Tous les chapitres de : Chapitre 271 - Chapitre 280

"และที่พ่อหายไปก็เพราะหนีไปอยู่กับผู้หญิงคนนั้นซึ่งก็คือแม่กู....""หลายเดือนต่อมาคุณปู่ส่งคนตามหาพ่อจนเจอ.....ก็ได้ไปนำตัวพ่อกลับมา.....แต่พ่อไม่ยอมกลับ....จนคุณปู่ยื่นข้อเสนอให้ว่าให้พ่อกลับไปอยู่ที่บ้านที่ถูกสร้างเป็นเรือนหอของพ่อกับแม่มึงและให้พาแม่กูเข้าไปอยู่ด้วยได้""พ่อก็ดีใจที่จะได้อยู่กับแม่....แต่แม่เองก็ไม่ได้เต็มใจและคิดเหมือนพ่อ....ตลอดระยะเวลาที่อยู่ในบ้านหลังนั้นแม่กูโดนแม่มึงกลั้นแกล้งสารพัด.....ทั้งดูถูกทั้งจิกหัวด่า....ทั้งใช้งานอย่างหนักจนบางวันแม่กูไม่ได้กินข้าวจนเป็นลมก็มี"ไอ้จอมพลเล่ามาด้วยแววตาสั่นไหว มันกำมือของมันแน่นอย่างเครียดแค้นผมเข้าใจมันนะ เป็นผมถ้ามีคนมาทำแบบนั้นกับแม่ผม ผมก็โกรธเหมือนกัน"แต่ที่หนักสุดจนแม่กูไม่คิดที่จะทนอยู่ในบ้านหลังนั้นได้อีก....ก็คือแม่กูท้องกูพ่อดีใจมากเห่อกูดูแลแม่กูสารพัด""ยิ่งพอรู้ว่าเด็กในท้องของแม่เป็นลูกผู้ชายพ่อก็ยิ่งหลง....คุณปู่เองก็เริ่มจะใจอ่อนและเอ็นดูหลานในท้องของแม่ขึ้นมาบ้าง""ทำให้แม่ของมึงโกรธจัดและหาวิถีทางทำทุกวิธีเพื่อให้แม่กูแท้ง""แม่กูทำอย่างนั้นจริงๆเหรอว่ะ?"ผมเอ่ยถามไอ้จอมพลไปอย่างตกใจ และไม่คิดว่าแม่ขอ

"แล้วสุดท้ายเป็นไงล่ะ......โดนหลอกเสียเอง""ถ้าแม่มึงฉลาดไม่โลภมากกว่านี้.......มึงอาจจะไม่ต้องมาเสียทุกอย่างไปแบบนี้ก็ได้""ที่ต้องเป็นแบบนี้มันเป็รเพราะกูเอง.....ว่าแต่มึงจะเอาเรื่องแก้มหวานไหมที่ทำให้มึงเกือบตาย?"ผมเอ่ยออกไปเสียงเศร้าอย่างยอมรับชะตากรรมของตัวเอง"แล้งมึงคิดว่าไง......กูให้อิสระความคิดของมึง....มึงว่าไงกูก็ว่าอย่างงั้น.....เรื่องนี้กูขอไม่ยุ่ง....แต่กูจะคอยช่วยมึงทุกเมื่อเมื่อมึงต้องการความช่วยเหลือ""ขอบใจมึงเรื่องทนายนะ......และก็ขอบใจเรื่องหุ้นบริษัท.....และกูก็ต้องขอโทษมึงอีกครั้งที่ทำให้มึงซวยไปด้วย"ผมเอ่ยบอกไอ้จอมไปจากใจจริง มันก็ยิ้มบางๆให้ผมพลางพยักหน้ารับคำขอบคุณของผม"ไม่เป็นไร...กูไม่ได้ซวยกูแค่ทำหน้าที่พี่ชายที่ดี"ไอ้จอมพลตอบผมมาพลางทำสีหน้าที่กวนโอ้ยที่สุด และมันยังยืดอกขึ้นอย่างกับภาคภูมิใจในหน้าที่ที่เสียสละของมัน ผมก็กลอกตามองบนใส่มันอย่างไม่คิดที่จะใส่ใจกับความกวนตีนของมันอีก ก็คนมันนิสัยแบบนี้เนอะ จะให้เปลี่ยนได้ยังไง ถ้าเปลี่ยนก็คงจะไม่ใช่ไอ้จอมพลหึ....."แล้วมึงจะเอายังไงต่อ?"มันเอ่ยถามผมพลางมองหน้าผมอย่างสงสัย"อาทิตย์หน้าศาลเรียกตัวกูเพื่อไปรา

