All Chapters of แค้นนี้ของนายมาเฟีย : Chapter 51 - Chapter 60

คฤหาสน์ เทวินรถสปอร์ตคันหรูขับเคลื่อนเข้ามาจอดภายในบ้านหลังใหญ่ของเทวิน ตลอดระยะทางจนมาถึงบ้านมิลินก็เอาแต่เงียบ จนภายในรถมีแต่ความอึดอัดปกคลุม คิวที่ทำหน้าที่ขับรถได้แต่เก็บความสงสัยไว้ในใจ เพราะไม่กล้าถามกลัวว่าจะทำให้เธอหงุดหงิดกว่าเดิม การเงียบของมิลินครั้งนี้สร้างความแปลกใจให้คิวไม่น้อยเธอไม่เคยเงียบแล้วนิ่งน่ากลัวอย่างนี้มาก่อน" คะ...คุณ " นิดป้าแม่บ้านซึ่งเห็นมิลินเดินเข้ามาในบ้านเธอกำลังจะทักทายนายหญิงของบ้าน แต่กลับต้องกลืนคำทักทายนั้นลงไปเพราะมิลินกลับเดินผ่านไปทันทีอย่างไม่สนใจด้วยใบหน้าเย็นชา" ไอ้คิวคุณมิลินเป็นอะไร ? "" ไม่รู้เหมือนกันป้าตอนไปถึงห้างทีแรกยังไม่เป็นอย่างนี้เลยพอผมไปเข้าห้องน้ำกลับมานายหญิงก็มีท่าทีนิ่งแบบนี้ ไม่เคยเห็นนายหญิงนิ่งแล้วแววตาน่ากลัวอย่างนี้มาก่อนเลยป้า " คิวอธิบายให้นิดป้าแม่บ้านฟังยาวเหยียด จนเธอไม่อยากเชื่อว่าคนอ่อนหวานอย่างมิลินจะนิ่งแล้วน่ากลัวถึงขนาดนี้ แววตาของเธอมันสายความเยือกเย็นออกมาอย่างชัดเจนมิลินเดินเข้ามาในห้องเธอหย่อนสะโพกนั่งบนเตียงใหญ่ตลอดเวลาเธอได้แต่คิดเรื่องที่มังกรบอกกับเธอ เพื่อทำเรื่องนี้ให้กระจ่างขึ้นเธอจะต้องทำยัง

ผับ Niceเมื่อเทวินมาถึงผับจึงรีบเดินขึ้นไปหาเหล่าเพื่่อนของเขาทันทีแกร๊ก ----" ไอ้พรีนยังไม่มา ? " เมื่อเทวินเดินเข้ามาถึงจึงเลิกคิ้วถามเพื่อน ๆ ที่นั่งอยู่ในห้องวีไอพีก่อนด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย ก่อนจะเดินเข้ามาหย่อนสะโพกนั่งฝั่งตรงข้ามกับธัน" ยัง" กรเป็นคนตอบ" ทำตัวเป็นตัวปัญหา " เทวินบ่นด้วยน้ำเสียงรำคาญแกร๊ก ---" กูรู้สึกเหมือนโดนนินทาเลยว่ะ " ขณะเดียวกันพรีนก็เปิดประตูเข้าทันทีพร้อมกับพูดลอย ๆ อย่างรู้ทันว่าตัวเองกำลังถูกพูดถึงก่อนจะตวัดสายตามองเทวินอย่างเบื่อขี้หน้า" เออมาครบแล้วก็เริ่มคุยเรื่องไอ้มังกรเลยดีกว่า " กรพูดขึ้นทันทีเมื่อทุกคนมาครบ ขณะเดียวกันพรีนก็เดินเข้ามา หย่อนสะโพกนั่งข้าง ๆ เทวินซึ่งมันเหลืออยู่ที่เดียวจึงเลือกที่นั่งมากไม่ได้แต่เทวินเองก็ทำเป็นไม่สนใจคนข้าง ๆ ที่เกลียดขี้หน้า" ไอ้วินข้อมูลมันอยู่ที่มึงแล้วมันเอาข้อมูลลูกค้าคนสำคัญไปได้ยังไงว่ะ "แพททริคเริ่มถามคำถามแรกจากเทวินด้วยสีหน้าจริงจัง" กูเก็บไว้ในคอมกูที่บ้านไม่มีใคร กล้าเข้าไปแน่เพราะเฉพาะข้อมูลไม่มีวันรั่วไหลไปได้ "" มึงแน่ใจนะไอ้วินมึงไม่ได้อยู่บ้านตลอดเวลามึงจะแน่ใจได้ยังไงว่าไม่มีใครเข้า

