All Chapters of กลับมาครั้งนี้ข้าขอมีชีวิตที่สงบสุข: Chapter 51 - Chapter 60

บทที่ 51ตราแม่ทัพพยัคฆ์ทมิฬจงลี่เฉียวเงยหน้ามองอย่างเสียมารยาท ก่อนที่ใบหน้าหวานจะมีรอยยิ้มออกมาอย่างห้ามไม่อยู่“ท่านคือบุรุษที่สตรีในเมืองหลวงต่างก็อยากทำความรู้จักนั่นเอง คารวะคุณชายเหวินเจ้าค่ะ ข้าลี่เฉียวยินดีที่ได้รู้จัก”ท่าทางของนางคล้ายกับเด็กน้อยที่ได้เจอของถูกใจ ทำให้เหอซือเหวินยิ้มให้อย่างเอ็นดู“เมื่อครู่ตอนที่ข้าพบแม่นาง ทำไมแม่นางไม่คล้ายกับเป็นคนในจวนเลยเล่า”“คุณชายคิดว่าข้าเป็นโจรหรือเจ้าคะ ตัวข้านั้นแซ่จง ชื่อว่าลี่เฉียว สาเหตุที่ข้าต้องปีนกำแพงเพราะไม่ต้องการให้คนในจวนเห็นนะสิเจ้าคะ ในจวนเกิดเรื่องบางอย่างทำให้ข้ากับท่านพ่อต้องระเห็จไปอยู่ท้ายจวน นานวันเข้าก็ไม่มีผู้ใดสนใจ แต่ว่าข้าได้ยินข่าวว่าคนผู้หนึ่งกลับมาแล้ว ข้าจึงมีของบางอยากอยากจะมอบให้ จะได้ไปช่วย…เอ่อช่างเถอะ ข้าสามารถเขียนจดหมายถึงคนผู้หนึ่งได้หรือไม่ ค่าจ้างแพงหรือเปล่า”เมื่อคิดถึงค่าจ้างทำให้ใบหน้าหญิงสาวเศร้าหมองเล็กน้อย จากคุณหนูผู้สูงศักดิ์ บุตรสาวแม่ทัพใหญ่จง กลายเป็นคุณหนูตกอับที่ต้องทำงานทุกอย่างแลกอาหารเพื่อประทังชีวิตของตนเองและบิดาอันเป็นที่รัก ดีหน่อยที่นางยังแอบทรัพย์สินบางอย่างของท่านแม่

บทที่ 53 จวนสกุลจง“ก่อนหน้าจะกลับจวน เหมยซูบอกกับข้าว่าอารองทาบทามพ่อม่ายอายุรุ่นราวคราวเดียวกับท่านพ่อให้กับข้า เรื่องนี้ข้ารู้มาก่อนหน้าแล้ว เพราะว่าอารองและอาสะใภ้เคยกล่าวเรื่องนี้กับข้าหลายครั้งครั้งนี้เหมยซูกล่าวต่อหน้าชาวบ้านและสหายของนาง คุณชายซือเหวินจึงออกหน้าแทนข้า บอกกล่าวกับคนพวกนั้นว่าท่านพ่อยกข้าให้แต่งงานด้วย”“ข้าขอบใจท่านมากที่ช่วยออกหน้าแทนบุตรสาวข้า”“ท่านไม่ต้องกล่าวในเวลานี้ หากท่านอยากหายป่วยและไม่อยากเป็นคนไร้ประโยชน์ท่านรับยานี่ไปกินเสีย หลังจากนั้นท่านจะเอายังไงก็แล้วแต่เลย ในเวลานี้นายท่านและนายหญิงกำลังรอการกลับมาของท่านและหากท่านอยากมอบตราแม่ทัพและกองกำลังลับให้กับอาเฟย ข้าคิดว่าท่านไปช่วยด้วยตนเองง่ายกว่า ท่านเข้าใจใช่หรือไม่บุคคลทั้งสามที่ข้ากล่าวถึงนั้นเป็นผู้ใด”เหอซือเหวินกล่าวเพียงเท่านี้เขาคิดว่าท่านแม่ทัพจงคงเข้าใจในสิ่งที่เขากล่าว และยื่นยาถอนพิษให้กับจงลี่เฉียว“เจ้าเอายานี่ให้บิดาของเจ้ากินเถิด ข้าจะคอยดูอยู่ตรงนี้ หากไม่ต้องการให้ผู้ใดรู้ เจ้าควรจะหาผ้าให้บิดาเจ้ากัดกันเสียงเล็ดลอดออกไป”จงลี่เฉียวรับยามาอย่างไม่ลังเล ก่อนจะหันกลับไปหาบิดาของ

