บทที่ 41 การโต้กลับของเหอหลันฮวา

บทที่ 41 การโต้กลับของเหอหลันฮวา

เว่ยซินหนานตกใจแทบสิ้นสติกับการกระทำของบุรุษตรงหน้า ทว่าร่างกายกลับอ่อนระทวยไปกับเขาอย่างห้ามไม่อยู่ เมื่อรู้สึกว่าสตรีในอ้อมกอดเริ่มหายใจไม่ทัน จึงหยุดการกระทำของตนอย่างเสียดาย

“พระองค์ทรงจูบกระหม่อมแล้ว ต้องรับผิดชอบกระหม่อมไปชั่วชีวิต แล้วหย่าคิดจะหนีจากกระหม่อมได้ กระหม่อมไม่มีทางยอมเด็ดขาด และองค์หญิงไม่มีสิทธิ์แต่งงานกับบุรุษใดทั้งนั้น หากองค์หญิงไม่เชื่อและกระหม่อมเห็นองค์หญิงอยู่กับชายใด กระหม่อมจะบั่นคอชายผู้นั้นเสีย”

ฟ่านจือหานกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง น้ำเสียงนั้นไม่มีแววล้อเล่นเลยแม้แต่น้อย หากใครกล้ามาแย่งสตรีตรงหน้าไปเขาพร้อมที่จะบั่นคอคนผู้นั้นทันทีเช่นกัน

“ท่านจะบ้าหรือ ท่าน ท่านกล้าทำเช่นนี้กับข้าได้อย่างไร ข้าเป็นองค์หญิงเชียวนะ และท่านเองอย่าลืมว่าพวกขุนนางมักจะมีชายารองและอนุ ซึ่งนั่นไม่ใช่สิ่งที่ข้าต้องการ หากข้าต้องแต่งให้ชายมักมาก ข้าขอโกนหัวบวชชี หรือไม่ให้เสด็จพ่อเสด็จแม่เลี้ยงข้าไปจนตายเลยดีกว่าต้องมานั่งช้ำใจ”

เว่ยซินหนานชี้หน้าด้วยความโมโห น้ำเสียงของนางตะกุกตะกักไม่น้อย ก่อนจะกล่าวตามความคิดของตน

นางไม่ต้องการสามีมากรัก นางคิด