All Chapters of กลับมาครั้งนี้ข้าขอมีชีวิตที่สงบสุข: Chapter 41 - Chapter 50

บทที่ 41 การโต้กลับของเหอหลันฮวาเว่ยซินหนานตกใจแทบสิ้นสติกับการกระทำของบุรุษตรงหน้า ทว่าร่างกายกลับอ่อนระทวยไปกับเขาอย่างห้ามไม่อยู่ เมื่อรู้สึกว่าสตรีในอ้อมกอดเริ่มหายใจไม่ทัน จึงหยุดการกระทำของตนอย่างเสียดาย“พระองค์ทรงจูบกระหม่อมแล้ว ต้องรับผิดชอบกระหม่อมไปชั่วชีวิต แล้วหย่าคิดจะหนีจากกระหม่อมได้ กระหม่อมไม่มีทางยอมเด็ดขาด และองค์หญิงไม่มีสิทธิ์แต่งงานกับบุรุษใดทั้งนั้น หากองค์หญิงไม่เชื่อและกระหม่อมเห็นองค์หญิงอยู่กับชายใด กระหม่อมจะบั่นคอชายผู้นั้นเสีย”ฟ่านจือหานกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง น้ำเสียงนั้นไม่มีแววล้อเล่นเลยแม้แต่น้อย หากใครกล้ามาแย่งสตรีตรงหน้าไปเขาพร้อมที่จะบั่นคอคนผู้นั้นทันทีเช่นกัน“ท่านจะบ้าหรือ ท่าน ท่านกล้าทำเช่นนี้กับข้าได้อย่างไร ข้าเป็นองค์หญิงเชียวนะ และท่านเองอย่าลืมว่าพวกขุนนางมักจะมีชายารองและอนุ ซึ่งนั่นไม่ใช่สิ่งที่ข้าต้องการ หากข้าต้องแต่งให้ชายมักมาก ข้าขอโกนหัวบวชชี หรือไม่ให้เสด็จพ่อเสด็จแม่เลี้ยงข้าไปจนตายเลยดีกว่าต้องมานั่งช้ำใจ”เว่ยซินหนานชี้หน้าด้วยความโมโห น้ำเสียงของนางตะกุกตะกักไม่น้อย ก่อนจะกล่าวตามความคิดของตนนางไม่ต้องการสามีมากรัก นางคิด

บทที่ 43 ชิงตัวมู่เสียนเฟยมองใบหน้าบุตรชาย นางไม่คิดว่าเพียงแค่นางอยากพบหน้าฝ่าบาท บุตรชายของนางยอมทำถึงเพียงนี้“เจ้าไม่ต้องทำเยี่ยงนี้หรอก แม่..แม่”“มิเป็นอันใดหรอกพ่ะย่ะค่ะ ลูกคิดว่านี่คือสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเราทั้งสอง ลูกไม่อยากให้เสด็จแม่ต้องอยู่ในวังวนเช่นนี้อีกแล้ว”มู่เสียนเฟยใบหน้าอาบไปด้วยน้ำตา แม้ว่านางจะรักและเทิดทูนฝ่าบาทอย่างไร ทว่าในใจนางไม่มีสิ่งใดสำคัญไปมากกว่าบุตรชายอีกแล้ว“อืม หลังจากพบฝ่าบาท เราสองแม่ลูกไปใช้ชีวิตด้วยกันเถอะนะ”“พ่ะย่ะค่ะ เสด็จแม่”หลานหยางคุนยิ้มตอบ เขาไม่ต้องการสิ่งใดอีกแล้ว ทว่าวันใดที่บ้านเมืองไม่สงบและชาวบ้านเดือดร้อน เขาพร้อมที่จะกลับมาทวงทุกสิ่งที่ควรเป็นของเขาคืนครั้งนี้เขาจะทำหน้าที่ของบุตรให้แก่ฝ่าบาท หลังจากนี้หวังว่าฝ่าบาทจะจัดการเรื่องทุกอย่างให้เข้าที่เข้าทางเสียที และอย่ามายุ่งวุ่นวายกับเขาและมารดาอีกก็พอไม่นานกงกงคนเดิมเดินกลับมาพร้อมกับเชิญทั้งสองเข้าไปในตำหนัก“ถวายพระพรฮองเฮา ทรงมีอายุยืนพันปี พัน พันปี”“ลุกขึ้นเถิด เจ้าและเสียนเฟยต้องการมาเยี่ยมฝ่าบาทใช่หรือไม่”“พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมและพระสนมเสียนเฟยขอเยี่ยมและกล่าวลาฝ่าบาท

บทที่ 45 ใส่ร้ายทันทีที่มาถึงนอกจากพบกับชายารองทั้งสองของบุตรชาย ทว่ายังมีร่างของหลานหมิงฮ่าวนอนหมดสติด้วยใบหน้าซีดเซียวอยู่ที่เตียง จึงรีบถลาเข้าหาด้วยความเป็นห่วง“มีผู้ใดบอกเปิ่นกงได้หรือไม่ว่าเกิดเรื่องอันใดขึ้นกันแน่ ทำไมองค์ชายรองจึงมีสภาพเยี่ยงนี้”หยางซูเฟยถามด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด หยางเยี่ยนหงได้แต่สะดุ้งเล็กน้อย กลัวว่าเรื่องจะมาถึงตนเอง เพราะนางเป็นคนวางแผนเรื่องนี้ให้กับองค์ชายรองด้วยตนเอง“ขอให้พระสนมช่วยชีวิตองค์ชายก่อนได้หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ พระองค์มีเวลาเพียงสามชั่วยามเท่านั้น และในเวลานี้เวลาเหลือน้อยเต็มทีแล้วพ่ะย่ะค่ะ”องครักษ์คนหนึ่งกล่าวขึ้น หากพระสนมอยากรู้เรื่องราวทั้งหมดเขายินดีจะบอกกล่าวอย่างไม่ปิดบัง ทว่าเวลานี้เวลาขององค์ชายเหลือน้อยเต็มทีแล้วหากยังไม่ได้รับยาถอนพิษอาจจะไม่มีชีวิตรอดอีกต่อไปเมื่อได้ยินเสียงองครักษ์เตือนสติ หยางซูเฟยจึงรีบหยิบยาถอนพิษที่นางให้คนไปประมูลด้วยราคาที่แทบจะซื้อเมืองได้ ว่าในเวลานี้ชีวิตของบุตรชายนางสำคัญกว่านัก จึงรีบหยิบยาถอนพิษออกมาป้อนเข้าปากหลานหมิงฮ่าวทันทีหลังจากที่จัดการเรื่องบุตรชายเสร็จแล้ว นางจึงเดินออกมาจากห้องเพื่อสอบถ

