All Chapters of 1970s เปลี่ยนมารดาตัวร้ายให้กลายเป็นคนดี: Chapter 11 - Chapter 20

ตอนที่ 12 ขอบคุณที่ไม่ทิ้งกันผ่านมาสามวันแล้วที่หรงผิงกลับมาจากบ้านของพ่อและแม่ ทุกคนในครอบครัวเข้าใจเธอเป็นอย่างดี และยังยอมรับฟังเหตุผลของเธออีกด้วย เธอรู้ว่าโลกนี้ ยุคนี้ ค่อนข้างใจร้ายกับผู้หญิงที่หย่าจากสามี แต่พอมีครอบครัวที่พร้อมจะเคียงข้าง มันเลยทำให้เธอสบายใจมากขึ้น ตอนนี้เธอไม่ได้สนใจว่าคนอื่นจะคิดเห็นอย่างไร เธอสนใจแค่เจ้าแฝดและครอบครัวของพ่อแม่เพียงเท่านั้น"ใกล้แล้ว... ใกล้ที่ฉันจะเป็นอิสระแล้ว... " หรงผิงพึมพำคนเดียวเบา ๆหลังจากที่พาเจ้าแฝดเข้านอนแล้ว สถานที่ที่เธอชอบมานอนเวลาต้องการใช้ความคิดมากที่สุดคือบริเวณหน้าบ้าน อาจเพราะเธอชอบบรรยากาศและอากาศที่เย็นสบาย เธอรู้สึกว่าสมองแล่นได้ดีและคิดอะไรออกง่ายกว่าเวลาที่เจออากาศร้อนหรงผิงนอนคิดอะไรเรื่อยเปื่อยจนเผลอหลับไปเช่นทุกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป... เพราะเธอนอนดิ้นจนหล่นจากโต๊ะ!! ความรู้สึกที่กำลังจะร่วงหล่นลงพื้นทำให้เธอลืมตาตื่นทันทีตุ๊บ!!"อ่า... อยู่แบบคนธรรมดาเพียงไม่กี่เดือน... หลงลืมสัญชาตญาณที่เคยมีไปจนหมดสิ้น ไม่ดี ไม่ดี แบบนี้ไม่ดีเลย" หรงผิงสะบัดหัวเพื่อทำให้ตื่นตัวได้เต็มที่ ก่อนจะค่อย ๆ พยุงต

ตอนที่ 14 สะใภ้รองเปลี่ยนไปชุนหลินรอแม่สามีที่บอกว่าจะไปหาสะใภ้รองอย่างเป็นกังวล เพราะแม่หายไปนานมากแล้วแต่ยังไม่กลับมา จึงทำให้เธออยู่รอที่บ้านไม่ไหว จนต้องเดินออกมาตาม หากมีอะไรเกิดขึ้นจะได้ช่วยเหลือกันได้ทัน"ฉันกำลังจะออกไปตามแม่... " ชุนหลินเดินมาถึงครึ่งทางแล้วก็เจอแม่สามีพอดี เธอนั้นร้อนใจตั้งแต่ที่แม่บอกจะไปหาสะใภ้รอง และแม่ยังหายมานานอีกด้วย!!"พอดีคุยกับเจ้าแฝดเพลินเลยช้าไปหน่อย... กลับบ้านก่อนค่อยคุยกัน" รุ่ยจิวรีบบอกให้ลูกสะใภ้กลับบ้าน เพราะอยากจะเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ทั้งสองฟังเมื่อมาถึงบ้านก็เห็นลูกสะใภ้เล็กนั่งรออยู่แล้ว รุ่ยจิวเลยให้หลาน ๆ พากันออกไปเล่น ก่อนจะเล่าเรื่องราวทั้งหมดที่ตัวเองไปเจอมาให้ทั้งสองสะใภ้ได้ฟัง"แม่... หรือพี่สะใภ้รองจะรู้ตัวว่าทำผิดจริง ๆ " ซูเยว่พูดขึ้นหลังจากที่ฟังแม่สามีเล่าเรื่องจนจบ"พักนี้ไม่มีข่าวอะไรเลยนะ ปกติแล้วชาวบ้านจะต้องเล่าว่าไปเจอที่ไหนและโดนอะไรมาบ้าง แต่ตอนนี้ชาวบ้านไม่เห็นจะพูดถึงเลย แม้แต่เจอตัวก็ยังไม่มีใครได้เจอเลย" ชุนหลินก็บอกถึงเรื่องที่ตัวเองมักได้ยินเป็นประจำ แต่ช่วงนี้ไม่ค่อยมีใครพูดถึงสักเท่าไร จะบอกว่าคนอื่นเลิก