"เชิญทางนี้ค่ะคุณป้า"แววว่าพร้อมกับผายมือเชื้อเชิญให้ป้าบัวเดินตามเธอไป"ป้าขอตัวก่อนนะคะ....คุณจอมพบคุณขุนศึก"ป้าบัวหันมาเอ่ยบอกคุณจอมพลและขุนศึก ทั้งคู่ก็ยิ้มให้ป้าบัวก่อนจะพยักหน้าเป็นการยอมรับ"เชิญตามสบายนะครับ.....คิดซะว่านี่เป็นบ้านใหม่ของป้าบัว"คุณจอมพลว่าบอกป้าบัวไป ป้าบัวไม่ได้ตอบอะไรคุณจอมพล ท่านทำแค่ยิ้มบางๆให้ก่อนจะก้มศีรษะให้คุณจอมพลกับขุนศึกก่อนจะพาคุณหญิงเดินตามแววไปโดยการเดินไปทางลิฟท์ที่อยู่ทางซ้ายของห้องโถง บ้านคุณจอมพลหลังใหญ่อลังการมากใหญ่กว่าบ้านที่ขุนศึกซึ้นให้ฉันเสีย ความใหญ่โตน่าจะใกล้เคียงพอๆกับบ้านของขุนศึกและคุณหญิงนฤมิตร"ฉันมีเรื่องคดีของแก้มหวานอยากจะคุยกับแกและเอริ"คุณจอมพลเปิดประเด็นขึ้นมาหลังจากที่แววพาป้าบัวและคุณหญิงขึ้นลิฟท์ไปแล้ว ฉันกับขุนศึกก็พยักหน้าเข้าใจคุณจอมพลคุณจอมพลจึงให้พวกเราไปคุยกันที่ห้องรับแขก เมื่อเราทั้งสี่คนมาพร้อมกันก็เริ่มคุยกันทันทีโดยในห้องนี้จะมีฉัน คุณจอมพล คุณทนายและขุนศึก"ตอนนี้ตำรวจแจ้งข้อหาแก้มหวานแล้วนะเป็นการลักพาตัวกักขังหน่วงเหนี่ยวและพยายามฆ่ารวมถึงวางเพลิง"คุณจอมพลเอ่ยขึ้น โดยที่คุณจอมพลนั่งอยู่บนรถวีลแชร์ด้านหล

ผมก็มองหน้าไอ้จอมพลอย่างสงสัย มันก็ยิ้มกริ่มให้ผมก่อนจะพยักพเยิดหน้าไปที่เอกสาร เพื่อเป็นการบอกให้ผมดูเอาเองผมจึงหยิบเอกสารมาดูและอ่านจนมันเข้าใจแจ่มแจ้งก็ต้องตกใจและแอบซึ้งใจที่พี่ชายของผมเขาเสียสละให้ผมมากขนาดนี้"นี่เป็นเงินก้อนใหญ่ที่พ่อแบ่งให้แก.....ฉันจึงเอามาเปิดบริษัทให้แกเพราะเห็นว่าบริษัทAKมีแกเป็นผู้บริหารก็จริง""แต่เจ้าของบริษัทไม่ใช่ชื่อแก""ถือว่าฉันให้แกก่อนเป็นของขวัญวันเกิดล่วงหน้าล่ะกันนะ"ไอ้จอมพลว่าพร้อมกับยิ้มให้ผม ผมก็เม้มปากแน่นเป็นเส้นตรงอย่างตื้นตันใจมันจุกอยู่ในอกจนพูดอะไรไม่ออกเมื่อเห็นสายตาที่อบอุ่นจากพี่ชายต่างแม่ของผมคนนี้ที่คอยหวังดีและเป็นห่วงผมเสมอมา"ขอบคุณที่แกไม่เคยคิดที่จะเอาเปรียบและคิดร้ายกับฉัน""มันถึงเวลาที่ฉันจะเรียกแกได้อย่างเต็มปากสักทีว่าพี่""ขอบคุณนะครับพี่จอมพล"ผมเอ่ยออกไปพร้อมกันยกมือไหว้พี่จอมพล ใช่ครับ ผมเรียกมันได้อย่างเต็มปากแล้ว ผมเคารพมันเป็นพี่ชายแท้ๆของผมแล้วเพราะมันหวังดีกับผมมากกว่าใครๆ และผมก็เชื่อมั่นว่าคนอย่างจอมพล พูดจริงทำจริงและไม่สร้างภาพแน่นอน"เอ่อ.....ฉันดีใจนะ.....ฉันว่าพ่อก็คงจะดีใจเหมือนกันที่เห็นว่าเราสองคนพี่

กลับมาสนใจผู้ชายตรงหน้าของฉันแทน"นายทำแบบนี้ทำไมขุน?"ฉันเอ่ยถามขุนศึกไปเสียงเข้ม ฉันไม่คิดมาก่อนเลยว่าเขาจะตัดสินใจแบบนี้ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เขาพยายามต่อสู้ทุกคดีอย่างสุดตัว"ขุนขอโทษนะริ.....อยากขอโทษริกับลูก...ขอโทษลูกที่ต้องมามีปมเพราะพ่อติดคุก""แต่ดีกว่าที่ลูกต้องมารู้ว่าพ่อเคยทำผิดแต่ไม่ยอมรับผิด....ไม่มีความรับผิดชอบ""ขุนขอโทษนะริ.....ริอย่าโกรธขุนนะ""ขอโทษที่จะอยู่ดูแลริกับลูกไม่ได้""ขอโทษที่จะไปอยู่ข้างๆริในวันที่ริต้องเจ็บปวดที่สุดไม่ได้""ขอโทษลูกที่พอไม่ได้อุ้มหนูในวันแรกที่ลืมตามาดูโลกใบนี้""ขอโทษจากหัวใจ""ขอโทษที่ขุนเคยทำร้ายริ....ขอโทษที่ทำให้ริต้องร้องไห้เพราะความเห็นแก่ตัวไม่รู้จักพอของขุน""ขอโทษที่ไม่เคยทำให้ริภูมิใจเลยสักครั้งที่มีขุนเป็นแฟน""ขอโทษที่ครั้งหนึ่งเคยไม่เชื่อใจริ""ขอโทษที่เคยปล่อยมือริไป""แต่ริไม่ต้องห่วงนะ....ขุนวางแผนธุรกิจไว้แล้ว....เงินร่วมหุ้นกับบริษัทของพี่จอม....หุ้นห้าสิบเปอร์เซ็นต์ขุนโอนให้เป็นชื่อรินะ""ริเข้าไปบริหารงานแทนขุนได้เลย.....ขุนฝากดูแลบริษัทใหม่ของเราด้วยนะ""และก็ขอโทษที่รักษาบริษัทที่ริทุ่มเททั้งแรงกายและแรงใจไว้ไม่ได้.