All Chapters of 1970s เปลี่ยนมารดาตัวร้ายให้กลายเป็นคนดี: Chapter 21 - Chapter 30

ตอนที่ 21 เรื่องยุ่ง ๆ ของครอบครัวสายหลักและสายรองหรงผิงได้ฟังเรื่องราวต่าง ๆ ระหว่างครอบครัวสายหลักและครอบครัวสายรอง จากปากของแม่สามีและสะใภ้ใหญ่ โดยที่ทั้งสองนั้นสรุปให้เธอได้ฟัง จะได้เข้าใจได้ง่าย ๆแต่ก่อนตอนที่แม่แต่งงานเข้าบ้านหลัก ทั้งสองแต่งงานด้วยความรัก ซึ่งถือว่าเป็นเรื่องที่ดีสำหรับพ่อกับแม่ แต่กลับไม่เป็นไปตามที่แม่เฒ่าเฉินต้องการ เพราะแม่ยากจนไม่มีครอบครัวคอยสนับสนุน จึงทำให้คนในบ้านหลักไม่ค่อยชอบแม่สักเท่าไร และที่สำคัญพี่น้องบ้านเฉินก็ไม่ค่อยจะถูกกันอีกด้วย พ่อจึงขอแยกบ้าน เพื่อที่จะได้หลีกเลี่ยงการกระทบกระทั่ง และเพื่อความสบายใจของทั้งสองฝ่าย ซึ่งตอนนั้นแม่เฒ่าเฉินก็ยินยอม แต่มีเงื่อนไขคือ... ครอบครัวสายรองต้องส่งเงินเข้าบ้านใหญ่ หรือก็คือครอบครัวสายหลักนั่นเอง เมื่อก่อนต้องส่งข้าวสารหรือธัญพืชต่าง ๆ แต่ตอนนี้ต้องส่งเงินรายเดือนให้ตามที่แม่เฒ่าเฉินต้องการทุกอย่างที่ว่ามานั้นจะอ้างเรื่องบุญคุณเสมอ ส่งให้พ่อแม่ใช้จ่ายเพื่อตอบแทนบุญคุณ แต่พอบ้านหลักรู้ว่าลูกชายบ้านรองไปเป็นทหารทั้งสามคน จึงอยากได้มากขึ้นและเรียกร้องขอเป็นเงินเดือน ซึ่งพ่อกับแม่ก็จ่ายให้ทุกเดือน แต่

ตอนที่ 23 เงินก็ต้องหา... สามีก็ต้องดูแลหลังจากที่พาลูกอาบน้ำเข้านอนกันทั้งหมดแล้ว ก็ถึงเวลาที่หรงผิงต้องเข้าไปทำงานในมิติฟาร์ม แต่ก่อนเข้าไปก็จัดการตรวจดูความเรียบร้อยเสียก่อน ห่มผ้าให้เจ้าแฝดลูกแล้วมองไปดูคนที่หลับเพราะฤทธิ์ยา และหวังว่าเขาจะหลับยาวจนถึงตอนเช้าหรงผิงขอผ้าจากเจ้าหน้าที่มาปูที่พื้นข้างเตียง เพื่อให้ลูกทั้งสองคนได้นอน ทั้งที่พ่อของเจ้าแฝดบอกว่าให้ขึ้นไปนอนบนเตียงกับเขาก็ได้ แต่เธอไม่เห็นด้วย เพราะมันจะคับแคบเกินไป และเด็กทั้งสองคนนอนดิ้นอีกด้วย จึงให้นอนด้านล่างแทน แต่เธอก็จัดการปูฟูกนุ่มนิ่มที่แอบเอาออกมาจากมิติก่อน แล้วเอาผ้าที่ขอจากเจ้าหน้าที่โรงพยาบาลปูทับอีกที รับรองได้ว่าที่นอนหนานุ่ม นอนสบายแน่นอน"นอนกันอย่างไร" ชุนหลินเดินเข้ามาดูหลานทั้งสองก่อน เพราะวันนี้เธอเป็นคนเฝ้า ซึ่งคนที่อยู่ด้วยคือสะใภ้รองกับหลานอีกสองคน แต่ทุกอย่างไม่ใช่ปัญหา เพราะในห้องนี้ยังมีพื้นที่ว่างพอที่จะนอนได้อยู่แล้ว ส่วนเรื่องอื่นหากทำไม่ไหวก็เรียกเจ้าหน้าที่ได้ตลอด"หลับกันหมดแล้วค่ะ" หรงผิงตอบพร้อมทั้งห่มผ้าให้ทั้งพ่อและลูกจนเรียบร้อย"หากมีอะไรก็เรียกแล้วกัน" ชุนหลินเห็นว่าทุกคนหลับสบ

