธแค้น"อาเล็ก อายังมาถามฉันอีกเหรอ? ทุกสิ่งที่อาทําเพื่อซ่งหว่านชิว ยังต้องให้ฉันอธิบายทีละอย่างหรือ? ในเมื่อรักเธอขนาดนี้ ทําไมต้องทํากับฉันแบบนี้ด้วย? ในสายตาของอา ฉันต่ำต้อยจนสามารถใช้ได้ตามใจชอบ เหยียบย่ำได้ตามใจชอบแบบนี้เหรอ?”"ความรักของพวกอาสองคนอย่าดึงฉันเข้าไปเกี่ยวด้วยได้ไหม? ฉันไม่สนใจเลยสักนิด!”“ขอบคุณสําหรับยาแก้เมาของอาเล็ก ฉันไม่เป็นไรแล้ว”หลินจืออี้เดินผ่านเขาไป แล้วจากไปโดยไม่หันกลับมามองเลย……ภายในห้องส่วนตัวหลังจากหลินจืออี้ออกไปแล้ว กงเฉินก็โดนน้ำชาสาดแล้วไปห้องน้ำด้วยซ่งหว่านชิวรอกงเฉินอยู่นา
Baca selengkapnya

บทที่ 0067

หลินจืออี้ชําเลืองมองซ่งหว่านชิวที่กําลังเอามือกุมหัวอย่างเมามาย รู้สึกเหม่อลอยเล็กน้อยแต่ในเมื่ออาจารย์ใหญ่และคนอื่นๆ แยกย้ายกันไปแล้ว เธอก็ถือว่าไวน์แก้วนี้เป็นแก้วสุดท้าย ดื่มเสร็จแล้วก็หาข้ออ้างออกไปก็พอและก็ถือว่าให้หน้าอีกฝ่ายเหมือนกัน ยังไงเธอก็กินยาแก้เมา เหล้าแก้วเล็กๆ สักแก้วก็คงไม่มีปัญหาอะไรตอนที่เธอรับแก้วเหล้ามาเตรียมจะดื่มเหล้า ประตูด้านหลังก็ถูกคนผลักออกกงเฉินเดินเข้ามาด้วยสีหน้าเย็นชา สีหน้าของคนทั้งสามพลันหุบลงไม่น้อยหนึ่งในนั้นพูดอย่างประจบว่า "คุณชายสาม ทําไมริมฝีปากของคุณถึงแตกล่ะครับ ไม่เป็นไรใช่ไหมครับ?"กงเฉินยกมือขึ้นและสัมผัสมัน สื่อเป็นความหมายนัยๆ ว่า "โดนกัด"หลินจืออี้ได้ยินดังนั้น แก้มก็แดงก่ำทั้งสามคนคิดว่าเขาเผลอกัดจนแตก จึงไม่ได้สนใจ ชี้ไปที่ซ่งหว่านชิวที่เท้าคางอยู่"คุณชายสาม คุณซ่งดูเหมือนจะเมาแล้ว"ได้ยินดังนั้น กงเฉินก็เดินไปหาซ่งหว่านชิวซ่งหว่านชิวเอียงศีรษะและล้มลงในอ้อมแขนของเขา พูดอย่างสนิทสนมว่า "คุณชายสาม ฉันไม่สบายมากๆ เลย คุณส่งฉันกลับไปก่อนไหมคะ?"กงเฉินได้กลิ่นเหล้าจากตัวของเธอจริงๆ สายตากวาดมองทั้งสามคนอย่างไม่พอใจท
Baca selengkapnya

บทที่ 0068

"แก! นังตัวดี!""ฉันแนะนําให้คุณให้เกียรติฉันหน่อยนะ จริงสิ เมื่อกี้ตอนที่พวกคุณกรอกเหล้าฉัน ฉันได้ถือโอกาสอัดคลิปไว้แล้ว ตอนนี้คลิปอยู่กับเพื่อนร่วมหอของฉัน ถ้าหากฉันไม่ปรากฏตัวในหอพักตรงเวลา พรุ่งนี้การอัดเสียงเหล่านี้จะกลายเป็นประเด็นร้อนฮอตเซิร์ทแน่ พวกคุณทํางานหนักมาสิบกว่าปีกว่าจะประสบความสําเร็จในตอนนี้ คงไม่อยากถูกทําลายเพราะฉันหรอกนะ?"ทั้งสามคนมองหน้ากันเลิ่กลั่ก แต่ก็ไม่ถึงกับหวาดกลัวจนเกินไปหนึ่งในนั้นยิ้มเยาะ "วันนี้เป็นงานเลี้ยงฉลอง เราให้เกียรติอาจารย์ใหญ่จึงมาเข้าร่วม การดื่มฉลองเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ นอกจากนี้เรายังสามารถพูดได้ว่าเธอบอกเป็นนัยว่าให้เราสามารถลงมือกับเธอได้"อีกคนหนึ่งยิ้มและพูดว่า "เธอดูเสื้อผ้าที่เธอใส่สิ เห็นได้ชัดว่าตั้งใจมาล่อลวงเรา! คนออนไลน์ไม่ชอบดูผู้หญิงถูกรังแก สิ่งที่พวกเขาชอบดูมากที่สุดคือเรื่องรักๆ ใคร่ๆ ของผู้หญิงที่เต็มใจที่จะเสื่อมทรามต่างหาก”คนสุดท้ายพูดว่า "เรามีสามปาก เธอคิดว่าผู้คนบนอินเทอร์เน็ตจะเชื่อเธอที่เป็นคนที่เพิ่งมาเข้าสังคมและขายร่างกายเพื่ออนาคต หรือเชื่อว่าคนดังสามคนของเราถูกล่อลวงหลังจากดื่มเหล้ากัน? ข่มขืนยังพ
Baca selengkapnya

