บททั้งหมดของ รวมหนังสือ ชุด จักรวาลวันดับ: บทที่ 11 - บทที่ 20

นรีกุลตกใจตื่นขึ้นทันที ใบหน้าสวยเต็มไปด้วยเหงื่อชทื้นตามร่างกายที่เปียกซกหญิงสาวมองเห็นเงาสะท้อนของตนผ่านกระจกเงา สัมผัสของหญิงสาวบ่งบอกว่าที่คฤหาสน์แห่งนี้ต้องมีอะไรสิงอยู่เป็นแน่หญิงสาวล้มตัวลงนอนอีกครั้งในฝันของเธอ ปลายเท้าสองข้างของหญิงสาวรีบสาวเท้ากลับเข้าไปยังห้องนอนของเธอกับกรวีอย่างรวดเร็วท่ามกลางสายตาคู่หนึ่งที่จับจ้องมองมายังเธอด้วยแววตาอาฆาตพยาบาทชิงชังริษยานรีกุลยังรู้สึกตกใจยังไม่หายทว่าการต่อสายโทรศัพท์หาสามีในเวลาเที่ยงคืนเช่นนี้ไม่ใช่เรื่องที่เธอควรจะทำหญิงสาวปีนขึ้นเตียงแล้วเอื้อมหยิบผ้าห่มนวมในคฤหาสน์แห่งนี้มาพันรอบตัวไว้ความตระหนกทำให้เธอหดตัว จนแทบจะงอเป็นกุ้งได้ หญิงสาวอดรับรู้ถึงคำว่าหวาดกลัวและความแปลกประหลาดในคฤหาสน์มอนอฟอยด์แห่งนี้ไม่ได้ตั้งแต่ที่นรีกุลก้าวเข้ามาเป็นสะใภ้ของตระกูลจิระชาญแห่งนี้นรีกุลก็รู้สึกได้ถึงความผิดปกติของครอบครัวที่พวกเขาไม่เป็นมิตรกับเธอเอาเสียเลยไม่ว่าจะเป็นคุณอาอัญมณีที่แวบแรกที่นรีกุลมองเห็นเธอว่าคุณอาไม่มีลูกกะตาดำสร้างความตระหนกให้กับหญิงสาวเป็นวันๆ หากนัฐธวีร์ยังกล่าวกับเธออย่างนึกขำขันว่านุ่นเธอไม่รู้หรอกว่าคุณอาแอบใส่คอน

“ผมไปก่อนนะนรีกุล” นัฐธวีร์เอ่ยกับภรรยาสาวของเขาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน“ค่ะ วีร์” หญิงสาวขานรับขณะเปิดประตูบ้านคฤหาสน์หลังใหญ่ให้เขา“วีร์อยากทานอะไรคะเย็นนี้” นรีกุลเอ่ยถาม“ผมอยากกินแกงจืดฝีมือคุณ” นัฐธวีร์เอ่ยบอกกับว่าที่เจ้าสาวของเขา“ค่ะงั้นวันนี้นรีกุลจะไปตลาดนะคะ”นรีกุลเอ่ยบอกชายหนุ่ม หญิงสาวคลี่ยิ้มอย่างสดใสส่งให้กับเขาแววตาของหล่อนเวลานี้เด่นชัดถึงความสุขใจ ที่ได้อยู่ร่วมชายคาเดียวกันกับสามีของหล่อนเองรถยนต์คันหรูของสามีแล่นหายลับตาของหญิงสาวไป แล้ วทว่าหญิงสาวกลับยังยืนมองชายหนุ่มอยู่ตรงหน้าคฤหาสน์มอนอฟอยด์นรีกุลหมุนตัวกลับไปยังด้านหน้าคฤหาสน์ สายลมเย็นพัดกรีบผิวเนื้อของหญิงสาวจะต้องยกมือขึ้นมารูปขน แขนยังไม่ทันที่หญิงสาวจะได้ตั้งตัวสายตาของเธอเห็นเงาสีดำของใครบางคน ตัดผ่านหน้าเธอไปราวกับว่าเงาดำของปริศนานั้นยังคงวนเวียนอยู่ข้างตัวของเธอห้างสรรพสินค้าใกล้คฤหาสน์บรรยากาศในห้างสรรพสินค้ายามนี้มีผู้คนหนาแน่นคับคั่ง มาจับจ่ายใช้สอยขณะที่นรีกุลเดินอย่างเดียวดายหญิงสาวเหลือบเห็นเงาดำด้านหลังของหล่อนขณะที่แสงแดดส่องผ่าน เธอยกมือขยี้ตาของตนเองอย่างแผ่วเบาทว่าเธอก็ได้พบว่าบุรุษป