ตอนที่ 25 เหตุผลหรงผิงยืนส่งพ่อกับแม่ที่นั่งรถแทรกเตอร์กลับบ้านไปจนลับสายตา เธอคุยกับทั้งสองนานพอสมควร เธอบอกกับพ่อและแม่ว่าได้งานทำในเมืองแล้ว แต่หากได้ไปทำงานแล้วจะบอกพ่อกับแม่อีกที และหากพ่อกับแม่อยากไปดูที่ทำงาน เธอก็พร้อมที่จะพาไปหลังจากที่พูดคุยแล้ว เธอก็เตรียมปลาสดและข้าวสารให้พ่อกับแม่เอากลับไปด้วย ซึ่งตอนแรกทั้งสองก็อิดออดไม่อยากจะรับ ต้องการให้เธอเก็บไว้กินภายในครอบครัวมากกว่า แต่เพราะทนลูกคะยั้นคะยอของเธอไม่ไหว จึงต้องนำสิ่งของเหล่านั้นกลับไปด้วยหรงผิงคิดหาทางออกไว้หมด ถึงแม้บางเรื่องจะไม่ใช่ความจริง แต่เพื่อความสบายใจของพ่อกับแม่ เธอต้องบอกทั้งเรื่องจริงและเรื่องเท็จปนกันไป เพราะหากบอกเรื่องจริงทั้งหมด รับรองได้เลยว่าห่างไกลจากคำว่าสบายใจแน่นอน"ลองเปิดโอกาสให้ตัวเองดูอีกสักครั้งไม่ดีกว่าหรืออย่างไร""ก่อนออกมาก็ได้ยินแล้วไม่ใช่หรือว่าเขาไม่หย่าแล้ว ถึงแม้ก่อนหน้านั้นเขาจะทำเกินไป แต่ลูกก็พูดเองไม่ใช่หรือว่าทุกอย่างนั้นเกิดจากตัวลูกเอง อยากให้คิดดูดี ๆ อีกสักรอบ ทำเพื่อหลานและทำเพื่อตัวเอง... ลองดูอีกสักครั้งดีไหม"หรงผิงนึกถึงคำที่พ่อกับแม่พูดเกี่ยวกับเรื่องหย่า เธอยอม

