Tous les chapitres de : Chapitre 91 - Chapitre 100

ฉันก็อ่านข้อความในห้องแชทนั้น ฉันได้ยินเสียงพี่รามหายใจฟุดฟิดๆแล้วกำโทรศัพท์ฉันแน่นเลย แล้วเขาก็เปิดเข้าไปดูรูปโปรไฟล์ของคนที่ส่งข้อความมาหาฉัน ฉันเห็นผู้ชายคนหนึ่งรูปโปรไฟล์ของเขาถอดเสื้อโชว์ซิกซ์แพ็กเหมือนนายแบบเลยหน้าตาดีมากอ่ะ แต่หล่อน้อยกว่าพี่รามนะ ว่าแต่พี่รามเปิดดูมันได้ยังไง ฉันยังเปิดไม่ได้เลย"พี่รามปลดล็อคโทรศัพท์ของหนูได้ไงคะ?"ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าพี่ราม พี่รามก็มองฉันด้วยสีหน้าโกรธๆ เขาโกรธอะไรฉันล่ะ ฉันไม่รู้เรื่องแล้วก็ไม่รู้จักด้วยนะ?"รหัสคือวันที่พี่ขอหนูเป็นแฟนไง เราตั้งมันด้วยกัน ของพี่ก็รหัสเดียวกับหนู"พี่รามบอกฉันแล้วหยิบโทรศัพท์เครื่องหรูของเขาที่อยู่ในกางเกงออกมาใส่รหัสโทรศัพท์ของเขาให้ฉันดู และใส่รหัสโทรศัพท์ของฉันด้วยรหัสที่เขาบอกว่าเป็นวันที่เขาขอฉันเป็นแฟน แล้วพี่รามก็เปิดแอพพลิเคชั่นไลน์ในเครื่องเขาให้ฉันดู ห้องแชท ในนั้นมีแต่ไลน์ฉันแล้วก็ของผู้ชายอีก3คน คุณป้าฤดี คุณลุงลักษ์ แล้วก็ของมี๊กับแด๊ดของฉัน ฉันจึงเงยหน้าขึ้นไปมองเขา พี่รามก็มองฉัน แล้วเขาก็หยิบโทรศัพท์ของฉันมาเปิดแอพพลิเคชั่นไลน์ในเครื่องฉันมาเทียบกับของเขา ซึ่งมันแตกต่างกันมาก ห้องแชทในไลน์ข

1อาทิตย์ต่อมา ห้างสรรพสินค้า ร้านเพชร......ฮันนี่ เอริยา....."ชุดนี้สวยดีไหมจ๊ะลูก?"มี๊เอ่ยถามฉันที่ยืนดูสร้อยเพชรอยู่ข้างๆมี๊ มี๊ของฉันกำลังเลือกสร้อยเพชร หนักหลายกะรัตให้คุณแม่ฤดีเป็นของขวัญวันเกิดให้ท่านในคืนพรุ่งนี้ มี๊เลยชวนฉันมาเลือกสร้อยเพชรกับแหวนเพชรเพื่อเป็นของขวัญด้วยกัน วันนี้พี่รามไม่ว่างช่วงนี้งานที่บริษัทเขายุ่งมาก พี่รามจะมาขอนอนกับฉันทุกวัน แต่ฉันไม่ให้เขานอนด้วยพี่รามก็จะงอนฉันทุกวันจนฉันสงสารอ่ะเลยยอมๆให้เขานอน ความจำของฉันก็ยังไม่กลับมา ส่วนพี่เฮลหายไปตั้งแต่วันที่มีคนโทรมาบอกเรื่องเขาไปทำผู้หญิงท้อง พี่เฮลก็ยังไม่ได้กลับบ้านอีกเลย ไม่รู้ไปไหน"ชุดไหนราคาแพงที่สุดในร้านนี้คะ"มี๊ของฉันเอ่ยถามพนักงาน เพราะตอนนี้บนโต๊ะที่ฉันกับมี๊กำลังดูชุดเครื่องเพชรอยู่นั้น มี๊ฉันได้ให้พนักงานเอาออกมาวางให้มี๊ดูไม่ตำ่กว่า10ชุด พนักงานมองหน้าฉันกับมี๊ด้วยสายตาแปลกๆก็ฉันใส่เสื้อกล้ามสีขาวกับกางเกงขาสั้นแล้วก็สวมรองเท้าผ้าใบ ส่วนมี๊ของฉันวันนี้สลัดลุคคุณนายออกเป็นลุคสายลุย มี๊ฉันใส่เสื้อผ้ายืดสบายๆพริ้วๆสีขาวแขนยาว ใส่กางเกงผ้าขาบานสีดำแล้วมี๊ก็สวมรองเท้าผ้าใบสีขาวเหมือนฉัน ดูๆแล้ว