บทที่ 47 เผชิญหน้าหลังจากได้ยินเสียงขององครักษ์กล่าวจบ หลานหยางคุนจึงหันไปสบตากับฟ่านเทียนเผยเพื่อปรึกษา และไม่รู้ว่านี่คือแผนลวงของผู้ใดอีกหรือไม่“ท่านแน่ใจได้อย่างไรว่านี่ไม่ใช่แผนลวงของผู้ใด” ฟ่านเทียนเผยกล่าวขึ้น“คุณชายรองฟ่าน ข้าน้อยกล้าเอาศีรษะรับประกันว่านี่ไม่ใช่แผนลวงของผู้ใด ก่อนหน้าที่ฝ่าบาทจะฟื้น ข้าน้อยเห็นทุกอย่างภายในห้องบรรทมของฝ่าบาทในเมื่อฮองเฮาคิดจะแย่งเอาความดีความชอบไปและยังใส่ร้ายพระสนมเสียนเฟยรวมถึงองค์ชายสาม ข้าน้อยจึงเลือกที่จะเปิดเผยความจริงกับฝ่าบาท ดังนั้นนี่คือที่มาของข้าน้อยว่าทำไมฝ่าบาทจึงต้องการพบองค์ชายสาม”องครักษ์เลือกที่จะกล่าวความจริงออกไป คราวนี้ก็อยู่ที่องค์ชายสามแล้วล่ะว่าพระองค์ยินดีจะไปเข้าเฝ้าฝ่าบาทหรือไม่“เทียนเผย เจ้าล่วงหน้าไปก่อนเถิด เข้าเฝ้าเสด็จพ่อแล้วข้าจะรีบตามไป แต่ถ้าหากข้าเกิดมีอันเป็นไปขึ้นมา ฝากดูแลเสด็จแม่ของข้าด้วย เมื่อไหร่ที่ข้าไม่มีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ เจ้าจงขอร้องไท่จื่อเฟยแทนข้า พาเสด็จแม่ไปอยู่ที่แคว้นเว่ย และอย่ากลับมาที่แคว้นหลานอีก”แม้จะได้รับความเอ็นดูจากพระบิดา แต่พระองค์ย่อมรู้นิสัยขี้ระแวงของฮ่องเต้ดีเช่นกัน ใ

บทที่ 49 เล่นงานจวนเจ้าเมืองยามเฉิน ชาวบ้านที่เห็นเหตุการณ์ได้แต่พากันแตกตื่นเมื่อทหารจำนวนมากต่างก็มาปิดล้อมโรงเตี๊ยมแห่งนี้ หลงจู๊ของโรงเตี๊ยมได้แต่ยืนหน้าซีด ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอันใดขึ้นกับกิจการที่เขาดูแลส่วนทางด้านเหอหลันฮวานั้นกลับมีท่าทีเรียบเฉย นางรู้ดีว่าเมื่อคืนพี่ชายต่างแซ่คงไปเล่นงานบุตรชายของท่านเจ้าเมืองเป็นแน่ ไม่เช่นนั้นเช้านี้ จะมีทหารมาล้อมโรงเตี๊ยมได้อย่างไร“พี่ใหญ่ฟ่าน ท่านไปเล่นงานบุตรชายของท่านเจ้าเมืองมาหรือ”ท่าทีและน้ำเสียงของนางนั้นไม่มีวี่แววว่าจะโกรธ กลับเจือไปด้วยความขบขันเสียมากกว่า“ใช่แล้ว เจ้านั่นมันกล้าที่จะใช้วาจาล่วงเกินเจ้าและซินหนาน ข้าเลยตั้งใจจะสั่งสอน สตรีเป็นเพศแม่ที่ควรเคารพไม่ใช่คิดเพียงเรื่องนั้น”“พี่ใหญ่ฟ่าน ท่านอย่าบอกนะว่า...”เหอหลันฮวาคล้ายกับนึกบางอย่างได้จึงรีบเอ่ยถามอย่างตื่นตระหนก หวังว่าพี่ชายต่างแซ่ของนางคงไม่ทำอย่างที่นางคิดใช่ไหม“คงเป็นอย่างที่พี่สะใภ้คิดนะเจ้าคะ คุณชายใหญ่ฟ่านมาขอยาสลบจากข้าไปเมื่อคืนนี้ ข้าเองพอจะรู้แล้วว่าทำไมท่านเจ้าเมืองจึงส่งทหารมาปิดล้อมที่โรงเตี๊ยมแห่งนี้ไว้”เว่ยซินหนานเข้าใจอย่างถ่องแท้แล้วเช่นกั