All Chapters of สามีข้าคือองค์ชายจอมเสเพล: Chapter 41 - Chapter 50

จวนตระกูลอวี้ห้าวันต่อมาคนตระกูลซุนก็ได้มาเยือนจวนตระกูลอวี้ โดยก่อนหน้านี้ได้มีการส่งเทียบเชิญมาล่วงหน้าสองวัน อวี้เฉินฟู่กับหลันหนิงเหมยออกมาต้อนรับด้วยสีหน้าชื่นมื่น เรื่องในวันนี้อวี้หลันได้ส่งรั่วซีมาแจ้งข่าวล่วงหน้ากับเขาแล้ว'ซุนไห่หยุน' รองเสนาบดีฝ่ายพิธีการได้มาพร้อมกับซุนหลีเหว่ย โดยมีแม่สื่อติดตามมาด้วย ในวันนี้คนตระกูลซุนตั้งใจจะมาสู่ขออวี้ซูเยว่ให้กับซุนหลีเหว่ย สองครอบครัวได้พูดคุยเรื่องงานมงคลนี้กันอย่างชื่นมื่น"ท่านเสนาบดีไม่มีสิ่งใดขัดข้องใช่หรือไม่ขอรับ"ซุนไห่หยุนเอ่ยถามด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม แม้ครั้งแรกเขาจะแปลกใจที่ได้รู้เรื่องว่าบุตรชายคนโตพึงใจคุณหนูรองอวี้ แต่เมื่อดีดลูกคิดรางแก้ว การได้เกี่ยวดองกับตระกูลอวี้ไม่ได้มีสิ่งใดที่เสียหายเลย กลับกันตระกูลอวี้จะช่วยส่งเสริมตระกูลซุนของเขาเสียมากกว่า ซุนไห่หยุนจึงยินยอมที่จะทำตามความต้องการของบุตรชายคนโต แม้จะดูฉุกละหุกไปบ้างแต่ก็พอเข้าใจได้ว่าบุตรชายของเขานั้นใจร้อนตามประสาชายหนุ่มเลือดร้อน"ไม่มีสิ่งใดที่ขัดข้องเลย เช่นนั้นวันนี้ก็แลกเทียบดวงชะตาไปเลยก็แล้วกัน ส่วนเรื่อง

"อ่ะ อ๊า อื้อ เสียว...อื้อ ตรงนั้น อ่า..."อวี้หลันส่ายสะโพกไปมาด้วยความเสียวซ่าน นางดึงทึ้งเส้นผมของเขาด้วยความทรมาน สะโพกมนส่ายร่อนไปมาคล้ายจะหลีกหนีแต่ก็กลับมาประชิดกับใบหน้าของเจิ้งจื่อห้าว อวี้หลันทั้งรู้สึกทรมานและสุขสมในเวลาเดียวกันองค์ชายหนุ่มกระตุกยิ้มด้วยความพอใจที่ได้ทรมานพระชายาของตน เมื่อเห็นว่าตรงจุดไหนที่ทำให้นางส่ายสะโพกไปมาไม่หยุด เขาก็ยิ่งดูดเลียตรงนั้นให้นานยิ่งขึ้น ลิ้นสากของเขามันช่างร้ายกาจนัก แม้ว่านี่จะเป็นครั้งแรกที่เขาเคยทำเช่นนี้ แต่เขาก็ทำมันออกมาได้อย่างดีเยี่ยมเลย"อ๊ะ อ๊า..."อวี้หลันกระตุกเกร็งร่างกายหนึ่งคราก่อนจะเสร็จสม นางแหงนใบหน้าสูดลมหายใจเข้ามาด้วยความเหนื่อยหอบ การทรมานของเจิ้งจื่อห้าวเมื่อครู่นี้ทำเอานางแทบจะสำลักความสุขตาย"รู้สึกดีหรือไม่?"เจิ้งจื่อห้าวเงยใบหน้าขึ้นมาจากดอกไม้งามเบื้องล่าง ดวงตาคู่คมมองใบหน้าหวานที่ขึ้นสีแดงระเรื่อด้วยความชอบใจ"เพคะ ดีมาก" นางเอ่ยชมจากใจจริง"แต่เจ้านี่กำลังทรมานนะ"สายตาคู่คมมองต่ำลงไปที่แท่งหยกของตน ที่บัดนี้กำลังผงาดขึ้นม

