All Chapters of THE BILLIONAIRE'S OFW WIFE: Chapter 31 - Chapter 40

Chapter 31 Hindi ito napansin ni Merlyn, dahil abala ito sa pagbibigay ng utos sa empleyado sa tabi niya. Tinitigan ni Alexa ang hibla ng buhok sa kanyang kamay at napangiti nang bahagya. "Ito na ang unang hakbang," isip niya. Ngunit bago siya makalayo, biglang bumukas ang pinto ng opisina at pumasok si Cris. Napatigil si Alexa sa kinatatayuan niya, pilit na itinatago ang kanyang mukha habang nagkukunwaring nagbabasa ng isang brochure sa gilid. Lumapit si Cris kay Merlyn at hinalikan ito sa pisngi, dahilan upang mabaling ang atensyon ng lahat sa kanilang dalawa. Sa gulong iyon, nakahanap si Alexa ng pagkakataon upang mabilis na lumabas sa opisina. Habang naglalakad papunta sa labas ng building, mahigpit niyang hinawakan ang panyo na may hibla ng buhok. "Hindi na ako mag-aaksaya ng oras," sabi niya sa sarili. Agad siyang tumawag sa isang kilalang laboratory sa Canada upang isagawa ang DNA test. Ang susunod na hakbang ay paghihintay sa resulta, na maaaring magbago ng lahat sa plano n

Chapter 33 Kinabukasan, maagang nagising si Alexa. Habang iniimpake ang kanyang gamit, hindi niya maiwasang maramdaman ang pinaghalong galit at determinasyon. Ngayon, sa wakas, haharapin niya ang pamilyang Santiago—ang mga taong responsable sa pasakit ng kanyang kapatid na si Merlyn. Matapos maisaayos ang lahat ng kailangan, agad siyang tumungo sa airport. Nang nasa eroplano na siya, tiningnan niya ang ulap sa labas ng bintana at muling binalikan sa isip ang mga nalaman tungkol sa buhay ni Merlyn. "Paano nila nagawa yun sa kanya? Pamilya nila ang dapat na unang nagmahal at nagprotekta sa kanya," bulong niya sa sarili, mariing pinipigil ang luha.Hindi nagtagal ay dumating na si Alexa sa bansang kung saan mag masalimuot nakaraan sa kanya at sa kanyanv mga magulang. Pero bumalik si Alexa para malaman nito kung ano ang dahilan kung bakit ginwa nito sa kanyang bunsong kapatid. Paglapag niya sa airport, agad niyang tinawagan si Liam ang kakilala ni Alexa na isang private agent. “Li

Chapter 035 Merlyn POV Sa bawat araw na lumilipas, unti-unting natutunan ko nang mahalin ang bagong yugto ng aking buhay kasama si Cris. Hindi ko inaasahan na magiging ganito kaayos ang aming pagsasama, lalo na't nagsimula kami sa isang napaka-komplikadong sitwasyon. Mula nang magpakasal kami, hindi ko naramdaman na tinuring niya akong "substitute bride." Bagkus, naging maasikaso siya—laging iniisip ang kapakanan ko bago ang sarili niya. Minsan, naiisip ko kung paano niya nagagawang pagsabayin ang pagiging CEO ng isang malaking kompanya at ang pagiging mabuting asawa sa akin. Isang araw habang nasa kusina ako at naghahanda ng almusal, bigla siyang pumasok, nakasuot ng suit ngunit dala ang isang apron. "Bakit hindi mo ako hinintay? Ako na ang magluluto," sabi niya habang iniaabot ang hawak kong kutsilyo. "Hindi naman ako pagod, Cris. Kaya ko naman ito," sagot ko, ngunit ngumiti lang siya at kinuha ang mga gulay na hiniwa ko. "Pero hindi ko gusto na napapagod ka. Ang trabaho

Chapter 037 Pagkalipas ng ilang oras, abala pa rin ako sa mga financial reports nang biglang pumasok si Cris sa accounting department. Agad na tumahimik ang buong silid—halos lahat ng empleyado ay nagulat sa kanyang presensya. Hindi siya madalas pumunta rito, kaya ang pagdating niya ay tila isang malaking balita. "Good afternoon, everyone," bati niya, pormal ang tono ngunit may bahagyang ngiti. "Good afternoon, Sir," sabay-sabay na sagot ng mga empleyado. Lumapit siya sa desk ko, at kahit pa sinusubukan kong magmukhang kalmado, ramdam ko ang biglang pagtigil ng lahat ng trabaho sa paligid. Nakatingin silang lahat, nag-aabang ng anumang mangyayari. "Mrs. Montereal," tawag niya sa akin, pormal ang tono ngunit may kilig akong naramdaman sa pagbigkas niya ng apelyido ko. "I just came to check if you’re doing okay. Have you had lunch yet?" Napatingin ako sa mga kasamahan ko, na ngayon ay nag-aabang ng sagot ko. Napangiti ako, pilit na itinatago ang nerbiyos. "Yes, Mr. Montereal.

Chapter 039Habang naglalakbay kami, pakiramdam ko’y unti-unti nang nawawala ang bigat ng aking puso. Hindi ko pa kayang magkuwento ng lahat ng nangyari, pero sa tuwing tumitingin ako kay Alexa, parang may kabuntot na pag-asa. Hindi siya nagmamadali, hindi rin siya nagtatanong—nagbibigay lang siya ng espasyo para sa akin, at para sa unang pagkakataon mula nang umalis ako sa mansyon, naramdaman ko na hindi ako nag-iisa."Salamat," sabi ko nang mahina, hindi ko kayang ipaliwanag kung gaano kabigat ang mga salitang iyon, pero kailangan ko siyang pasalamatan.Tiningnan ako ni Alexa, at ang mata niyang may kalaliman ay hindi ko rin maipaliwanag. "Wala 'yan," sagot niya, habang nagmamaneho nang maayos. "Laging may mga panahon ng pagsubok. Ang mahalaga, alam mong makakaya mong magpatuloy."Tumingin ako sa labas ng bintana at nakita ang madilim na kalangitan. Hindi ko alam kung saan kami papunta, ngunit sa oras na iyon, hindi ko na rin inaalintana. Ang bawat paghinga ko, isang hakbang palayo