"หวัดดีน้องฮันนี่ น้องสาวสุดที่รักของไอ้เหี้ยเฮล"ผู้ชายคนนั้นก้มหน้าเข้ามาหาฉัน ฉันก็เอามือไปผลักหน้าเขาออกให้ห่างจากฉัน"ปล่อยฉันนะไอ้บ้า แกเป็นใคร"ฉันถามเขาไป"อย่าทำอะไรฮันนี่นะ ปล่อยเธอ ฉันขอร้องอึก"เสียงผู้ชายที่ชื่อไคโรตะโกนบอกผู้ชายคนที่จับฉันอยู่ "พอแล้วเดี๋ยวไอ้คุณชายมันตาย เดี๋ยวจะเป็นเรื่อง"เสียงผู้ชายคนนั้นสั่งชายชุดดำ ชายชุดดำจึงหยุดกระทืบผู้ชายที่ชื่อไคโรแล้วจับแขนเขาให้ลุกขึ้นยืน ผู้ชายคนที่จับฉัน พาฉันเดิมมาตรงกล้องที่มีกล้องวงจรปิดที่ติดอยู่แถวนั้น"ไฮ ไอ้เฮล น้องสาวมึงน่ารักดีว่ะ กูขอเอาไปนอนเล่นที่บ้านกูสักคืนสองคืนนะ^_^"ผู้ชายคนที่จับตัวฉันอยู่โบกมือทักทายกล้องวงจรปิด พลางพูดบอกพี่เฮล เขารู้จักกับพี่เฮลเหรอ"ไอ้บ้า!!"ฉันสบถคำด่าผู้ชายคนที่จับตัวฉันอยู่ เขาจึงหันมามองหน้าฉันด้วยสายตาดุดัน"หุบปากของเธอไปส่ะสาวน้อย ถ้าไม่อยากเจ็บตัว!"ผู้ชายคนที่จับตัวฉันตะโกนใส่หน้าฉัน ฉันจึงเงียบอย่างไวด้วยความกลัว ฉันก็หันขึ้นไปมองกล้องวงจรปิด ที่ตรงนี้มีกล้องด้วยแล้วที่ฉันกับผู้ชายที่ชื่อไคโรจูบกันล่ะ ถ้าพี่รามเห็น ฉันจะต้องโดนทำโทษแน่ๆเลย"มองไปที่กล้องแล้วทำหน้าเศร้าๆให้พี่ชายส

