All Chapters of แค้นนี้ของนายมาเฟีย : Chapter 31 - Chapter 40

วันต่อมา ---แสงแดดยามเช้าสอดส่อง ผ่านผ้าม่านเข้ามาตกกระทบกับใบหน้าเกลี้ยงเกลาของหญิงสาวที่นอนหลับไหลอยู่บนเตียงขนาดใหญ่ให้ตื่นขึ้นมารับเช้าวันใหม่ มิลินค่อย ๆ ปรือตาขึ้นมาช้า ๆ เธอยกมือขึ้นมาขยี้ตาเบา ๆ เพื่อให้เห็นอะไรชัดขึ้นเธอหันหน้ามองคนข้าง ๆ ที่นอนกอดมาทั้งคืนแต่ต้องพบกับความว่างเปล่า" ไปไหนแต่เช้า " มิลินพึมพำอย่างสงสัยก่อนจะลุกขึ้นนั่งพิงกับเตียง เธอเหลือบมองนาฬิกาที่แขวนบนผนังเข็มยาวชี้เลขหกเข็มสั้นชี้เลขหกบ่งบอกว่าตอนนี้เวลาหกโมงครึ่งแล้ว มิลินจึงก้าวขาลงจากเตียงกำลังเดินไปทำธุระห้องน้ำ แต่ต้องหยุดชะงักทันทีที่มีใครบางคนเปิดประตูห้องน้ำออกมา" คุณเทวิน ! " มิลินเรียกชื่อเทวินอย่างตกใจเมื่อเขามีเพียงผ้าขนหนูพันไว้รอบเอวสอบ หยดน้ำที่เกาะตามลำตัวและสันกราม มองดูแล้วสุดจะเซ็กซี่" ตกใจอะไร ? "" เปล่าค่ะ "" รีบไปอาบน้ำแต่งตัว "" ค่ะ "เทวินบอกมิลินแค่นั้นด้วยน้ำเสียงเรียบ ก่อนจะไปที่ห้องแต่งตัว ระหว่างที่เทวินตื่นขึ้นมายามเช้าเขาเห็นหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมแขนมาตลอดทั้งคืนกำลังหลับไหลเข้าสู่ฮ่วงนินทาอย่างมีความสุข เขามองคนตัวเล็กด้วยรอยยิ้มบาง ๆ พร้อมกับลูบผมเธออย่างอ่อนโยน ก่อ

" โอ๊ย ! ปล่อยนะ ปล่อยยยย ! " หวานพยายามแกะมือใหญ่ของธันออกพร้อมกับตะะโกนโวยวายใส่คนตรงหน้าที่กระชากลากเธอให้เดินตามมาอย่างแรง" หุุบปาก ! จะตะโกนทำไมว่ะ ! " ธันหันมาตวาดใส่หวานอย่างรำคาญ" งั้นก็ปล่อยฉันสิ "" คิดว่าฉันอยากจับมือเธอหรือไง !"" ปล่อยสิจะไปหาเพื่อนฉัน "" ยังไม่ครบสามนาที " ธันปล่อยข้อมือของหวานพร้อมกับบอกเธอด้วยน้ำเสียงเรียบ" เรื่องของนายสิฉันจะไปหาเพื่อนฉัน ! " หวานพูดแค่นั้นเธอก็หันหลังหวังจะเดินไปพรึบ !" อ๊ะ ! นี่ปล่อยนะไอ้หน้านิ่ง โอ๊ย ! "ธันกระชากต้นเเขนหวาน จนหน้าเธอซุกเข้ากับแผงอกแกร่งเธอเงยหน้าขึ้นมาเหวใส่ชายหนุ่มเสียงแข็ง ธันบีบแขนเธอแรงขึ้นอย่างไม่พอใจกับคำว่าหน้านิ่ง" ปากดีนัก ! "" ปล่อยสิว่ะ ไอ้หน้านิ่งทำเป็นอยู่หน้าเดียวเลยหรือไงว่ะ ! "" ด่าฉันอีกคำเธอเจอดีแน่ ! " ธันกดเสียงต่ำพูดอย่างไม่สบอารมณ์" เห้ยย! มึงทำอะไรเพื่อนกูว่ะ ! ? " ขณะที่ทั้งสองกำลังจ้องหน้ากันอย่างไม่มีใครยอมใครเสียงดุดันของใครบางคนก็ดังขึ้นทำให้ธันรีบปล่อยหวานทันที" ไอ้แทน ! "" มันทำอะไรมึงอีหวาน ? "" ยังแต่ถ้ามึงมาช้าไอ้หน้านิ่งนี่อาจจะทำฉันก็ได้ "" อย่าปากดีให้มาก ! " ธันตะ

