All Chapters of 1970s เปลี่ยนมารดาตัวร้ายให้กลายเป็นคนดี: Chapter 31 - Chapter 40

ตอนที่ 32 ผมขอโอกาสหรงผิงกับสองแฝดต่างพากันยืนโบกมือให้ครอบครัวด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม กว่าที่แม่จะยอมหยุด ...ก็บ่นจนหูของเธอชาไปหมด แต่เธอกลับรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก รับรู้ได้ถึงความรักและความห่วงใยที่ทุกคนในครอบครัวเซียวมอบให้"พ่อว่าแต่พวกเรา ที่ไหนได้... พ่อออกตัวแรงมากกว่าพวกเราเสียอีก" เซียวฉวนหัวเราะท่าทีของพ่อที่พยายามนิ่ง แต่มองอย่างไรก็รู้ว่าแม่จับทางได้!!"แต่พี่ก็ยังคิดว่าแม่พูดถูกนะน้องเล็ก เก็บเงินไว้ใช้ในครอบครัวดีกว่า น้องต้องจ่ายค่ารักษาให้น้องเขยด้วยไม่ใช่หรืออย่างไร" เซียวหยวนช่วยน้องไม่ให้โดนแม่บ่นมากก็จริง แต่ก็เห็นด้วยในสิ่งที่แม่บอกอยู่ดี"เข้าใจแล้วค่ะ ฉันซื้อในสิ่งที่จำเป็นเท่านั้น ต่อไปพวกพี่ก็ต้องซื้อกันเอง อีกอย่างฉันอยากตอบแทนทุกคนด้วย ก่อนหน้านี้ฉันมีแต่ทำให้ทุกคนเดือดร้อน พอฉันมีก็อยากให้ทุกคนได้บ้าง และที่สำคัญ ทุกคนไม่เคยทิ้งฉันไปไหน" หรงผิงบอกพี่ชายทั้งสอง น้อยคนนักที่จะมีครอบครัวที่รักใคร่กันดีแบบนี้ พอแต่งงานออกเรือนไปแล้วก็ต่างคนต่างช่วยครอบครัวตัวเอง แต่ครอบครัวของเธอกลับไม่เป็นแบบนั้น ยังคงช่วยเหลือกันเสมอถึงแม้จะออกเรือนไปแล้วก็ตาม"น้องไ

ตอนที่ 34 กลับบ้านของเราซือหยางนั่งพูดคุยกับครอบครัวแต่สายตาจ้องมองประตูทางเข้าอยู่ตลอดเวลา เขาเฝ้ารอภรรยาและลูกที่ออกไปเยี่ยมสะใภ้รองที่คลอดในวันนี้ ในตอนแรกเขาคิดว่าจะตามไปด้วย แต่เพราะครอบครัวมีเรื่องที่จะต้องพูดคุยกันในวันนี้ เลยต้องปล่อยให้สามแม่ลูกไปกันเอง"ผ่านมาห้าวันแล้ว ได้พูดคุยกันมากกว่าเดิมหรือไม่" รุ่ยจิวถามลูกชายคนรองที่นั่งจ้องไปที่ประตู ทั้งที่พูดคุยเรื่องสำคัญ แต่ดูเหมือนลูกชายไม่ค่อยสนใจสักเท่าไร"น้องรอง" คนเป็นพี่สะกิดเพราะน้องไม่ได้สนใจในสิ่งที่ทุกคนพูดออกมาเลย"ครับ... " ซือหยางหันมามองทุกคนอย่างสงสัย"แม่ถามว่าได้คุยกับสะใภ้รองหรือยัง" รุ่ยจิวคิดว่าอาการของลูกชายเริ่มหนักแล้ว"ตามที่เคยเล่า ผมขอโอกาส แต่แม่เจ้าแฝดบอกว่าขอเวลาเช่นกัน แต่ผมไปขอโทษพ่อตากับพี่ชายของอาผิงมาแล้วครับ เหลือแค่แม่ยายเท่านั้นที่ยังไม่ได้เจอหน้ากัน" เขาไม่ได้เล่าเรื่องที่ถูกพี่ชายของภรรยาไม่พอใจ เขาเลือกบอกเพียงบางเรื่องเท่านั้น"ถึงน้องเล็กจะร้ายกาจ แต่ไม่ควรทำแบบนี้ รู้ไหมว่าน้องเล็กไม่สามารถซื้อของในหมู่บ้านได้เลย และยิ่งเจอเหตุการณ์นี้เข้าไป น้องสาวของผมคงเดินในหมู่บ้านไม่ได้แล้ว""ร