ตอนที่ 27 ความช่วยเหลือที่มาพร้อมการแลกเปลี่ยนหรงผิงยืนอยู่ในบ้านเช่า และตรวจสอบทุกอย่างให้เรียบร้อย ก่อนที่จะส่งคืนเจ้าของบ้านตัวจริง เธอเช่าเพียงสามวันเท่านั้นไม่ได้เช่าเป็นเดือน เพราะเธอไม่ได้นัดที่นี่ที่เดียว เธอต้องเปลี่ยนไปเรื่อย ๆ เพื่อความปลอดภัยเธอทำงานคนเดียว ไม่มีคนระวังหน้าระวังหลังให้จึงจำเป็นต้องเปลี่ยนสถานที่ส่งของทุกครั้ง จนกว่าจะหาคนที่ไว้ใจมาช่วยงานได้แล้วค่อยคิดอีกทีว่าจะทำอย่างไรต่อ ตอนนี้เธอจะทำแบบนี้ไปก่อน หมดห่วงเรื่องที่พี่สาวอิงจะให้คนมาเฝ้าบ้านหลังนี้ ถึงเฝ้าก็ไม่มีอะไรให้จับผิดได้อย่างแน่นอนหรงผิงมองเงินที่ตัวเองได้ในวันนี้ทั้งหมด เธอขายข้าวสารและปลาสดเพียงสองอย่างเท่านั้น วันนี้ได้เงินมาทั้งหมด 880 หยวน ถือว่าเยอะมากในระยะเวลาเพียงไม่กี่วัน แต่ยอมรับว่าเหนื่อยมาก!!ถึงจะมีตัวช่วยในการทำงานหลาย ๆ อย่าง แต่เธอต้องลงมือทำเอง และทุกอย่างที่ทำนั้นต้องหลบ ๆ ซ่อน ๆ เวลานอนวันหนึ่งมีไม่เกิน 3 ชั่วโมง ต้องดูแลลูกและสามีอีกด้วย ยังดีที่สามีมีเจ้าหน้าที่และญาติอยู่ช่วย แต่เขาจะช่วยเหลือตัวเองได้หลายอย่างอยู่แล้ว ส่วนเจ้าแฝดนั้นเลี้ยงง่ายเชื่อฟัง ไม่ค่อยมีปัญหามากนั

ตอนที่ 29 ให้มันจบภายในวันนี้หรงผิงดันตัวลูกออกแล้วดันตัวสามีออกไปอยู่ทางด้านหลัง ไม่ใช่ว่าเธอเก่ง ออกรับแทนทุกคน แต่เพราะตอนนี้คนขาเดี้ยงกับเด็กเล็กไม่สามารถช่วยเธอได้ และอีกอย่างแม่สามีที่แทบไม่มีปากไม่มีเสียงเพราะพ่อสามีออกหน้าเองตลอด และยังมีลูกชายที่ขาเดี้ยงทั้งสองข้างคนหนึ่ง ส่วนลูกชายคนโตก็ดูเหมือนจะออกตัวได้ไม่มากนักสังคมที่ผู้ใหญ่ถูกเสมอ สอนให้กตัญญูแบบไม่ลืมหูลืมตา เอาทุกอย่างออกมาอ้างเรื่องบุญคุณ เคยรู้ไหมว่าเด็กไม่ได้เลือกมาเกิดเอง!! คนพวกนี้จะรู้ไหมว่าในเมื่อตัวเองมีลูกแล้วก็ต้องรับผิดชอบจนกว่าพวกเขาจะสามารถยืนได้ด้วยลำแข้งของตัวเอง ทำไมถึงคิดว่าการมีลูกคือการที่ต้องเลี้ยงพวกเขา เพื่อให้พวกเขามาทดแทนบุญคุณอยากจับคนแก่พวกนี้ไปปรับทัศนคติจริง ๆ อยากบอกว่าการที่คนมันจะสำนึกนั้น ไม่ต้องไปทวงบุญคุณให้ยาก เพราะยิ่งทวงแล้วเจอพวกหัวแข็งขึ้นมาเท่ากับจบเลย แต่ก็แปลก คนที่นี่เอาเรื่องนี้มาขู่กันอย่างไม่อาย ไม่รู้หรือว่าคนเราไม่สมบูรณ์แบบ คนเรามีผิดพลาดทั้งนั้น ไม่ว่าจะแก่แค่ไหนก็ใช่ว่าจะถูกเสมอไป เหมือนเธอก็ไม่ได้ขาวสะอาดบริสุทธิ์ เธอยังทำเรื่องผิด โกหกปลิ้นปล้อนสารพัด เธอคิดแค่ว