8.กุมารเทพ ผู้ช่วยคนใหม่ ค่ำคืนนั้นสามีของหล่อนไม่ได้รับประทานอาหารที่นรีกุลตั้งใจว่าจะทำนรีกุลเดินลงมาบริเวณโถงในห้องอาหารขนาดกว้างมากกว่าสองห้องรวมกัน สายตาเจ้ากรรมของหญิงสาวเหลือบมองสาวใช้ที่นำอาหารมาจัดลงในจานทว่าเพียงแวบเดียวนรีกุลก็ยืนตัวเซ หญิงสาวจึงขอตัวกลับไปยังห้องนอนของเธอและสามีของเธอมือเรียวของนรีกุลเอื้อมหมุนลุกบิดแล้วผลักเข้าไปยังห้องนอนของเธอปลายเท้าเรียวขาวสะอาดของหญิงสาวสาวเท้าเข้าไปหยุดยังบานกระจกบานกว้างที่สลักลายบางอย่างมือเรียวของหญิงสาวหยิบหวีแปรงมาสางเส้นไหมที่พันกันยุ่งเหยิงให้เรียบร้อยดังเดิมนรีกุลได้ยินเสียงเคาะประตูห้องนอนดังขึ้น หญิงสาวรีบมุดตัวเข้าไปใต้ผ้าห่มทันที“คุณผู้หญิงคะ คุณอาอัญมณีให้ดิฉันนำอาหารค่ำมาให้ค่ะ” เสียงของคนรับใช้เคาะเรียกนรีกุลอยู่หน้าห้องนรีกุลชักสีหน้าเบื่อหน่ายในการกระทำบังคับบัญชาของอัญมณี คุณอาผู้ดูแลมรดกตกทอดของปู่กรชัย หญิงสาวกรอกตาไปมาพลางกระแอมไอเล็กน้อย“กลับมาแล้วเหรอจ้ะตาวีร์” อัญมณีเอ่ยถามชายหนุ่มด้วยแววตาเป็นประกาย“นุ่นละครับ คุณอา” นัฐธวีร์เอ่ยถามผู้ดูแลคฤหาสน์ด้วยน้ำเสียงสงสัยเมื่อไม่เห็นภรรยาสาวของตนเองร่วมโต

ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะได้กล่าวอนุญาตให้ปล่อยวิญญาณร้ายตนนั้นก็ปรากฏโซ่ตรวนที่มาจากอากาศเข้ามาล่ามวิญญาณร้ายตนนั้นให้กลิ้งล้มลงไปเสียงกรีดร้องโหยหวนของวิญญาณร้ายตนนั้นเข้าสู่โสตประสาทของหญิงสาวอย่างรุนแรงหญิงสาวได้แต่มองวิญญาณร้ายที่ดีดดิhนอย่างหนทางสู้ด้วยความสงสารในใจในตอนนี้เธอมองเห็นแต่เพียงว่าวิญญาณร้ายตนนั้นหายลับไปเสียแล้วราวกับใครบางคนที่ส่งของมาสู่เธอนั้นได้กำจัดวิญญาณร้ายที่กำลังจะทรยศเขาด้วยน้ำมือของอาคมที่ถูกกำกับเอาไว้ดวงวิญญาณร้ายลอยตัวสูงขึ้นท่ามกลางโซ่ที่รอยรัดให้ร่างของมันแหลกสลายไม่นานนักก็เป็นดังที่นรีกุลคาดคิดไว้จริงๆเวลานี้ดวงจิตร้ายได้อันตรธานหายไปเสียแล้วหญิงสาวอดรู้สึกเสียดายไม่ได้ว่าด้วยวิญญาณร้ายตัวนี้จะได้ไปเกิดเสียทีแต่ใครกันที่ส่งวิญญาณร้ายไม่รู้อีโนอีเหน่ตัวนี้มาหาเธอ“อโหสิกรรมให้เขาเสียเถอะ” กุมารเทพที่อยู่ข้างกายของหญิงสาวเอ่ยขึ้นหญิงสาวผ่อนลมหายใจอย่างออกมาอย่างรุนแรง ราวกับจะปลดปล่อยความทุกข์ในใจที่หนักอึ้งอยู่ในตอนนี้เวลานี้ก็ดึกมากแล้วยังสาวคนเข้านอนได้เสียทีแต่ไม่ว่าจะนอนอย่างไรหญิงสาวก็ไม่อาจข่มตาลงหลับได้เมื่อเจอเหตุการณ์ เช่นนี้เป็นแน

“อ้าย” เสียงหวีดร้องดังขึ้นท่ามกลางความสะใจของสตรีผู้หนึ่งที่มองมายังหญิงสาวเคราะห์ร้ายด้วยความโกรธเกลียดมีดเล่มคมปักลงบนหน้าอกของหญิงสาวอย่างที่อันนาเตรียมตัวเตรียมใจไว้แล้ว โลหิตสีแดงฉานไหลเปอะชุดคลุมของหญิงสาว พรหมจรรย์อย่างอันนาท่ามกลางเสียงหัวเราะของเเราหญิงสาวที่อยู่ในลัทธิบูชาเงาเจ้านรกเวลานี้เป็นเวลาที่หญิงสาวควรนอนหลับได้แล้วหากแต่สอง ขาของหญิงสาวกับไม่ขยับออกจากบริเวณเสาต้นใหญ่ที่หล่อนหลบซ่อนอยู่ได้เลยภาพที่ปรากฏตรงหน้าของนรีกุลนั้นคือสตรีที่ถูกมีดเล่มคม-ขนาดเล็กแทงเข้าที่หัวใจ เลือดของผู้หญิงคนนั้นไหลออกมาเป็นทางยาวอันนาที่เตรียมตัวเตรียมใจไว้แล้วว่าวันนี้จะต้องบูชายันต์เงาเทพเจ้านรกได้แต่นอนนิ่งให้อัญมณีกรีดเลือดของเธอออกมาในปริมาณมากหากหญิงสาวคาดคะเนไม่ผิดเลือดของอันนาหญิงสาวที่ได้ทะเลาะกันที่นรีกุลเห็นตรงหน้าทางเข้าประตูห้องลับนั้นคงหลายร้อยซีซีเป็นแน่หญิงสาวยกมืออุดปากแทบไม่ทันเมื่อเห็นอัญมณีใช้มีดแหลมคมปาดเข้าที่คอของคนรับใช้สาวอันนามือเรียวของอันนาายกมือไหว้แล้วมองจ้องไปยังแท่นพิธีบูชาเงาเทพนรกดังกล่าวแล้วขยับริมฝีปากที่โชกไปด้วยเลือดว่า“ข้าแต่เทพนรก อั