ตอนที่ 36 ยิ่งรู้จัก... ยิ่งน่าสงสัยหลังจากที่หรงผิงสวมบทบาทเป็นคุณแม่ปากร้าย จนทำให้ชาวบ้านต่างพากันหนีกระเจิดกระเจิงไปไกล ทำให้รับรู้ถึงข้อดีของความร้ายกาจของร่างเดิมอยู่บ้าง เพราะสิ่งที่ร่างเดิมทำไว้นั้น ทำให้คนอื่นกลัว แค่อ้าปากชี้หน้าตั้งท่าเตรียมตบ ชาวบ้านก็หนีกันหมดแล้ว ทั้งที่ยังไม่ได้ด่าคำหยาบคายอะไรออกไปเลยด้วยซ้ำต้องบอกว่าเธอขู่มากกว่า แต่คนพวกนั้นกลับกลัวกันไปเอง ยังดีที่พ่อของเจ้าแฝดสอนลูกในเรื่องนี้ เธอพูดเสริมเข้าไปก็ทำให้เด็กทั้งสองคนเข้าใจแล้ว และแน่นอน คำด่าบางคำเธอไม่อยากให้ลูกได้ยิน หากลูกอนุญาตให้เธอเป็นแม่ใจร้ายเมื่อไร ทั้งสองจะปิดหูและร้องเพลง หรือไม่ก็ท่องตัวอักษร เพื่อกลบเสียงที่เธอจะพ่นออกมาด่าชาวบ้าน"เพราะแบบนี้ใช่ไหม... คุณจึงต้องร้าย" ซือหยางรอถามคำถามนี้มาตั้งแต่แรกแล้ว แต่เพราะต้องรีบเข้าเมืองและหาบ้านพักจึงต้องเก็บคำถามไว้ก่อน พอได้โอกาสเหมาะ เขาก็รีบถามภรรยาทันที"ไม่ค่ะ ฉันร้ายด้วยตัวเอง ไม่เกี่ยวกับชาวบ้าน" หรงผิงตอบไปตามความจริง ร้ายก็คือร้าย ไม่จำเป็นต้องไปโทษคนอื่นซือหยางมองภรรยาอย่างสงสัย มีด้วยหรือคนที่ยอมรับว่าตัวเองร้ายกาจเพราะตัวเอง คนส่ว

ตอนที่ 38 จำนนต่อหลักฐานหรงผิงหวังว่าครั้งนี้จะตัดสินใจถูกต้อง ปกติแล้วเรื่องของคนอื่น เธอจะไม่เข้าไปยุ่งเป็นอันขาด แต่ครั้งนี้กลับเสนอตัวเข้าไป ตอนนี้จึงได้แต่ปลอบใจตัวเองว่าพวกเขาเป็นปู่ย่าป้าลุงทั้งหลายของเจ้าแฝด เธอพยายามมองหาเหตุผลมาสนับสนุนการกระทำที่ผิดวิสัยของตัวเอง เพราะมันรู้สึกไม่คุ้นชินสักเท่าไร"สะใภ้รองพูดเรื่องจริงใช่ไหม" ชุนหลินถามย้ำเพื่อความมั่นใจในเรื่องที่เพิ่งได้ยินจากปากสะใภ้รอง"จริงค่ะ ให้น้องเล็กพักรักษาตัวที่นี่ดีแล้ว ส่วนคนที่ว่างก็มาทำงานกับฉัน แต่ขอเวลาให้ทุกอย่างเข้าที่เข้าทางก่อนนะคะ" หรงผิงตอบออกไปอย่างไม่เต็มเสียง ทั้งที่ตัวเองเป็นคนมาเสนอพวกเขามาเสนอยังไม่เท่าไร.. แต่มาแบบไม่ได้คิดวางแผนให้ละเอียดรอบคอบ นี่มันน่าทุบหัวตัวเองจริง ๆ อย่างน้อยพวกเขาก็รักและห่วงใยเจ้าแฝด ช่วยสักหน่อยถือว่าตอบแทนก็แล้วกัน!!"พอบอกได้ไหมว่างานเป็นแบบไหน ผู้หญิงอย่างเรา ๆ เนี่ยทำได้ไหม" ชุนหลินพอจะรู้ว่าสะใภ้รองทำงานอะไร แต่ส่วนมากเป็นงานผู้ชายที่ส่งของเฝ้าของ เลยอยากรู้ว่างานผู้หญิงมีแบบไหนบ้าง"งานมี แต่ขอจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยก่อน ฉันค่อยบอกอีกที ที่มาบอกวันนี้คือง

ตอนที่ 40 เพื่อทุกคนในครอบครัวหรงผิงเลิกสนใจในเรื่องที่ทำให้อารมณ์เสีย วันนี้เธอมีเรื่องสำคัญที่ต้องจัดการให้เรียบร้อย ไม่เข้าใจทำไมต้องให้ความสนใจเพียงกระดาษใบเดียว หย่าหรือไม่หย่าไม่มีผลต่อจิตใจเธอทั้งนั้น ถึงจะดูเป็นคนขวางโลกในยุคนี้ แต่เธอยอมรับว่าไม่สามารถโอนเอนทำตามในทุกเรื่องได้ เธอทำตามได้เพียงบางเรื่องเท่านั้น"คุณจะเข้าไปโรงพยาบาลเลยก็ได้ ฉันไปคุยกับพี่สาวอิงคนเดียวได้" เมื่อมาถึงหน้าห้าง หรงผิงก็หันกลับมาคุยกับคนที่เดินตามมาเงียบ ๆ "ครับ" ซือหยางรู้ว่าไม่ควรพูดอะไรในตอนนี้ ควรปล่อยไปก่อน ไปทำหน้าที่ของตัวเองให้เรียบร้อยเสียก่อนค่อยกลับมาคุยกันหรงผิงมองตามพ่อของเจ้าแฝดไปจนสุดสายตา พอเข้าใจได้ว่าเพราะสังคมหรือหลักคำสอน ทำให้พวกเขาเชื่อในแนวทางเดียวกันแทบทั้งหมด แต่จากที่เห็นก็พอรู้ว่าครอบครัวเฉินก็แตกต่างจากครอบครัวอื่น เพราะแม่สามีค่อนข้างหัวสมัยใหม่พอสมควร แต่ก็ยังมีบางความคิดที่ยังคงเชื่อในเรื่องแบบเดิม ๆ เขาไม่ผิดที่เหมือนคนอื่น... และเธอก็คิดว่าตัวเองไม่ผิดที่แตกต่างจากคนอื่นเช่นกัน..."ฉันเลี้ยงคาเฟย... อร่อยดีนะ หล่อนชอบไม่ใช่หรือ กินเข้าไปเยอะ ๆ " เมื่อเห็นว่าคนที