"เปิ่นหวางเฟยคิดแล้วว่าคุณชายใหญ่ซุนจะต้องเลือกได้ถูกต้อง เช่นนั้นอีกสองวันเจ้าก็ไปสู่ขอน้องรองเสีย""มะ ไม่เร็วเกินไปหรือพ่ะย่ะค่ะ"ซุนหลีเหว่ยตกใจที่เรื่องนี้ออกจะเร่งรัดไปเสียหน่อย พระชายาไม่ได้ให้เวลาเขาได้เตรียมใจกับการมีภรรยาเลยหรือ"ไม่เร็วไปหรอก ถ้าเทียบกับเงินที่เปิ่นหวางเฟยต้องเสียไป เอาล่ะหมดธุระแล้วเชิญคุณชายใหญ่ซุนกลับไปได้แล้ว เปิ่นหวางเฟยไม่ขอไปส่งนะ""ทูลลาพ่ะย่ะค่ะ"ซุนหลีเหว่ยกัดฟันกรอดแล้วจึงเอ่ยลาคนทั้งคู่ เขาเดินจากมาด้วยสภาพที่ราวกับคนที่หมดเรี่ยวแรง... คล้อยหลังที่ซุนหลีเหว่ยจากไป เจิ้งจื่อห้าวก็ซบใบหน้าที่เนินอกของอวี้หลันอย่างออดอ้อน เขาคลี่ยิ้มพลางเลื่อนฝ่ามือเอื้อมไปกระตุกสายคาดเอว ทั้งที่ทั้งคู่ยังอยู่ในห้องโถงรับรองแขก แต่เจิ้งจื่อห้าวกลับเกิดอารมณ์ขึ้นมาเสียแล้วฝ่ามือหนาเอื้อมมาบีบเคล้นที่ก้อนเต้าหู้อวบพร้อมกับเขี่ยเม็ดทับทิมไปด้วย อวี้หลันหันกลับมามองเขาก่อนจะดึงมือของเขาให้ออกไปจากหน้าอกอวบอิ่มของนาง ดวงหน้าหวานส่ายหน้าไปมาแล้วจึงผูกสายคาดเอวของตนให้แน่นหนากว่าเดิม"วั

"เสด็จพี่สามเป็นอะไรไปหรือพ่ะย่ะค่ะ ข้าเห็นว่าท่านเอาแต่จ้องมองพี่สะใภ้ไม่วางตาเลย"เจิ้งลู่เหอสังเกตว่าเสด็จพี่สามเอาแต่มองไปทางด้านนั้น เขาจึงเอ่ยถามด้วยความสงสัย เดิมทีเมื่อมางานเลี้ยงเขาก็จะเห็นเสด็จพี่สามเอาแต่ร่ำสุรา จนเขากับเสด็จพี่องค์รัชทายาทต้องคอยห้ามปรามอยู่บ่อยครั้ง บางคราก็ต้องช่วยกันแบกเสด็จพี่สามกลับวังเจียวจิน แต่ครั้งนี้เขากลับเห็นว่าเสด็จพี่สามเพียงแค่ดื่มน้ำชาเท่านั้น"ข้าแค่กังวลว่าพระชายาของข้าอาจจะอึดอัดใจเอาได้ ยิ่งนางเพิ่งจะมางานเลี้ยงครั้งนี้เป็นครั้งแรกด้วยแล้ว""เสด็จพี่สามกังวลเกินไปหรือไม่ ผิงเอ๋อร์ของข้าก็อยู่ ฮวาเอ๋อร์ก็อยู่ด้วย คงไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้นหรอก""อืม...ข้าคงจะคิดมากไปเองแหละ"เจิ้งจื่อห้าวที่เห็นอวี้หลันหันมาส่งยิ้มให้แก่เขาจึงได้พอคลายความกังวลลงไปได้บ้าง เพราะเขาเห็นว่าตอนนี้คนที่น่าเป็นห่วงกลับเป็นฮองเฮาเสียมากกว่า สังเกตได้จากหัวคิ้วที่ขมวดมุ่นด้วยความไม่พอพระทัย"เช่นนั้นเรามาดื่มสุรากันเถิด สุรานี้ข้าเพิ่งได้รับมาจากพ่อค้าทางแดนเหนือเชียวนะพ่ะย่ะค่ะ""มา ๆ"พี่น้อง

"เรื่องนี้เป็นเรื่องของผู้ใหญ่ เจ้าอย่าได้เข้ามาสอดปากฮวาเอ๋อร์"โจวซูหลิ่งหันมาตำหนิเจิ้งไป๋ฮวา พระนางคงจะละเลยเจิ้งไป๋ฮวานานไปจึงได้เริ่มต่อต้านคำพูดของพระนางเช่นนี้ ต่อไปคงต้องเข้มงวดกับเจิ้งไป๋ฮวาให้มากจะได้ไม่กล้าสงสัยในคำพูดของพระนางอีก"แต่...""พอเถอะฮวาเอ๋อร์" อวี้หลันจับมือของเจิ้งไป๋ฮวาเพื่อให้นางหยุดพูด "หากว่าพระสวามีของหม่อมฉันล่วงเกินคุณหนูรองซุนจริง หม่อมฉันย่อมยินยอมให้นางแต่งเข้ามาเป็นพระชายารองอย่างแน่นอนเพคะ แต่นี่...บุรุษผู้นี้หาใช่พระสวามีของหม่อมฉันไม่!!"สิ้นคำพูดของอวี้หลันทั่วทั้งห้องพลันเงียบเสียงลง ก่อนจะมีเสียงหัวเราะดังขึ้นมาจากทางด้านหลังของทุกคน เมื่อหันกลับไปมองจึงพบว่าเป็นเจิ้งจื่อห้าวที่เดินเข้ามาพร้อมกับเจิ้งชุนฟงผู้เป็นโอรสสวรรค์"เกิดอะไรขึ้น? เหตุใดทุกคนจึงได้มารวมตัวกันอยู่ที่นี่ ไม่ได้ไปอยู่ในงานเลี้ยงน้ำชาหรือ?"พระสุรเสียงดังวังวานเอ่ยถามทุกคนที่อยู่ ณ ตรงนี้ แต่ไม่มีผู้ใดกล้าเอ่ยปากแม้เพียงครึ่งคำ โจวซูหลิ่งรวมถึงสองพี่น้องตระกูลซุนต่างอ้าปากค้างด้วยทำสิ่งใดไม่ถูกองค์ชายสามที่