“ข้ารู้ว่าข้าผิดไปแล้ว ข้าไม่อยากเสียเจ้าไป” อี้เฉิงด้วยอารมณ์ที่ช่วงนี้เขาอ่อนไหวอยู่แล้ว เขาพูดพร้อมกับมีน้ำตาซึมออกมาเหมยฮวาที่เห็นเขาเป็นแบบนั้นก็ไม่ได้นึกสงสารอะไรเขา นางเดินหลบทางให้เขา และจะเข้าห้องของนางอี้เฉิงเห็นแบบนั้น ก็คุกเข่าลง ตรงหน้าของเหมยฮวา “ข้าขอโทษ ข้ามันโง่เอง เจ้าหายโกรธข้าได้หรือไม่” คนที่เดินเข้าออกในโรงเตี๊ยมต่างมองมาที่ทั้งสองคนด้วยสายตาที่มีความหมาย บางคนก็ชี้มือมาทางอี้เฉิง และหัวเราะกันสนุกปาก แต่อี้เฉิงก็ไม่ได้สนใจสายตาของคนพวกนั้น เขาสนใจแค่ผู้หญิงตรงหน้าของเขาเท่านั้น“ท่านไม่อายหรือ ที่ท่านต้องมานั่งคุกเข่าให้ผู้หญิงที่ท่านทิ้ง และใช้คำพูดทำร้ายจิตใจของเธอ ท่านคงไม่ใช้คำพูดไม่กี่คำของท่านเพื่อให้ข้าคืนดีด้วยหรอกนะ!?” “ข้ารู้ ข้ามันผิดเอง ข้าเป็นคนพูดทำร้ายจิตใจเจ้า ข้าทำให้เจ้าเสียใจ แต่ทุกอย่างมันมีเหตุผล” “ถ้าทุกอย่างมีเหตุผล และเจ้าคิดถึงใจของข้าสักนิด เจ้าคงไม่เลือกที่จะทำแบบนั้นหรอก” เธอพูดเสร็จ เธอก็เดินออกมา ปล่อยให้อี้เฉิงคุกเข่าอยู่ตรงนั้นต่อไปเธอเดินกลับไปในห้องพร้อมกับความสับสนที่เกิดขึ้นมาภายในใจของเธอ ว่าเขากลับมาทำไม ในเมื
Last Updated : 2025-03-10 Read more