บทที่ 0069

ณ โรงพยาบาลเมื่อหลินจืออี้ตื่นขึ้นมา เพราะความตกใจ ภาพตรงหน้าจึงมืดสนิท แต่เธอรู้สึกได้ว่ามีคนกําลังเดินอยู่ข้างหน้า"ใครกัน!""ใคร!"เสียงของเธอแหบแห้งและคว้าทุกอย่างที่เธอสามารถสัมผัสได้และโยนมันออกไปท่าทางบ้าคลั่งทําให้คนทั้งวอร์ดตกตะลึงได้ยินเพียงเสียงสะอึกสะอื้น ร่างหนึ่งก็พุ่งเข้ามา“จืออี้ จืออี้ เป็นอะไรไป? นี่แม่เองนะ!"หลิวเหอเข้าใกล้หลินจืออี้ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตามือของหลินจืออี้กลับชะงักค้างกลางอากาศ ลมหายใจของเธอสั่นเทิ้ม "แม่ แม่... อยู่ที่ไหน? ทําไมฉันถึงมองไม่เห็นแม่ล่ะ?”ลูกตาของหลิ่วเหอหดเล็กลง แม้แต่ร้องไห้ก็ไม่มีเวลาไปสนใจแล้ว "จืออี้! แกอย่าทําให้แม่ตกใจนะ!”หลินจืออี้มองตําแหน่งที่ว่างเปล่าด้วยสายตาว่างเปล่า พูดเสียงสั่นว่า "แม่..."ในห้องเงียบกริบหลิวเหอระเบิดเสียงร้องไห้ พูดเสียงดังว่า "หมอ! คุณหมอ!"คนสุดท้ายที่มาคือหมอเป็นเพื่อนของกงเฉินหลังจากการตรวจสอบ สีหน้าของเขาดูเคร่งขรึมมากขึ้นเรื่อยๆ แต่คําพูดบางอย่างเขาไม่ได้พูดอย่างชัดเจนเขาแค่ปลอบใจว่า "ผมจะจัดการตรวจสอบบางอย่างก่อน รอรายงานออกมา เราค่อยดูกันอีกที"พูดจบก็ชําเลืองมองกง
Baca selengkapnya

บทที่ 0070

เมื่อมองดูชายสองคนที่มันเยิ้มและหยาบคาย เธอไม่กล้าจินตนาการรถึงจุดจบของผู้หญิงที่ตกอยู่ในมือของพวกเขาหลิ่วเหอเน้นย้ำกับตํารวจว่า "เราต้องการให้ตรวจสอบอย่างเข้มงวด!"ได้ยินดังนั้น ใบหน้าของชายทั้งสองก็ซีดลง ยิ่งขับให้รอยช้ำบนใบหน้ายิ่งเด่นชัดขึ้น ดูดุร้ายน่ากลัวแม้ว่าพวกเขาจะมีชื่อเสียงเล็กน้อย แต่เมื่อเทียบกับตระกูลกงแล้วแม้แต่มดก็นับไม่ได้ แล้วจะไปสู้ได้ยังไง?พวกเขาสองคนสบตากัน กัดฟันคิดว่าไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว เลยถือโอกาสพูดว่า "คุณนายรอง เราเป็นผู้ชาย แถมยังดื่มเหล้าอีกด้วย จะทนการยั่วเย้าได้ยังไง ถึงได้ทําผิด เพื่อชื่อเสียงของทุกคน ขอให้คุณให้อภัยด้วย"หลิ่วเหอเบิกตาโพลง พูดเสียงแหลมว่า "ยั่วเย้าเหรอ? แกกําลังจะบอกว่าลูกสาวฉันไปล่อลวงพวกแกทั้งสามเหรอ?”ผู้ชายสองคนพยักหน้าอย่างลําบากใจ "เป็นความคิดของคุณหลินจริงๆ ไม่อย่างนั้นเราจะกล้าได้ยังไง?"เพื่อรักษาชื่อเสียงของตัวเอง ทั้งสองได้โยนความผิดทั้งหมดใส่หลินจืออี้พวกเขาไม่ได้ขอโทษแต่กลับมาสร้างข่าวลือให้ผู้หญิงคนหนึ่งแทนเช่นเดียวกับคําพูดตอนที่พวกเขาจับหลินจืออี้ไว้ในห้องส่วนตัว การข่มขืนในโลกนี้ล้วนเป็นความผิดของผู้หญิงทั้ง
Baca selengkapnya
Sebelumnya
1
...
5678910
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status