ตอนที่ 16 เงินก้อนแรกเมื่อมาถึงในเมือง หรงผิงก็รีบตรงไปที่ตลาดมืดตามที่ตั้งใจไว้ วันนี้มีงานเทศกาลจึงทำให้มีผู้คนเข้ามาในเมืองค่อนข้างเยอะ และเธอรู้ว่าแม่สามีจะพาฝาแฝดมาเดินเที่ยวงานในวันนี้เช่นเดียวกัน จึงหลีกเลี่ยงไปใช้อีกเส้นทางหนึ่ง เพราะไม่อยากให้ลูกหรือครอบครัวของสามีต้องมาเจอเธอในตอนนี้ตลาดมืดตามความทรงจำนั้น มันอยู่ในตรอกเล็ก ๆ และแน่นอนว่ามันไม่ใช่สถานที่มิดชิดขนาดนั้น ทุกอย่างเลยต้องรีบซื้อรีบขาย บางวันทั้งคนซื้อและคนขายยังต้องวิ่งหนีเจ้าหน้าที่กันอย่างอุตลุด เรื่องนี้เธอได้มาจากความทรงจำของร่างเดิม จริงเท็จแค่ไหนก็ไม่อาจตอบได้จนกว่าจะไปเห็นกับตาตัวเองเท่านั้นการอำพรางตัวเข้ามานั้นเป็นเรื่องง่ายสำหรับหรงผิง เพราะเธอเคยเอาตัวรอดแบบนี้อยู่บ่อย ๆ พอเข้ามาในเขตตลาดมืดก็เริ่มจากสำรวจก่อนเป็นอันดับแรก แล้วค่อย ๆ สอบถามราคาสินค้า และคอยเฝ้ามองผู้คนไปด้วย หากต้องการขายของอย่างปลอดภัยจะต้องจับตามองลูกค้าให้ดี ๆ เพราะบางครั้งเจ้าหน้าที่ก็มาในรูปแบบของลูกค้าเช่นเดียวกัน"ฉันมีข้าวสาร พี่สาวสนใจไหม" เมื่อรู้ราคาสินค้าและยังได้จับตามองดูลูกค้ามาสักพักแล้ว จึงทำให้กล้าและมั่นใจที่จะเข้

ตอนที่ 18 ในที่สุดก็ได้เจอหรงผิงเดินเข้ามาในห้องคนป่วยพร้อมกับลูกทั้งสองคน สายตาสอดส่องไปที่เตียงที่มีคนป่วยนอนอยู่บนเตียงทั้งสามคน ยอมรับว่าไม่แน่ใจว่าคนไหนคือสามีของร่างเดิม เพราะจากที่เห็น พวกเขามีหน้าตาคล้าย ๆ กัน และจากความทรงจำของร่างเดิมก็ไม่มีเรื่องเกี่ยวกับสามพี่น้องมากนัก อาจเพราะส่วนมากพวกเขาไม่ค่อยได้อยู่ที่หมู่บ้าน เลยไม่ค่อยรู้เรื่องราวของพวกเขาสักเท่าไร"จำที่แม่เคยบอกได้ไหม" หรงผิงรู้ว่าตอนนี้ตัวเองกำลังถูกจ้องมองจากทุกคน จึงก้มลงบอกลูกให้ทำในสิ่งที่เธอเคยสอน และเธอจะได้รู้ว่าใครเป็นใครหรงผิงมองสองแฝดที่เดินเข้าไปกล่าวสวัสดีทั้งสามคน จึงทำให้เธอได้รู้ว่าใครเป็นใคร ทำให้รู้ว่าคนไหนคือพ่อของเจ้าแฝด และแน่นอนว่าเธอแค่ยืนอยู่ห่าง ๆ ปล่อยให้คนอื่นพูดคุยกัน เธอทำเพียงยืนมองสถานการณ์ต่าง ๆ อย่างเงียบ ๆ หรงผิงมองดูพ่อของเจ้าแฝด คอยมองว่าเขามีปฏิกิริยาแบบไหนบ้าง เขาก็มองมาทางเธอบ่อย ๆ เช่นกัน หากเดาไม่ผิดก็คงเฝ้าดูไม่ต่างจากเธอแน่นอนตอนนี้เธอกำลังคิดถึงร่างเดิม คิดถึงความน่าจะเป็นว่าเหตุใดร่างเดิมถึงได้รักสามีคนนี้มากนัก หากรักเพราะหน้าตาก็ไม่น่าจะใช่ เพราะจากที่ดูแล้ว พ่อข

ตอนที่ 20 ช่วยเหลือซึ่งกันและกันจือหมิงดึงมือน้องสาวให้เดินมาหาพ่อกับแม่ที่เตียง พร้อมทั้งก้มหน้าไม่กล้าสบตาใคร เพราะรู้ตัวดีว่าตัวเองทำผิดที่พูดแทรกขึ้นมา แต่เขาเข้าใจน้องสาวดีว่าไม่ต้องการให้ใครเข้าใจเรื่องพ่อกับแม่ผิดแบบนี้"หากญาติต้องการที่จะพูดคุยธุระเชิญด้านนอกนะคะ ตอนนี้ควรปล่อยให้คนไข้พักผ่อน" เจ้าหน้าที่ย้ำอีกรอบไม่ใช่แค่พูดเท่านั้น เจ้าหน้าที่ยังเดินไปยืนกดดันอีกด้วย จากตอนแรกนึกว่าคนบ้านหลักกำลังจะเปิดศึกกับเธอ ดูท่าแล้วชื่อเสียงของเธอก็คงไปไกลพอสมควร แม้แต่เรื่องหย่า ครอบครัวสายหลักยังรู้เรื่องเลย"ออกไปคุยกันให้รู้เรื่อง ทีหลังสั่งสอนลูกหลานบ้างนะ เป็นเด็กเป็นเล็กพูดแบบนี้ได้อย่างไร แม่เป็นเช่นไรลูกก็เป็นเช่นนั้น!! " แม่เฒ่าเฉินหันไปบอกลูกชายกับลูกสะใภ้ ก่อนจะหันมามองเด็กทั้งสองคนที่กล้าพูดขึ้นทั้งที่ผู้ใหญ่ยืนอยู่กันเต็มห้อง!!หรงผิงหันไปมองคนบ้านหลักที่กำลังเดินออกไป แต่ก่อนเดินออกไปก็หันมาจ้องหน้าเธออย่างเอาเรื่อง ต้องบอกว่าคนบ้านหลักนั้นมองคนบ้านรองด้วยสายตาเอาเรื่องทุกคนนั่นแหละ"ยาจะมาพร้อมอาหารนะคะ" เมื่อเจ้าหน้าที่ยืนมองญาติออกไปแล้วก็หันมาบอกคนไข้กับญาติที่เหล