(ใคร ตารามเหรอ ตารามฮัลโหลอึก ตารามช่วยฮันนี่ด้วยลูกอึกฮืฮๆๆๆ)เสียงปลายสายของมี๊ ร้องบอกผม เกิดอะไรขึ้นกับฮันนี่ ไอ้อาโคเหรอ ไม่น่าจะใช่นะเพราะผมสั่งคนของผมไปเฝ้าดูมัน มันไม่มีปฏิกิริยาหรือการเคลื่อนไหวอะไรเลย"ฮันนี่เป็นอะไรครับมี๊?"ผมเอ่ยถามมี๊ไปด้วยนำ้เสียงร้อนรน(น้องโดนจับตัวไป ตารามต้องช่วยน้องนะคนนั้นเขาจะฆ่าน้องฮืฮๆๆๆ)มี๊บอกผม ทำให้ใจของผมเจ็บจี๊ดขึ้นมา ใครกล้ามาจับตัวเมียผมไป มันจะฆ่าเมียผมทำไม เมียผมไปทำอะไรให้มัน เธอตัวนิดเดียว มดสักตัวเธอยังไม่เคยฆ่าเลย แล้วมันเป็นใครถึงจะมาฆ่าเมียผม"มี๊รอผมอยู่ที่นั้นนะครับ ผมกำลังจะไป แค่นี้นะครับมี๊"ผมวางสายมี๊แล้วรีบเหยียบคันเร่งให้มิด แซงรถทุกคัน ฮันนี่หนูต้องปลอดภัย รอพี่นะคะ พี่กำลังจะไปช่วยหนู อดทนนะคะคนเก่งของพี่ ห้างสรรพสินค้าแห่งใหญ่ผมใช้เวลาไม่ถึง10นาทีผมก็มาถึงห้างที่รอนอยู่ ผมรีบจอดรถแล้ววิ่งขึ้นไปหามี๊กับรอน พอผมไปถึงก็เห็นมี๊กำลังยืนกอดไอ้เฮลอยู่ร้องไห้อยู่ ข้างๆมีรอนและไอ้ไคโรยืนมองทั้งสองคนอยู่ ผมจึงรีบวิ่งเข้าไปหามี๊ "นาย"รอนเอ่ยเรียกผม ทำให้มี๊กับไอ้เฮลและไคโรหันมามองผมที่มาใหม่ มี๊รีบเดินเข้ามาหาผม"ตาราม ช่วยน้อง

"เพราะความมั่ว ของมึงไงไอ้เฮล ที่ทำให้เมียกูตกอยู่ในอันตราย!"ผมตะโกนใส่หน้ามัน ตอนนี้อารมณ์ของผมพร้อมที่จะระเบิดใส่มันแล้ว ไอ้เฮลมองมาที่ผมด้วยแววตาดุดัน สงสัยมันจะโกรธผมเรียกน้องสาวมันว่าเมีย เอ้าทำไมว่ะก็เมียกู กูรักเมียกู กูผิดเหรอ?"ไอ้สัสราม มึงกล้าเรียกน้องกูว่าเมีย มึงง!"ไอ้เฮลว่าผมแล้วมันก็ปล่อยหมัดใส่หน้าผม จนผมได้กลิ่นถึงคราวเลือดในปาก ผมกับมันจ้องหน้ากันอยู่นาน "พอได้ไหม ตาเฮล ตาราม มี๊ขอตอนนี้มาช่วยกันหาวิธีช่วยฮันนี่ก่อนได้ไหม น้องจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้ มี๊เป็นห่วงน้องเหลือเกิน"มี๊เดินมาคั่นกลางระหว่างผมกับไอ้เฮลและมี๊ก็ร้องไห้ออกมา จนทั้งผมไอ้เฮลเลยต้องสงบศึกกันชั่วคราว"ถ้ากูช่วยฮันนี่ได้ มึงต้องยกฮันนี่ให้กู โดยไม่มีข้อแม้ใดๆทั้งสิ้น ตกลงไหม?"ผมเอ่ยถามไอ้เฮลไปด้วยนำ้เสียงเย็นเฉียบ ไอ้เฮลเองก็มองผมตาขวางๆ แต่ทำไงได้ล่ะ มันไม่ได้ตอบอะไรผม ผมจะพิสูจน์ให้มันเห็นว่าผมรักฮันนี่มากว่าชีวิตของผมเองซะอีก เธอเป็นดวงใจของผม เป็นรอยยิ้มของผมในทุกๆวัน ถ้าไม่เธอผมก็ไม่รู้ว่าจะอยู่ยังไง"เพราะกูรักน้องมึง ถ้าฮันนี่เป็นอะไรไปคนแรกที่จะต้องตายคนนั้นก็คือ มึง!"ผมบอกไอ้เฮลแล้ว ผลักมัน