หลังจากเทวินและมิลินต่างอาบน้ำแต่งตัวกันเสร็จเรียบร้อยแล้วก็พากันเดินลงมาพร้อมกัน เพื่อรับประทานอาหารเช้าถึงแม้เวลาจะเลยช่วงเช้ามาแล้วก็ตาม" คุณเทวินทานข้าวเลยไหมคะ ? "" ครับ "" ป้านิดค่ะหนูขอโทษนะคะที่ทำให้ป้าเสียเวลาจัดอาหารแต่เช้า "" ไม่เป็นไรค่ะป้าเข้าใจ " นิดป้าแม่บ้านอมยิ้มตอบมิลินพร้อมกับมองทั้งสองสลับกัน แล้วยิ้มอย่างรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นถึงทำให้ลงมาช้ากัน" ขอบคุณค่ะ "" มานั่งได้แล้ว "" ค่ะ "ไม่นานทั้งเทวินและมิลินก็ทานอาหารกันเสร็จเรียบร้อยเทวินเดินจับมือมิลินเดินมาออกมาขึ้นรถหน้าบ้าน โดยมีคิวรออยู่การกระทำของเทวินทำให้มิลินถึงกับขมวดคิ้วด้วยความแปลกใจ" ไม่ต้องจับมือลินแล้วก็ได้ค่ะ "" จับไม่ได้ ? " เทวินเลิกคิ้วถามด้วยรอยยิ้มมุมปาก ทำให้ มิลินหลบสายตาชายหนุ่มทันที คิวที่ยืนมองเจ้านายตัวเองอยู่ถึงกับยิ้มออกมาอย่างดีใจเมื่อเห็นเจ้านายตัวเองเริ่มมีความสุข" ลินขึ้นรถดีกว่าค่ะ " มิลินบอกอย่างเขินอาย ก่อนจะสะบัดมือ ออกจากชายหนุ่มแล้วก้าวขาขึ้นรถทันที เทวินถึงกับยิ้มกว้างจนเห็นฟันขาวเรียงตัวกันสวยงาม เขาไม่เคยยิ้มกว้างขนาดนี้มาก่อนครั้งนี้เป็นครั้งแรกของเขาเองก็ว่าได้

" เออ ขะ...โทษค่ะ " มิลินรีบผละตัวออกจากอ้อมกอดของชายหนุ่มตรงหน้าพร้อมกับเอ่ยคำขอโทษด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักเธอมองชายตรงหน้าด้วยสายตาหวาดระแวง เมื่อถูกมองด้วยแววตาเจ้าเล่ห์ " มาคนเดียวหรอสาวน้อย ? " มังกรเอ่ยถามมิลินด้วยน้ำเสียงนิ่งแต่แววตากลับสายแววเจ้าเล่ห์อย่างเห็นได้ชัด " มากับคุณเทวินค่ะ ลินขอตัวก่อนนะคะ " " เดี่ยวสิ "หมับ ! " ปล่อยค่ะ ! " มิลินร้องขึ้นอย่างตกใจ ขณะที่เธอกำลังจะรีบเดินไป แต่ถูกมังกรคว้าข้อมือให้หันหน้ามาสบตากับสายตาอันน่ากลัวของเขาซะก่อน " จะรีบไปไหนล่ะ คุยกันก่อน " " ละ..ลินไม่มีอะไรจะคุยกับคุณหรอกค่ะปล่อยลินก่อนได้ไหมคะ ? " มิลินปฏิเสธด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักเช่นเดิม เธอยังรู้สึกหวาดกลัวกับชายหนุ่มที่น่าเกร็งขามตรงหน้า " เธอคิดว่าไอ้เทวินมันจะปล่อยพี่ชายเธอไปไหม ? " " คุณรู้จักพี่ชายลินได้ยังไงคะ ? " " หึ ถ้าเธอช่วยฉันเรื่องไอ้เทวินฉันรับรองว่าพี่ชายเธอฉันจะปกป้องจากไอ้เทวินเอง " " ว่าไงล่ะ ? " หลังจากที่มังกรยื่นข้อเสนอให้มิลิน เมื่อเห็นว่าเธอกำลังลังเลเขาจึงถามอีกครั้ง " เออ ละ...ลิน " มิลินก้มหน้าตอบอย่างกล้า ๆ กลัว ๆด้วย ความสับสนไม่รู้จะตอบยังไ

มิลินรู้สึกลังเลที่จะตอบ ก่อนจะตัดสินใจตอบคำถามหมอหนุ่มเสียงแผ่วเบาอย่างกังวลใจ" ประมาณหนึ่งเดือนแล้วค่ะ เดือนนี้ก็ยังไม่มาลินว่าที่มาช้า เพราะลินคงเครียดไปค่ะเลยทำให้ประจำเดือนลินมาช้ากว่าปกติ "" คุณคิดอย่างนั้นหรอ ? " ธันเลิกคิ้วถามเขาจ้องมิลินด้วยสายตานิ่ง ๆ เพราะสิ่งที่เธอพูดเธอกำลังเดาผิด" มีอะไรไอ้ธัน ? "" เวลามึงมีอะไรกับมิลินมึงป้องกันหรือเปล่า ? "เทวินไม่ได้ตอบคำถามเพื่อนรักไปทันที แต่กับรอบมอง มิลินเพียงนิดอย่างลังเล คำถามหมอหนุ่มทำให้มิลินรู้สึกอายไม่น้อยที่ต้องพูดถึงเรื่องอย่างว่าให้คนอื่นฟัง" ไม่ " เทวินตอบแค่นั้นก่อนจะเบือนหน้าหนีทันที เมื่อเพื่อนรักเอาแต่จ้องมองด้วยสายตาจับผิด" ลินก็กินยาคุมทุกครั้งนะคะ " มิลินโพล่งขึ้นทันทีที่เทวินพูดจบ" งั้นคุณก็ตรวจซะจะได้รู้ว่าท้องไม่ท้อง "" ท้อง ! " ขณะที่ธันพูดประโยคจบ มิลินถึงกับย้ำคำว่าท้องออกมาอย่างตกใจและชะงักไปทันทีด้วยความรู้สึกหลากหลายตอนนี้มันกำลังพุ่งเข้ามาในโซนประสาท ต่างจากเทวินที่เอาแต่นั่งนิ่งไม่สะทกสะท้าน" คุณปัจสวะใส่ในกระปุกนี่เดี๋ยวผมจะให้พยาบาลตามเข้าไปหาคุณที่ห้องน้ำ "" ค่ะ " มิลินตอบรับอย่