All Chapters of THE BILLIONAIRE'S OFW WIFE: Chapter 41 - Chapter 50

Chapter 041Pagpasok ko sa kwarto, agad kong kinuha ang maliit kong maleta at siniguradong nasa loob ang lahat ng mahahalagang gamit ko—passport, ID, at kaunting ipon na naitatabi ko sa loob ng tatlong taon. Buti na lang at hindi ko kailanman iniwan ang passport ko sa kanila, kundi baka lalo akong hindi makaalis.Mabilis akong nag-impake, nanginginig pa ang kamay ko dahil sa kaba. Alam kong maaaring pigilan ako ni Madam Layla anumang oras.Habang isinusuot ko ang aking abaya upang hindi maging kapansin-pansin sa labas, biglang bumukas nang malakas ang pinto. "''Ila 'ayn Taetaqid 'anak Dhahiba?!" galit nitong sabi sa akin. (saan mo akala pupunta ka?!)Si Madam Layla. Nakatayo siya sa may pintuan, nakapamewang, at nagliliyab ang kanyang mga mata sa galit.Huminga ako nang malalim bago siya hinarap. "I told you, Madam. I am going home. My family needs me."Lalo siyang nagalit at mabilis na lumapit sa akin. "lan 'asmah lak bialmughadara! taihtaj 'iilaa 'idhni!" madiin nitong bigkas. (

Chapter 043Matapos kong sabihin iyon, nakita ko ang pag-angat ng kilay ng Filipino officer, tanda ng pagkakaintindi niya sa sitwasyon.“Tama ang desisyon mo, Merlyn. Hindi pwedeng manatili ka pa sa isang lugar na ganito.”Habang nagsasalita siya, napansin ko ang mga pulis na dumating upang mag-imbestiga sa kaso. Tinulungan nila akong magbigay ng pahayag at nagsimula silang magtala ng mga detalye. Lahat ng sinabi ko tungkol sa nangyari sa akin kay Madam Layla at sa asawa nitong may masamang layunin, ipinaabot sa mga awtoridad.Pinakita ko sa kanila ang video na kuha ko kanina, pati na ang mga text messages mula kay Madam Layla na nag-uutos na hindi ako makaalis. Inalam ng mga pulis kung may iba pang detalye tungkol sa pang-aabuso na nangyari, at sinabi ko sa kanila ang lahat.Naramdaman ko ang bigat ng puso ko, ngunit sa mga sandaling iyon, may konting ginhawa. At least, hindi ako nag-iisa.Matapos ang ilang oras, nilapitan ako ng isang opisyal mula sa embahada.“Merlyn, makakapag-uwi

Chapter 046 Nanlamig ang buong katawan ko habang unti-unting bumibigat ang banta sa paligid ko. Alam kong hindi basta pananakot lang ang ginagawa ni Cris—seryoso siya, at alam kong kaya niyang gawin ang kahit ano para lang hindi ako makatakas sa kanya. Pinilit kong kalmahin ang sarili ko. Hindi ako pwedeng magpakita ng kahinaan, hindi ngayon. Kailangang gumamit ako ng utak. Kailangang makahanap ako ng paraan para makatakas—para mailigtas si Alexa. Muling ngumiti si Cris, pero sa likod ng ngiting iyon ay ang lalaking kayang sirain ang buhay ko nang walang alinlangan. "You should be grateful, wife. I'm giving you a chance to be with me again. Hindi ba't yan naman ang dapat mong gawin bilang asawa ko?" bulong niya, at lalo lang akong napalunok. "Asawa?" Bahagya akong tumawa, puno ng pangungutya. "Wala kang asawa, Cris. Ang kasal natin ay wala nang bisa—at kahit kailan, hindi na ako babalik sa'yo." Napawi ang ngiti niya, at sa unang pagkakataon, nakita ko ang bahagyang pamumula

Chapter 048Lumipas ang mga oras, ngunit pakiramdam ko’y isang iglap lang ang lahat. Nasa loob ako ng isang marangyang sasakyan, nakatingin sa labas ng bintana habang tahimik na lumulunok ng kaba.Si Cris ay nasa tabi ko, walang imik ngunit ramdam ko ang presensya niya—mabigat, makapangyarihan, at nakakatakot sa isang paraan na hindi ko maipaliwanag.Ito na ba ang buhay na nakatakda para sa akin? Isang buhay na kontrolado niya?Napapikit ako, pilit pinakakalma ang sarili.“Malapit na tayo,” malamig na sabi niya, hindi man lang ako tinapunan ng tingin.Hindi ko alam kung saan niya ako dadalhin. Bahay ba niya? Isa na namang kulungan para sa akin?Hinawakan ko ang laylayan ng suot kong damit, pilit nilalabanan ang takot. Wala na akong magagawa. Wala na akong ibang pagpipilian.Ngunit kahit anong mangyari… hindi ako dapat sumuko.Dahil kahit anong mangyari, hahanapan ko ng paraan ang kalayaan ko.Nang tuluyan naming marating ang destinasyon, bumukas ang pinto ng sasakyan. Mabilis akong lu

Chapter 050Kinabukasan, isang mahinang katok ang gumising sa akin. Napabalikwas sana ako ng bangon, ngunit biglang sumagi sa isip ko ang init ng bisig na mahigpit na nakayapos sa aking baywang.Napalunok ako, unti-unting nagkamalay sa posisyon namin ni Cris. Naramdaman ko ang mainit niyang hininga na dumadampi sa aking leeg, nagdudulot ng kilabot na hindi ko maintindihan.Pinilit kong kumalma, ngunit hindi ko mapigilan ang pagbilis ng pintig ng puso ko. Hindi ito dapat maging ganito. Pero bakit parang may kung anong kakaibang pakiramdam ang bumalot sa katawan ko?Muling kumatok ang katulong sa pinto. "Ma'am, Sir, handa na po ang almusal."Napaigtad ako, saka marahang tinapik si Cris sa braso. "Cris... gising na," mahinang sabi ko, pilit na pinapanatili ang normal na tono ng boses ko kahit hindi ko maalis ang pamumula ng aking mukha.Narinig ko ang mahinang ungol niya bago siya lalong humigpit sa pagkakayakap sa akin. "Hmm… limang minuto pa," mahinang bulong niya, waring inaantok pa.