" โถ่โว้ยย ! ทำไมต้องเป็นแบบนี้ ว่ะ ! "พรึบ !เพ้งง ๆๆ !!เทวินเข้ามาในห้องทำงานเขากวาดของบนโต๊ะทำงานตกกระจายด้วยมือทั้งสองอย่างโมโห ความรู้สึกตอนนี้มันพังทะลายลงทั้งหมดตั้งแต่เห็นภาพของมิลินที่นั่งคุยกับศัตรูอย่างมังกรนานสองนานในร้านอาหาร แถมเธอยังเข้ามาขโมยข้อมูลสำคัญไปอีกเหมือนอดีตที่เขาเกลียดชัง กลับมาทำร้ายอีกครั้งโดยคนที่รักและไว้ใจ ราวกับถูกตรอกย้ำซ้ำแล้วซ้ำเล่าหลายชั่วโมงต่อมา ---บรืนนน บรืนนนเสียงรถสปอร์ตคันหรูสองคันขับเคลื่อนเข้ามาจอดในบ้านของเทวินพร้อมกับร่างสูงอันหล่อเหลาของกรและแพททริคเปิดประตูก้าวขาลงมาจากรถหรูของตัวเองด้วยหน้าตาเคร่งเครียด" นายมึงอยู่ไหนไอ้คิว ? " กรเอ่ยถามคิวทันทีที่เดินเขามาในบ้าน" นายอยู่ในห้องทำงานตั้งแต่เช้าแล้วครับยังไม่ลงมาข้าวปลาก็ไม่ยอมกิน เชิญที่ห้องรับแขกเถอะครับ " กรและแพททริคพยักหน้าเข้าใจก่อนจะพากันเดินเข้าไปนั่งพูดคุยกันที่ห้องรับแขก" แล้วตกลงน้องมิลินเป็นคนส่งข้อมูลให้ไอ้มังกรจริง ๆ หรอว่ะ ? " แพททริคขมวดคิ้วถาม" คุณกร คุณแพททริคดูวีดีโอจากกล้องวงจรปิดที่ได้มาดีกว่าครับผมก็ไม่กล้าฟันธงเหมือนกัน " คิวบอกพร้อมกับหยิบโทรศัพท์เครื่อง

สามวันต่อมา ---ผับ Niceก๊อก ก๊อก ก๊อกขณะที่เทวินกำลังคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยอยู่ในห้องทำงาน เสียงเคาะประตูดังขึ้น บานประตูถูกผลักเข้ามาตามมารยาท" ไง ? " กรเลิกคิ้วถามเทวิน ขณะที่หย่อนสะโพกนั่งโซฟาตัวยาวพร้อมกับเพื่อนสนิทอีกสองคน" ก็ดี " เทวินตอบเสียงเรียบโดยไม่แสดงสีหน้าอะไรออกมา" มันติดต่อมายัง ? " แพททริคถาม" อือ สามทุ่ม "" มึงแน่ใจหรอว่ามันฆ่าไอ้มังกรได้แล้วจริง ๆ "" หึ คนอย่างพวกมันไม่ตายง่าย ๆ หรอกเดี๋ยวพวกมึงก็กูรู้เองตายจริงไม่จริง กูจะทำให้พวกมันทรมารยิ่งกว่าพี่กูอีก ! " เทวินเค้นเสียงพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นแววตาเต็มไปด้วยไฟแห่งความแค้น" น่าตื่นเต้นดีว่ะ " แพททริคพูดอย่างอารมณ์ดีพร้อมกับแสยะยิ้มราวกับเรื่องที่จะเกิดขึ้นเป็นเรื่องสนุกสำหรับเขา" ดูมึงจะสนุกนะไอ้แพท ? " ธันที่นั่งฟังอยู่นานเลิกคิ้้วถามด้วยสีหน้าเรียบเฉย" แน่สิวะมึงเตรียมอุปกรณ์รอเลยงานนี้กูว่ามีคนเจ็บ "" หึ " ธันเค้นหัวเราะในลำคอเบา ๆ อย่างเย้ยหยันกับคำพูดของแพททริค" นายครับใกล้ถึงเวลานัดแล้ว ครับ " คิวบอกกับเทวิน" อือ "" มึงจะให้พวกกูไปด้วยเลยไหม ? " กรถามขณะที่เทวินกำลังลุกจากเก้าอี้" ยัง กูจะบอ

โรงพยาบาลแกร๊ก---หลังจากที่เทวินกลับจากโกดังเขาก็รีบมาที่โรงพยาบาลทันที เขาเปิดประตูเข้ามาก็พบกับเพื่อน ๆ ที่นั่งอยู่เต็มห้องรวมถึงเพื่อนของมิลิน แต่คนที่นอนอยู่บนเตียงก่อนหน้านี้กลับหายไป" มิลินหายไปไหน ? " เทวินเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเข้มคิ้วทั้งสองข้างขมวดเข้าหากัน หัวใจแกร่งกระตุกวูบด้วยความกลัว กลัวว่าสิ่งที่ตัวเองคิดกำลังจะเป็นจริง" กูถามว่ามิลินไปไหน ! ? " เทวินตะวาดถามเสียงดังอีกครั้งเมื่อไม่มีใครตอบอะไรเอาแต่เงียบกัน" นะ..น้องมิลินหายไป " แพททริคก้มหน้าตอบอย่าง กล้า ๆ กลัว ๆ เขารู้ดีว่าถ้าเทวินรู้ต้องเกิดเรื่องใหญ่แน่ ๆ" หายไปไหน ? ! " เทวินไล่เสียงถามอีกครั้งอย่างโมโหมือทั้งสองข้างกำหมัดแน่น แววตาดุดันสายขึ้นวูบมองเพื่อน ๆ ตัวเองอย่างโกรธเคียง" กูกับไอ้แพททริคลงไปซื้อกาแฟแป๊บเดียวขึ้นมาก็ไม่เจอน้องมิลินแล้ว " กรตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังปัง !เมื่อเทวินได้ยินอย่างนั้นเขาถีบเตียงผู้ป่วยอย่างแรงจนไถลไปชนกับเก้าอี้ข้างเตียงเกิดเสียงดังสนั่น ด้วยอารมณ์ฉุนเฉียวคราวนี้เขาต้องเป็นบ้าจริง ๆ แน่ เหล่าเพื่อน ๆ ที่อยู่ในห้องนั้นต่างรับรู้ได้ว่าเทวินกำลังคลั่งและไม่มีใครที่จะหยุดเขา