ตอนที่272

"และที่พ่อหายไปก็เพราะหนีไปอยู่กับผู้หญิงคนนั้นซึ่งก็คือแม่กู...."

"หลายเดือนต่อมาคุณปู่ส่งคนตามหาพ่อจนเจอ.....ก็ได้ไปนำตัวพ่อกลับมา.....แต่พ่อไม่ยอมกลับ....จนคุณปู่ยื่นข้อเสนอให้ว่าให้พ่อกลับไปอยู่ที่บ้านที่ถูกสร้างเป็นเรือนหอของพ่อกับแม่มึงและให้พาแม่กูเข้าไปอยู่ด้วยได้"

"พ่อก็ดีใจที่จะได้อยู่กับแม่....แต่แม่เองก็ไม่ได้เต็มใจและคิดเหมือนพ่อ....ตลอดระยะเวลาที่อยู่ในบ้านหลังนั้นแม่กูโดนแม่มึงกลั้นแกล้งสารพัด.....ทั้งดูถูกทั้งจิกหัวด่า....ทั้งใช้งานอย่างหนักจนบางวันแม่กูไม่ได้กินข้าวจนเป็นลมก็มี"ไอ้จอมพลเล่ามาด้วยแววตาสั่นไหว มันกำมือของมันแน่นอย่างเครียดแค้น

ผมเข้าใจมันนะ เป็นผมถ้ามีคนมาทำแบบนั้นกับแม่ผม ผมก็โกรธเหมือนกัน

"แต่ที่หนักสุดจนแม่กูไม่คิดที่จะทนอยู่ในบ้านหลังนั้นได้อีก....ก็คือแม่กูท้องกูพ่อดีใจมากเห่อกูดูแลแม่กูสารพัด"

"ยิ่งพอรู้ว่าเด็กในท้องของแม่เป็นลูกผู้ชายพ่อก็ยิ่งหลง....คุณปู่เองก็เริ่มจะใจอ่อนและเอ็นดูหลานในท้องของแม่ขึ้นมาบ้าง"

"ทำให้แม่ของมึงโกรธจัดและหาวิถีทางทำทุกวิธีเพื่อให้แม่กูแท้ง"

"แม่กูทำอย่างนั้นจริงๆเหรอว่ะ?"ผมเอ่ยถามไอ้จอมพลไปอย่างตกใจ และไม่คิดว่าแม่ขอ