บทที่ 55 การมาของเหอซือหมิงเหอซือหมิงแทบจะกลืนคำกล่าวของตนเองทั้งหมดลงท้องเมื่อได้ยินเรื่องด่วนเรื่องที่สองของน้องชายจงลี่เฉียวเองแทบสะดุดพื้นดินเช่นกัน นางอยากรู้เหลือเกินว่าแท้จริงแล้วคุณชายซือเหวินเป็นผู้ใดกันแน่ ทำไมจึงคิดทำอะไรรวดเร็วเช่นนี้“เจ้ามั่นใจแล้วหรือที่กล่าวมา”“ข้ามั่นใจแล้วขอรับ ทั้งชีวิตของข้าที่ผ่านมา ข้ามิเคยมั่นใจเท่าครั้งนี้มาก่อน พี่ใหญ่เห็นว่าอย่างไรหากข้าต้องลาออกจากกองทัพฟ่านแล้วมาใช้ชีวิตที่แคว้นเว่ย”“เจ้ายอมละทิ้งตำแหน่งกุนซือเพียงหนึ่งเดียวเพื่อใช้ชีวิตอยู่ที่แคว้นเว่ย เพราะเหตุใดเจ้าบอกกล่าวแก่ข้าได้หรือไม่”แม้จะตกใจและยอมรับในการตัดสินใจของน้องชาย ทว่าเขายังอยากรู้เหตุผลที่แท้จริง“เฉียวเอ๋อร์คือว่าที่ฮูหยินข้า นางเป็นบุตรสาวเพียงคนเดียวของท่านแม่ทัพจง นางมีเหตุผลเดียวหากนางต้องแต่งงาน นางต้องแต่งเขยเข้าเท่านั้น และตัวข้าก็ยินดี ส่วนเหตุผลที่สองข้าจะได้อยู่ใกล้ชิดและคอยดูแลฮวาเอ๋อร์น้องสาวของเราด้วยขอรับ นางต้องจากบ้านเกิดเมืองนอนติดตามสามีมาที่แคว้นเว่ยเพียงลำพัง ข้าเป็นห่วงนาง”เมื่อกล่าวถึงน้องสาวใบหน้าของเหอซือเหวินมีรอยยิ้มขึ้นมา การตัดสินใจครั

บทที่ 57 เตรียมทำศึกแม่ทัพหม่าได้ยินเช่นนั้นใบหน้าของเขามืดครึ้มอย่างไม่พอใจ ทว่างานในวันนั้นไม่อาจจะผิดพลาดได้ จึงปล่อยผ่านคำกล่าวของจงลี่เฉียว“ข้ายินดีทำตามคำขอของท่าน”“รองแม่ทัพหม่ากล่าวผิดแล้ว ข้ามิได้ขอ เพียงแต่ยื่นข้อเสนอเท่านั้น หากท่านคิดว่ารับผิดชอบกับความเสียหายของข้าและหอมู่ตานได้หลังจากนั้ ข้าก็ยินดีเปิดทางให้ท่านและคนของท่านเข้ามาตรวจค้นสถานที่ของข้า”เหอซือเหวินกล่าวขึ้นมา ทว่าทั้งสองฝ่ายยังมิทันได้ทำสิ่งใด กลับมีรถม้าของจวนสกุลไช่จอดด้านหน้าเสียก่อน“เกิดเรื่องอันใดขึ้นอย่างนั้นหรือ” รองเสนาบดีไช่ลงจากรถม้าแล้วกล่าวขึ้น โดยมีบุตรสาวอย่างไช่จินเย่วเดินตามมาด้วยรองแม่ทัพหม่าจึงเล่าเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ให้ฟังอย่างไม่ปิดบัง ไช่เชี่ยนสงจึงมองไปทางเหอซือเหวินด้วยรอยยิ้มที่ไม่อาจบอกได้ว่าเขานั้นกำลังคิดอันใดอยู่“เช่นนั้นคุณชายให้คนงานของท่านตามทหารเข้าไปด้วยก็แล้วกัน นี่เป็นการดีทั้งสองฝ่าย ข้าเพียงแต่ได้รับคำสั่งจากองค์ชายสามให้ตรวจสอบและสืบหานักฆ่าที่กล้าวางยาพิษพระสนมก็เท่านั้นเอง ข้าและองค์ชายสามมิได้อยากมีปัญหากับหอมู่ตาน ทว่าเรื่องนี้ไม่อาจละเลยได้เช่นกัน”“เช่นนั้นพ

บทที่ 59 ประชิดเมืองหลวงหลังจากที่ขุนนางทั้งหมดเห็นแล้วว่าฮ่องเต้ของพวกเขานั้นปลอดภัยจึงได้แต่ปลื้มใจ จากนั้นฮ่องเต้และเหอซือเหวินต่างก็บอกแผนการฝ่ายตน และยังนัดแนะอีกว่าให้ทุกคนปิดจวนคล้ายกับไม่รู้ไม่เห็นสิ่งใดเนื่องจากไม่เกินสิบวันหลังจากนี้ ทัพเฟยหลงที่นำทัพโดยองค์รัชทายาทหวงเฟยหลงจะบุกมาประชิดเมืองหลวงเพื่อจัดการยึดอำนาจคืนและเก็บกวาดพวกกบฏเมื่อนัดแนะทุกอย่างเรียบร้อย เหอซือเหวินจึงให้คนพาใต้เท้าทั้งหมดเดินออกด้านหลังเหมือนกับตอนมา เพื่อไม่ให้บุคคลภายนอกสงสัย และยังบอกอีกว่าหากมีเรื่องด่วนหรือต้องการส่งข่าว ให้เข้ามาที่หอมู่ตานหรือร้านค้าสาขาต่าง ๆ โดยทำทีเป็นลูกค้ามาซื้อของ จะได้ไม่เป็นที่สงสัยของบุคคลอื่นเช่นกันหลังจากที่ทุกคนกลับออกไปหมดแล้ว เหอซือเหวินสนทนาอีกพักใหญ่กับฮ่องเต้ ก่อนจะแยกจากมาเพื่อส่งข่าวไปให้กับน้องเขยอย่างเว่ยเฟยหลง“พวกเจ้าเอาจดหมายฉบับนี้ส่งให้ถึงมือนายท่านของพวกเจ้า เขารู้ว่าจะต้องทำเช่นไร”เหอซือเหวินแยกจดหมายเป็นสามฉบับ ต่อให้หวั่นเกรงว่าจะมีคนดักชิงจดหมายระหว่างทาง ทว่าเขาใช้น้ำยาพิเศษเขียนขึ้น ซึ่งมีเพียงพวกเขาเท่านั้นที่รู้วิธีอ่านตัวอักษรในจดหมาย